The Butterfly Effect: «Δεν προσπαθήσαμε ποτέ συνειδητά να ακουστούμε επίκαιροι»

Ας μου επιτραπεί να μην θεωρώ την παρακάτω συνέντευξη μια από τις συνηθισμένες. Δεν είναι ούτε μπάντα με πολυπληθές κοινό στη χώρα μας, ούτε ανήκουν στις τάξεις κάποιας (μεγάλης) δισκογραφικής εταιρείας και για να είμαστε ειλικρινείς οι πιθανότητες να μας επισκεφτούν για κάποια εμφάνιση στη χώρα μας είναι λίγες! Με την ελπίδα ότι ίσως συνεισφέρουμε στο να ανεβάσουμε λίγο αυτές τις πιθανότητες, αλλά κυρίως επειδή οι The Butterfly Effect είναι μια σπουδαία μπάντα - εκ των στυλοβατών της σπουδαίας Αυστραλιανής σκηνής - και φυσικά με αφορμή την σχετικά πρόσφατη κυκλοφορία του εξαιρετικού "IV", δεν χάσαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε με τον drummer του συγκροτήματος, Ben Hall.

Έχοντας μόλις τελειώσει την πρόβα, το σκηνικό ήταν απολύτως καλοκαιρινό στην Αυστραλία, και παρόλο που χρειάστηκε να βγάλει εν τέλει όλη τη συνέντευξη μέσα στο αμάξι του, ο Ben παρουσιάστηκε ομιλητικός κι ευδιάθετος, έχοντας πολλά ωραία πράγματα να πει. Μιλήσαμε φυσικά για την δημιουργία και τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την πιο πρόσφατη δουλειά τους, για τους λόγους που οδήγησαν στην απουσία 14 ετών από τα δισκογραφικά δρώμενα και στο τι έχει αλλάξει πλέον, καθώς φυσικά και για την πλούσια και τόσο ενδιαφέρουσα σκηνή που ξεκίνησε πριν 20 χρόνια στη χώρα τους και της οποία υπήρξαν - και συνεχίζουν να είναι - μεγάλο κεφάλαιο.

Γειά σου Ben! Πώς τα πας;

Όλα καλά φίλε. Εσύ;

Μια χαρά κι εγώ. Είμαι χαρούμενος που έχουμε αυτή την ευκαιρία να συνομιλήσουμε!

Ω φίλε, δεν μπορώ να εκφράσω το πόσο το εκτιμούμε. Στην πραγματικότητα, μόλις έφυγα από την πρόβα, η οποία κράτησε λίγο παραπάνω, οπότε αναγκαστικά έχω κάτσει στο αυτοκίνητο στην άκρη του δρόμου, για να μιλήσουμε. Αν είσαι εντάξει με αυτό, τότε συνεχίζουμε...

Εννοείται πως εγώ είμαι οκ. Αν το έχεις, ξεκινάμε...

Είμαστε έτοιμοι...

Πάμε, λοιπόν! Υποθέτω ότι είναι η πρώτη φορά που κάποιος από τη μπάντα συνομιλεί με ένα μέσο από την Ελλάδα, σχετικά με τους The Butterfly Effect. Το υποθέτω γιατί είμαι οπαδός της μπάντας για περισσότερα από 15 χρόνια και δεν μπορώ να θυμηθώ κάποια συνέντευξή σας σε ελληνικό μέσο...

Ω, τέλεια! Να το κάνουμε ξανά μετά από 16 χρόνια... (γέλια)

«Από την Ελλάδα; Απίστευτο!»

Αλήθεια, πώς νιώθεις για αυτό;

Όταν ανέφερα στα παιδιά της μπάντας, όπως ο Clint και ο Kurt με τους οποίους ήμασταν πριν λίγο μαζί, ότι έπρεπε να τρέξω γιατί έπρεπε να το κάνουμε αυτή τη συνέντευξη, ήταν σε φάση «Από την Ελλάδα; Απίστευτο!»... (γέλια)

Ζώντας στην Αυστραλία, έχουμε συνηθίσει στο να έχουμε κοινό εδώ, αλλά το ότι υπάρχουν άνθρωποι σε διεθνές επίπεδο οι οποίοι αναγνωρίζουν όσα έχουμε κάνει είναι εκπληκτικό. Οπότε, πάντα μας χαροποιεί πολύ κάτι τέτοιο...

Η ουσία, πάντως, είναι ότι επιστρέψατε με ένα εξαιρετικό νέο άλμπουμ μετά από 14 χρόνια δισκογραφικής απουσίας. Πώς νιώσατε εσείς οι ίδιοι για αυτή την επιστροφή;

Κοίτα... Το σημαντικότερο στοιχείο που θα κράταγα από όλη την εμπειρία της ηχογράφησης ήταν ότι - όσο γράφαμε, κάναμε πρόβες και όλα τα σχετικά - τα πηγαίναμε αρκετά καλά μεταξύ μας. Θέλω να πω ότι ακόμα κι εγώ είχα να δω τον Kurt (σ.σ.: Goedhart - κιθάρα) και τον Clint (σ.σ.: Boge - φωνητικά) εδώ και καιρό, αλλά ακόμη και το ότι απλά μαζευόμαστε όλοι μαζί είναι ωραίο. Κι αυτό είναι κάτι που δεν το υποτιμάμε, διότι για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, εκεί προς το τέλος του πρώτου διαλείμματος, τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα. Ενώ, τώρα απλά γράφουμε ξανά μουσική παρέα και ξέρουμε τι μας έφερε κάποτε σε εκείνη τη θέση κι αυτό μας βοηθάει να ξεπερνάμε γρήγορα τέτοιες καταστάσεις.

Αν ο Forrester πει ότι κάτι πρέπει να γίνει διαφορετικά, τότε πρέπει να γίνει διαφορετικά

Συνεργαστήκατε με διαφορετικούς παραγωγούς, σε διαφορετικά στούντιο, οπότε θα ήθελα να μάθω τη διαδικασία που ακολουθήσατε ώστε να δημιουργήσετε το νέο άλμπουμ. Επίσης, ποια ήταν η συνεισφορά του κάθε παραγωγού στο τελικό αποτέλεσμα. Οφείλω να ομολογήσω ότι έχω αδυναμία στον Forrester Savell, και γενικά θαυμάζω τις δουλειές του. Αλλά, πέραν τούτου, θα ήθελα να μάθω πώς συνεργαστήκατε τόσο μαζί του, όσο και με τους υπόλοιπους που ενεπλάκησαν...

Κοίτα... Υποθέτω ότι αυτή τη φορά, λόγω του COVID ήμασταν υποχρεωμένοι να κάνουμε ό, τι μπορούσαμε βάσει των περιορισμών που υπήρχαν. Έτσι, ο Kurt και ο Clint πρακτικά έκαναν προ-παραγωγή για τα πάντα σε σημείο που τα είχαμε όλα έτοιμα. Στη συνέχεια κλείσαμε το στούντιο, όπου έπρεπε να ολοκληρώσουμε όλα τα backing tracks. Το μπάσο, η κιθάρα και τα φωνητικά ήταν όλα σε ένα backing track, ενώ τα drums τα έγραψα ξεχωριστά επειδή υπήρχαν περιορισμοί στο πόσοι άνθρωποι επιτρεπόντουσαν να είναι σε έναν χώρο εκείνη την περίοδο. Επομένως, δεν ήταν η πιο οργανική διαδικασία, αλλά ήταν το μόνο που μπορούσαμε πραγματικά να κάνουμε, δεδομένης της κατάστασης με τον COVID.

Αλλά, την ίδια στιγμή, ένας τύπος όπως ο Forrester έχει πραγματικά την ικανότητα να βγάλει τον καλύτερο εαυτό σου, όταν πρόκειται για το τελικό αποτέλεσμα. Το σπουδαιότερο κομμάτι της συνεργασίας μας με τον Forrester είναι ότι γνωρίζουμε ο ένας τον άλλον για πάνω από είκοσι χρόνια και πάντα τα πηγαίναμε καλά, ποτέ δεν είχαμε προβλήματα. Αν γυρίσει και πε, «Αυτό που κάνεις είναι χάλια! Πρέπει να κάνεις κάτι διαφορετικό», τόσο ο Clint όσο κι εγώ θα πούμε «Οκ! Από τη στιγμή που αυτό βγαίνει από το στόμα του Forrester, τότε όντως πρέπει να κάνω κάτι διαφορετικό ». Υπάρχει μεγάλος σεβασμός από εμάς προς εκείνον.

Αν δεν κάνω λάθος, είχατε ήδη αρχίσει να δουλεύετε για το τέταρτο στούντιο άλμπουμ σας κάπου το 2010, και μάλιστα είχατε ήδη κάποιες ιδέες και ολοκληρωμένα τραγούδια. Αλήθεια, τι ποσοστό από εκείνο το υλικό χρησιμοποιήσατε στο νέο άλμπουμ και πώς και πώς προσπαθήσατε να το προσαρμόσετε ώστε να ακούγεται επίκαιρο και δυναμικό με βάση τα σημερινά δεδομένα;

Κοίτα... Αν είναι να ανατρέξουμε στο άλμπουμ κομμάτι-κομμάτι... Η εισαγωγή, το "IV", είναι ολοκαίνουργια και εν συνεχεία το πρώτο τραγούδι, το "Dark Light" είναι επίσης ολοκαίνουργιο, έχει γραφτεί τα τελευταία δύο χρόνια. Το τρίτο κομμάτι είναι το "Wave Of Tides" είναι επίσης ολοκαίνουργιο. Και μετά νομίζω ότι το τέταρτο κομμάτι είναι το "Nil By Mouth", το οποίο είναι επίσης ολοκαίνουργιο. Μετά, το πέμπτο κομμάτι είναι το "The Other Side" που γράφτηκε το 2011. Το κομμάτι #6 είναι...

… το "So Tired"

Ναι, το "So Tired". Το οποίο, επίσης, γράφτηκε εκείνη την περίοδο... Ξέρεις, τότε είχαμε ένα σύστημα αρίθμησης που κρατάγαμε, γιατί δεν είχαμε τίτλους για τραγούδια, λόγω του ότι οι σχέσεις μας με τον Clint είχαν φτάσει σε ένα σημείο που δεν πολύ-βρισκόμασταν στον χώρο που κάναμε πρόβες. Οπότε χρησιμοποιούσαμε αριθμούς αντί για τίτλους τραγουδιών και μέχρι πριν φύγει ο Clint από το συγκρότημα είχαμε φτάσει κάπου στο #16 ή στο #17. Το "Visiting Hours" ήταν το # 2, που σημαίνει πως ήταν το δεύτερο τραγούδι που γράψαμε μετά το "Final Conversation Of Kings". Το "So Tired" ήταν το #9 που αντιστοιχεί στο ένατο τραγούδι που γράφτηκε μετά από εκείνο το άλμπουμ. Αν δεν κάνω λάθος, το συγκεκριμένο τραγούδι πρέπει να γράφτηκε το 2010... Το verse και το chorus του “Start Again” ήταν το #16 από εκείνα τα sessions, οπότε υπάρχει ένα μικρό χρονικό κενό. Το "Great Heights" ήταν το #20, που σημαίνει ότι στην πραγματικότητα γράφτηκε μετά την αποχώρηση του Clint…

Με βάση τα παραπάνω, τέσσερα ή πέντε από τα τραγούδια του άλμπουμ προέρχονται από εκείνη την περίοδο, ενώ παράλληλα ο Kurt έφερε προφανώς αρκετές νέες ιδέες. Σπουδαίες ιδέες αν μου επιτρέπεται να πω. Νομίζω ότι μερικές από τις νέες ιδέες που έφερε, όπως το "Nil By Mouth", είναι εκπληκτικές. Οπότε, το άλμπουμ είναι περίπου μισό/μισό θα έλεγα... Μισές νέες και μισές παλιές ιδέες...

Ήμουν εξαρχής της άποψης ότι δεν χρειαζόμασταν μια δισκογραφική εταιρεία

Η απόφαση να κυκλοφορήσετε το άλμπουμ μόνοι σας έγινε με καθαρά καλλιτεχνικά κριτήρια ή έχει να κάνει και με το γεγονός πως οι καλλιτέχνες πλέον δεν λαμβάνουν αυτό που τους αναλογεί για τη μουσική τους από τις δισκογραφικές εταιρείες κλπ; Δεν εμπεριείχε ρίσκο μετά από τόσα χρόνια να το κυκλοφορήσετε μόνοι σας;

Στην περίπτωσή μας, η αλήθεια είναι πως δεν υπήρχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον από κάποιον για να κυκλοφορήσει το άλμπουμ μας. Ακόμη και η εταιρεία που είχε τα δικαιώματά για αυτό, απέρριψε την κυκλοφορία του. Είχαμε συμβόλαιο για έναν ακόμα δίσκο με την Universal και το άφησαν να λυθεί.

Προσωπικά, ήμουν εξαρχής της άποψης ότι δεν χρειαζόμασταν μια δισκογραφική εταιρεία, αφού στην πραγματικότητα διαχειριζόμαστε τα πάντα μόνοι μας από το 2008 και μετά, ούτως ή άλλως. Στο "Final Conversation Of Kings" τα είχαμε κάνει όλα μόνοι μας.

Υπάρχουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα και στις δύο περιπτώσεις. Καταλαβαίνω απόλυτα πως η συνεργασία με μια δισκογραφική εταιρία έχει τα πλεονεκτήματά της. Αλλά, έχουμε πολύ καλές επαφές με publicists, ενώ ξέρουμε να διαχειριζόμαστε τις streaming πλατφόρμες και όλα τα συναφή. Έτσι, νιώσαμε πως, είτε μπορούμε απλά να τρέξουμε το όλο πράγμα μόνοι μας ή μπορούμε να το δώσουμε σε κάποιον άλλο, ο οποίος ενδεχομένως να μην το κάνει όπως θα το θέλαμε. Και καταλαβαίνεις πως αν δεν μας άρεσε αυτό που θα έκανε η δισκογραφική, τότε θα καταλήγαμε να μαλώνουμε...

Οπότε μάλλον ήμουν εγώ ο υπεύθυνος... Θέλω να πω, ότι πίεσα πολύ τα πράγματα στο να προσπαθήσουμε να κυκλοφορήσουμε το άλμπουμ ως ανεξάρτητη μπάντα. Ένιωσα ότι είχαμε ήδη τη βάση των οπαδών μας και δεν είχε νόημα να το δώσουμε σε κάποιον άλλο για να το προωθήσει όταν θα μπορούσαμε να πληρώσουμε κάποιον ανεξάρτητο να αναλάβει το κομμάτι της προώθησης και πιθανότατα να φτάσει στον ίδιο αριθμό ανθρώπων.

Δεν προσπαθήσαμε ποτέ συνειδητά να σπρώξουμε τα πράγματα προς μια κατεύθυνση που θα έκανε την μουσική μας πιο επίκαιρη ή οτιδήποτε άλλο πέραν από αυτό που πραγματικά είναι

Ωραία! Τώρα, στο μουσικό κομμάτι του άλμπουμ, θα ήθελα να σταθώ στην ιδανική ισορροπία που έχετε επιτύχει σε διάφορους τομείς. Όπως πχ ότι το άλμπουμ είναι ταυτόχρονα δυναμικό και μελωδικό. Επίσης, έχει στιγμές που μου θυμίζουν παλιότερες εποχές, αλλά και φρέσκα στοιχεία που σας κάνουν να ακούγεστε πιο επίκαιροι. Ήταν κάτι για το οποίο επήλθε μετά από συνειδητή προσπάθεια ή απλά προέκυψε φυσιολογικά;

Όπως συζητήσαμε λίγο πιο πριν, το μισό άλμπουμ κατά μια έννοια ήταν έτοιμο εδώ και καιρό. Οπότε, ήταν τραγούδια που πιστεύαμε ότι ήταν αρκετά καλά, τα οποία αν τελικά είχαμε βγάλει έναν νέο δίσκο το 2012, πιθανότατα θα συμπεριλαμβάνονταν σε εκείνον. Όμως, υπάρχει και άλλο τόσο νέο υλικό το οποίο αντανακλά το που βρισκόταν ο Kurt τη δεδομένη στιγμή που το έγραψε.

Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο πάντα λειτουργούσαμε. Δεν προσπαθήσαμε ποτέ συνειδητά να σπρώξουμε τα πράγματα προς μια κατεύθυνση που θα έκανε την μουσική μας πιο επίκαιρη ή οτιδήποτε άλλο πέραν από αυτό που πραγματικά είναι. Και αυτό που είναι σχετίζεται απόλυτα με τη φάση στην οποία βρίσκεται ο Kurt εκείνη την περίοδο, καθώς η κάθε ιδέα ξεκινάει από αυτόν. Συνήθως, θα μου στείλει κάποιο μήνυμα στο iPhone μου όπου θα ακούω τα παιδιά του να παίζουν στο βάθος, όπως και άλλους διάφορους τέτοιους θορύβους στο παρασκήνιο, αλλά κατά κύριο λόγο θα έχει τον ίδιο να παίζει κιθάρα και κάπως έτσι ξεκινάνε οι ιδέες για τα τραγούδια. Στη συνέχεια εγώ θα το ηχογραφήσω αυτό το μέρος, θα το περάσω στα ProTools και θα προγραμματίσω κάποια drums πάνω από αυτό, κι έπειτα θα το στείλω στον Clint για να ξεκινήσει να δουλεύει τις δικές του ιδέες και να το φέρει σε μια μορφή verse/chorus, verse/chorus ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Κι από εκεί συνεχίζεται η διαδικασία σύνθεσης. Προφανώς, όσο προστίθενται διάφορα επίπεδα, το κάθε μέλος συνεισφέρει την δική του άποψη του στυλ «Ωραίο αυτό, θα μπορούσαμε να κάνουμε αυτό ή θα μπορούσαμε να κάνουμε το άλλο», ο Clint θα προσθέσει κάποια φωνητική γραμμή ή ο Kurt θα βάλει κάποιο riff και γενικά πρόκειται για μια πολύ οργανική διαδικασία. Δεν έχουμε κανένα απολύτως ενδιαφέρον στο να δημιουργήσουμε κάτι που δεν θα είναι οργανικό.

Ποτέ δεν ένιωσα άνετα με τον όρο progressive για τη μουσική μας

Από την επιθετικότητα του "Nil By Mouth" στην πιο ήπια πλευρά του "Visiting Hours" κι ως το proggy "Waves Of Tides", υπάρχουν διαφορετικά χρώματα στη μουσική σας, αλλά όλα μοιάζουν να έχουν συνοχή μεταξύ τους. Με αυτά τα δεδομένα, πως θα περιέγραφες τη μουσική του νέου άλμπουμ σε κάποιον που θα έδειχνε ενδιαφέρον να σας ακούσει για πρώτη φορά;

Αυτή είναι μια καλή ερώτηση! Πάντα πίστευα ότι ήμασταν μια alternative rock μπάντα. Ξέρω ότι μερικές φορές οι άνθρωποι λένε progressive αυτό που παίζουμε, αλλά ποτέ δεν ένιωσα άνετα με αυτόν τον όρο, επειδή υπάρχουν μπάντες όπως οι Karnivool και οι Tool, που αυτές είναι progressive μπάντες για μένα. Που η μουσική τους χρειάζεται πολλές ακροάσεις για να την αποδομήσεις και να την συνθέσεις ξανά. Αυτό είναι υπέροχο, αλλά δεν θεωρώ ότι ανήκουμε σε αυτή την κατηγορία των συγκροτημάτων. Νομίζω ότι είμαστε απλώς μια rock μπάντα με κάτι το διαφορετικό (σ.σ.: a rock band with a twist).

Το καλύτερο στοιχείο της συνεργασίας ανάμεσα στον Clint και τον Kurt είναι ότι μερικές φορές μπορεί να προκύψει κάτι βαρύ, όπως το "Nil by mouth" κι άλλες φορές μπορεί να προκύψει κάτι πιο δυναμικό και σχεδόν ακουστικό, σαν το "Visiting Hours". Γενικά, νομίζω ότι ο όρος alternative rock μου ταιριάζει καλύτερα. Επίσης, όντας παιδί της grunge εποχής, νομίζω ότι μου αρέσει και περισσότερο σαν tag το alternative rock...

Δεν είχαμε ποτέ κάποια ραδιοφωνική επιτυχία κι όλα όσα είχαμε κάνει ήταν βασισμένα στις περιοδείες. Την ίδια στιγμή, είχαμε ολοένα και περισσότερους περιορισμούς σχετικά με το πόσο μπορούσαμε να περιοδεύσουμε... Κάποια στιγμή μαζεύτηκαν πολλά...

Ok! Τώρα ας πάμε λίγο πίσω στο χρόνο. Πίσω στο 2012, όταν φτάσατε σε ένα σημείο που οι περισσότερες μπάντες φτάνουν, αργά ή γρήγορα. Η απόφασή σας να διαλυθείτε σε εκείνο το σημείο - ή για να ακριβολογώ να ακολουθήσετε ξεχωριστούς δρόμους με τον Clint - ήταν εν τέλει ο σημαντικότερος παράγοντας που βοήθησε στο να διορθωθούν τα πράγματα μεταξύ των δύο πλευρών; Επίσης, ποιο θα έλεγες τώρα ότι ήταν το πραγματικό πρόβλημα εξαρχής;

Κοίτα. Νομίζω ότι στην περίπτωσή μας υπήρχαν πολλά διάφορα ζητήματα, τα οποία προέκυψαν λόγω του ότι ποτέ δεν υπήρξαμε αρκετά επιτυχημένοι ώστε να βγάλουμε πολλά χρήματα. Και υπήρχαν χρονικές περίοδοι όπου δεν είχαμε άλλες δουλειές, αλλά βασιζόμασταν μόνο στα έσοδα από το συγκρότημα. Εκείνη την περίοδο, από το "Imago" και μετά, όλοι είχαμε αγοράσει σπίτια και αρχίσαμε να έχουμε οικογένειες...

Νομίζω ότι μέχρι να φτάσουμε στο 2012, υπήρχε μεγάλη πίεση από το εξωτερικό περιβάλλον στον καθένα μας για να τα βγάλουμε πέρα, ενώ ταυτόχρονα προσπαθούσαμε να διατηρήσουμε ζωντανό το όνειρο των The Butterfly Effect. Και νομίζω ότι ήταν μας έπεσαν πάρα πολλά μαζεμένα εκείνη τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, προσπαθώντας να προσαρμοστούμε σε νέες συνθήκες ζωής, με οικογένειες, σπίτια και τέτοια πράγματα και ταυτόχρονα να συνεχίσουμε να γράφουμε μουσική με τον τρόπο που είχαμε συνηθίσει.

Λόγω του ότι δεν είχαμε ποτέ κάποια ραδιοφωνική επιτυχία, και του ότι δεν είμαστε μια εμπορική μπάντα, όλα όσα είχαμε κάνει ήταν βασισμένα στις περιοδείες. Την ίδια στιγμή, είχαμε ολοένα και περισσότερους περιορισμούς σχετικά με το πόσο μπορούσαμε να περιοδεύσουμε, και όλα αυτά κάποια στιγμή μαζεύτηκαν... Καταβάλαμε μεγάλη προσπάθεια να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε με τη μπάντα, ενώ όλοι είχαμε μεγάλες εξωτερικές πιέσεις. Κι αυτό έβγαινε όταν μαζευόμασταν, με αποτέλεσμα να μην μπορεί κανείς μας να συνεισφέρει με τον τρόπο που πιθανότατα θα ήθελε. Εκ των υστέρων, θα έπρεπε απλά να είχαμε κάνει ένα διάλειμμα. Απλά να απομακρυνθούμε λίγο από όλο αυτό. Δεν χρειαζόταν να γίνει πικρό... αλλά μερικές φορές έτσι έρχονται τα πράγματα.

Ευτυχώς, τώρα μπορούμε να αράξουμε όλοι μαζί και να πιούμε μια μπύρα, να συμβουλεύσουμε ο ένας τον άλλον και να προχωρήσουμε μπροστά. Έχουμε καταλάβει ότι τότε βρισκόμασταν όλοι σε διαφορετική φάση ο καθένας και αποφασίσαμε να επιστρέψουμε για να κάνουμε αυτό που μας βγαίνει φυσιολογικά: ο Kurt να παίζει κιθάρα, ο Clint να γράφει τα φωνητικά, εγώ και ο Glenn να κρατάμε το ρυθμό. Εν τέλει, εκεί βρίσκεται το μαγικό κλειδί: στο να περνάς καλά με αυτό που κάνεις.

Το να κυκλοφορήσεις μουσική σήμερα είναι σίγουρα πολύ πιο εύκολο από όταν χρειαζόσουν μια δισκογραφική εταιρεία για να το κάνεις

Πόσο διαφορετικά θα έλεγες ότι ήταν τα πράγματα για μια μπάντα να κυκλοφορήσει ένα άλμπουμ το 2003, όταν κυκλοφόρησε το "Begins Here", πόσο διαφορετικά ήταν το 2008 όταν κυκλοφόρησε το "Final Conversation Of Kings", όταν ήταν η αρχή της εποχής του streaming, πόσο διαφορετικό είναι να κυκλοφορήσεις ένα άλμπουμ το 2022;

Παρόλο που μερικοί άνθρωποι ισχυρίζονται ότι το streaming έχει καταστρέψει τη μουσική βιομηχανία - ή ίσως ότι δεν πληρώνει τους καλλιτέχνες αυτό που τους αξίζει ή τέλος πάντων όποια στάση κρατάει ο καθένας απέναντι σε αυτό το θέμα -, το να κυκλοφορήσεις μουσική σήμερα είναι σίγουρα πολύ πιο εύκολο από όταν χρειαζόσουν μια δισκογραφική εταιρεία για να το κάνεις. Πίσω στο 2003, το "Begins Here" δεν κυκλοφόρησε καν σε διεθνές επίπεδο. Δεν υπήρχε τρόπος να μάθει κάποιος ότι το άλμπουμ αυτό είχε κυκλοφορήσει, εκτός αν είχε κάποιος φίλο που ζούσε στην Αυστραλία ή κάτι τέτοιο. Ενώ τώρα τουλάχιστον όλοι μπορούν να ανεβάσουν τη μουσική τους σε μια πλατφόρμα που την διανέμει διεθνώς. Δεν χρειάζεσαι να έχεις κάποια δισκογραφική εταιρία ως θεματοφύλακα της καριέρας σου.

Λέγοντας αυτό, η αντίθετη πλευρά είναι πως υπάρχει πολύ περισσότερη μουσική τώρα. Ο καθένας μπορεί να γράψει ένα τραγούδι και να το ανεβάσει στο Spotify αν το θέλει. Υπάρχει περισσότερη μουσική στο διαδίκτυο από ποτέ, αλλά αυτό δίνει, επίσης, στους λάτρεις της μουσικής την ευκαιρία να βουτήξουν βαθιά και να βρουν αυτό που τους αρέσει πραγματικά.

Θυμάμαι την πρώτη φορά που άκουσα ένα τραγούδι από το πρώτο demo των Karnivool. Κατευθείαν είπα «αυτή η μπάντα θα γίνει πολύ μεγάλη»

Δηλώνω οπαδός της σκηνής που έχετε στην Αυστραλία. Της σκηνής που έχτισαν μπάντες όπως οι Karnivool, οι Cog και οι The Butterfly, τουλάχιστον με βάση όσα μπορώ να πω από τόσο μακριά. Και μετά μπάντες όπως οι Dead Letter Circus συνέχισαν από εκεί, ενώ τώρα υπάρχουν μπάντες όπως οι Caligula's Horse - με τους οποίους περιοδεύσατε πρόσφατα - οι οποίοι συνεχίζουν αυτή την κληρονομιά. Βλέποντάς το συνολικά, θεωρώ ότι έχετε πετύχει κάτι πραγματικά σπουδαίο και ο μόνος λόγος για τον οποίο όλες αυτές οι μπάντες δεν είναι μεγαλύτερες, κατά τη γνώμη μου, είναι λόγω της απόστασης από τις αγορές των ΗΠΑ και της Ευρώπης. Συμφωνείς με αυτό; Εξακολουθεί να αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα;

Σίγουρα είναι ένα εμπόδιο. Γιατί, όπως είπα και νωρίτερα, όταν προωθούσαμε το "Begins Here" στην αγορά, χρειαζόταν μια δισκογραφική εταιρεία για να κυκλοφορήσει ένας δίσκος. Όλα τα υπόλοιπα ήταν στηριγμένα γύρω από αυτό. Δεν θα μπορούσαμε να περιοδεύσουμε αν δεν είχε κυκλοφορήσει το άλμπουμ, γιατί προφανώς αν το άλμπουμ δεν ήταν εκεί έξω, δεν θα έχει νόημα να περιοδεύσουμε.

Αυτού του είδους τα εμπόδια υπήρχαν για εμάς μας από νωρίς. Καταφέραμε, όμως, να παίξουμε στην Ευρώπη. Ήρθαμε μια φορά στην Ευρώπη, το 2004. Δεν καταφέραμε να πάμε ποτέ στην Αμερική, βέβαια. Είναι ακόμα στο bucket list μας το να καταφέρουμε να πάμε εκεί για μια περιοδεία… ή και δύο. Αλλά, είναι λίγο αστείο, γιατί πλέον έχουμε πάρα πολλούς περιορισμούς ως μπάντα, με δουλειές, οικογένειες και όλα αυτά τα πράγματα, οπότε τώρα έχουν έρθει ανάποδα. Διότι, ενώ τώρα έχουμε πιθανότατα ευκαιρίες να παίξουμε εκεί, δεν μπορούμε να το κάνουμε εξαιτίας των περιορισμών.

Κάποιες μπάντες της σκηνής εδώ δεν εκτιμήθηκαν δεόντως μέχρι που έκαναν επιτυχία συγκροτήματα όπως οι Deftones και οι Tool

Πάντως, οι Karnivool τα έχουν πάει πολύ καλά και σε διεθνές επίπεδο. Έχουν έρθει αρκετές φορές στην Ευρώπη, αλλά δεν ξέρω πόσο καλά τα έχουν πάει στις ΗΠΑ. Σε κάθε περίπτωση, είμαστε όλοι πολύ τυχεροί που μεγαλώσαμε παρέα η μια μπάντα με την άλλη στα μουσικά μας ταξίδια.

Θυμάμαι την πρώτη φορά που άκουσα Karnivool. Ήταν ένα τραγούδι από το demo των Karnivool. Ήμασταν σε ένα αυτοκίνητο και πίναμε μπύρες με έναν φίλο στο Περθ, σε ένα από τα πρώτα ταξίδια μας εκεί. Ήταν πριν κυκλοφορήσουν οτιδήποτε επίσημα και μου πήρε τα μυαλά! Κατευθείαν είπα «αυτή η μπάντα θα γίνει πολύ μεγάλη» ξέρεις. Και μόνο που είμαστε μέρος αυτής της ιστορίας, είμαστε αρκετά τυχεροί. Είμαστε πολύ τυχεροί που είμαστε κομμάτι της.

Προφανώς είχαμε επιρροές εδώ στην Αυστραλία και πριν γίνουν όλα αυτά . Η Αυστραλία είχε από παλιά μια εναλλακτική rock σκηνή ή αν θες πες την και progressive σκηνή. Απλά, ίσως κάποιες από αυτές τις μπάντες να μην εκτιμήθηκαν δεόντως... το είδος της μουσικής τους δεν εκτιμήθηκε αρκετά μέχρι που έκαναν επιτυχία συγκροτήματα όπως οι Deftones και οι Tool. Τότε όλοι αναγνώρισαν την σκηνή που υπήρχε, κι αυτό με τη σειρά του μας βοήθησε να μεγαλώσουμε την βάση των οπαδών μας.

Ο Forrester Savell ήταν πάντα αρκετά μπροστά από την εποχή του, αν σκεφτούμε τι έκανε ήδη σε θέματα παραγωγής από το 2002

Πάντα πίστευα ότι η αυστραλιανή σκηνή έχει κάτι το μοναδικό, και το άλμπουμ σας να είναι καλύτερος από τους πιο πρόσφατους εκπροσώπους της σκηνής αυτής. Είτε το πεις alternative, είτε το πεις progressive, το rock που παίζετε είναι πάντα ενδιαφέρον. Και κάθε πράγμα φαίνεται να είναι πραγματικά καλοφτιαγμένο. Από την παραγωγή μέχρι την προσέγγιση των μελωδιών. Αυτό αν μη τι άλλο πρέπει να σας πιστωθεί

Το ότι είχαμε τον Forrester ως μέρος όλου αυτού - όπως τον είχαμε πάντα - μας βοήθησε όλους. Ο Forrester ήταν πάντα αρκετά μπροστά από την εποχή του, αν σκεφτούμε τι έκανε ήδη σε θέματα παραγωγής από το 2002, ή όποτε τέλος πάντων ξεκίνησε.

Οπότε, ναι, υπάρχει μια υπέροχη σκηνή εδώ. Είναι λίγο ατυχές το γεγονός ότι στην Αυστραλία η απόσταση μεταξύ μιας πόλης με ένα εκατομμύριο ανθρώπους ή περισσότερους ως την επόμενη πόλη με ένα εκατομμύριο ανθρώπους ή περισσότερους ανθρώπους θέλει δέκα ώρες με το αυτοκίνητο. Έτσι, είναι δύσκολο να χτίσεις μεγάλο κοινό με αυτές τις αποστάσεις, οπότε για να γίνει πραγματικά επιτυχημένη μια μπάντα πρέπει να κάνει επιτυχία στο εξωτερικό αρκετά νωρίς. Όπως έκαναν οι Northlane ή οι Parkway Drive. Υπάρχουν αρκετές μπάντες από την Αυστραλία που έχουν ανάλογη επιτυχία, οπότε είναι εφικτό. Εμείς από την πλευρά μας είμαστε πολύ τυχεροί που αποτελούμε ένα κομμάτι ή ένα κεφάλαιο όλου αυτού.

Το 2017 όταν επιστρέψαμε και ανακοινώσαμε περιοδεία, πουλήσαμε 12.000 εισιτήρια σε 48 ώρες! Ήταν εκπληκτικό!

Έχετε μια θεμελιωμένη βάση οπαδών στη χώρα σας. Πώς νιώσατε όταν ανακαλύψατε ότι ήταν ακόμα εκεί για εσάς μετά από όλα αυτά τα χρόνια της δισκογραφικής απουσίας και τώρα που περιοδεύσατε ξανά; Αλήθεια, είδατε μια νέα γενιά οπαδών να έρχονται στις συναυλίας σας ή ήταν κατά βάση ο ίδιος κόσμος που ερχόταν να σας δει και στα 00s;

Χμ, νομίζω ότι το 90% είναι οπαδοί που ήταν εκεί από τη δεκαετία του 2000 . Αλλά είναι λίγο ύπουλο όλο αυτό. Στην πραγματικότητα ήταν κάτι το εκπληκτικό το ότι καταφέραμε να επιστρέψουμε, να ανακοινώσουμε μια περιοδεία το 2017 και να πουλήσουμε 12.000 εισιτήρια μέσα σε 48 ώρες, ή κάτι τέτοιο. Πάθαμε την πλάκα μας!

Θεωρούμε πολύ σημαντικό, μετά από κάθε εμφάνισή μας να κατεβαίνουμε κάτω στο κοινό και να προσπαθούμε να συναντήσουμε και να μιλήσουμε με όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο. Διότι, υπάρχει πολύς κόσμος με τον οποίο γνωριζόμαστε μέσω της μπάντας εδώ και 20 χρόνια. Κόσμο τον οποίο γνωρίσαμε για πρώτη φορά όταν ακόμα παίζαμε σε κάτι πολύ μικρά μαγαζιά στην Μελβούρνη και στο Σίδνεϋ. Και πραγματικά δεν μπορούμε να εκφράσουμε το πόσο ευγνώμονες είμαστε σε αυτούς τους ανθρώπους που συνεχίζουν να έρχονται στις συναυλίες μας και ειλικρινά μας ξεπερνάει όταν σκεφτόμαστε τι αντίκτυπο μπορεί να έχει στον κόσμο κάτι που κάνεις απλώς επειδή το αγαπάς από πολύ μικρή ηλικία. Και μόνο το ότι έχουμε την δυνατότητα να συνεχίζουμε να το κάνουμε αυτό είναι φοβερό! Και είναι κάτι που δεν θα το θεωρήσουμε ποτέ ως δεδομένο!

Όσον αφορά στο αν το κοινό μας είναι πιο νέο, σίγουρα υπήρχαν κάποιοι άνθρωποι που γνώρισα στην τελευταία περιοδεία που ήταν 18-19-20 χρονών. Είναι ωραίο να σκέφτεσαι η επόμενη γενιά από μας ακούει τη μουσική μας. Έχω την αίσθηση ότι ήταν οι μαμάδες και οι μπαμπάδες τους που άκουγαν αυτή τη μουσική και τους την πέρασαν όταν ήταν ακόμα μικρά παιδιά... (γέλια). Είναι φοβερό αυτό που έχουμε χτίσει εδώ και 20 χρόνια, ξεκινώντας από το να παίζουμε για δέκα άτομα και φτάνοντας εδώ που είμαστε σήμερα. Όπως είπα και πιο πριν, είμαστε πολύ τυχεροί.

Είχα την τύχη στο παρελθόν πέσουν στα χέρια μου τα CD σας με κάποιο τρόπο, αλλά θα ήθελα να αποκτήσω και τις επανεκδόσεις βινυλίου που βγάλατε, καθώς επίσης και το νέο άλμπουμ. Αλλά η αλήθεια είναι πως δεν τα βρίσκω σε λογική τιμή, κυρίως λόγω του κόστους αποστολής. Έχετε κατά νου να κάνετε κάποια συμφωνία για τη διανομή τους, όπως πχ έκαναν οι Karnivool με την Inside Out, ώστε να γίνουν τα βινύλια σας πιο προσιτά σε αγορές όπως η Ευρώπη;

Δεν το είχα σκεφτεί για να είμαι ειλικρινής. Νομίζω πως ναι, αυτό είναι κάτι που μπορούμε να το κάνουμε. Ξέρω ότι υπάρχει μια εταιρεία εδώ που κάνει τέτοια πράγματα, όπως η διανομή του φυσικού προϊόντος στο εξωτερικό. Μιας και το ανέφερες, θα το προχωρήσω και θα βρω κάποιο τρόπο να σε ενημερώσω όταν είναι διαθέσιμο.

Εννοείται να το κάνεις! Πριν κλείσουμε, θέλω να αναφέρω ότι το "IV" κατάφερε να μπει στην 30αδα μας με τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς. Κι επίτρεψέ με να πω ότι είναι αρκετά δύσκολο να καταφέρει να μπει ένα άλμπουμ, λόγω του γεγονότος ότι καλύπτουμε και περιλαμβάνει πολλά είδη μουσικής από pop-rock μέχρι extreme metal. Οπότε, ήταν σίγουρα ένα από τα αγαπημένα μας άλμπουμ για τη χρονιά που πέρασε! Ποια ήταν, όμως, τα δικά σου αγαπημένα άλμπουμ για το 2022;

Κοίτα, δεν πρόκειται να σου πω ψέματα, δεν είμαι πλέον τύπος που ακούει ολόκληρα άλμπουμ... Μήπως το άλμπουμ των Gojira βγήκε αυτή τη χρονιά; Πότε βγήκε

Βγήκε το2021...

Είμαστε λίγο πίσω από τις εξελίξεις εδώ κάτω... Πάντως αυτό ήταν ένα άλμπουμ που άκουσα πολύ αυτή τη χρονιά! Υπέροχο άλμπουμ! Επίσης, άκουσα πολύ τον δίσκο των Northlane κι άκουσα πολύ το άλμπουμ των Parkway Drive. Αυτά είναι που άκουσα την προηγούμενη χρονιά όσον αφορά την heavy μουσική…

Ωραία λοιπόν! Αυτά από εμένα! Για μια ακόμα φορά να σε συγχαρώ, όχι μόνο για το καταπληκτικό νέο σας άλμπουμ, αλλά και για την πορεία και την μουσική σας όλα αυτά τα χρόνια. Είναι υπέροχο το ότι επιστρέψατε και ελπίζω να ακούσουμε περισσότερη νέα μουσική από τους The Butterfly Effect σύντομα. Και γιατί όχι να σας πετύχω να παίζετε ζωντανά κάπου, με κάποιο τρόπο...

Ναι, πριν μιλούσαμε περί αυτού. Θα προσπαθήσω να μιλήσω με το booking agency για να μας κλείσει κάτι εκτός Αυστραλίας. Ας ελπίσουμε, λοιπόν, ότι κάποια στιγμή θα μπορέσουμε να έρθουμε στην Ελλάδα. Δεν έχουμε έρθει ποτέ εκεί, και θα το θέλαμε κάποια στιγμή.

Νομίζω ότι θα είναι έκπληξη για εσάς το πόσος κόσμος ακούει τη μουσική σας εδώ...

(γέλια) Τίποτα δεν με εκπλήσσει πια, αλλά αυτό θα ήταν πράγματι φανταστικό. Ας ελπίσουμε ότι θα τα καταφέρουμε το επόμενο έτος. Έχουμε αφήσει ανοιχτή την περίοδο Ιουνίου/Ιουλίου στο ημερολόγιο μας, οπότε ίσως αν μπορούσαμε να παίξουμε σε ένα φεστιβάλ εκείνη την περίοδο θα ήταν εξαιρετικό!

Θα ήταν παραπάνω από εξαιρετικό! Ben, σε ευχαριστώ για το χρόνο σου!

Όχι, εγώ σε ευχαριστώ για το χρόνο σου! Γιατί σημαίνει πραγματικά τα πάντα για εμάς αυτό. Σε ευχαριστώ πραγματικά που επικοινώνησες και το οργάνωσες όλο αυτό. Πραγματικά το εκτιμάμε!