«A Buyer's Guide»: Sonic Youth

Είναι μια από τις καλύτερες μπάντες όλων των εποχών. Είναι το συγκρότημα που όρισε indie, alternative, experimental, post, punk και noise παρακλάδια της rock μουσικής και υποκουλτούρας. Ξεκίνησαν το 1981 και με μια ισχυρή δόση επηρεασμού από μπάντες σαν του Black Flag, Television, Minor Threat, The Fall, Crime, Wire και Swell Maps κατάφεραν να καθιερωθούν στην συνείδηση όλων των μουσικόφιλων παρότι δεν έγιναν ποτέ όσο εμπορικοί οι Nirvana που αρχικά ήταν προστατευόμενοι τους και άνοιγαν συναυλίες τους (φανταστείτε ότι σε αφίσες της εποχής η υποσημείωση έγραφε «Sonic Youth plus new hot band Nirvana»)!



Ιδρυτικά μέλη είναι οι Thurston Moore (κιθάρες, φωνητικά), Kim Gordon (μπάσο, φωνητικά, κιθάρα) και Lee Ranaldo (κιθάρα, φωνητικά). Πρώτος drummer του συγκροτήματος ήταν ο Richard Edson, o όποιος έχει δουλέψει και με την Lydia Lunch. Στην συνέχεια όμως αφιερώθηκε στην υποκριτική. Κάπου εκεί πέρασε και ο Bob Bert (Pussy Galore) και έγραψε μαζί τους τύμπανα μέχρι και το Bad Moon Rising. Ενδιάμεσα, στο Confusion Is Sex, αφού ο Moore μάλωσε και έδιωξε τον Bob (για να τον ξαναπάρει μερικούς μήνες μετά πίσω), στα τύμπανα ήταν ο Ελληνοιταλός Jim Sclavunos, πιο γνωστός από τους Nick Cave & the Bad Seeds και τους Grinderman. Για μια πενταετία την δεκαετία του 2000 από τα έγχορδα του συγκροτήματος πέρασε και ο Jimmy O'Rourke. Μετά το 2006 στα μπάσο βοηθάει και ο Mark Ibold των Pavement. Βασικός drummer τους από το 1985 και μετά, είναι ο Steve Shelley, o οποίος αισίως έχει γράψει μαζί τους πάνω από 14 δίσκους και αντικατέστησε τον Bert ο οποίος είχε τότε βαρεθεί!



Επιβάλλεται να αναφέρουμε το δέσιμο και την φιλία με τους Swans. Οι μπάντες μοιράζονταν τον ίδιο χώρο για πρόβες και παρότι τα τοπικά μέσα αγνοούσαν επιδεικτικά την noise-rock σκηνή οι Swans πήραν σε δυο περιοδείες μαζί τους την παρέα του Thurston και τους βοήθησαν να ανέβουν σχετικά γρήγορα στα μάτια του κόσμου. Ο Thurston σε διαμάχη του με κριτικό (Christgau) της εποχής, έφτασε να αλλάξει το όνομα στο κομμάτι "Kill Yr Idols" σε "I Killed Christgau With My Big Fucking Dick"! Μετά τις εμφανίσεις με τον Gira ήρθε η σειρά της Ευρώπης. Αξιοσημείωτο σκηνικό σε εμφάνιση στο Λονδίνο, που χάλασαν τα μηχανήματα, ο έξαλλος Moore βρέθηκε να σπάει τα πάντα επί σκηνής από τα νευρά του. Αυτό κατέληξε σε διθυραμβικές κριτικές από πολύ γνωστά μέσα του χώρου και σε μια άνοδο της εκτίμησης της μπάντας και της όλης σκηνής από τα μέσα της πατρίδας τους.



Οι Sonic Youth μην έχοντας λεφτά για ακριβές κιθάρες, έβγαζαν έναν ήχο φτηνής κιθάρας. Ακόμα κι όταν μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά πιο ακριβά όργανα συνέχισαν με τον τρόπο τους να κουρδίζουν, να ρυθμίζουν και να παίζουν με ακριβώς τον ίδιο γνώμονα. Να ακούγονται παράξενα, πειραγμένα, φτηνά και υποχθόνια. Ήταν οι πρώτοι που γρατζούνισαν τις κιθάρες τους με μπαγκέτες, δοξάρια και άλλα συναφή που έχουμε δει σε άπειρες μοντέρνες post-rock μπάντες και από τους πρώτους που κόλλαγαν τα έγχορδα πάνω στις καμπινές, τα ηχεία και τους ενισχυτές τους για να αποδώσουν αυτά τα υπέροχα βουητά, αλά καμπάνες, που τους χαρακτηρίζουν. Πάντα στις συναυλίες τους κουβαλούσαν ένα μάτσο έγχορδα, καθώς με τίποτα δεν είχαν το ίδιο κούρδισμα σε πάνω από δύο με τρία κομμάτια στην σειρά.



Τον Σεπτέμβριο του 2012, οι Sonic Youth αποφάσισαν να τα σπάσουν (ή να κάνουν ένα διάλλειμα ελπίζουμε) και αφορμή ήταν ο χωρισμός του ζευγαριού Kim / Thurston (Ήταν παντρεμένοι από το 1984). Ευχόμαστε σε σύντομη επαναδραστηριοποίηση τους. Και αν δεν γίνει ποτέ αυτό, έχουμε παρακαταθήκη μερικές (πολλές) δισκάρες που θα μας κρατούν συντροφιά, θα γεμίζουν τα αυτιά μας εναλλακτικό, θορυβώδες και μοντέρνο punk και θα κρατούν τους  SONIC YOUTH για πάντα στην κορυφή.



Η δισκογραφία τους είναι γεμάτη με αμέτρητα EP, soundtrack, συνεργασίες, project, split, single, σόλο δίσκους και πολλά άλλα. Από τον παρακάτω οδηγό λείπουν δίσκοι όπως τα "Murray Street", "Sonic Nurse", "Confusion Is Sex", "A Thousand Leaves" και "Bad Moon Rising", όχι επειδή δεν χώραγαν, καθώς η μπάντα έχει κυκλοφορήσει μεγάλους δίσκους στο σύνολο, αλλά γιατί αυτά που καταγράφουμε παρακάτω έκαναν την διαφορά, συμπεριλαμβάνουν μουσικές περιόδους και από τα προαναφερόμενα και αποδίδουν συγκεντρωτικά τον ήχο, ύφος, κουλτούρα και ιδέα Sonic Youth καλύτερα.

Αν τους αγαπάς ή αν τους μάθεις από αυτό εδω το αφιέρωμα και αν τους γνωρίσεις καλύτερα τώρα, δεν θα αντέξεις να μην αποκτήσεις το σύνολο της δισκογραφίας τους. Αρχικά πρέπει να έχεις τα παρακάτω. Οπότε ξεκίνα να διαβάζεις και να ακούς.

Θ.Γ.

Buy Or Die
	Daydream Nation Enigma (1988) Είναι αδύνατον να φανταστείς το indie rock και κάθε παρακλάδι αυτού χωρίς αυτόν τον δίσκο. Εναλλακτικός, θορυβώδης και πειραματικός όσο κανένας. Κλασικός δίσκος που μπορεί να κάτσει δίπλα σε αριστουργήματα των Joy Division, Nirvana, Radiohead, The Velvet Uderground, Television, The Stooges, My Bloody Valentine, Pixies και The Cure και ίσως να τα ξεπεράσει πανεύκολα. Προοδευτικό, μοντέρνο, έντονο, εξτρεμιστικό, ριζοσπαστικό και εξαιρετικά καλοστημένο. Οι στίχοι του πλάγιοι, ποιητικοί, επιθετικοί, αντιπαραθετικοί στα πάντα και εκδηλωτικοί. Οι Sonic Youth είναι η πεμπτουσία της μοντέρνας μπάντας. Υψηλή τέχνη από υψηλά σκουπίδια. Ο δίσκος κινείται άψογα. Κάθε κομμάτι σε χτυπάει, σε συνθλιβεί, σε ψυχαγωγεί και σε εξαντλεί. Εδω ορίζονται τα noise-rock, post-punk και alternative rock, εδώ η ηχητική νεολαία επιτυγχάνει μουσική που ταιριάζει άψογα στην avant-garde, προοδευτική και πρωτοποριακή Nέα Υόρκη. Θ.Γ.
	Sister SST (1987) Ο τέταρτος δίσκος των Sonic Youth, το "Sister", αποτελεί εν μέρει ένα concept άλμπουμ εμπνευσμένο από τη ζωή και το έργο του συγγραφέα επιστημoνικής φαντασίας Philip Dick. Είναι βέβαια και ένα από τα άλμπουμ -που πρέπει να έχεις- από το νεοϋορκέζικο συγκρότημα. Kρατά την επιθετικά πειραματική διάθεση του "EVOL" αλλά τα τραγούδια έχουν μεγαλύτερη συνοχή, προετοιμάζοντας το έδαφος για το "Daydream Nation". Με τις κιθαριστικές εναλλαγές του και κομμάτια όπως το "Stereo Sanctity" και το "Tuff Gnarl" να δημιουργούν ηχητικά πεδία που τους απομακρύνουν από τη No Wave αισθητική των προηγούμενων δίσκων τους καθώς και σκληρό θόρυβο όπως τα "White Kross" και "Catholic Block" και τη νουάρ ατμόσφαιρα του "Pacific Coast Highway", το "Sister" αποτελεί το Μεγάλο Άλμα προς τα Εμπρός για τους Sonic Youth. Γ.Χ.
Must Have
	Dirty DGC (1992) Το "Dirty" θεωρείται η πιο «εμπορική» στιγμή της δισκογραφίας των Sonic Youth και σε αυτό έβαλε το χεράκι του ο παραγωγός Butch Vig ο οποίος μερικούς μήνες πριν είχε διαπρέψει στον ίδιο ρόλο στο "Nevermind" των Nirvana. Οι «θορυβώδεις» συνήθειες τις μπάντας δεν κόπηκαν εντελώς, απλώς περιορίστηκαν και φιλτραρίστηκαν από την παραγωγή του Butch που όμως δεν «ευνούχισε» την προσωπικότητα των Sonic Youth αλλά φρόντισε να τους κάνει να ακούγονται άμεσοι όσο ποτέ. Με το κλίμα να ευνοεί πλέον το alternative rock, οι Sonic Youth υπέγραψαν μερικά από τα πιο καλά και «ραδιοφωνικά» κομμάτια τους όπως το "Sugar Kane", το "Youth Against Fascism" και το "Purr", έπαιξαν όμως και με τους δικούς τους «ηλεκτρικούς» κανόνες σε κομμάτια όπως το "Drunken Butterfly" και το "Wish Fulfillment". Γ.Κ.
	EVOL Geffen (1986) Το "EVOL" είναι από τις καλύτερες και πιο σημαντικές κυκλοφορίες των Sonic Youth. Ποιοτικά στέκεται ελαφρώς πιο κάτω από τα «Buy Or Die» της λίστας, "Sister" και "Daydream Nation", αλλά η σημασία του είναι μεγαλύτερη καθώς σε αυτό τέθηκαν τα θεμέλια για τα δύο προαναφερθέντα άλμπουμ και γενικότερα ενός καλού δισκογραφικού σερί που όρισε την καριέρα της μπάντας. Στο "EVOL" ο «βρώμικος» ήχος των προηγούμενων άλμπουμ, "Confusion Is Sex" και "Bad Moon Rising", αποκτά σαφώς πιο συγκεκριμένο χαρακτήρα και κατεύθυνση αποκτώντας έστω τυπικά μια μορφή rock κομματιών που χρησιμοποιεί τον «θόρυβο» ως δομικό στοιχείο πλέον και όχι ως τρόπο έκφρασης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα από το "EVOL" το "Star Power" που σίγουρα επηρέασε πολύ κόσμο της μετέπειτα alternative rock σκηνή. Γ.Κ.
Other Essentials
	Goo DGC (1990) Η επιτομή του cool. Από το εξώφυλλο του δίσκου μέχρι τα passive-aggressive ξεσπάσματα, το "Goo" σηματοδοτεί το πέρασμα των Sonic Youth σε έναν πιο προσβάσιμο ήχο και είναι μάλλον το πιο κατάλληλο για να ξεκινήσει κανείς τη σχέση του μαζί τους. Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι είναι η πιο pop από τις μέχρι τότε δουλειές τους, με το θόρυβο να τιθασσεύεται σε κομμάτια με κουπλέ και ρεφρέν. O δίσκος είναι και θεματικά σύγχρονος, με το βασικό του single "Kool Thing" να αναφέρεται στο μισογυνισμό του hip hop (LL Kool J) και το "Tunic (Song For Karen)", στη νευρική ανορεξία. Ξεχωρίζουν ακόμα το straight rock "Dirty Boots" του Thurston Moore καθώς και το "Mote" του Lee Ranaldo που είναι μάλλον ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έχει γράψει. Γ.Χ.
	Washing Machine Geffen (1995) Αυτός εδώ είναι ο δίσκος που παρότι δεν είναι ο καλύτερος, θα ανατρέξεις άμεσα αν χρειάζεσαι μια SY δόση. Το "The Diamond Sea" που κλείνει το άλμπουμ είναι ένα αριστουργηματικά αυτοσχεδιαστικό έπος. Αυτός είναι ο δίσκος που έλαμψε η Kim. Εδώ μεγαλούργησε και κουβάλησε πολύ φορτίο. Εδώ η μπάντα εκδηλώνει την ίδια ιδιοφυΐα που θα βρεις στα παραπάνω άλμπουμ, με μια τάση επαναπροσδιορισμού του ήχου της. Μετά από πάνω από δέκα χρόνια παρουσίας στον χώρο, εδώ ακούς κάτι άλλο από αυτούς. Εδώ οι Sonic Youth κερδίζουν κι άλλους οπαδούς. Εδώ οι κιθάρες τους πετάνε. Εδώ καλπάζουν οι ρυθμοί τους. Εδώ παρουσιάζουν μια καταπληκτική ποικιλία χρωμάτων και μια αιθέρια τάση προς φανταστικά grooves. Αρμονικά άρρωστο, ταιριάζει σε όλους και ορίζεται σαν ένας δίσκος βατά πειραματικός. Είναι ένα από τα πιο στοιχειωμένα άλμπουμ που έχουν γραφτεί για την ζωή (γενικά...). Θ.Γ.
	Rather Ripped Geffen (2006) Στο καλύτερο ίσως άλμπουμ των Sonic Youth στα 00s απουσιάζει κατά πολύ το βασικό τους χαρακτηριστικό, ο θόρυβος, και κυριαρχούν οι μελωδίες. Οι κιθάρες υπάρχουν και ενίοτε ξεσπούν αλλά τα αιθέρια φωνητικά της Kim Gordon σε κομμάτια όπως το "Turquoise Boy"και το εναρκτήριο "Reena" είναι αυτά που κάνουν τη μεγαλύτερη εντύπωση. Περιέργως δε το πιο δυνατό "Sleepin Around" είναι και το πιο αδιάφορο. Ακόμα και το "Rats" του Lee Ronaldo, είναι φόρος τιμής στο παρελθόν μεν αλλά μικρότερο σε διάρκεια και με την παραμόρφωση να γρατζουνάει τη μελωδικότητα του τραγουδιού. Τέλος, το ρυθμικότατο "Incinerate" θα αποτελούσε ένα ζηλευτό single για τις περισσότερες σύγχρονες indie rock μπάντες. Γ.Χ.
Nerd Alert
	The Whitey Album (Ciccone Youth) Blast First (1988) Κυκλοφορησε με το όνομα Ciccone Youth (Ms. Ciccone λέγεται η Madonna). To άλμπουμ αυτό είναι αφιερωμένο στην pop των 80s. Η αρχική ιδέα ήταν να γίνει μια εξολοκλήρου διασκευή στον δίσκο "White Album" των Beatles. Τελικά κατέληξε σε μια μίξη πολλών beatbox και sample της εποχής, περασμένα μέσα από την μουσική ιδιοφυία των Νεοϋορκέζων. Περιέχει διασκευή στο "Addicted To Love" του Robert Palmer η οποία ακούγεται σαν καμένο karaoke! Δύο διασκευές σε κομμάτια της Madonna! H μία μάλιστα από τον Μike Watt από Μinutemen, ο οποίος τώρα παίζει μπάσο στους Stooges. Αξίζει να σημειωθεί ότι το εξώφυλλο του άλμπουμ είναι μια ασπρόμαυρη εκτύπωση της φάτσας της Βασίλισσας της pop! To οπισθόφυλλο θυμίζει το αντίστοιχο των σκαθαριών. Ακόμα και λίγα δευτερόλεπτα hip-hop θα ακούσεις στο "Tuff Titty Rap"! Επ' ουδενί όμως μην χάσεις να ακούσεις το "MacBath" το οποίο κάνει την διαφορά και το "Into The Groovey" που θα σου θυμίσει τρομερά εκείνη τη disco εποχή. Θ.Γ.
Only On Discount
	Made In USA Rinho (1995) Soundtrack το οποίο είχε γραφτεί το 1986. O δίσκος είχε ηχογραφηθεί  μονοφωνικά και ηχητικά είναι σχετικά κοντά με το "EVOL", το οποίο είχε δημιουργηθεί την ίδια χρονιά. Η ταινία δεν βγήκε ποτέ στις αίθουσες και κυκλοφόρησε κατευθείαν σε βιντεοκασέτα. Τα περισσότερα κομμάτια δεν διαθέτουν φωνητικά και η παραγωγή είναι ιδιαίτερα βρώμικη. Όπως και να το κάνουμε τούτη η κυκλοφορία είναι ότι πιο αδιάφορο κυκλοφόρησαν ποτέ οι άρχοντες του post-punk. Διαθέτει μεν κάποιους πειραματισμούς που εξιτάρουν την φαντασία, αλλά δεν κατάφερε να καθιερωθεί. Οι μουσικές εδώ τριγυρίζουν experimental rock ιδέες και αναλώνονται σε ατμοσφαιρικά κινηματογραφικά περάσματα. Εκτός του "Secret Girl" κομμάτι που υπάρχει και στο EVOL και του "Tuck N Dar" κανένα άλλο κομμάτι από τα 23 δεν παίχτηκαν ποτέ ζωντανά. Απευθύνεται σε συλλέκτες. Θ.Γ.
Live
	Gila Monster Jamboree [VHS] Sonic Death (1992) Δεν υπάρχουν επίσημες live κυκλοφορίες της μπάντας. Εκτός κάποιων self-released (βλ. "Live In Holland") και διαφορών bootleg (βλ. "Hold That Tiger"). Το πιο ενδιαφέρον ζωντανό υλικό τους λοιπόν, είναι η ηχογράφηση μιας εμφάνισης τους το 1985 στην έρημο Mojave! που πιάνει την εποχή μέχρι το Bad Moon Rising, το οποίο ακόμα τότε, δεν είχε κυκλοφορήσει. Αυτή ήταν η πρώτη τους εμφάνιση στην Καλιφόρνια. Βρώμικος ήχος, χρησιμοποιημένοι ενισχυτές και μια αλητεία που ξεχωρίζει. Πειραματισμοί, νιάτα, θόρυβος και μια τρομερά σκοτεινή ατμόσφαιρα. Αξίζει να δεις πως έπαιζαν τα "Brother James", "Kill Yr. Idols", και  "Death Valley '69 ". Αξίζει να δεις τον Moore να παρατάει την κιθάρα του στο "I'm Insane" και να διαβάζει στίχους λες και απαγγέλει ποίηση. Αξίζει να μυρίσεις την σκόνη της ερήμου. Αξίζει να γυρίσεις τον χρόνο πίσω και να λυπηθείς που δεν είχες ποτε την ευκαιρία να ζήσεις κάτι τόσο αυθεντικό και ξεκάθαρα punk. Gila Monster Jamboree Θ.Γ.

A Compilation
Ακούγοντας τα παρακάτω 18 κομμάτια, μπορείς να δημιουργήσεις μια σφαιρική και σχετικά ολοκληρωμένη άποψη για το τι παίζουν οι Sonic Youth, πού κινούνται ηχητικά και ποιές αλλαγές, προσμίξεις και καινοτομίες μπόλιασαν στον ήχο τους με την πάροδο των ετών. Καθώς το μέγεθος του επικού "The Diamond Sea" καθιστά αδύνατη την εισαγωγή του σε παρόμοια συλλογή, το προτείνουμε σαν bonus track αφού αν δεν ακούσεις αυτό, χάνεις την μισή μαγεία αυτής της μπάντας. Απολαύστε τα.

1. The Burning Spear (Sonic Youth)
2. Brother James (Confusion Is Sex)
3. Death Valley '69 (Bad Moon Rising)
4. Expressway To Yr Skull (E.V.O.L.)
5. Schizophrenia (Sister)
6. Teen Age Riot (Daydream Nation)
7. Silver Rocket (Daydream Nation)
8. Hey Joni (Daydream Nation)
9. The Breeze (Daydream Nation)
10. Dirty Boots (Goo)
11. Kool Thing (Goo)
12. Drunken Butterfly (Dirty)
13. Sugar Kane (Dirty)
14.100% (Dirty)
15. Bull In The Heather (Experimental Jet Set, Trash and No Star)
16. Sunday (A Thousand Leaves)
17. The Empty Page (Murray Street)
18. Incinerate (Rather Ripped)
+ The Diamond Sea (Washing Machine)