[7]: Christopher Lee

Εκεί που γαμιέται ο Δίας και συνειδητοποιείς πως ξέχασες να γράψεις εφτάρι για σήμερα (δηλαδή χθες), σου σκάει και άξαφνα ένα νέο τέτοιο και λες «ώπα, τώρα τι κάνεις; Κάτι πρέπει να γίνει. Είναι χρέος σου».

Σήμερα, λοιπόν, μέρα Παρασκευή, θα πετάξουμε περίπου παράμερα τη φόρμα του εφταριού, θα βάλουμε κάτι ελαφρύ και πένθιμο και θα κάνουμε ένα μικρό φόρο τιμής σε έναν από τους εντυπωσιακότερους ανθρώπους που πάτησαν ποτέ το πόδι τους επί Γης.



Οι περισσότεροι καραγκιόζηδες στον πλανήτη δαύτον θα μας τα έπρηζαν σε κάθε δυνατή ευκαιρία αν ήταν τόσο καλοί σε έστω σε ένα από τα δεκάδες πράγματα στα οποία μαέστρευσε ο τιτάνας, Christopher Lee, και δεν θα τα έλεγαν και τόσο ωραία.

Αναμφισβήτητα, η βαριά κληρονομιά που άφησε πίσω του ο Christopher Lee αφορά πρωτίστως την συνολική προσφορά του στην έβδομη τέχνη. Μια προσφορά με αφετηρία το σωτήριο έτος 1948, πράγμα που μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η συντριπτική πλειοψηφία -αν όχι παμψηφία- συντακτών και αναγνωστών δεν ήταν καν ιδέες όταν ο Lee ξεκίνησε την υποκριτική του καριέρα. Εγώ ούτε την αφαίρεση δεν μπορώ να κάνω από το 2015.



Αν νόμιζες πως οι κύριοι Neeson και Jackson δεν μπορούν να πουν όχι στους αντζέντηδές τους, η φιλμογραφία του Lee στο IMDb μετρά 281 credits, κρατώντας ένα θεωρητικά άσπαστο ρεκόρ Γκίνες. O Lee έχει υιοθετήσει για τους ρόλους του περισσότερες προφορές από τον Gary Oldman, έχει πεθάνει επί οθόνης περισσότερες φορές από ότι ο Sean Bean και έχει λάβει μέρος σε περισσότερες ξιφομαχίες από οποιονδήποτε άλλο ηθοποιό. Nα πούμε βέβαια πως προφανώς και ο Christopher Lee υπήρξε πρωταθλητής ξιφασκίας και πως προφανώς επίσης οι ξιφομαχίες του περιλαμβάνουν όλων των ειδών τα ξίφη, από πειρατικές χαντζάρες μέχρι και φωτόσπαθα.

Και βέβαια, μιλώντας πάλι σε απόλυτα νούμερα, σαν αθροίσεις τα κέρδη όλων των ταινιών στις οποίες συμμετείχε, ξεπερνά τα 4 δις δολάρια. Αυτό είναι περίπου 1.5δις παραπάνω από τον καρμίρη που έρχεται δεύτερος, κάποιος Harrison Ford ή κάτι τέτοιο. Στα κοντά εβδομήντα χρόνια που βρίσκεται στον χώρο του θεάματος είναι λογικό να έχει συνεργαστεί με θρυλικά ονόματα. Μιλάμε για κλασικούς κινηματογραφικούς τιτάνες όπως ο Jimmy Stewart, Errol Flynn, Orson Welles, αλλά και για μοντέρνους κλασσικούς όπως ο Sir Ian McKellen, Christopher Walken και Jeff Bridges.



Μέχρι χθες, ο Christopher Lee αποτελούσε ζωντανή απόδειξη ότι ένας ηθοποιός δεν χρειάζεται κανένα όσκαρ και κανένα συμβολικό βραβείο για να αναγνωριστεί το χάρισμα και η συνεισφορά του στην μία από τις πολλές τέχνες που υπηρετούσε. Και από σήμερα, θα αποτελεί σημείο αναφοράς ενός καλλιτέχνη που τα έργα του υψώνονταν πάντα ψηλότερα από το τουπέ μιας συχνά κακεντρεχούς βιομηχανίας, και που εκφαίνονταν σε τόσες παραπάνω πτυχές της ζωής του.

Θα μπορούσαμε υποθέτω να κάνουμε ένα εφτάρι για τους πιο εμβληματικούς χαρακτήρες που έχει υποδυθεί στην καριέρα του, αλλά αν και εκατό τοις εκατό appropriate, το βρίσκω ελάχιστα βαρετό, ιδίως όταν στη ζωή του έχει κάνει τόσα πολλά. Ναι, έχει κάνει τον δράκουλα καμιά 15ρια φορές, υπήρξε ένα από τα ελάχιστα αποδεκτά  πράματα στις αηδίες  που μας πέταξε ο Lucas στη μάπα ως Star Wars prequels, έκανε έναν από τους ελάχιστους πειστικούς κακούς σε ταινία James Bond και προφανώς ΉΤΑΝ ο Saruman. Ο πραγματικός. Ήξερε μάγια.

Δεν θα σταθούμε όμως σε αυτά, εμείς λέμε να σταθούμε στον Lee ως άνθρωπο. Ένας άνθρωπος 93 ετών σίγουρα είχε πράγματα να πει στη ζωή του και γι' αυτό εμείς θα εστιάσουμε στα εφτά καλύτερα quotes του αείμνηστου Christopher Lee. Είτε με context, είτε χωρίς, είτε σοβαρά, είτε όχι.

---

1. «...στην καριέρα του κανείς πρέπει να τα δοκιμάζει όλα από μία φορά, εκτός από παραδοσιακό χορό και αιμομιξία...»

Δεν θες πολύ να καταλάβεις πως ο Christopher Lee πρόκειται για συνειδητοποιημένο άνθρωπο. Κάποια πράγματα στη ζωή είναι πολύ πιο απλά απ' ό,τι νομίζουμε και η παραπάνω φράση τα συνοψίζει όλα. Νιώθω μία ιδιαίτερη υπερηφάνεια ξέροντας πως ακολουθώ τα βήματα αυτού του σπουδαίου ανθρώπου.

---

2. «...σταμάτησα να κάνω τον Δράκουλα το 1972, όταν και η απεικόνιση του χαρακτήρα είχε αλλοιωθεί τόσο πολύ -ιδίως όταν έγινε η μεταφορά του στη σύγχρονη εποχή- που πλέον είχε χάσει κάθε νόημα...»

Πολύ θα ήθελα να ξέρω τις σκέψεις του για την απεικόνιση των βρικολάκων μέσα στη τελευταία δεκαετία. Στην ηλικία του, πολύ πιθανόν να του τα κρύβανε όλα αυτά -φάση “Goodbye Lenin”- γιατί πολύ πιθανόν να τον χάναμε πολύ πιο νωρίς...

---

3. «...ξέρω τον ήχο που κάνει ένας άνθρωπος όταν μαχαιρώνεται πισώπλατα...» / «...σαν με ρωτάνε για τον καιρό που υπηρέτησα, τους ρωτάω αν μπορούν να κρατήσουν ένα μυστικό, στο «Ναι» τους απαντώ: «Και γω»...»

Πέρα λοιπόν από την κινηματογραφική καριέρα την οποία ξέρουμε, πολλοί δεν γνωρίζουν όλα τα υπερηρωικά που έκανε κατά τη διάρκεια του WWII, και αυτό επειδή ήταν σεμνότατος τζεντελμάνος αλλά κυρίως επειδή δεν επιτρέπεται να μιλήσει γι' αυτά. Υπήρξε μέλος ειδικών δυνάμεων κάτω από την ντερεκτίβα του Churchill, και όλα δείχνουν πως έπαιξε σημαντικό ρόλο στην καταστροφή ενός εργαστηρίου των Ναζί που δούλευαν πάνω σε πυρηνικά όπλα. You can't make this shit up.

---

4. «...ο κάθε ηθοποιός θα χρειαστεί στη ζωή του να παίξει σε κακές ταινίες, το κόλπο είναι να μην είσαι εσύ κακός σε αυτές...»

Αν υπάρχει μία δήλωση που μπορεί να συνοψίσει την καριέρα του Lee, μάλλον είναι αυτή. Όταν έχεις συμμετάσχει σε 281 παραγωγές, ε δεν μπορούν όλα να είναι αριστουργήματα. Το αντίθετα μάλιστα, οι περισσότερες δεν βλέπονται. Μιλάμε για έναν άνθρωπο με εύρος ταινιών που περιλαμβάνουν το τέρας του Φρανκενστάιν αλλά και κινέζους αυτοκράτορες. Η μόνη κοινή συνισταμένη μεταξύ των ταινιών του είναι οι δυνατές του ερμηνείες. Πάντα επιβλητικός, πάντα πειστικός.

---

5. «Υπάρχουν πολλοί βρικόλακες στον κόσμο αυτή τη στιγμή, φέρε στον νου σου μονάχα τη βιομηχανία του θεάματος...»

Στην ουσία, χωρίς λόγια. Ένας άνθρωπος που έχει ζήσει τη γιγάντωση του κινηματογράφου από τα γεννοφάσκια της και πιθανότητα την έχει πατήσει πάρα πολλές φορές από τους καρκινιάρηδες της βιομηχανίας (δεν εξηγείται αλλιώς η συμμετοχή του στο "End Of The World").

---

6. «...Πιστεύω πως ο κόσμος πρέπει να γνωρίζει για τους κινδύνους του διαβολισμού...»

Στο ρόκιν γράφω, δεν γίνεται να μην μιλήσω για την αγάπη του Lee για το μαίταλ. Τo quote είναι λίγο άκυρο και γραφικό, αλλά ναι, ο Lee ήταν ο μεταλλάς παππούς που ήθελες να 'χεις. Δεν θα αναφερθώ σε όλα όσα έχει κάνει, ψάξε στα νέα μας, αλλά ποιός βγάζει τον πρώτο του μαίταλ δίσκο στα 88 του; Ο Christopher Lee, να ποιος. Μεταλλάδες της πλάκας, να το μέτρο σας, αυτός είναι και αυτοί είστε.

---

7. «...αυτό που είναι σημαντικό για μένα, ως μεγάλος άνθρωπος, είναι να με ξέρει η γενιά μου και να με ξέρει και η επόμενη...»

Μην ανησυχείς Chris, δεν ξεχνιέσαι. Ελαφρύ να 'ναι το χώμα.