Willie Dixon: Τα τραγούδια που «έχτισαν» τα ντεμπούτα των ιστορικότερων rock συγκροτημάτων

Rolling Stones, Led Zeppelin, The Doors, Cream, Steppenwolf και αρκετοί ακόμα βασίστηκαν στα standards του Chicago bluesman για να αλλάξουν τον μουσικό χάρτη

Από τον Αντώνη Μουστάκα, 05/02/2021 @ 01:51

Σε παλαιότερο άρθρο μας είχαμε παρουσιάσει τα δέκα πιο επιδραστικά άλμπουμ των blues για τη rock μουσική σύμφωνα με τους ίδιους τους καλλιτέχνες.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο Willie Dixon εμπλέκεται άμεσα ή έμμεσα με τέσσερα από αυτά με διάφορους ρόλους (συνθέτης, οργανοπαίκτης ή/και παραγωγός) .

Το αποτύπωμα του στα blues - ειδικά τη δεκαετία του 1950 - είναι τεράστιο. Βρίσκεται πίσω από τις μεγάλες επιτυχίες του Muddy Waters και του Howlin' Wolf ενώ ταυτόχρονα συμμετέχει ως μπασίστας στα άλμπουμ των μεγάλων του rock n' roll Chuck Berry και Bo Diddley.

Και αν αυτές οι επιτυχίες περιορίζονταν στα αμερικάνικα charts των blues και της R&B, έμελλε να έρθουν τις επόμενες δύο δεκαετίες τα τεράστια οχήματα Rolling Stones και Led Zeppelin (μαζί με πολλούς ακόμα να έπονται) για να μεταφέρουν και να επιβάλουν και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού την κληρονομιά του Dixon.

Οι διασκευές στις συνθέσεις του φτάνουν ακόμα και στο Νο1 των επιτυχιών, ενώ τα άλμπουμ τα οποία «στολίζουν» με την παρουσία τους πουλάνε εκατομμύρια αντίτυπα.

Στο συγκεκριμένο άρθρο θα διαβάσετε μόνο για τις διασκευές σε ντεμπούτα άλμπουμ μεγάλων συγκροτημάτων του rock. Αν θέλαμε να γράψουμε για τον κατάλογο διασκευών συνολικά θα έπρεπε να γράφουμε εβδομάδες - ειδικά για καλλιτέχνες του blues rock και του hard rock.

Willie Dixon Keith Richards

Τέλος, αν νομίζετε πως η επιρροή του σταματά σε αυτές τις πλευρές του φεγγαριού του rock να σας ενημερώσω πως στίχους και μέρη των τραγουδιών του έχουν χρησιμοποιήσει και διασκευάσει ονόματα όπως η P.J. Harvey, οι House Of Pain και οι Violent Femmes μεταξύ άλλων. Η αφεντιά του έφτασε να μπει και σε γνωστό άλμπουμ του thrash metal (θα δείτε σχετική αναφορά παρακάτω).

Διαβάστε λοιπόν παρακάτω - με χρονολογική σειρά - ποια γνωστά τραγούδια των αγαπημένων σας συγκροτημάτων αποτελούν πνευματικά παιδιά του τεράστιου Willie Dixon.

Spotify playlists:

Αυθεντικές εκτελέσεις
Διασκευές

1
The Rolling Stones (16/4/1964)
Rolling Stones - The Rolling Stones
Η παρέα του Mick, του Keith και του Brian είχαν είδωλο ton Muddy Waters και κατ' επέκταση τον άνθρωπο πίσω από τις συνθέσεις των άλμπουμ του. Διασκευάζουν το συγκεκριμένο τραγούδι φέρνοντας το εντελώς στα μέτρα τους και μουσικά με μια ταχύτατη και ανεβαστική προσέγγιση. Στιχουργικά η θεματική τους ταιριάζει γάντι έτσι κι αλλιώς… Αξίζει να σημειωθεί ότι την ίδια χρονιά θα φτάσουν στο Νο1 στα singles του Ηνωμένου Βασιλείου με άλλη μια σύνθεση του Dixon, το "Little Red Rooster".
2
The Five Faces Of Manfred Mann (11/9/1964)
Manfred Mann - The Five Faces Of Manfred Mann
Αυτό το σπουδαίο κλασσικό τραγούδι διασκευάστηκε απολύτως φυσιολογικά από όλα τα ανερχόμενα πιτσιρίκια της rock οι οποίοι ήθελαν να ακούγονται ως cool και εραστές που τρελαίνουν το γυναικείο φίλο μέσα από τα ηχεία των πικάπ της εποχής. Ο Manfred Mann - ακολουθώντας τη συνταγή των Stones πριν πάρει τον σπουδαίο progressive /jazz δρόμο του - δεν ήταν εξαίρεση. Η λίστα των ροκάδων που διασκεύασαν το συγκεκριμένο είναι τεράστια, για κάποιους θα διαβάσετε παρακάτω.
3
The Pretty Things (12/3/1965)
The Pretty Things - The Pretty Things
Bαφτισμένοι από την ομώνυμη σύνθεση του Dixon και με τον αποχωρήσαντα από την αρχική σύνθεση των Rolling Stones Dick Taylor να επανέρχεται στη μουσική προσπαθούν να ανέβουν στο τρένο του blues revival. Δεν θα καταφέρουν την επιτυχία των φίλων τους αλλά θα γνωρίσουν σχετική επιτυχία στην Αγγλία.
4
The Magnificent Moodies (23/7/1965)
Moody Blues - The Magnificent Moodies
Λίγα χρόνια πριν αποκτήσουν τον art rock χαρακτήρα τους ξεκινούν το δισκογραφικό τους ταξίδι προσπαθώντας να ξεχωρίσουν στο rhythm and blues στερέωμα. Σε αυτήν τη διασκευή ακούγονται γεμάτοι ενέργεια μεν - εντελώς άγουροι δε. Ακούστε τον Sonny Boy Williamson στην αρχική εκτέλεση του τραγουδιού να «ζωγραφίζει» με τη φυσαρμόνικά του και αναγνωρίστε τις διαφορές.
5
Paul Butterfield Blues Band (10/1965)
The Paul Butterfield Blues Band - Paul Butterfield Blues Band
Από τα ανώριμα Αγγλάκια τα οποία στηρίχτηκαν στον Dixon και άλλους που έψαχναν ταυτότητα και ήχο περνάμε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και σε ψημένους παλαιών αρχών μουσικούς του Chicago που ζούσαν τη σκηνή και δεν νοιάζονταν για το υπόλοιπο πακέτο του rock star. O Paul Butterfield συνεπικουρούμενος από τον σπουδαίο Mike Bloomfield και από τον Elvin Bishop στις κιθάρες, παραδίδουν ένα ντεμπούτο που ακούγεται σαν απόσταγμα καριέρας. Το ακούτε ολόκληρο όπως και το επόμενο τους "East-West" το οποίο συζητήθηκε ξανά πέρυσι όταν o Alice Cooper δήλωσε στο Rolling Stone ότι αποτελεί το κορυφαίο άλμπουμ που έχει ακούσει στη ζωή του.
6
Live At The Cafe Au Go Go (3/1966)
The Blues Project - Live At The Cafe Au Go Go
Αυτό το σύντομο project έφερε κοντά τους Al Kooper και Steve Katz (οι οποίοι αργότερα θα δημιουργήσουν τους Blood, Sweat & Tears) σε μια προσπάθεια να δημιουργηθεί ένα συγκρότημα Νεοϋορκέζων μουσικών οι οποίοι θα καρπωθούν τη μόδα του Chicago Blues της εποχής. Στο ντεμπούτο τους διασκευάζουν τρία τραγούδια του Dixon και καταφέρνουν να τραβήξουν τα βλέμματα με τις δυναμικές εκτελέσεις τους και την ενέργειά τους.
7
Gloria (4/1966)
The Shadows Of Knight - Gloria
Ο Dixon δεν επηρέασε μόνο τους Άγγλους και τους bluesmen της εποχής αλλά και την garage rock σκηνή του Chicago. Οι Shadows Of Knight οι οποίοι ηγούνταν της συγκεκριμένης σκηνής προσπάθησαν να μπολιάσουν τον ήχο της British Invasion με το blues της γειτονιάς τους βάζοντας τη δική τους πινελιά πολύ πετυχημένα. Το πολύ-διασκευασμένο αυτό τραγούδι χαίρει ιδιαίτερα καλής μεταχείρισης ακόμα και συγκρινόμενο με τις εκτελέσεις των Stones, Yardbirds και λοιπών εμπορικότερων ονομάτων.
8
Small Faces (11/5/1966)
Small Faces - Small Faces
Αυτά τα «μοδάτα» Λονδρεζάκια με μπροστάρη τον Steve Marriott απογειώνουν το "You Need Love" του Dixon (και συγκεκριμένα την εκτέλεση από τον Muddy Waters) και βάζουν τις βάσεις για την επιτυχία του ..."Whole Lotta Love" των Led Zeppelin επηρεάζοντας τον οπαδό Robert Plant (ακούστε τα φωνητικά και θα καταλάβετε τις ομοιότητες). Όπως και οι Small Faces, έτσι και οι Zeppelin δεν θα αποδώσουν αρχικά τη σύνθεση στον Dixon ο οποίος θα κυνηγήσει αργότερα τους δεύτερους και θα καταφέρει εξωδικαστικό διακανονισμό για άγνωστο για το κοινό ποσό.
9
Fresh Cream (9/12/1966)
Cream - Fresh Cream
Αυτό το ιστορικό power trio καταθέτει μια εντυπωσιακή jazzy εκτέλεση της επιτυχίας του Howlin' Wolf στον πρώτο του δίσκο ο οποίος έμελλε να αλλάξει τη rock μουσική. Ψυχεδέλεια, τζαμάρισμα και μια υπνωτιστική ατμόσφαιρα εισχωρούν στον κόσμο των blues από το πρώτο πραγματικό supergroup των Eric Clapton, Jack Bruce και Ginger Baker.
10
The Doors (4/1/1967)
The Doors - The Doors
Στο ντεμπούτο τους οι Doors δεν επέλεξαν να ηχογραφήσουν παρά μόνο ένα από τα blues τραγούδια που διασκεύαζαν κατά κόρον στα πρώτα χρόνια της καριέρας τους στα clubs των ΗΠΑ. Σκοτεινό, δραματικό αλλά και groovy, το "Backdoor Man" ταίριαξε γάντι στο χαρακτήρα του άλμπουμ και στην έτερη διασκευή στο "Alabama Song" του Kurt Weill με την οποία συνήθως ενωνόταν ως medley στις συναυλίες τους.
11
Canned Heat (7/1967)
Canned Heat - Canned Heat
Οι Alan "Blind Owl" Wilson και Bob "The Bear" Hite, δύο φανατικοί μελετητές των blues, στην πρώτη τους προσπάθεια βγάζουν την αγάπη τους για το ιδίωμα χωρίς να «πειράζουν» τις συνθέσεις όπως πολλά από τα «παιδιά των λουλουδιών» της εποχής. Αργότερα θα απολαύσουν μεγάλη φήμη μετά την εμφάνιση τους στο Woodstock και τα δύο μεγάλα τους hit "Goin' Up The Country" και "On The Road Again" τα οποία - όχι τυχαία - ήταν και αυτά τα οποία είχαν «πειράξει» με ένα εντελώς δικό τους τρόπο.
12
Shake Down (9/1967)
Savoy Brown - Shake Down
Ανεβασμένοι και αυτοί στο άρμα των Fleetwood Mac και του Αγγλικού blues revival προσπάθησαν με όχι ιδιαίτερη εμπορική επιτυχία να αφήσουν τη δική τους σφραγίδα στο ιδίωμα. Επιλέγουν τρεις συνθέσεις του Dixon με το "I Ain't Superstitious" να ξεχωρίζει με τον δυναμισμό του. Την επόμενη χρονιά ο Jeff Beck με τον Rod Stewart στα φωνητικά θα καταθέσουν μια πολύ ανώτερη εκτέλεση (διαβάστε παρακάτω). Χρόνια μετά θα αποτελέσει έμπνευση για τους Megadeth οι οποίοι θα το διασκευάσουν με τον δικό τους thrash τρόπο - όχι τόσο αταίριαστα όσο θα φανταζόμασταν.
13
Ten Years After (27/10/1967)
Ten Years After - Ten Years After
Πιο «απλή» σε σχέση με το αριστούργημα που κατέθεσαν οι Cream στο θρυλικό ντεμπούτο τους αλλά εξίσου υπνωτιστική και ατμοσφαιρική, αυτή η εκτέλεση του "Spoonful" μας δείχνει από νωρίς το ταλέντο του Alvin Lee στην κιθάρα και στα ηλεκτρισμένα σόλο. Όσοι επιθυμείτε αυτά τα σόλο να είναι …ατελείωτα ακούστε και το "Help Me" - επίσης «παιδί» του Dixon - από τον ίδιο δίσκο. Δεν θα απογοητευτείτε.
14
Steppenwolf (29/1/1968)
Steppenwolf - Steppenwolf
Το πολυδιασκευασμένο αυτό standard μεταμορφώνεται στα χέρια της παρέας του John Kay σε ένα τριπαριστό και ταξιδιάρικο χίπικο ύμνο, απόλυτα ταιριαστό με το πνεύμα του πρώτου τους άλμπουμ το οποίο περιέχει ύμνους όπως τα "Born To Be Wild", "The Pusher" και "Sookie Sookie".
15
Truth (7/1968)
Jeff Beck - Truth
Επαναστατικό και καινοτόμο, το συγκεκριμένο άλμπουμ τα είχε σχεδόν όλα. Ένα πρωτοπόρο και βιρτουόζο κιθαρίστα, έναν καταπληκτικό τραγουδιστή (Rod Stewart) και ένα δυναμικό rhythm section (Ronnie Wood και Micky Waller). Παρουσίασε - όπως οι Cream νωρίτερα και οι Led Zeppelin αργότερα - μια νέα προσέγγιση στο σκληρό blues η οποία εμπορικά δεν έπιασε όσο των άλλων δύο αφήνοντας τον Jeff Beck με το μεγάλο παράσημο του σπουδαίου οργανοπαίκτη αλλά και ένα αντίστοιχα μεγάλο παράπονο για τις χαμηλές πωλήσεις του. Στον ίδιο δίσκο ακούστε το επίσης υπέροχο "I Ain't Superstitious".
16
Led Zeppelin (12/1/1969)
Led Zeppelin - Led Zeppelin
Δεν υπάρχουν λόγια γι' αυτήν τη διασκευή στο τραγούδι του Otis Rush και γενικότερα για αυτό το ντεμπούτο σοκ που κέρδισε Αμερική και Αγγλία ταυτόχρονα. Το πάθος του Robert Plant και η κιθάρα του Jimmy Page παρουσιάζονται στην ανθρωπότητα αλλάζοντας τη μουσική και δημιουργούν ένα τεράστιο hard rock ρεύμα που κρατά ακόμα και στις μέρες μας. Τρομακτική η επιρροή τους με συγκροτήματα κλώνους να μη σταματούν να παράγονται ακόμα και σήμερα από τις δισκογραφικές που ελπίζουν να βρουν ξανά αυτήν τη διαβολεμένη χημεία. Ακούστε και το "You Shook Me" - επίσης σύνθεση του Willie Dixon - για να δείτε τη διαφορά του σπουδαίου (Jeff Beck) με του εξωπραγματικού.
17
Cactus (1/7/1970)
Cactus - Cactus
Οι Bogert και Appice ψάχνουν το επόμενο βήμα τους μετά τους Vanilla Fudge και την αναβολή στα σχέδια τους με τον Jeff Beck. Δημιουργούν τους Cactus μαζί με τον Jim McCarty και συνεχίζουν στον ψυχεδελικό τους δρόμο αλλά αυτήν τη φορά σε πιο hard rock μονοπάτια. Επηρεασμένοι και από την επιτυχία των Blue Cheer διασκευάζουν standards με αντίστοιχο acid rock στυλ και το κάνουν πολύ καλά. Λίγα χρόνια αργότερα θα διαλυθούν αφήνοντας ένα μικρό αλλά αξιόλογο αποτύπωμα στις κοσμογονικές αλλαγές που συνέβησαν στη ροκ μουσική εκείνη την εποχή.
18
Foghat (7/1972)
Foghat- Foghat
Αυτό το πολύ πετυχημένο spin-off των Savoy Brown, με τρία από τα μέλη τους να προέρχονται από τους συγκεκριμένους blues revivalists, απόλαυσε τεράστια επιτυχία με τον νέο hard rock και boogie ήχο του σε όλη τη δεκαετία του 1970. Το συγκεκριμένο τραγούδι μαζί με το "Slow Ride" αποτελούν τις κορυφαίες επιτυχίες τους.
19
Phenomenon (5/1974)
UFO - Phenomenon
Κλέβουμε λίγο εδώ μιας και το Phenomenon δεν είναι το ντεμπούτο των UFO γενικά αλλά μόνο στις ΗΠΑ. Ουσιαστικά βέβαια αποτελεί τον πρώτο δίσκο της - τότε - νέας hard rock εποχής της παρέας του Michael Shenker. H διασκευή αυτή στο παλιό jump blues του Willie Dixon είναι εξαιρετική. Ο Phil Mogg δίνει μια ψυχωμένη μα μετρημένη ερμηνεία και ο Shenker απλά λάμπει στην κιθάρα βγάζοντας συναίσθημα και ενέργεια χωρίς να υπερβάλει.
20
Hawkwind - Hawkwind (1970 - Επανέκδοση 1996)
Dave Brock - Hawkwind
26 χρονιά μετά την κυκλοφορία του πρώτου τους άλμπουμ ο Dave Brock προσέθεσε μερικά τραγούδια ως δώρο στους οπαδούς τους συγκροτήματος σε μια νέα remastered έκδοση. Μέσα σε αυτή περιλαμβάνεται και η διασκευή στο "Bring It On Home" που είχε ηχογραφήσει πριν τη δημιουργία των Hawkwind. Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και παντελώς διαφορετική από ό,τι καταπιάστηκε από το 1970 και μετά αποδεικνύει το αποτύπωμα αυτής της μουσικής και τη δημιουργικότητα που αυτή ενέπνευσε.
  • SHARE
  • TWEET