Funk 'em, just to see the look on their face

Δέκα δίσκοι της funk soul, funk jazz, funk rock και gospel που καλό θα είναι να ακούσεις προτού πεθάνεις; Όχι, δεν είμεθα δα τόσο μηδενιστές. Τούτο εδώ το περιορισμένο αφιέρωμα δέκα επεισοδίων, έχει ως στόχο την παρουσίαση/πρόταση και όχι κριτική δέκα αγαπημένων δίσκων του εν λόγω μουσικού ιδιώματος. Δεν ψάχνουμε για τη Βίβλο της funk. Αντιθέτως, μας βρήκαν κάποιοι παλιοί δίσκοι και μπάντες που εξαφανίστηκαν αρκετά γρήγορα από τον μουσικό χάρτη. Αυτοί, μαζί με κάποια στάνταρ μεγαθήρια θα συγκροτήσουν την ομάδα του άρθρου και ίσως να μπει κι ένας θεματοφύλακας στο τέλος, ένας σχετικά σύγχρονος συνεχιστής της funk παράδοσης.

15 Μαρτίου 1943: Έρχεται στον κόσμο ο Sylvester Stewart, ο οποίος καμιά εικοσαριά χρόνια αργότερα θα θέσει τις βάσεις για την εξέλιξη της funk/soul rock μουσικής. Ο γνωστός ως Sly Stone, μεγάλωσε στην Καλιφόρνια σε μια οικογένεια που αγαπούσε την μουσική και -οποία έκπληξη- τον συνεπήρε η gospel. Στα χρόνια που ακολούθησαν, ασχολήθηκε με την παραγωγή δίσκων και εργάστηκε σε ραδιοφωνικό σταθμό ως DJ. Μια από τις καταλυτικές χρονιές της ζωής του ήταν το 1966 όταν και ίδρυσε τους Sly & The Family Stone.

3 Μαΐου 1969: Κυκλοφορεί το "Stand!", ο τέταρτος κατά σειρά δίσκος της μπάντας με την οικογένεια Stone να βρίσκεται στα καλύτερά της. Παρόλο που ο προκάτοχός του, "Life", δεν γνώρισε την εμπορική επιτυχία που θα επιθυμούσαν, δεν φαίνεται να τους πτόησε και πολύ. Με τον Sly επικεφαλή και πάλι σε σύνθεση, παραγωγή κι ερμηνεία, το άλμπουμ αποτελείται από οκτώ τραγούδια που όλα τους εν είναι εν δυνάμει single. Προφανώς και δεν έγινε κάτι τέτοιο, είναι όμως η ποιότητά τους εκείνη που δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης και τους οδηγεί στο Woodstock Festival της ίδιας χρονιάς.

Από το εναρκτήριο "Stand!" με το gospelικό του φινάλε, το "Don't Call Me Nigger, Whitey" με την κάργα ψυχεδελική εκδοχή της soul, μέχρι τον πολυφωνικό ύμνο "I Want to Take You Higher" και το instant disco hit "Everyday People", η οικογένεια Stone και οι συνεργάτες της καταθέτουν ταλέντο και ψυχή σε πεντάγραμμο και στούντιο.

Αν μου πεις να κάνω ειδική μνεία σε κάποιο τραγούδι, αυτό θα είναι το "Sing A Simple Song", που κάθε άλλο παρά απλό είναι. Μια ξεγυρισμένη heavy funkιά είναι, το εναρκτήριο και ανεπαίσθητο riff της οποίας το έχεις ξανακούσει σε μέλλοντα χρόνο από τους Jimi Hendrix & Miles Davis. Σεβασμός. Για την μπάντα και για τον δίσκο εκείνο που θεωρείται ως «πολιτισμικά, ιστορικά και αισθητικά πολύτιμος» από τη βιβλιοθήκη του αμερικάνικου Κογκρέσου.

Η τεράστια επιτυχία αυτού και του "There's a Riot Goin' On" και δη η αδυναμία διαχείρισης αυτής εκ μέρους του Sly Stone, είναι ίσως ένας από τους λόγους που ο πολυπράγμων μουσικός πήρε την κάτω βόλτα. Τα ναρκωτικά σε συνδυασμό με τον εκρηκτικό του χαρακτήρα έφεραν το άδοξο τέλος του συγκροτήματος κι εκείνον να κυκλοφορεί προσωπικές δουλειές που πλήγωσαν σε μεγάλο βαθμό την υστεροφημία του. Κρίμα ναι, άδικο δεν ξέρω.