Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ (της metal κοινότητας στη χώρα μας) γνωρίζουν καλά την ιδιαίτερη σχέση που υπήρχε μεταξύ του Warrel Dane και των οπαδών του στη χώρα μας. Οι πολλές εμφανίσεις του, τόσο με τους Sanctuary όσο και με τους Nevermore, αλλά και σόλο, είχαν πάντα κάτι ξεχωριστό, ενώ μερικές γραπτές λέξεις μάλλον δεν αρκούν για να εκφράσουν το πόσο μας λείπουν οι μουσικές και οι ερμηνείες του.
Constantin Maris (Forbidden Seed, I Abyssick, Atrocity Pioneer)
"The Sanity Assassin"
Δεν νομίζω ότι είναι το αγαπημένο μου υπό αυτή την έννοια, δεν θα μπορούσε άλλωστε να είναι ποτέ μόνο ένα, είναι όμως σίγουρα το πρώτο. Δεν φανταζόμουν πρότινος ποτέ ότι μπορεί να ηχήσει κιθάρα (solo) έτσι, πόσο μάλλον ότι μια φωνή μπορεί να ακουστεί τόσο ανατριχιαστική, μυστηριακή και στοιχειωμένη ταυτόχρονα σε ένα «μπαλαντοειδές» κομμάτι. Ανάμνηση σφηνωμένη στο κεφάλι μου για πάντα.
Jon Voyager (Need)
"The Learning"
Εξαιρετικά δύσκολο να διαλέξεις μόνο ένα αγαπημένο τραγούδι με την υπογραφή του Warrel αλλά με μια πρώτη σκέψη το μυαλό μου πάει στο "The Learning". Συνοψίζει πολλά πράγματα από την προσωπικότητά του (στιχάρες, λυρισμός, βλέμμα στο μέλλον και διορατικότητα) αλλά και μουσικά έχει όλα τα στοιχεία που αγαπάω στη μουσική των Nevermore και τη φωνάρα του Dane. Απλά ΕΠΟΣ.
Nikos Giorgakis (aka Nick Crimstein) (Slough Of Despair)
"The Mirror Black"
Ένα τραγούδι που από τις πρώτες του νότες σε κάνει να θες να το ανακαλύψεις όλο. Στίχοι που κατευθείαν νομίζεις ότι το τραγούδι αυτό γράφτηκε ειδικά για σένα ( κάτι που ο warrel dane μπορούσε και το έκανε σε ότι τραγούδι κι αν έχει γράψει). Σκοτεινό, βαρύ και με οργή να ξεχειλίζει για τους φόβους που μας στοιχειώνουν.
Στέφανος Ι. Ζαφειρόπουλος (False Coda, Forbidden Seed, TruEnd)
"Insignificance"
Δεν υπάρχει κάτι πιο δύσκολο από την επιλογή ενός και μόνο κομματιού του Dane. Θα πω το "Insignificant" για τη μελωδία, τον λυρισμό και τον μεστό νοημάτων στίχο.
Κωνσταντίνος Τζαλαλής (The Departed Project, Urizen - B. Dickinson tribute)
"The Learning"
Το να προσπαθείς να επιλέξεις αγαπημένο τραγούδι που έχει ερμηνεύσει o Dane, μέσα από τη δισκογραφική του παρουσία, ειδικά όταν κάθε δίσκος σου είναι σχεδόν αριστουργηματικός, είναι σχεδόν αυτό που λέμε αγγλιστί "an impossible task". Αν έπρεπε με το πιστόλι στον κρόταφο να επιλέξω ένα, αυτό, μάλλον , θα ήταν το μνημειώδες "The Learning", από το "Politics of Ecstasy"....μαγεία, δύναμη, εκφραστικότητα, ερμηνεία με δυναμικές κ ποικίλα ηχοχρώματα... προβληματισμός για ένα μέλλον που είναι τόσο κοντά όσο κ μακριά, αλλά πάντα αβέβαιο κ δυστοπικό... απίστευτο κομμάτι, ιδανικό κλείσιμο για έναν φανταστικό δίσκο που άφησε το δικό του ιδιαίτερο αποτύπωμα στο σκληρό ήχο. Ναι, το "The Learning" είναι ένα γκρίζο, μελλοντολογικο, δυστοπικό θρίλερ αποτυπωμένο σε νότες κ τραγούδι...
Ilias Giotitsas (φωνή στο πρώτο άλμπουμ των Sevengill)
"Deconstruction"
H διττή σημασία του τίτλου («αποδόμηση» και «περαιτέρω ανάλυση») σε συνδυασμό με την αντιθρησκευτική οργή που αποπνέουν οι στίχοι, μου τράβηξαν το ενδιαφέρον από την πρώτη στιγμή. Η ερμηνεία του Warrel είναι σταθερά σε υψηλότατα επίπεδα και έντονα φορτισμένη. E, δεν ήθελε πολύ....
Παναγιώτης "Parthos" Παπαγεωργίου (The Knights of Palermo, THSL)
"What Tomorrow Knows"
Το αγαπημένο μου Warrel Dane τραγούδι, είναι το "What Tomorrow Knows", διότι αυτό με έβαλε στον κόσμο του και στους Nevermore. Ρυθμικό, βαρύ, απέριττο, με άκρως ατμοσφαιρικά leads και την θεατρικότητα του Warrel Dane στα ύψη, σε όλη την ανεξάντλητη φωνητική του γκάμα.
Παναγιώτης Γκατσόπουλος (Bigus Dickus, Scar Of The Sun, Disharmony)
"The Learning" / "Sentient 6"
Απλά δεν γίνεται να επιλέξει κανείς ένα και μόνο τραγούδι Nevermore. Θα μπορούσα να πω ίσως δύο κομμάτια που μοιράζονται στιχουργικά μια θεματολογία που βρίσκω ακρως ενδιαφέρουσα, την τεχνητή νοημοσύνη και τις φιλοσοφικές προεκτάσεις του τι ειναι τελικά μηχανη και ποτε αποκτά αυτή συναίσθηση. Μιλάω φυσικά για το The Learning και το Sentient 6, αν κ το πρώτο δεν θα παιχτεί στο event. Την επομενη φορά θα πρεπει να διορθωθει αυτό τος λάθος!
Νίκος Βλασερός (Neon Dreamers Nevermore fan club, συνδιοργανωτής)
"In Memory"
Έχω πολλές αγαπημένες στιγμές μαζί με τον Warrel Dane, αλλά ίσως η πιο ζωντανή στη μνήμη μου είναι μια βραδιά που καθόμασταν στην παραλία με τη μπάντα και fans μετά από συναυλία των Nevermore και μου είπε να ανέβουμε στο ξενοδοχείο τους. Στο μπαλκόνι του δωματίου του, αράδιασε όλο το mini bar ανάμεσα μας και του έλεγα τίτλους κομματιών και μου έλεγε τις ιστορίες πίσω από αυτά και τι σημαίνουν τα lyrics γι' αυτόν. Ανάμεσα σε αυτά τα κομμάτα και το αγαπημένο μου In Memory, το οποίο είχα ξελαρυγγιαστεί να τραγουδώ πριν λίγες ώρες. Όταν τον χάσαμε, ο τίτλος αυτός απέκτησε κι άλλη σημασία. Wally, πάντα στις καρδιές μας.