[7]: Aγαπημένες Post Apocalyptic Τανίες

Εκτός από την οργανωμένη υπερηρωική βλακεία η οποία βρίσκεται προ των πυλών, μιας και καλοκαίρι πλησιάζει, το μεγαλύτερο κοινό άνω των 28 θα γνωρίζει πού καλά ότι ένας φίλος από τα παλιά επιστρέφει, με τέρμα τα γκάζια, λίγες κουβέντες, r-rated (ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!) δράση και έντονη heavy metal αισθητική και γούστο...



Βέβαια απολύτως λογικά, θα έχει ποντάρει όλα τα λεφτά πάνω του, γιατί το premise του νέου ολοκαίνουργιου "Mad Max" δηλώνει κάτι παραπάνω από πιστό στις αξίες και στην σχολή την οποία πρεσβεύει και δεν θα ήταν τραβηγμένο να ισχυριστεί κανείς ότι ίσως έφτασε η ώρα να δούμε ένα sequel 30ετίας, το οποίο όντως να έχει κάποιο νόημα, κάποια καλλιτεχνική αξία και κάποιον λόγο ύπαρξης!



George Miller ξανά πίσω από το σκηνοθετικό και σεναριακό τιμόνι (ένας πραγματικός οραματιστής που αν ανατρέξει κανείς την φιλμογραφία του θα καταλάβει το πολύπλευρο ταλέντο του και το πόσο το σημερινό Hollywood χρειάζεται τέτοια άτομα), trailer που συγκαταλέγεται σε ένα από τα καλύτερα που έχουν γυριστεί την τελευταία 10ετία και η υπόθεση γνωστή σε όλους, ένα δίωρο καταδίωξης μέσα σε ένα post-apocalyptic περιβάλλον με κάθε είδος πειραγμένου οχήματος αλλά και κάθε είδους ψυχοπαθή μελλοντολογικό κανίβαλο. Μεγάλο στοίχημα η αλλαγή του πρωταγωνιστή, καθώς ok, ρατσιστής, βλάκας και βλάχος, ο Mel Gibson ήταν είναι και θα είναι για πάντα ο Road Warrior, «the one they call Max»... όμως ακόμα και έτσι οι οιωνοί είναι υπέρ της ταινίας του Miller, καθώς ο Tom Hardy, ένας από τους πιο ταλαντούχους και πιο χαμαιλεόντιους ηθοποιούς του σήμερα, αναλαμβάνει να γεμίσει τα παπούτσια του Gibson, φέρνοντας την απαραίτητη φρεσκάδα και βαρύτητα σε ένα "Mad Max" εν έτει 2015.



Στις 15 Μαΐου θα μάθουμε αν η αναμονή, ο ενθουσιασμός και η ακαταμάχητη προσμονή που δημιούργησαν τα εντυπωσιακά trailer αλλά και οι υποσχέσεις του Miller (ότι θα δούμε μια δίωρη σκηνή καταδίωξης σε μορφή μελλοντολογικού post apocalyptic western) άξιζαν τον κόπο...Meanwhile, μπορούμε να ανατρέξουμε σε 7 αγαπημένες Post Apocalyptic ταινίες που μας χάρισε το παγκόσμιο σινεμά μέχρι σήμερα.
Και φυσικά, όταν μιλάμε για Post Apocalyptic ταινίες, δεν εννούμε dystopian films τοποθετημένα σε ένα μελλοντολογικό επαναλειτουργικό προβληματικό κόσμο, όπως τα "12 Μοnkeys", "Akira", "Brazil" κτλ, αλλά εκείνες τις ταινίες που περιστρέφονται γύρω από την επιβίωση μιας ομάδας ανθρώπων μετά από ένα Αποκαλυπτικό γεγονός (συνήθως και πιο δημοφιλές, μια πυρηνική ολοκληρωτική καταστροφή)... Οι Post Apocalyptic ταινίες, λιγότερο δημοφιλές παρακλάδι του σινεμά Επιστημονικής Φαντασίας, προσπαθούν να πλασάρουν μια κατάσταση συνήθως πιο ρεαλιστική, για το πώς θα εξελισσόταν η ανθρώπινη ύπαρξη μετά την ολοκληρωτική κατάρρευση του Πολιτισμού, μετά το τέλος των Θεσμών, της Πολιτείας, των πάντων, όταν τα πάντα θα ήταν σκόνη και πέτρες...



Ακολουθούν λοιπόν 7 αγαπημένες ταινίες του είδους, με προφανώς my deepest apologies σε όποια ταινία παρέβλεψα, ξέχασα ή δυστυχώς δεν κατάφερα να χωρέσω σε μια τόσο στενή λίστα προτιμήσεων:

---

1. Mad Max 2 - The Road Warrior (1981)



Δεν θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε αλλιώς, χωρίς την Ταινία-Ναυαρχίδα του είδους. O Max Rockatansky είδε την οικογένειά του να δολοφονείται στην πρώτη ταινία της τριλογίας - ορόσημο του Miller. Έκτοτε ξέκοψε με ό,τι ανθρώπινο τον κρατούσε και τον όριζε σαν πολιτισμένο άνθρωπο και περιπλανιέται στην ερημωμένη αυστραλιανή επαρχία μετά από τον Πυρηνικό Όλεθρο ο οποίος αφάνισε κάθε είδος πολιτισμού, αναζητώντας βενζίνη και τροφή. Με αστείο budget για την εποχή του και τον πιτσιρικά ακόμα Gibson - οδοστρωτήρα στην οθόνη, το αριστούργημα του Miller, ένα μελλοντολογικό western με heavy metal αισθητική και ακόμα πιο έντονη φιλμική προσωπικότητα, λατρεύτηκε όσο λίγα και θα στη πορεία αναδείχθηκε σε ένα cult διαμάντι άνευ προηγουμένου. Από το απερίγραπτο αισθητικά μέρος του, με την σαδομαζοχιστική heavy metal-ίζουσα ενδυματολογική του προσέγγιση, τον παρανοϊκό σχεδιασμό των οχημάτων, το λακωνικό, απλοϊκό μα τόσο έντονο story, την σοκαριστική βία και φυσικά την σκηνή-μάθημα μοντάζ και σκηνοθεσίας του τελευταίου 20λέπτου με την ίσως σπουδαιότερη καταδίωξη στην ιστορία του κινηματογράφου, η δεύτερη και καλύτερη συνέχεια του μύθου του Max-η οποία λειτουργεί και σαν αυτόνομη σχεδόν ταινία-, είχε εξαρχής όλα τα φόντα να μείνει κλασσική και να μνημονεύεται μέχρι σήμερα σαν μια τρανή απόδειξη των δυνατοτήτων της ελεύθερης σκέψης και έμπνευσης του δημιουργού της, του κάθε δημιουργού που δεν συμβιβάζεται με τίποτα και οδηγεί σαν μια νταλίκα με κομμένα φρένα το όραμά του στην μεγάλη οθόνη!

Trailer

---

2. Le Dernier Combat (1983)



Στο αριστούργημα του πρώιμου Luc Besson - πριν ακόμα τους "Leon", "Νikita", "Grand Bleu" κτλ, η περιπλάνηση ενός άνδρα σε μια ερημωμένη και κατεστραμμένη πόλη της μετα-αποκαλυπτικής Ευρώπης, θα τον οδηγούσε σε ένα τεράστιο μυστικό αλλά και αντιμέτωπο με έναν πολύ επικίνδυνο πρόσωπο. Βουβή, ασπρόμαυρη και οριακά μανιοκαταθλιπτικού χαρακτήρα, η πρώτη ταινία του Besson αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για κάθε νέο κινηματογραφιστή, καθώς μέσα από τις εξαιρετικές βουβές ερμηνείες του cast (πρώτη συνεργασία και επίσης πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση του Jean Reno), το εξαιρετικό μοντάζ, το βαθύτερο κοινωνικο-πολιτικό σχόλιο της επικοινωνιακής χαράδρας μεταξύ των ανθρώπων και το τέλος του πολιτισμού όπως τον ξέρουμε εξαιτίας της έλλειψής της και φυσικά τις πανέμορφες εικαστικά εικόνες που ντύνει στην πρώτη του συνεργασία με τον Eric Serra στην μουσική, παραδίδει στην μεγάλη οθόνη ένα μεταμοντέρνο μικρό αριστούργημα, για το τέλος του πολιτισμού και το τέλος της ανθρώπινης επικοινωνίας. Η ασπρόμαυρη εξαιρετική φωτογραφία τονίζει συνεχώς το πικρό αίσθημα της εγκατάλειψης, ενώ η μελαγχολική μοναχική φιγούρα του πρωταγωνιστή θα προσπαθήσει να βγει αλώβητος μέσα από την απόλυτη παρακμιακή μελλοντολογική κατάπτωση της ηθικής, κόντρα στα πιο άγρια ανθρώπινα πρωτόγονα ένστικτα που θα επιδιώξουν ξανά και ξανά τον απόλυτο σκοταδισμό.

Trailer

---

3. Nausicaa Of The Valley Of The Wind (1984)



Αντιγράφοντας από το παλαιότερο αφιέρωμα στον σπουδαίο Ιάπωνα δημιουργό, Hayao Miyazaki:

Ο Μiyazaki παράλληλα με την τέχνη του anime, ασχολήθηκε και με τα manga, σε πολύ μικρότερο βαθμό όμως! Το έπος της Nausicaa, της πριγκίπισσας της Κοιλάδας των Ανέμων η οποία ζεί σε έναν post-apocalyptic κόσμο γεμάτο μολυσμένες ερήμους, τεράστια μεταλλαγμένα έντομα, μια τοξική θάλασσα που καταβροχθίζει ότι την πλησιάσει και μερικά βασίλεια που μάχονται για την επικράτηση επί της άγονης γης, ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 1982 και τελείωσε τον Μάρτιο του 1984! Μέσα σε αυτό το διάστημα, βασισμένος στους δύο πρώτους τόμους της σειράς, ο Miyazaki διάλεξε την Nausicaa σαν το πρότυπο ηρωίδας που μετέπειτα θα καθιέρωνε σε όλες του τις ταινίες, για να διηγήθηκε την ιστορία της και να γυρίσει την πρώτη ταινία των νεοσύστατων τότε Studio Ghibli! Bαθιά πολιτικοποιημένη ταινία, με τρομακτικό οικολογικό προβληματισμό για την εποχή της και ασύλληπτη τεχνική, η "Nausicaa" ακόμα και σήμερα αποτελεί ίσως το πιο σημαντικό και προσωπικό έργο του Miyazaki αλλά και την αγαπημένη του ταινία! Ο Γάλλος κομίστας Moebious βάφτισε Ναυσικά την κόρη του προς τιμήν του, ενώ μαζί με το "Αkira" βοήθησε να γίνει ένα πρώτο σοβαρό «άνοιγμα» των anime στον δυτικό κόσμο! Η επιρροή της ταινίας ήταν τεράστια σε κάθε τομέα, αν και πέρασε μια οδύσσεια λογοκρίσεων, κακών μεταφράσεων και πετσοκομμένων βερσιόν μέχρι να καταλήξει στην μορφή που την δημιούργησε ο Miyazaki, το 2005 με την επανέκδοσή της από την BVΗΕ!

Trailer

---

4. Delicatessen (1993)



To μαγικό δίδυμο Caro-Jeunet, πριν χωρίσουν οι δρόμοι τους (και ο Jeunet ακολουθήσει τη γνωστή του πορεία με το "Amelie" κτλ) και πριν το έτερο αριστούργημά και κύκνειο άσμα τους, "La Cite Des Enfants Perdus", μας χάρισε αυτή την απολαυστική μαύρη μετα-αποκαλυπτική κωμωδία η οποία σε κάθε σχεδόν σκηνή της –αποτελούμενη σχεδόν αποκλειστικά από σκηνές ανθολογίας-, κρύβει πίσω της τα καλύτερα ψήγματα σκηνοθετών όπως ο Godard, ο Bunuel, ο Terry Gilliam -παραγωγός της-, ο νεότερος Tim Burton, ο Fellini και το δίδυμο Chaplin-Keaton. Σε μια πολυκατοικία στη μέση του πουθενά, σε ένα ακαθόριστο μελλοντολογικό χρόνο όπου τα πάντα είναι καλυμμένα με ομίχλη, καταφθάνει ο Luison, πρώην κλόουν όπου προσλαμβάνεται από τον ιδιοκτήτη της πολυκατοικίας σαν επιστάτης, χωρίς να γνωρίζει όμως ότι προορίζεται, όπως όλοι οι προηγούμενοι ένοικοι, να γίνει μεζές στα πιάτα των πεινασμένων κατοίκων της. Παρανοϊκή σκηνοθεσία, α-πί-στευ-τες κυριολεκτικά κωμικές σκηνές ανθολογίας και απαράμιλλο στυλ, το αριστούργημα του μαγικού γαλλικού διδύμου γράφει ιστορία με την πρωτότυπη και για άλλη μια φορά, εξωφρενικά σκηνοθετημένη μαύρη κωμωδία του για το τέλος του πολιτισμού, αποδίδοντας εκεί που χρειάζεται τον απαραίτητο φόρο τιμής και ταυτόχρονα κοιτώντας το μέλλον δυναμικά και με περίσσιο ταλέντο. Ένα πραγματικό κομψοτέχνημα!

Trailer

---

5. Ηardware (1990)



Aντιγράφοντας ξανά από το παλαιότερο αφιέρωμα του Rocking.gr στις 7 υποτιμημένες κινηματογραφικές μεταφορές comic:

Από τις σελίδες του cult έπους επιστημονικής φαντασίας που γέννησε μερικούς από τους μεγαλύτερους Βρετανούς χάρτινους ήρωες αλλά και δημιουργούς comic, "2000AD", βασισμένο σε μια μικρού μήκους ιστορία ονόματι "SHOK! Walter's Robo-Tale", η ταινία διαδραματίζεται στον 21ο αιώνα, όπου η Γη έχει μετατραπεί σε ένα πελώριο wasteland τοξικών αποβλήτων και ερημικών εκτάσεων και περιστρέφεται γύρω από ένα ρομπότ το οποίο ξυπνάει μετά από λήθαργο, καθώς κομμάτια του έχουν ανακαλυφθεί από νομάδες στην έρημο και έχουν επανασυναρμολογηθεί, με σκοπό να σκοτώσει ξανά και ξανά! Τρεφόμενο ανά τις δεκαετίες από ένα τεράστιο cult status ανάμεσα στους φίλους του σινεμά τρόμου και επιστημονικής φαντασίας, με συμμετοχές σε μικρούς ρόλους των Lemmy, Iggy Pop και με χαρακτηριστικότερη όλων την εναρκτήρια μαγευτική σκηνή από τον Carl McCoy των Fields Of The Nephilim, με δεδομένη την αγάπη απέναντί του από καταξιωμένους σκηνοθέτες όπως ο Dario Argento, το "Hardware" είναι μια σπουδαία πλήρως υποτιμημένη ταινία τρόμου-επιστημονικής φαντασίας, ένας συνδυασμός "Mad Max", "Alien" και "Terminator", η οποία παρ’ όλα τα χρόνια και το μηδενικό της budget, μοιάζει ακόμα και σήμερα το ίδιο απειλητική, το ίδιο ριζοσπαστική στις ιδέες της περί τεχνητής νοημοσύνης και ανθρώπινης φύσης καθώς και το ίδιο οπτικά συναρπαστική και πανέμορφη! Ένα cult υποτιμημένο διαμάντι που ο κάθε φίλος του είδους οφείλει να ψάξει και να παρακολουθήσει!

Trailer

---

6. The Last Man On Earth (1964)



Η συγκεκριμένη ταινία δεν σηκώνει και πολύ ανάλυση, για τον εξής λόγο: έχετε δει το βλακώδες "I Am Legend" με τον Will Smith; Έ, αυτή είναι η σωστή μεταφορά του ομότιτλου βιβλίου του Richard Matheson, σε μια ταινία που χάνει στο τεχνικό κομμάτι (αν και οι τοποθεσίες της Ρώμης και η αίσθηση μιζέριας και απομόνωσης που βγάζουν αντισταθμίζουν την έλλειψη ειδικών εφέ) αλλά κερδίζει στο ερμηνευτικό, με τον πελώριο Vincent Price στο ρόλο του Robert Μorgan, του μοναδικού επιζήσαντα μιας επιδημίας που μετέτρεψε όλο τον ανθρώπινο πληθυσμό σε βρυκόλακες. Την ημέρα εξουδετερώνει βαμπίρ, τα βράδια κλειδώνεται σπίτι τους και βλέπει παλιές οικογενειακές ταινίες. Με μεγάλο ατού επίσης το πεσιμιστικό και σκοτεινό φινάλε, το "The Last Man On Earth", παρά τα χρόνια του στέκει πολύ καλά ως ένα πρωτόλειο δείγμα ταινιών του είδους και μια υποδειγματική μεταφορά ενός πολύ αγαπητού μυθιστορήματος του χώρου.

Trailer

---

7. Τhe Road (2009)



O οραματιστής John Hillcoat βάζει σε ένα μουντό, πεσιμιστικό, άχρωμο, μελαγχολικό και έρημο κάδρο ενός ξεπεσμένου πολιτισμού, ένα απροσδόκητο ανώνυμο ζευγάρι, του πατέρα και γιού, στην περιπλάνησή τους μέσα στα συντρίμμια μιας πάλαι πότε πολιτισμένης ανθρωπότητας, προς τον ωκεανό και την λύτρωση. Ποιητικό κομψοτέχνημα, μελαγχολικό φινάλε της Αθωότητας, μίζερο εικαστικό διαμάντι, το "The Road" με την υπέροχη μουσική των Nick Cave και Warren Ellis και την εξαιρετική ερμηνεία του Viggo Mortensen στον κεντρικό ρόλο του πατέρα, χάνει πόντους μόνο ίσως στο μετριοπαθές φινάλε αλλά ισοσκελίζει συνολικά την μικρή αυτή του αδυναμία, με την εξαιρετικά δοσμένη αντίληψή του για την προβληματική σημασία του «απελευθερωτικού» παρελθόντος, το οποίο περισσότερο δεσμεύει και δυσκολεύει την μετάβαση και την κατανόηση του παρόντος-μέλλοντος, μετά από κάτι τόσο τραγικό όσο η ολοκληρωτική απώλεια... Με εξαιρετικά σκηνικά, φωτογραφία, καλλιτεχνική διεύθυνση και ένα πλήθος γνωστών καλών ηθοποιών σε μικρούς ρόλους, το "The Road" είναι ένα υπαρξιακό δράμα τοποθετημένο σε ένα μετα αποκαλυπτικό χάος, που δύσκολα κανείς βρίσκει κάτι εξίσου δυνατό και λυτρωτικό.

Trailer

---

---

Υ.Γ.: Παραδέχομαι ότι το παραπάνω αφιέρωμα ίσως ήταν λίγο τεμπέλικο. Υπάρχει όμως λόγος: Τις τελευταίες ημέρες τα ίντερνετς και τα κινηματογραφικά site έχουν κατακλυστεί με ίσως την μεγαλύτερη σοδειά χορταστικών καλοκαιρινών μπλοκμπαστεριών που θυμάμαι τα τελευταία χρόνια: η Marvel έχει σχεδόν δείξει ολόκληρο το "Avengers: Age Of Ultron" μέσω clips και νέων επί νέων trailers, λάνσαρε τον περίφημο πλέον και πολύπαθο "Antman", οι νέοι "Fantastic 4" ντεμπούταραν δυναμικά, ενώ στο αντίπαλο στρατόπεδο η DC  έδωσε μια πρώτη μικρή γεύση από το επερχόμενο "Superman V Batman: Dawn Of Justice". Το νέο trailer του "Jurassic World" έσκασε μύτη προχτές, το "Terminator: Genysis" μας έδωσε όλη τη ταινία μέσα σε δύο λεπτά, ενώ πριν μερικές ώρες το trailer του "Tommorowland" προσγειώθηκε με όλη του την Ντισνεική αύρα στα γιουτουμπς...

Guess what λοιπόν:

KANEIΣ ΔΕΝ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ!



ANTE ΓΕΙΑ ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΣΕΖΟΝ!