Mega Record & CD Fair στην Ουτρέχτη
Το Record Fair της Ουτρέχτης, 22 & 23 Νοεμβρίου, είναι ένα από τα μεγαλύτερα στον κόσμο, «το μεγαλύτερο», όπως μας είπε η υπεύθυνη τύπου της διοργάνωσης
Από την Κέρη Καραλή, 04/12/2014 @ 14:22
Ήταν μονάχα μια αεροπορική απόσταση που μας χώριζε. Μια μικρή πόλη, σαν μικρογραφία του Άμστερνταμ, πολύ κοντά του, με αμέτρητα ποδήλατα και μουσεία μηχανισμών όλων των ειδών. Αυτή ήταν η Ουτρέχτη. Εκεί, κοντά στα υδάτινα κανάλια, και τις μυρωδιές του καφέ, εκτεινόταν το Jaarbeurs Convention Center, μόλις μερικά μέτρα από τον κεντρικό σταθμό τρένων. Σ' αυτόν τον χώρο θα γινόταν το 42ο Mega Record & CD Fair, από τις 22 έως τις 23 Νοεμβρίου.
Είχα τόσα ακούσει γι' αυτήν την συνάντηση βινυλίου, που λαμβάνει χώρα δύο φορές το χρόνο, στον ίδιο χώρο. Ο Jean K. κι εγώ ετοιμάζαμε τις ψυχικές μας αποσκευές για περίπου τρεις εβδομάδες, σκεπτόμενοι το πόσοι δίσκοι θα μπορούσαν να παρελάσουν από εκείνο το παζάρι. Πίστευα, ότι φτάνοντας στην «πηγή» θα είχα αρκετές πιθανότητες να πιάσω στα χέρια μου κάτι σαν -ας πούμε- το κουτί των Beatles "Let It Be", σε μια σπάνια έκδοση, όπως η γιουγκοσλάβικη, σε κίτρινη Parlophone ετικέτα. Και όντως, το βρήκα, ανάμεσα σε LP, EP και single.
Η Παρασκευή 21 Νοεμβρίου ήταν η πρώτη ημέρα του event, μόνον για τους πωλητές, οι οποίοι ετοίμαζαν τους πάγκους τους και για τους εμπόρους. Η επίσημη ημέρα έναρξης του Fair ήταν το Σάββατο 22 Νοεμβρίου. Ο τεράστιος χώρος του Jaarbeurs Convention Center, άρχισε να υποδέχεται μέρος των 35.000 επισκεπτών, που κατέφθασαν όλο το διήμερο. Εκεί φιλοξενούνταν δύο εκθέσεις ταυτόχρονα, εκείνη του Mega Record & CD Fair και του International Collectors Fair, όπου και τα δυο μαζί κατελάμβαναν μια έκταση ίση με 10 γήπεδα ποδοσφαίρου.
Το ενδιαφέρον μας επικεντρώθηκε όχι τόσο στα έργα τέχνης ή έπιπλα ή παλαιά αυτοκίνητα και παιχνίδια, όσο στη μουσική. Δηλαδή στους δίσκους. Οι πωλητές, πάνω από 500, εξέθεταν είτε το εμπόρευμά τους, είτε τη δισκοθήκη τους σε βιτρίνες που στήνονταν στους νοητούς τοίχους των περιπτέρων τους, και σε κουτιά δίσκων. Δεν ξέραμε από πού να ξεκινήσουμε, εις αναζήτησιν εκείνων που είτε δεν είχαμε στη δισκοθήκη μας και σίγουρα θέλαμε να αποκτήσουμε, είτε όσων μας έκαναν εντύπωση. Και πράγματι, υπήρχαν τόσοι πολλοί δίσκοι, που τελικά στις τρεις μέρες που βρεθήκαμε εκεί, αναλογιστήκαμε ότι ούτε το 1/100 τους δεν καταφέραμε να δούμε.
Το Record Fair χωριζόταν σε sections, ανάλογα με το είδος μουσικής, οπότε οι επισκέπτες είχαν την ευκαιρία να βρουν από μια τεράστια γκάμα συλλογής ό,τι επιθυμούσαν, σχεδόν τα πάντα. Το τμήμα punk / alternative / metal, αρκετά σκληροπυρηνικό, ως προς το εμπόρευμά του, είχε πολλά metal t-shirts, αυτόγραφα των Ozzy, Kiss, Motorhead, Judas Priest. Εκεί, ανακάλυψα το "Ήχος Της Ανασφάλειας" των Stress στην Wipe Out Records (1987), σε original copy, αλλά και το "Ρέκβιεμ" των Γενιά του Χάους! Στο τμήμα golden oldies / progressive / beat μεταξύ άλλων, συνάντησα και σπάνιους ελληνικούς δίσκους, που δύσκολα βρίσκεις ακόμα και στα εγχώρια παζάρια ή στα δισκάδικα, όπως τα δύο πρώτα Socrates, το "Armageddon" των P.L.J Band και το Πελόμα Μποκιού, σε πρώτες εκδόσεις, original copies.
Οι Beatles είχαν σχεδόν σε κάθε ράφι μια θέση, αφού έχουν ένα τεράστιο κοινό, ακόμα και σήμερα. Αξίζει να σας πω ότι σε μία από τις live δημοπρασίες που πήραν μέρος εκείνο το Σάββατο, έτυχε να παρακολουθήσουμε μία. Την πώληση του No 7 του "White Album" των Beatles, UK 1st press, original, στην απίστευτη τιμή των 23.000 λιρών Αγγλίας. Μας είπαν ότι ο δίσκος ανήκε στην οικονόμο του Paul McCartney, η οικογένεια της οποίας, μόλις εκείνη απεβίωσε πέρυσι, το έδωσε προς πώληση! Εκείνη την ημέρα σε άλλες δημοπρασίες έτρεχαν τα Sex Pistols "Never Mind The Bollocks" (1977), UK press, Rolling Stones "Let It Bleed" (1969), το 1ο Led Zeppelin (1969), το 7" Joy Division "An Ideal For Living", UK press (1978), The Who "My Generation" (1965).
Μεταξύ των εκθετών ήταν και κάποιος που είχε μόνο χρυσούς δίσκους απονομής στον πάγκο του. Οι χρυσοί δίσκοι των Beatles, με φωτογραφίες από την απονομή, Fleedwood Mac, Rolling Stones, Frank Sinatra, ήταν μόνο μερικοί από τους προς πώληση. Απαγορευόταν όμως αυστηρά να αγγίξουμε οτιδήποτε ή να τραβήξουμε φωτογραφίες.
Τις ίδιες μέρες στην Ουτρέχτη διαδραματιζόταν και το φεστιβάλ Le Guess Who?, οπότε στο Jaarbeurs Convention Center διοργανώθηκαν autograph sessions, book signings, artists' meet & greet, secret live gigs, αλλά και μια έκθεση με funky vinyl covers και την επανένωση της γερμανικής μπάντας Secret Sounds.
Το επόμενο Record Fair θα γίνει 11 & 12 Απριλίου 2015. Όσοι από εσάς αγαπάτε τον ήχο του βινυλίου, αλλά και το περπάτημα, το ψάξιμο και την ορθοστασία, είναι μια καλή ευκαιρία να βρεθείτε σ' έναν χώρο με «ζεστούς», καλοσυνάτους ανθρώπους και πολλούς, μα πολλούς δίσκους!
www.recordplanet.nl
Photos: Jean K.
Είχα τόσα ακούσει γι' αυτήν την συνάντηση βινυλίου, που λαμβάνει χώρα δύο φορές το χρόνο, στον ίδιο χώρο. Ο Jean K. κι εγώ ετοιμάζαμε τις ψυχικές μας αποσκευές για περίπου τρεις εβδομάδες, σκεπτόμενοι το πόσοι δίσκοι θα μπορούσαν να παρελάσουν από εκείνο το παζάρι. Πίστευα, ότι φτάνοντας στην «πηγή» θα είχα αρκετές πιθανότητες να πιάσω στα χέρια μου κάτι σαν -ας πούμε- το κουτί των Beatles "Let It Be", σε μια σπάνια έκδοση, όπως η γιουγκοσλάβικη, σε κίτρινη Parlophone ετικέτα. Και όντως, το βρήκα, ανάμεσα σε LP, EP και single.
Η Παρασκευή 21 Νοεμβρίου ήταν η πρώτη ημέρα του event, μόνον για τους πωλητές, οι οποίοι ετοίμαζαν τους πάγκους τους και για τους εμπόρους. Η επίσημη ημέρα έναρξης του Fair ήταν το Σάββατο 22 Νοεμβρίου. Ο τεράστιος χώρος του Jaarbeurs Convention Center, άρχισε να υποδέχεται μέρος των 35.000 επισκεπτών, που κατέφθασαν όλο το διήμερο. Εκεί φιλοξενούνταν δύο εκθέσεις ταυτόχρονα, εκείνη του Mega Record & CD Fair και του International Collectors Fair, όπου και τα δυο μαζί κατελάμβαναν μια έκταση ίση με 10 γήπεδα ποδοσφαίρου.
Το ενδιαφέρον μας επικεντρώθηκε όχι τόσο στα έργα τέχνης ή έπιπλα ή παλαιά αυτοκίνητα και παιχνίδια, όσο στη μουσική. Δηλαδή στους δίσκους. Οι πωλητές, πάνω από 500, εξέθεταν είτε το εμπόρευμά τους, είτε τη δισκοθήκη τους σε βιτρίνες που στήνονταν στους νοητούς τοίχους των περιπτέρων τους, και σε κουτιά δίσκων. Δεν ξέραμε από πού να ξεκινήσουμε, εις αναζήτησιν εκείνων που είτε δεν είχαμε στη δισκοθήκη μας και σίγουρα θέλαμε να αποκτήσουμε, είτε όσων μας έκαναν εντύπωση. Και πράγματι, υπήρχαν τόσοι πολλοί δίσκοι, που τελικά στις τρεις μέρες που βρεθήκαμε εκεί, αναλογιστήκαμε ότι ούτε το 1/100 τους δεν καταφέραμε να δούμε.
Το Record Fair χωριζόταν σε sections, ανάλογα με το είδος μουσικής, οπότε οι επισκέπτες είχαν την ευκαιρία να βρουν από μια τεράστια γκάμα συλλογής ό,τι επιθυμούσαν, σχεδόν τα πάντα. Το τμήμα punk / alternative / metal, αρκετά σκληροπυρηνικό, ως προς το εμπόρευμά του, είχε πολλά metal t-shirts, αυτόγραφα των Ozzy, Kiss, Motorhead, Judas Priest. Εκεί, ανακάλυψα το "Ήχος Της Ανασφάλειας" των Stress στην Wipe Out Records (1987), σε original copy, αλλά και το "Ρέκβιεμ" των Γενιά του Χάους! Στο τμήμα golden oldies / progressive / beat μεταξύ άλλων, συνάντησα και σπάνιους ελληνικούς δίσκους, που δύσκολα βρίσκεις ακόμα και στα εγχώρια παζάρια ή στα δισκάδικα, όπως τα δύο πρώτα Socrates, το "Armageddon" των P.L.J Band και το Πελόμα Μποκιού, σε πρώτες εκδόσεις, original copies.
Οι Beatles είχαν σχεδόν σε κάθε ράφι μια θέση, αφού έχουν ένα τεράστιο κοινό, ακόμα και σήμερα. Αξίζει να σας πω ότι σε μία από τις live δημοπρασίες που πήραν μέρος εκείνο το Σάββατο, έτυχε να παρακολουθήσουμε μία. Την πώληση του No 7 του "White Album" των Beatles, UK 1st press, original, στην απίστευτη τιμή των 23.000 λιρών Αγγλίας. Μας είπαν ότι ο δίσκος ανήκε στην οικονόμο του Paul McCartney, η οικογένεια της οποίας, μόλις εκείνη απεβίωσε πέρυσι, το έδωσε προς πώληση! Εκείνη την ημέρα σε άλλες δημοπρασίες έτρεχαν τα Sex Pistols "Never Mind The Bollocks" (1977), UK press, Rolling Stones "Let It Bleed" (1969), το 1ο Led Zeppelin (1969), το 7" Joy Division "An Ideal For Living", UK press (1978), The Who "My Generation" (1965).
Μεταξύ των εκθετών ήταν και κάποιος που είχε μόνο χρυσούς δίσκους απονομής στον πάγκο του. Οι χρυσοί δίσκοι των Beatles, με φωτογραφίες από την απονομή, Fleedwood Mac, Rolling Stones, Frank Sinatra, ήταν μόνο μερικοί από τους προς πώληση. Απαγορευόταν όμως αυστηρά να αγγίξουμε οτιδήποτε ή να τραβήξουμε φωτογραφίες.
Τις ίδιες μέρες στην Ουτρέχτη διαδραματιζόταν και το φεστιβάλ Le Guess Who?, οπότε στο Jaarbeurs Convention Center διοργανώθηκαν autograph sessions, book signings, artists' meet & greet, secret live gigs, αλλά και μια έκθεση με funky vinyl covers και την επανένωση της γερμανικής μπάντας Secret Sounds.
Το επόμενο Record Fair θα γίνει 11 & 12 Απριλίου 2015. Όσοι από εσάς αγαπάτε τον ήχο του βινυλίου, αλλά και το περπάτημα, το ψάξιμο και την ορθοστασία, είναι μια καλή ευκαιρία να βρεθείτε σ' έναν χώρο με «ζεστούς», καλοσυνάτους ανθρώπους και πολλούς, μα πολλούς δίσκους!
www.recordplanet.nl
Photos: Jean K.