The Answer Machine? #3

Ποιός καλλιτέχνης πρέπει να αποσυρθεί / δεν έχει τίποτα πια να δώσει;

24/04/2015 @ 10:45
Το Answer Machine?, στην τρίτη αυτή απόπειρα, επιχειρεί να διατηρήσει τον χαρακτήρα που επιθυμούσαμε εξαρχής: αυτόν της καφενειακής συζήτησης, της κουβέντας που θα κάνεις γύρω από τα τσίπουρα με την υπόλοιπη καμένη μουσικά παρέα σου... Έτσι, δεν θα μπορούσε να λείπει και το πλέον απολαυστικό θέμα: ποιός καλλιτέχνης θέλουμε να κρεμάσει την κιθάρα, το μπάσο, το μικρόφωνο, τα ντραμς, το μουσικό του όργανο τέλος πάντων και να μας αφήσει επιτέλους στην ησυχία μας!

Είναι αδιαμφισβήτητο ότι πολλοί αγαπημένοι μας μουσικοί χάνουν αυτό το «κάτι» που τους έκανε ξεχωριστούς στα αυτιά μας. Χάνουν την έμπνευση, την πρωτοτυπία, την αυθεντικότητα, την επαναστατικότητα ή το γυρίζουν σε άλλα μουσικά μονοπάτια που δεν τους πάνε... Όσον αφορά τους μεγάλους εμπορικά μουσικούς, η παγίδα κρύβεται στο γεγονός πως αρκετοί εξ αυτών με τα χρόνια παύουν να είναι μουσικόφιλοι, παραμένουν όμως μουσικοί. Αυτό το παράδοξο οδηγεί στις λεγόμενες χρυσές μετριότητες, που έχουν το περιτύλιγμα, χάνουν όμως την ουσία και αναρωτιέσαι πώς γίνεται κάτι που έχει φτιαχτεί με τα ίδια συστατικά κομματιών του παρελθόντος που σε ανατρίχιαζαν, να σε αφήνει αδιάφορο.

Αυτή είναι η μία μεριά ενός νομίσματος που έχει πολλές όψεις. Στα 60 σου, αναπόφευκτα, δεν μπορείς να βγάλεις την 18-χρονη αλητεία, αν αυτή ήταν που σε έκανε γνωστό εξαρχής. Συν τοις άλλοις, όταν προσπαθείς να αλλάξεις το μουσικό σου προσωπείο για να συμβαδίσεις με τα σημεία των καιρών, ακολουθώντας είτε την κρίση σου, είτε συμβουλές παρατρεχάμενων μανατζαρέων, δισκογραφικών κ.τ.λ., είναι πολύ πιθανό να χτυπήσεις τοίχο. Και, τέλος, δεν ξεχνάμε ότι η μουσική είναι καθρέφτης της προσωπικής ζωής και των βιωμάτων του καλλιτέχνη. Όταν τα βιώματα στερέψουν ή η προσωπική του ζωή πάρει μια στροφή που δεν ευνοεί τις μουσικές που αναμένουμε από αυτόν, τα αποτελέσματα είναι τα παρακάτω.

Μάνος Πατεράκης



Κώστας Σακκαλής

Ο Manfred Mann. Μετά από πάνω από 50 χρόνια αδιάλειπτης δισκογραφικής παρουσίας, επίτευγμα που μπορεί να συγκριθεί μόνο με τους Rolling Stones, έχει εδώ και καιρό αρχίσει στην καλύτερη να αντιγράφει τον εαυτό του, στη χειρότερη να προσπαθεί να πρωτοτυπήσει με σχήματα που δεν κατανοεί και ενδιάμεσα να είναι απλά βαρετός.



Κατερίνα Μυτιληναίου

Δυστυχώς, πολύ φοβάμαι, οι Muse... Ας το διαλύσουν, να πει ο Bellamy ότι κάνει ένα άλλο project να του χρεώνει τις βλακείες που του 'ρχονται τελευταία, να μην παίρνουμε κι εμείς χούφτες τα ψυχοφάρμακα γιατί έχουν ακριβύνει... Πυροβολείστε με!



Μάνος Πατεράκης

Όση εμπιστοσύνη και αν έχω στο ταλέντο και τις μουσικές γνώσεις του Christofer Johnsson, οι πολυαγαπημένοι μου Therion καλό θα ήταν να σημάνουν την οριστική λήξη μιας μεγάλης καριέρας. Ε και προφανώς κάτι tattooed millionaires στιλ Kiss, Aerosmith, Whitesnake κ.ο.κ. Και οι Red Hot Chili Peppers. Και οι U2. Και...



Ιάσονας Τσιμπλάκος

Eυκολάκι. Green Day. Πόσα comebacks να κάνει μία μπάντα στην καριέρα της; Πάρτε τη φετινή ένταξη στο Hall Of Fame σαν σημάδι και απλά τουράρετε δίχως έλεος, αφού και καλά το κάνετε και υλικό έχετε. Κανείς δε θέλει άλλο ένα "Uno" (πόσο μάλλον "Dos" και "Tre").

Dave Mustaine

Θοδωρής Μηνιάτης

Τα πολύ διάσημα συγκροτήματα όπως οι Megadeth, Whitesnake, Kiss, Black Sabbath, Scorpions, Slayer, Manowar και Wasp, μεταξύ άλλων, έχουν αφήσει το στίγμα τους ορίζοντας τον ήχο που αντιπροσωπεύουν. Το πώς δρουν και το τι λένε τα μέλη τους τα τελευταία χρόνια, τους έχουν μετατρέψει σε κλόουν στα μάτια των ανοιχτόμυαλων οπαδών. Δεν είναι προτιμότερο να μείνουμε με τις αναμνήσεις των εκπληκτικών τραγουδιών που μας έχουν χαρίσει;



Θεοδόσης Γενιτσαρίδης

Συγκροτήματα που μεγαλούργησαν το '90, κυρίως με doom death καταβολές, δεν υπάρχει λόγος να μας σερβίρουν trip hop κυκλοφορίες με το στανιό. Μεταξύ άλλων, οι The Gathering πέθαναν με την αποχώρηση της Anneke.



Γιάννης Βόλκας

Συγκροτήματα που μεγαλούργησαν το '90 κυρίως με doom death καταβολές, πειραματίστηκαν, καταράστηκαν το metal και με τις πρώτες αφραγκίες το ξαναθυμήθηκαν. Oι The Gathering σίγουρα δεν πέθαναν με την αποχώρηση της Anneke.



Ντίνος Παυλίδης

Δεν ασχολούμαι και πολύ, έχω βάλει προ πολλού το πιστόλι στον κρόταφο τέτοιων καλλιτεχνών. Αυτοί που πολύ πρόχειρα μου έρχονται στο μυαλό πάντως, είναι οι Offspring, οι οποίοι μάλλον θα έπρεπε να το 'χουν λήξει από το 1998 και έπειτα.

Phil Anselmo

Γιώργος Ζαρκαδούλας

Μικρότητες. Όποιος δεν με ενδιαφέρει ή έχει ψοφήσει καλλιτεχνικά, απλά δεν ασχολούμαι μαζί του. Εξάλλου, nobody lives forever.



Μανώλης Κληρονόμος

Αν και το μόνο που με ενδιαφέρει είναι η μουσική αυτή καθεαυτή, αφού δεν υποστηρίζω συγκροτήματα και καλλιτέχνες λες και είναι ποδοσφαιρικές ομάδες, θα προτιμούσα όμως να ακούω για την υπόλοιπη ζωή μου μια κατσίκα να βελάζει μέσα στο αυτί μου, παρά να ξανακούσω τον αγαπημένο μου Phil Anselmo να τραγουδάει.



Αντώνης Μουστάκας

Δεδομένο: Ζούμε σε μια εποχή που τα μεγάλα τραγούδια βγαίνουν με το σταγονόμετρο.
Δεδομένο: H μουσική δεν είναι στίβος για να σταματάς στα 35.
Δεδομένο: Θέλουμε τους μεγάλους ως οδηγούς των νεώτερων.
Συμπέρασμα: Θέλω οι μουσικοί να συνεχίζουν να παράγουν. Αν παράξουν ομορφιά θα επενδύσω.



Κώστας Πολύζος

Ενθυμούμενος τα λόγια του μεγάλου Mustaine «all bands eventually break up because of one or more of the four P's: power, property, prestige, pussy.», σκέφτομαι πως είμαι πολύ ασήμαντος για να καθορίσω το μέλλον ενός συγκροτήματος. Διατηρώ όμως το δικαίωμα να μην ασχολούμαι με ανέμπνευστες κυκλοφορίες από μπάντες που συνεχίζουν, έχοντας χάσει κάθε ίχνος αξιοπρέπειας.

The Sonics

Αντώνης Κονδύλης

Σε μια περίοδο που η ελληνική σκηνή ξαναζωντάνεψε, νεότερα συγκροτήματα θα αρχίσουν να ονειρεύονται κορυφές όταν διαπιστώσουν ότι ο πήχης έχει σταματήσει πλέον να ανεβαίνει από τους σπουδαίους Rotting Christ, που δείχνουν ότι έχουν να προσφέρουν πολλά, ακόμα και μετά από 25 χρόνια πορείας. Αν και δεν το θέλω ούτε το εύχομαι, μια αποχώρησή τους θα άνοιγε την όρεξη πολλών νεότερων να πάρουν θέση στην κορυφή, που δείχνει απλησίαστη.



Γιάννης Λυμπέρης

Όταν μιλάς για αγαπημένο καλλιτέχνη, ποτέ δεν μπορείς να αποκλείσεις την πιθανότητα κάτι μεγάλου στα γεράματα (Johnny Cash). Προτιμώ να ακολουθήσουν το δρόμο των Clash, The Jam, Beatles, Smiths και να διαλυθούν στο ζενίθ τους, δίχως ανώφελα reunion και με χρυσή ιστορία για πάντα. Παράδειγμα; Queens Of The Stone Age!



Θοδωρής Ξουρίδας

Οι Sonics, γιατί αφενός είναι αδύνατον να προσφέρουν κάτι περισσότερο από εκείνα που προσέφεραν πριν από 50 χρόνια και αφετέρου στα 70 τους είναι ικανοί να σβήσουν ένα σωρό νέες μπάντες που ισχυρίζονται ότι παίζουν rock 'n' roll.



Χρήστος Καραδημήτρης

Όσο με ενοχλεί η προσκόλληση σε μεγαθήρια του παρελθόντος, τόσο με εκνευρίζει κι η απαίτηση για απόσυρσή τους.
  • SHARE
  • TWEET