Οι Epica έχουν πλέον επωμιστεί ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης να κρατήσουν ψηλά το female fronted metal και με κυκλοφορίες όπως το περσινό
"The Quantum Enigma" φαίνεται να μπορούν να πρωταγωνιστήσουν σε ένα ιδιαίτερα ανταγωνιστικό ιδίωμα. Πιο συγκεκριμένα ο
Νίκος Καταπίδης έγραψε στην κριτική του δίσκου πως «καταφέρνουν να μας εκπλήξουν μετά από δέκα χρόνια παρουσίας στον χώρο με μία εξαιρετική δουλειά» και η αλήθεια είναι πως δεν διαφωνώ καθόλου με αυτή την ετυμηγορία.
Στο πλαίσιο λοιπόν της προώθησης του "The Quantum Enigma", οι Epica μας επισκέπτονται για δύο εμφανίσεις στις
27 και
28 Μαρτίου, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη αντίστοιχα και με αυτή την αφορμή ζητήσαμε από τον
Mark Jansen (κιθάρα, φωνή) να μας μιλήσει για εκείνους τους δέκα δίσκους που έχουν ξεχωριστή θέση στην καρδιά του (και στη δισκοθήκη του). Η αλήθεια είναι πως με έπιασε και εμένα μια νοσταλγία διαβάζοντας τις απαντήσεις του καθώς ηλικιακά είμαστε πολύ κοντά και πολλά από όσα αναφέρει είναι και προσωπικά μου βιώματα.
 |
|
| 1 |
|
Megadeth - Rust In Peace |
| |
Ήταν ο πρώτος metal δίσκος που αγόρασα, διαλέγοντας τον λόγω του ότι μου άρεσε το εξώφυλλο και επειδή η πωλήτρια μου είπε πως ήταν ένα από τα πιο heavy πράγματα που είχαν στο μαγαζί. Γυρνώντας στο σπίτι και ακούγοντας το εναρκτήριο τραγούδι του δίσκου "Holy Wars...The Punishment Due", κατάλαβα αμέσως πως είχα κάνει την σωστή επιλογή. Αυτός ο δίσκος με είχε συνεπάρει και μου είναι ακόμα πολύ αγαπητός. Θυμάμαι μάλιστα πως όταν είχαν κυκλοφορήσει τον επόμενο δίσκο είχα απογοητευτεί καθώς ο ήχος τους είχε διαφοροποιηθεί (γέλια), αλλά τελικά το συνήθισα καθώς και το "Countdown To Extinction" ροκάρει. |
| |
|
|
 |
|
| 2 |
|
Guns N' Roses - Appetite For Destruction |
| |
Ο πατέρας μου είχε αγοράσει κάποια άλμπουμ των Guns N' Roses όταν ήμουν πιτσιρίκι και του έλεγα πως είναι χάλια, αλλά στα κρυφά τα έπαιρνα και τα άκουγα στο δωμάτιό μου. Έγινα οπαδός της μπάντας και το 1993 τους είχα δει live σε μια από τις πρώτες συναυλίες που παρακολουθούσα. Με τον φίλο που είχαμε πάει, είχαμε ενθουσιαστεί τόσο πολύ που χάσαμε τον πατέρα μου και μας πήρε πολλές ώρες μέχρι τελικά να τον βρούμε πάλι. Την επόμενη μέρα έπρεπε να πάμε σχολείο, οπότε όπως καταλαβαίνεις δεν ήταν πολύ επιτυχημένη εκείνη η μέρα (γέλια). |
| |
|
|
 |
|
| 3 |
|
Clannad - Greatest Hits |
| |
Όταν ήμουν μικρός έβλεπα την σειρά "Ρομπέν Των Δασών" στην τηλεόραση. Θυμάμαι να ξεκινάω να το βλέπω στο σπίτι των παππούδων μου που είχαν και έγχρωμη τηλεόραση και κάποια στιγμή ήρθαν οι γονείς μου να με πάρουν και να με πάνε στους άλλους παππούδες όπου συνέχισα να βλέπω το επεισόδιο σε ασπρόμαυρη. Φυσικά κάθε φορά προσπαθούσα να φεύγω λίγο αργότερα ώστε να βλέπω ολόκληρο το επεισόδιο στην έγχρωμη (γέλια). Η μουσική της σειράς ήταν γραμμένη από τους Clannad. Αυτή η μουσική ακούγεται μαγική στα αυτιά μου, όχι μόνο επειδή είναι πανέμορφη, αλλά και για όλες τις αναμνήσεις που μου ξυπνά. |
| |
|
|
 |
|
| 4 |
|
Rachmaninov - Piano Concerto #3 |
| |
Πρόκειται για τον αγαπημένο μου κλασικό συνθέτη ανάμεσα σε άλλους εξίσου αγαπημένους όπως είναι ο Chopin και ο Mozart. Ο Rachmaninov έχει μια περισσότερο σκοτεινή και πιο βαριά οπτική και για αυτό είναι ο αγαπημένος μου. Είχα δει μια ταινία σχετικά με την ζωή κάποιου που είχε τρελαθεί προσπαθώντας να τελειοποιήσει το παίξιμό του σε κονσέρτα του και τότε συνειδητοποίησα πως έπρεπε να ασχοληθώ με την μουσική του. (σ.σ.: προφανώς αναφέρεται στην ταινία "Shine" του 1996 για τη ζωή του πιανίστα David Helfgott στην οποία πρωταγωνιστούσε ο Geoffrey Rush, που για την ερμηνεία του είχε κερδίσει και το Όσκαρ Α' ανδρικού.) |
| |
|
|
 |
|
| 5 |
|
Ayreon - The Final Experiment |
| |
Διάβασα μια κριτική για αυτόν τον δίσκο σε ένα ολλανδικό περιοδικό. Αν θυμάμαι καλά πρέπει να είχε βαθμολογηθεί με 10 στα 10. Αυτός ήταν και ο λόγος που πήγα και το αγόρασα. Μετά από την πρώτη ακρόαση ήμουνα απίστευτα απογοητευμένος καθώς δεν ήταν καθόλου κοντά στη μουσική που άκουγα εκείνη την εποχή. Ευτυχώς του έδωσα άλλη μια ευκαιρία...και άλλη μια. Άρχισε σιγά-σιγά να μου αρέσει ο δίσκος και τελικά κατέληξα να τον αγαπήσω. Αργότερα η Transmission Records (η οποία είχε κυκλοφορήσει αυτό το άλμπουμ) με προσέγγισε θέλοντας να υπογράψουμε με τους After Forever. Λόγω της συνεργασίας τους με τους Ayeron, ανυπομονούσα να ξεκινήσω να δουλεύω να δουλεύω με αυτή την εταιρεία. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. |
| |
|
|
 |
|
| 6 |
|
Gorefest - Erase |
| |
Υπήρχε μια εκπομπή στο MTV που λεγόταν "Headbangers Ball" με την Vanessa Warwick ως παρουσιάστρια, την οποία πάντοτε μαγνητοσκοπούσα. Με αυτό τον τρόπο ανακάλυπτα καινούριες μπάντες. Μια από αυτές ήταν και οι Gorefest. Όταν αγόρασα τον δίσκο πραγματικά με είχε «ξετινάξει» η δύναμη που απέπνεε η μουσική τους και τα φωνητικά. Ακόμα ακούω αυτό το άλμπουμ μαζί με το "False" ανά τακτά διαστήματα. |
| |
|
|
 |
|
| 7 |
|
Nightwish - Oceanborn |
| |
Θυμάμαι πάλι αυτό το άλμπουμ να παίρνει πολύ καλές κριτικές και αποφάσισα να του δώσω μια ευκαιρία. Ήταν κάτι το οποίο δεν είχα ξανακούσει. Ένας μοναδικός συνδυασμός metal και κλασικής μουσικής. Φοβερό songwriting, ατμόσφαιρα και μελωδίες. Εξακολουθεί να είναι ο αγαπημένος μου δίσκος από τους Nightwish. |
| |
|
|
 |
|
| 8 |
|
Paradise Lost - Icon |
| |
Ήμουνα σε κάποιες διακοπές και είχα γνωρίσει έναν μεταλλά και μιλάγαμε για μουσική. Με είχε συμβουλεύσει να τσεκάρω μια μπάντα με το όνομα Paradise Lost. Με το που επέστρεψα σπίτι πήγα κατευθείαν στο δισκάδικο και άκουσα αυτόν τον δίσκο. Περιττό να σου πω πως τον αγόρασα κατευθείαν. Φοβερό άλμπουμ. Μια μοναδική ατμόσφαιρα και αίσθημα θλίψης. |
| |
|
|
 |
|
| 9 |
|
Machine Head - Burn My Eyes |
| |
Και αυτόν το δίσκο τον ανακάλυψα από το "Headbangers Ball". Το "Davidian" είναι από τα αγαπημένα μου metal τραγούδια όλων των εποχών. Τους μισώ ακόμη που ακύρωσαν την αμερικάνικη περιοδεία τους με support εμάς και τους Children Of Bodom, μιάμιση βδομάδα πριν ξεκινήσει, αλλά ευτυχώς μπορώ ακόμα και ευχαριστιέμαι αυτό το αριστούργημα. |
| |
|
|
 |
|
| 10 |
|
Dream Theater - Scenes From A Memory: Metropolis Part 2. |
| |
Συνήθως το δεύτερο μέρος δεν είναι τόσο καλό όσο το πρώτο (στην περίπτωση των Dream Theater το πρώτο μέρος είναι ήδη κλασικό), οπότε αρχικά ήμουν λίγο επιφυλακτικός, αλλά ...wow, τι αριστούργημα. Από την πρώτη νότα μέχρι την τελευταία, ο δίσκος είναι ένα όργιο πανέμορφων μελωδιών, progressive μερών και κολλητικών refrain. Έτσι πρέπει να ακούγεται το μελωδικό progressive metal. |
| |
|
