Wovenwar

Η ιστορία των Wovenwar αρχίζει με ένα άλλο όνομα, αυτό των As I Lay Dying. Πριν από περίπου τρία χρόνια η σύλληψη του frontman τους, έτριξε τη δομή της μπάντας, έχοντας ως αποτέλεσμα την αποχώρηση τριών μελών, Nick Hipa στην κιθάρα, Josh Gilbert στο μπάσο και Jordan Mancino στα ντραμς, που δημιούργησαν τους Wovenwar με τη βοήθεια του Shane Blay των Oh, Sleeper στα φωνητικά.

Ο Shane δεν έχει το ύφος των φωνητικών που κάποιος θα περίμενε για μία μπάντα - συνέχεια των As I Lay Dying. Τα καθαρά φωνητικά του δεν έχουν το χαρακτήρα του Lambesis, που πάταγε σε screaming φωνητικά. Οπότε μέσα από αυτήν τη συνεργασία κάποιος θα μπορούσε να είναι διστακτικός για το ύφος που θα ακολουθούσαν οι Wovenwar. Στον πρώτο δίσκο τους με αυτό το ιδιαίτερο χαρμάνι απομακρύνθηκαν από το παρελθόν τους, συνεχίζοντας να υπηρετούν το metalcore μουσικό ιδίωμα, αλλά με πιο μελωδικό χαρακτήρα και πιο alternative και αλαφρωμένο ήχο.

Αναζητώντας, ακόμα, τον ήχο τους φέτος παρουσιάζουν τον δεύτερο δίσκο τους Honor is Dead. Ακούγοντας τον προηγούμενο, κάποιος θα περίμενε να συνεχίσουν την ίδια συνταγή. Παρ' όλα αυτά, ο νέος τους δίσκος παίρνει βαρύτερες αποχρώσεις σε σχέση με την προηγούμενη δουλειά τους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι απαγκριστρώθηκαν τελείως από τον παλιό τους χαρακτήρα. Μέσα σε σαράντα λεπτά πειραματίζονται με πιο ηλεκτρονικό ήχο συνδυασμένο με κατάλληλες δόσεις metalcore σε κομμάτια όπως στο "Confession", με ηλεκτρονικό - alternative rock στα "Compass" και "Silhouette" όπου κατεβάζουν τις στροφές και πατάνε σε πιο συναισθηματικές συνθέσεις, αλλά και με πιο straightforward κομμάτια, βαριά και in your face όπως το "Stones Thrown" και "130".

Εντυπωσιακή είναι η ανάπτυξη του Shane στα φωνητικά, ο οποίος αν και το πεδίο του είναι τα καθαρά, δεν φοβάται να πειραματιστεί και να επιχειρήσει με αρκετά καλά αποτελέσματα να ενσωματώσει και screaming φωνητικά διασκορπίζοντας τα ανάμεσα στα κομμάτια, προσθέτοντας στην εκφραστικότητα τους, όπως στη χαρακτηριστική περίπτωση του "Lines In The Sand". Οι κιθάρες παρουσιάζουν αρκετές καλές στιγμές, είτε αυτές είναι ρυθμικά riff σαν αυτά του "Censorship", είτε ιδιαίτερα solo όπως αυτά του "Cascade". Από την πλευρά της στιχουργικής οι Wovenwar προσπαθούν να αγγίξουν τα τεκταινόμενα στον κόσμο, με μάλιστα ιδιαίτερη αναφορά στο "130" στις επιθέσεις του Παρισιού.

Συγκεντρωτικά, είναι ένα βήμα παραπέρα από την προηγούμενη δουλειά τους, αποδεικνύοντας ότι αρχίζουν να βρίσκουν τον ήχο τους, ο οποίος κάπου μετά την διάλυση των As I Lay Dying πέρασε μία κρίση ταυτότητας, προσπαθώντας να κόψει ρίζες με το παρελθόν. Πιο βαρύς, πιο ευθύς, με αρκετές εναλλαγές ο νέος δίσκος δεν αποτελεί κάτι πρωτόγνωρο, αλλά έναν πολύ καλό metalcore δίσκο με διάσκορπα highlights όπως "Lines In The Sand", "Stones Thrown" και "Silhouette", που αξίζει τον χρόνο του.