The Bliss

Gabbatha

Spinalonga (2011)
Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 04/10/2011
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Δεν είναι τυχαία η δημιουργία σκηνών με βάση την τοπική προέλευση και μια τέτοια αναπτύσσεται με σταθερά βήματα γύρω από τον ευρύτερο stoner ήχο, στη χώρα μας, τα τελευταία χρόνια. Στη δημιουργία αυτής της σκηνής έχει υπάρξει σημαντική η προσπάθεια της δισκογραφικής εταιρείας Spinalonga, σταθερός αρωγός στις προσπάθειες συγκροτημάτων όπως αυτή των The Bliss. Χωρίς να διαθέτω πολλά στοιχεία ιστορικότητας της μπάντας, το ντεμπούτο άλμπουμ των Πειραιωτών, "Gabbatha", αξίζει της προσοχής, δείχνοντας πως η μπάντα έχει τα φόντα και τη δυναμική να κάνει την υπέρβαση.

Αρχικά -και πριν αναφερθώ στο καθαρά μουσικό κομμάτι- είναι οι λεπτομέρειες που σε κρατάνε και σου κινούν το ενδιαφέρον. Έτσι λοιπόν, το πανέμορφο digipack με ανάγκασε να ασχοληθώ μαζί του και να βάλω το CD στο player, ενώ η αναφορά στην κρητική λύρα ως χρησιμοποιηθέν όργανο τράβηξε ακόμα περισσότερο την προσοχή μου. Από την άλλη, τίτλοι τραγουδιών όπως "Zapukletska", "Liabatyd" και "Joe Mazzoti (Vagelis)" δεν μου κάθισαν καλά και με προβλημάτισαν, αλλά έχω την εντύπωση πως για τους ίδιους οι τίτλοι / στίχοι είναι δευτερεύουσας σημασίας σε σχέση με τη μουσική και την ευρύτερη αισθητική και εν πάση περιπτώσει δεν επηρεάζουν αρνητικά το τελικό αποτέλεσμα.

Η μουσική έχει ξεκάθαρη βάση, με τους Tool να αποτελούν τη βασική αναφορά για τη μουσική των The Bliss, καθώς οι συνθέσεις πατάνε σε λογικές, δομές (περίπου), ήχους και τεχνοτροπία που χρησιμοποιούν οι προοδευτικοί ηγέτες της σύγχρονης rock μουσικής. Το θετικό όμως είναι πως δε μένουν εκεί, τοποθετώντας επιπλέον στοιχεία, είτε αυτά έχουν να κάνουν με τις grunge αναφορές των φωνητικών γραμμών και δη τω πρώιμων Alice In Chains, είτε με τη χρήση των παραδοσιακών οργάνων που αναφέρθηκαν και η οποία κολλάει αρμονικά, προσδίδοντας μια ωραία διαφορετική χροιά. Με λίγα λόγια, οι The Bliss έχουν παντρέψει όμορφα την τεχνοτροπία των Tool (βλέπε ρυθμούς, μέτρα, riffs) με μια stonerίζουσα ατμόσφαιρα και μια υποβόσκουσα γεύση από grunge («κι όλα αυτά σε ένα πανέμορφο βαλιτσάκι»), στηριζόμενοι κατά βάση σε μακροσκελείς συνθέσεις.

Και αφού ελπίζω να κατάφερα να περιγράψω τον ήχο τους, πρέπει να πω πως -σε γενικές γραμμές- αυτό που παίζουν το αποδίδουν πραγματικά καλά, σε στιγμές εντυπωσιακά, αλλά και σε στιγμές ίσως λίγο περιττά. Το εναρκτήριο "Zapukletska" είναι το καλύτερο τραγούδι του άλμπουμ, περιέχοντας πολύ ωραία θέματα, ειδικά στο κλείσιμό του, ενώ τα τρία τραγούδια που ξεπερνάνε τα 10 λεπτά έχουν πολλά και ενδιαφέροντα να πουν, είτε στο '90s συναίσθημα του "Liabatyd", είτε στην υποτονικότητα του "The Great Unknown", είτε στο πιο δυναμικό "Dawn". Γενικά, οι μεγάλες διάρκειες οδηγούν σε (ενδεχομένως κουραστικές μερικές φορές) επαναλήψεις θεμάτων και δίνεται η εντύπωση σε σημεία πως πρόκειται περισσότερο για εκτεταμένα τζαμαρίσματα, χωρίς όμως να χάνεται η συνοχή. Από την άλλη, οι συμπληρωματικές και μικρότερες σε διάρκεια συνθέσεις δεν αποτελούν κανονικά τραγούδια και μου φάνηκαν μάλλον αχρείαστες.

Στα συν του άλμπουμ η ταιριαστή και καλή παραγωγή (με το μπάσο φυσικά αρκετά ψηλά στη μίξη), αλλά κυρίως η ομοιομορφία που καθιστά την ακρόαση του συνόλου ως καλύτερη από αυτή των επιμέρους τραγουδιών, ενώ παράλληλα δίνεται η αίσθηση πως η μουσική τους μπορεί να υποστηριχτεί πολύ ωραία σε ζωντανές εμφανίσεις. Τα φωνητικά είναι κατά βάση καλά, επιδεχόμενα όμως βελτίωση, ειδικά αν θέλουν να τοποθετήσουν κάποια στιγμή πιο ευκολομνημόνευτες γραμμές, κάτι που θεωρώ πως θα μπορέσει να πάει τη μουσική τους ένα βήμα παραπέρα.

Θετικότατο πρώτο δείγμα λοιπόν και νομίζω πως έχουμε μια μπάντα με potential, σε ένα χώρο που μπορεί να βρει υποστήριξη, με μια δουλειά καθ' όλα ώριμη και δουλεμένη. Οι οπαδοί του ήχου οφείλουν να τσεκάρουν.
  • SHARE
  • TWEET