Sixx AM

Prayers For The Damned

Eleven Seven Music (2016)
Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 14/06/2016
Αν κάποιοι ραδιοφωνικοί σταθμοί ήταν όντως rock, θα περίμεναν κάθε νέα κυκλοφορία των Sixx AM για να γεμίζουν τις playlists τους
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Ο Nikki Sixx ήταν πάντα ο βασικός (και καλύτερος) σύνθετης των Μοtley Crue, παρόλο που ήταν με διαφορά ο «χειρότερος» μουσικός. Το πόσο καλύτερος ήταν από τους υπόλοιπους στον εν λόγω τομέα αποδείχθηκε ακόμα πιο περίτρανα όταν τα μέλη της μπάντας ακολούθησαν ξεχωριστές διαδρομές με προσωπικά project. Εκεί που κανένα άλλο μέλος δεν έβγαλε καν κάτι το αξιοπρεπές, ο Sixx έφτιαξε πρώτα τους εντυπωσιακούς Brides Of Destruction (με τον Tracii Guns) και στη συνέχεια συγκλόνισε τον mainstream rock μουσικό κόσμο με το φοβερό πρώτο άλμπουμ των Sixx AM.

Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, το "Heroin Diaries" είναι ένα από τα καλύτερα rock άλμπουμ της προηγούμενης δεκαετίας, από εκείνους τους σπάνιους δίσκους χωρίς περιττή στιγμή.

Φυσικά, ο Sixx είχε την εξυπνάδα να δομήσει τη νέα του μπάντα με δυο πολύ ταλαντούχους μουσικούς, πολύ καλύτερου επιπέδου από το δικό του, αν και όπως είδαμε και παραπάνω δεν σημαίνει τίποτα από μόνο του. Κι αν ο DJ Ashba (κιθάρα) αναγνωρίστηκε μεταγενέστερα, όταν επιλέχθηκε από τον Axl Rose για τους Guns N’ Roses, ο James Michael (φωνή/ντραμς) είχε ήδη ένα θαυμαστό βιογραφικό, γεμάτο σπουδαίες συνεργασίες, μόνο που προτιμούσε να μένει στο παρασκήνιο, άλλοτε ως συνθέτης κι άλλοτε ως παραγωγός. Εδώ, απλώς απέδειξε και πόσο σπουδαίος τραγουδιστής είναι εκτός των άλλων...

Φτάνοντας αισίως στο τέταρτο άλμπουμ, το πιο δύσκολο εγχείρημα για τους Sixx AM μπήκε από την πήχη που έθεσε το "Heroin Diaries". Διότι, τόσο το "This Is Gonna Hurt", όσο και το "Modern Vintage" δεν είναι κακά άλμπουμ σε καμία περίπτωση, αλλά το καθένα ήταν λίγο πιο κάτω από τον προκάτοχό του. Η εν λόγω «κατηφόρα» θα σταματήσει τώρα με το πρώτο μέρος του "Prayers For The Damned".

Ακολουθώντας την τάση των άλμπουμ που κυκλοφορούν σε δυο μέρη και με τον Dustin Steinke μόνιμα πλέον πίσω από τα τύμπανα, οι Sixx AM κυκλοφορούν ένα άλμπουμ που μπορεί και πάλι να μην καταφέρνει να κοιτάξει στα μάτια το ντεμπούτο τους, αλλά είναι καλύτερο από τον προκάτοχό του και πιο κοντά στα επίπεδα του δεύτερου άλμπουμ τους.

Ευτυχώς οι έμμεσες αναφορές σε Muse είναι σαφώς πιο μετριασμένες και επί της ουσίας περιορίζονται σε μια μόνο σύνθεση ("When We Were Gods") κι εκεί πιο έμμεσα, ενώ υπάρχουν στιγμές που κινούνται πιο κοντά στους καλούς Shinedown, με το ρεφρέν του "You Have Come To The Right Place" ειδικά να θυμίζει αρκετά αυτό του "Diamond Eyes".

Περιττό να πω ότι όλες οι συνθέσεις ακούγονται ευχάριστά, άλλοτε στηριζόμενες στο groove και την δυναμική τους ("Rise", "Belly Of The Beast", "Can’t Stop") κι άλλοτε στις πλούσιες ενορχηστρώσεις και το συναίσθημα ("Prayers For The Damned", "Better Man", "Rise Of The Melancholy Empire"). Προσωπικά τους βρίσκω πιο ελκυστικές τις συνθέσεις της δεύτερης κατηγορίας, αλλά αμφότερες είναι απαραίτητες για λόγους ροής και ποικιλίας κατά τη διάρκεια του άλμπουμ.

Η παραγωγή είναι αψεγάδιαστη, τα ρεφρέν πιασάρικα όπως πρέπει, το κιθαριστικό παίξιμο εξαιρετικά ακριβές και to the point και φυσικά ο James είναι εγγύηση στα φωνητικά, ενώ από την άλλη οι δυο-τρεις generic συνθέσεις και φυσικά η σύγκριση με το "Heroin Diaries" αποτελούν τα μόνα εν τέλει ανασταλτικά σημεία που μπορώ να εντοπίσω, αλλά συνολικά το πρόσημο για το "Prayers For The Damned" είναι ξεκάθαρα θετικό.

Οι Sixx AM παραμένουν μια από τις πιο αξιόπιστες προτάσεις στον χώρο του σύγχρονου rock και για να το θέσω λίγο διαφορετικά αν κάποιοι ραδιοφωνικοί σταθμοί ήταν όντως rock, θα περίμεναν κάθε νέα τους κυκλοφορία για να γεμίζουν τις playlists τους.

  • SHARE
  • TWEET