Platitude

Nine

Scarlet (2004)
14/05/2005
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Μόλις ένας χρόνος πέρασε από το "Secrets Of Life", το ντεμπούτο album της μπάντας και οι Σουηδοί επανέρχονται δριμύτεροι με τη δεύτερη δουλειά τους, "Nine". Με το μελωδικό power progressive ασχολούνται και οι Platitude και είναι τόσο φανερό ότι είναι Σκανδιναβοί αφού τα κομμάτια απέχουν λίγα κλικ από το να ακουστούν σαν In Flames ή Children Of Bodom! Όχι μην φανταστείτε οργή και επιθετικότητα, απλά σε σημεία κάποιες επιρροές ξετρυπώνουν...

Η μπάντα θα μπορούσε να καταταχθεί και σαν AOR. Μια από τις ιδιαιτερότητες των Platitude είναι η ύπαρξη 2 κιθαριστών αλλά και 2 πληκτράδων στην μπάντα...! Αν δεν το έβλεπα πάντως στην φωτογραφία, δεν θα το καταλάβαινα από τη μουσική. Εντάξει, υπάρχει πολύς όγκος στις κιθάρες, αλλά ο δεύτερος πληκτράς που είναι; Μιλώντας για όγκο, η παραγωγή του δίσκου είναι πανέμορφη. Τεχνικά η μπάντα είναι σε ανώτατα επίπεδα και ο τραγουδιστής τους έχει μία πολύ καλή βαθιά χροιά που μου θύμισε τον τραγουδιστή των αδικοχαμένων Moahni Moahna (που είστε βρε παιδιά;) αλλά και τον τρισμέγιστο Jorn Lande.

Οι συνθέσεις είναι πολύ όμορφες και καλοδουλεμένες αλλά δυστυχώς, αν και ακούγονται πάρα πολύ ευχάριστα δίπλα στην παραλία με ένα Μαρτίνι με ελιά, δεν έχουν κάτι το ξεχωριστό που θα έκανε τη μπάντα εύκολα αναγνωρίσιμη στην μουσική κοινότητα. Διαρκώς συνειδητοποιείς ιδέες που έχεις ξανακούσει και μελωδίες που θυμίζουν τόσα άλλα σχήματα πριν από αυτούς... Με τις ικανότητες τους πάντως είναι στο χέρι τους αν στο μέλλον εξελιχθούν ή χαθούν μέσα στη μάζα. Από τα κομμάτια ξεχώρισα το "Avalon Farewell" και "Skies Of Xenon".

  • SHARE
  • TWEET