Oh Hiroshima

In Silence We Yearn

Fluttery (2016)
Από τον Αντώνη Μαρίνη, 05/07/2016
Καλοπαιγμένο ατμοσφαιρικό post-rock με μια δόση alternative
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Η τετράδα με το προβοκατόρικο όνομα έρχεται από το Kristinehamn της Σουηδίας και ο ήχος της κινείται στα πλαίσια του post-rock. Τα κομμάτια από άποψη δομής είναι όσο ιδιαίτερα επιτάσσει το ύφος, με τις διάρκειες να κυμαίνονται, πλην της εισαγωγής, πάνω από το όριο των πέντε λεπτών. Η ατμόσφαιρα είναι σταθερά το κεντρικό στοιχείο των συνθέσεων, με τις κιθάρες να έχουν τον πρώτο λόγο και τα ξεσπάσματα να φέρνουν στο μυαλό τους μεγάλους του είδους.

Πριν ωστόσο κατηγορηθεί το "In Silence We Yearn" ως ένας ακόμα απλά όμορφος post-rock δίσκος με υπέροχο εξώφυλλο και πιασάρικο τίτλο, αξίζει να του δοθεί μια ευκαιρία. Σίγουρα, οι επιρροές σε σημεία είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς και ο τρόπος που κάποια κομμάτια εξελίσσονται δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί πρωτότυπος. Έχουμε, όμως, να κάνουμε με μια μπάντα που κινείται σε έναν ιδιόμορφο υφολογικά χώρο και ήδη από τη δεύτερη ολοκληρωμένη δουλειά της, φαίνεται να βρίσκει σε σημαντικό βαθμό τον προσωπικό της ήχο. Σε αυτό συμβάλουν ο, ιδιαίτερα κιθαριστικός, τρόπος με τον οποίο χτίζονται οι ατμόσφαιρες, αλλά ακόμα περισσότερο η παρουσία φωνητικών. Θεωρώ απόλυτα πετυχημένο τον τρόπο που τα φωνητικά δένουν με τα υπόλοιπα όργανα, καθώς σε κανένα σημείο δεν μοιάζουν παράταιρα και δεν βγαίνουν πιο μπροστά απ' όσο πρέπει. Αρκετές φορές μάλιστα, μου έφεραν στο μυαλό τον τρόπο που χρησιμοποιεί φωνητικά στις δουλειές του ο Yann Tiersen.

Άξιο αναφοράς, επίσης, είναι το γεγονός ότι η όλη ηχητική προσέγγιση έχει έναν σχεδόν alternative rock αέρα, που κάνει το αποτέλεσμα να ξεχωρίζει με αρκετή ευκολία από την πλειοψηφία των post κυκλοφοριών. Και μπορεί το ευθύ "Ruach" να βρίσκεται χωρίς αμφιβολία στα δυνατότερα κομμάτια του δίσκου, είναι, όμως, στιγμές που τα εναλλακτικά στοιχεία έρχονται στο προσκήνιο, που το σύνολο δείχνει να ανεβαίνει επίπεδο· τα έγχορδα στα "Holding Rivers" και "Aria", με την πανέμορφη μελωδία στο πρώτο και το ξέσπασμα στο δεύτερο, ή η ισορροπία ανάμεσα στις διάφορες πτυχές της μπάντας στο Mogwai-κά θορυβώδες "Drones", βγάζουν μια γνήσια φρεσκάδα και αφήνουν υποσχέσεις για το μέλλον.

Δεν τίθεται ζήτημα σχετικά με το post περιτύλιγμα του δίσκου και, λογικά κι αναμενόμενα, το πιο πιθανό είναι να απασχολήσει περισσότερο τους προσκείμενους αυτού του ήχου. Σε κάθε περίπτωση πάντως, θα είναι κρίμα αυτή η επανακυκλοφορία να περάσει απαρατήρητη από ατμοσφαιρικούς ή εναλλακτικούς κύκλους, καθώς μπορεί να μην εντάσσεται αυστηρά σε κάποιον από αυτούς, έχει όμως αρκετά να δώσει και στους δύο.

  • SHARE
  • TWEET