Misty Morning

Όταν βλέπεις στο εξώφυλλο ένα Αρειανό Πάπα κι ακούς στην εισαγωγή το περιβόητο «Annuntio vobis gaudium magnum: Habemus Papam!» να ανακοινώνεται με τη βοήθεια υποβολέα, τότε δε μπορείς παρά να συμπαθήσεις τους Ιταλούς Misty Morning και να αναγνωρίσεις πως έχουν χιούμορ. Επειδή όμως μόνο αυτό δεν είναι αρκετό, φρόντισαν να περιβάλλουν το θρησκευτικό τους αυτό έκτρωμα με τους δέοντες doom ρυθμούς.

Οι γείτονές μας δεν κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους και κάνουν άμεσα γνωστή τη λατρεία που τρέφουν σε Cathedral και Reverend Bizarre. Άλλοτε groovάρουν κι άλλοτε προτιμούν να συρθούν και να βραδυπορήσουν, διαλέγοντας όμως πάντα το σωστό timing κι αν κάποια στιγμή ξεχαστούν, το μανιτάρι που έχουν για σύμβολο φροντίζει να τους πάρει τη λήθη μακριά.

Η παραγωγή είναι κάτι παραπάνω από αξιοπρεπής και οι στίχοι του L. Moretti μοιάζουν περιπαικτικοί («At the court of Cobra porn roaring spyro, broken bones mystic bite rips the air mecha-nails, his head I bear»), χαρούμενα αφελείς («Doom saloon-no return, doom saloon-kiss your tomb, doom saloon-wait for you, doom saloon-psycho boom») και γαλαξιακοί («Astrosarcophagus, the universe twists in blood red shades»).

Η ποικιλία αυτή, μαζί με την ιδανική αλλαγή του tempo των τραγουδιών, κάνει το άκουσμα όχι μόνο ευχάριστο αλλά και πλήρως καλοδεχούμενο.

Αν δε σας ενοχλήσουν οι ομοιότητες με μεγαθήρια της doom σκηνής, τόσο μουσικά, όσο και φωνητικά, τότε οι Misty Morning θα σας γίνουν ιδιαιτέρως συμπαθείς. Το κατάλαβα εγώ πως είσαι Γιουβεντίνος... Forza Juve, eh Luca?