Mayfair

My Ghosts Inside

Pure Prog (2016)
Από τον Πάνο Παπάζογλου, 17/03/2016
Ακολουθούν τη δική τους πορεία, χωρίς εντυπωσιασμούς και με το νέο τους άλμπουμ επιδιώκουν την ετεροχρονισμένη αναγνώριση
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Ανανεωμένοι και με το "Schlage Mein Herz, Schlage..." να έχει προηγηθεί προ τριετίας και να τους επαναφέρει στο προσκήνιο μετά από μακροχρόνια σιωπή, οι Αυστριακοί Mayfair επιστρέφουν συντομότερα και με διάθεση να παραμείνουν. Αναγνωρισμένοι πια ως ένα από τα κορυφαία underground συγκροτήματα του, ας πούμε προοδευτικού metal (αν και δεν είναι prog metal σύμφωνα με τις επιταγές της ταμπελοποίησης!), με σταθερό lineup και μικροαλλαγές στον ήχο τους, κυκλοφορούν το "My Ghosts Inside" και προσφέρουν κάτι φρέσκο, αλλά και οικείο στους ακροατές τους... πολλοί από τους οποίους είναι Έλληνες, μιας και οι Mayfair έχουν αναπτύξει ιδιαίτερους δεσμούς με τη χώρα μας και ήδη μετράνε τρεις εμφανίσεις επί ελληνικού εδάφους.

Όλα λοιπόν στο "My Ghosts Inside" είναι στη θέση τους, τα ιδιαίτερα και εκφραστικά φωνητικά του Mario, οι κιθάρες του Rene και το άλλοτε συνοδευτικό και άλλοτε ξεσηκωτικό rhythm section των Jolly και Johannes. Οι ατμοσφαιρικές, πιο σκοτεινές προοδευτικές συνθέσεις των Mayfair κυριαρχούν και στο νέο τους δισκογραφικό βήμα, με τους στίχους να μην είναι μοιρασμένοι μεταξύ γερμανικών και αγγλικών, αλλά να πρωταγωνιστούν τα αγγλικά και σε κάποια σημεία ο Mario να ερμηνεύει στη μητρική του γλώσσα, χωρίς να αλλοιώνει το αποτέλεσμα. Επίσης, ένα ακόμα στοιχείο που διαφοροποιεί το "My Ghosts Inside" είναι η χρήση περιορισμένων ακραίων φωνητικών στο "Desert" και στο "When Angels And Demons Meet", αλλά και η πιο μεταλλική αισθητική σε ελάχιστα σημεία, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θυμίζουν το ντεμπούτο τους "Behind". Οι Mayfair πλέον, αν και παραμένουν στα στενά όρια του underground, έχουν τον ήχο τους, όπως άλλωστε τον είχαν και στο "Die Flucht" για παράδειγμα. Έτσι λοιπόν, είτε όσον αφορά τις ερμηνείες του Mario, είτε την συνθετική δομή και εξέλιξη των τραγουδιών το αποτέλεσμα είναι εξίσου αποκαλυπτικό των διαθέσεών τους. Είναι πρωτότυποι, ακολουθούν τη δική τους πορεία χωρίς να συμβιβάζονται και καταφέρνουν να ξεχωρίζουν έχοντες αποκτήσει τον προσωπικό τους ήχο, ένα στοιχείο που αρκεί για να τους αποδώσει κανείς τα εύσημα.

Από κει και πέρα, το "My Ghosts Inside" συνεχίζει τη δισκογραφική πορεία τους ακριβώς από εκεί που θα περίμενε ένας ακροατής των Αυστριακών, με κομμάτια που κινούνται μεταξύ του "Die Flucht" και του προηγηθέντος "Schlage Mein Herz, Schlage...". Οι μελωδίες κυριαρχούν ενώ τα "Desert", "When Angel And Demons Meet", "Ghostrider", "Andermal" ή και το "Until We Meet Again" αναδεικνύουν όλα εκείνα τα στοιχεία που ναι μεν, εντάσσουν τους Mayfair στον ευρύ προοδευτικό underground κύκλο, αλλά και τους μετατρέπουν σε μια ιδιόμορφη περίπτωση ενός συγκροτήματος, το οποίο φαίνεται να εξακολουθεί να προσφέρει υψηλού επιπέδου συνθέσεις με ποιότητα και διάθεση για μικρές αλλαγές. Αλλά η φωνή του Mario και η ταξιδιάρικη κιθάρα του Rene, είναι δύο κομμάτια ενός παζλ που τους μετατρέπει σε αναγνωρίσιμους και τους ξεχωρίζει. Οι Mayfair είναι ένα υποτιμημένο γκρουπ, το οποίο με το "My Ghosts Inside" επιδιώκει να λάβει την ετεροχρονισμένη, έστω μικρή αναγνώριση που αναλογεί σε συγκροτήματα που έδρασαν στα '90s και πρόσφεραν φρέσκες ιδέες, μακριά από τις μανιέρες που επικρατούν σε μια μεγάλη μερίδα συγκροτημάτων που εντάσσονται στον ευρύ χώρο του prog.

  • SHARE
  • TWEET