Lynch Mob

Ο George Lynch είναι σταθερά μέσα στην πρώτη τριάδα του γράφοντος ως απάντηση στο παλιό καλό οπαδικό ερώτημα «σαν ποιον κιθαρίστα θα ήθελες να παίζεις». Και αυτό δεν αλλάζει όσα χρόνια κι αν περάσουν. Γι' αυτό και κάθε κυκλοφορία στην οποία πρωταγωνιστεί ή συμμετέχει ο πάλαι ποτέ axeman των μεγάλων Dokken αναμένεται με ανυπομονησία.

Η επαναφορά των Lynch Mob τη χρονιά που πέρασε -με τον ψυχωμένο Oni Logan ξανά πίσω από το μικρόφωνο, τον «πολύ» Marco Mendoza στο μπάσο και τον σχετικά «άσημο» Scot Coogan στα τύμπανα- προδιέθετε για κλασικό αμερικανικό groovy hard rock, με τις γνωστές κιθαριστικές ξυραφιές του Lynch. Το τελικό αποτέλεσμα δικαιώνει εν μέρει τις προσδοκίες...

Το "Smoke And Mirrors" προσεγγίζει σε μεγάλο βαθμό την ατμόσφαιρα και το πνεύμα των δύο πρώτων δίσκων της μπάντας ("Wicked Sensation" και "Lynch Mob"), αλλά υστερεί ελαφρώς, τόσο σε εμπνευσμένες συνθέσεις, όσο και στο παίξιμο του Lynch, το οποίο είναι μεν «ψαγμένο», αλλά δε σε «μαγκώνει» τόσο όσο θα μπορούσε η τεράστια κλάση του κιθαρίστα.

Είναι, όμως, η φωνή του Logan που κάνει τη διαφορά. Σε πολύ μεγάλη φόρμα, αποδίδει με τη γνωστή «αλήτικη» και εν μέρει blues-ιστικη χροιά τα κομμάτια του άλμπουμ, εφαπτόμενος τέλεια με το ρυθμικό χαρακτήρα τους και ανεβάζοντας κατά πολύ τη δυναμική τους.

Το "21st Century Man", που ανοίγει με μια οικεία Dokken ηλεκτρακουστική εισαγωγή το δίσκο, το ομώνυμο κομμάτι που ακολουθεί, το δυναμικό και υφέρπον ταυτόχρονα "The Fascist", το bluesy "Let The Music Do The Talking" και το ρυθμικό, κιθαριστικό "Μy Kind Of Healer" μπορούν να ακουστούν σε οποιοδήποτε rock party που θέλει να σέβεται τον εαυτό του, αλλά υπάρχουν και μερικές στιγμές που δε δικαιολογούν την επιλογή να «φορτωθεί» ο δίσκος με 13 τραγούδια. Ο παλιός καλός τρόπος των 10 κομματιών θα μπορούσε να κάνει το άλμπουμ να ακούγεται πολύ πιο ξεκούραστα και άνετα. Αν προσθέσουμε και το γεγονός ότι οι κιθάρες του Lynch είχαν πολλά περιθώρια να ακούγονται περισσότερο εμπνευσμένες σε αρκετά σημεία, το συνολικό βάρος της προσπάθειας υστερεί σε σχέση με τα παλιά καλά χρόνια. Ας ελπίσουμε ότι θα υπάρξει και συνέχεια στην εκ νέου συνεργασία Lynch - Logan, για να τους δοθεί μια ακόμη ευκαιρία να επανέλθουν για τα καλά στα μεγαλεία του παρελθόντος. Και έχουν όλα τα εχέγγυα για να το κάνουν.