Last Tribe

Αυτοί εδώ πρέπει να είναι Ιταλοί. Ή αν δεν είναι πολύ θα ήθελαν. Το "The Uncrowned" είναι η τρίτη τους δουλειά και θα σας ομολογήσω ότι δεν είχε τύχει να πέσει τίποτα από αυτούς στα χέρια μου. Ξεκινάω από το εξώφυλλο το οποίο είναι καλό και χωρίς να ξέρω ποιος το έχει σχεδιάσει μου θυμίζει σχολή Niclas Sundin (θεός!). Το cd περιλαμβάνει 10 κομμάτια μεταλλίζοντος hard rock με progressive ένδυση. Τα πράγματα βέβαια δεν είναι και τόσο πολύπλοκα όσο φαίνονται. Τυπικά για το είδος θα έλεγα, μα συμπαθητικά.

Το "Healer" που ανοίγει είναι μάλλον το hit του δίσκου αφού είναι up tempo με τραγουδιάρικο ρεφρέν (you can take my pain awayyyy!!!). To γούσταρα, είναι happy σαν τον Αϊ Βασίλη και μου θύμισε άλλα πράγματα. Αν έλεγα euro-poser θα έστεκε άραγε; Μετά, τα πράγματα σοβαρεύουν λίγο αφού η μπάντα progressive-ιζει στο ύφος των Royal Hunt, Taraxacum με κάτι από παλιούς Theater στα φωνητικά κυρίως.

Τώρα ειλικρινά είναι εύκολο να καταλάβετε γιατί μιλάω. Δεν ανακάλυψαν την πυρίτιδα αλλά στέκονται καλά, με μια τίμια δουλειά που όμως πολύ φοβάμαι ότι θα σκοντάψει στην κοινοτυπία της και τον καταιγισμό κυκλοφοριών. Είμαι δε βέβαιος πως θα είχε καλύτερη τύχη αν είχαν καταφέρει να την κυκλοφορήσουν εκεί γύρω στο 1995-96. Τώρα είναι λίγο αργά.

Παρόλ' αυτά όσοι αρέσκονται στο είδος δεν θα το μετανιώσουν αφού πρόκειται για ένα πολύ μελωδικό progressive metal (ως hard rock), τίγκα στα κλισέ του είδους όπου όλα σου θυμίζουν κάτι, και αυτό το κάτι τίποτα! Και προσέξτε, μίλησα για τους οπαδούς του είδους γιατί αυτοί τα "κλασικά" albums θα τα έχουν. Για τους υπόλοιπους δεν το συζητώ. Λάθος κριτική ή τουλάχιστον ακούστε το πρώτα και μετά ...may the force be with you!

PS: Τελικά και αυτοί Σουηδοί είναι...