Jinjer

King Of Everything

Napalm (2016)
Από τον Άλκη Κοροβέση, 01/08/2016
Οι Ουκρανοί κερδίζουν την προσοχή σου με το ακραίο μεν, μελωδικό και groovy δε, metal τους και η Tatiana - δικαίως - τραβάει τα φώτα πάνω της
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Μπορεί το μυαλό κάποιων, όταν ακούνε τζίντζερ να πηγαίνει κάπου αλλού πέρα από εδώ; Άντε το πολύ πολύ να σου θυμίζει την πιπερόριζα που έχει γίνει και της μόδας τώρα τελευταία. Με την καμία, όμως, δεν θα σου έφερνε στο νου μια ουκρανική μπάντα που παίζει ακραίο metal.

Οι Jinjer έχουν ήδη μια επταετία στην πλάτη τους και δύο δίσκους στο βιογραφικό τους. Από το 2009, όταν και σχηματίστηκαν, πέρασαν μερικά χρόνια μέχρι να σταθεροποιήσουν το line up τους. Με το μόνο ιδρυτικό μέλος που παραμένει μέχρι σήμερα να είναι ο Dmitriy στα τύμπανα, η απόφαση να γεμίσει το κενό του αρχικού τραγουδιστή με την Tatiana ήταν ένα ρίσκο, που έπρεπε να πάρει αν ήθελε η μπάντα να βγει από την αφάνεια της τοπικής μουσικής σκηνής. Μαζεύοντας τον παιδικό του φίλο, Roman, και με την προσθήκη ενός ικανού παίχτη, όπως ο Eugene, η σύνθεση των Jinjer, αργά αλλά σταθερά, οριστικοποιήθηκε.  Η αγάπη όλων για μπάντες όπως οι Lamb Of God, Gojira τους έστρεψε προς το metal, ενώ η ικανότητα της Tatiana πρόσθεσε στοιχεία από Guano Apes και Otep στον ήχο τους. Προσωπικά, μου βγάζουν μια πολύ ακραία (metal) εκδοχή των Stolen Babies.

Αν και στην αρχή ήταν αποφασισμένοι να μην μπασταρδέψουν τον ήχο τους, εν τέλει ορισμένα πιο εναλλακτικά στοιχεία βρήκαν τον δρόμο τους στο "King Of Everything", ένα μελωδικό άλμπουμ βασισμένο στο metalcore και το death metal, αλλά με μικρές τζούρες από djent, funk, reggae και jazz. Τα φωνητικά της Tatiana είναι αξιοπρόσεχτα, τόσο στα καθαρά όσο και στα brutal. Φαίνεται να διαθέτει αυτό το κάτι που λείπει για παράδειγμα από την Angela Gossow (ex-Arch Enemy), αλλά όχι από τη διάδοχό της Alissa White-Gluz ή την Shamaya των Otep.

Ο δίσκος περιέχει αρκετά groovy κομμάτια με ακραίες διαθέσεις, τεχνικά μέρη - όπου τους παίρνει, και μελωδία. Η χρήση γυναικείων φωνητικών δίνει μια διαφορετική πνοή στους Jinjer, αφού δεν γίνεται κατάχρηση των καθαρών, με τα brutal να κατέχουν εξίσου πρωταγωνιστικό ρόλο. Όσον αφορά τις συνθέσεις, το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν είναι μονότονες. Οι εναλλαγές μέσα στο ίδιο το κομμάτι είναι πολυάριθμες, ρισκάροντας με την ομοιογένεια του, ευτυχώς όμως, δεν γίνονται επιτηδευμένα και στο τέλος το αποτέλεσμα καταλήγει να είναι αρκετά εύηχο. Το λιγότερο αντιπροσωπευτικό τους κομμάτι, αλλά προσωπικά αγαπημένο είναι το "Beggar’s Dance", το jazzy κλείσιμο του "King Of Everything". Από τα υπόλοιπα ξεχωρίζουν επίσης το σχετικά πιο ήρεμο "Pisces", το "I Speak Astronomy" και το "Sit Stay Roll Over".

Αξιόλογη προσπάθεια από τους Ουκρανούς, οι οποίοι δείχνουν ότι μπορούν να κάνουν την έκπληξη στο προσεχές μέλλον. Σίγουρα θα προσέχω τα βήματά τους από δω και στο εξής, αφού με το "King Of Everything" κατάφεραν να με κερδίσουν. Θα ήταν αρκετά ενδιαφέρον να τολμήσουν την πρόσμιξη περισσότερων εξωμεταλλικών στοιχείων στη μουσική τους, το "Beggar’s Dance" αποδεικνύει ότι το έχουν και εκεί.

  • SHARE
  • TWEET