In Vain

Οι In Vain περιγράφουν τη μουσική τους χρησιμοποιώντας τον πολυφορεμένο όρο «progressive extreme metal», ένα στιλ που χαρακτηρίζεται από μπλέξιμο ακραίων και προοδευτικών μουσικών εκφράσεων, συνεχείς εναλλαγές φωνητικών παντός είδους και γενικότερη «εξευγενισμένη» προσέγγιση στην καφρίλα. Πατρίδα τους η Νορβηγία, που μπορεί να μην θεωρείται από τις χώρες-γεννήτρες συγκροτημάτων του χώρου, όμως τα τελευταία χρόνια αποδεικνύει ότι μπορεί να πρωταγωνιστήσει σε οποιοδήποτε είδος. Αν συνυπολογισθεί και η παρουσία τους στο roster της αξιόλογης Indie Recordings, τότε η περίπτωση των Νορβηγών μοιάζει να υπονοεί «πολλά κεράσια»...

Εξαγόμενη από την άνωθεν περιγραφή, η σύγκριση με τους Opeth δεν θα έρθει αδικαιολόγητα - με πολλούς μάλιστα να τους θεωρούν ένα ακόμη παράγωγο των Σουηδών και τίποτα παραπάνω. Ωστόσο, ένα «μικρό καλάθι» ενδέχεται να γεμίσει πολύ γρήγορα, ιδίως για όσους αρέσκονται στην όλη prog death φάση. Το "Ænigma" αποτελεί τον τρίτο ολοκληρωμένο τους δίσκο, με τα "The Latter Rain" και "Mantra" που προηγήθηκαν να τους έχουν ήδη εξασφαλίσει ένα γερό fanbase. Με την φετινή τους δουλειά, παρ' όλα αυτά, φαίνονται αποφασισμένοι να στραφούν σε πιο mainstream κοινό, αφαιρώντας ένα μεγάλο μέρος της black πλευράς τους και επενδύοντας σε πιο ατμοσφαιρικές συνθέσεις, με τα προοδευτικά στοιχεία του χαρακτήρα τους να δεσπόζουν έναντι των ακραίων.

Είναι γεγονός ότι στην εν λόγω δουλειά οι In Vain έχουν βρει την χρυσή τομή σ' αυτό που επιχειρούν, και δεν υπάρχει καλύτερο πειστήριο γι' αυτό από το εναρκτήριο "Against The Grain", που αποτελεί και μία εκ των κορυφών του δίσκου. Μπορεί οι επιρροές από τους Opeth να είναι ισχυρές (έως κατά τόπους πολύ ισχυρές), όμως οι Νορβηγοί δεν περιορίζονται εκεί. Παραλληλισμοί θα γίνουν και με τους Enslaved των τελευταίων δίσκων, μαζί με τον Ihsahn, τους Barren Earth και τους -σύνοικούς τους στην Indie Recordings- The Fallen Divine. Τα "Image Of Time" και "Hymne Til Havet" κρατάνε τον πήχη ψηλά, με κάποιες φωνητικές μελωδίες να παραπέμπουν στην αμεσότητα των Leprous, ενώ σε σημεία προσεγγίζονται μέχρι και οι ατμόσφαιρες των Alcest. Με το κλείσιμο του δίσκου θα έρθει και η δεύτερη κορυφαία του στιγμή, το επιβλητικό "Floating On The Murmuring Tide", ολοκληρώνοντας με τις καλύτερες των εντυπώσεων το σχεδόν ωριαίο "Ænigma".

Σε γενικές γραμμές, λοιπόν, πρόκειται για έναν δίσκο ενιαίο στην συνοχή του, με σαφή ταυτότητα και αρκετές καλές στιγμές, από μία μπάντα που γνωρίζει πολύ καλά το αντικείμενό της. Τα φωνητικά και δη η ιδιαιτέρως πλούσια γκάμα τους αποτελούν ξεκάθαρα το δυνατό χαρτί των In Vain, ενώ και σε γενικότερο εκτελεστικό επίπεδο τα πάντα βρίσκονται στην εντέλεια. Μοναδική προσωπική μου ένσταση, παρ' όλα αυτά, αποτελεί η -υπερβολικά- ομαλή ροή του "Ænigma", η οποία δεν επιτρέπει πολλές διαφοροποιήσεις, με συνέπεια ένα μέρος του να καταδικάζεται στην αφάνεια. Αν όλες οι συνθέσεις ήταν στο επίπεδο των "Against The Grain" και "Floating On The Murmuring Tide", πάντως, θα μιλάγαμε για κάτι πολύ ανώτερο από τους Νορβηγούς.