Dokken

Οι Dokken δε χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Είναι ομολογουμένως μέσα στη χρυσή δεκάδα που έχει γράψει με τα δικά της γράμματα την ιστορία του μελωδικού hard rock. "Breaking The Chains", "Alone Again", "Just Got Lucky", "Into The Fire", "In My Dreams", "Unchain The Night", "Dream Warriors", "It's Not Love", "Kiss Of Death" και τόσα άλλα αποτελούν κομμάτια σταθμούς όχι μόνο για το group αλλά και για το ιδίωμα. Δυστυχώς από το 1990, και μετά την κυκλοφορία του "Up From The Ashes", ως Don Dokken πια, με συμμετοχές λαμπρών καλλιτεχνών, η πορεία του συγκροτήματος δεν είναι τόσο αξιοσημείωτη, αλλά δυσανάλογα καλή με το ένδοξο παρελθόν.

Λίγες μέρες πριν κυκλοφόρησε η δέκατη δουλειά του group με το χαρακτηριστικό τίτλο "Lightning Strikes Again". Οι έχοντες καλές γνώσεις στο υλικό του group θα αναγνωρίσουν τον τίτλο που είχε ένα κομμάτι από τον τρίτο τους δίσκο "Under Lock And Key". Τρικ marketing ή ένα μήνυμα; Το χαρμόσυνο είναι ότι είναι το δεύτερο. Όλο το album έχει το feeling τον δίσκων της χρυσής εξαετίας του group, 1983-1989.

Επιτέλους μετά από πολλά χρόνια δημιούργησαν ένα δίσκο που κοιτάει στα μάτια το παρελθόν τους. Γρήγορα κομμάτια, mid tempo κομμάτια αλλά και οι χαρακτηριστικού ύφους μπαλάντες αποτελούν το μουσικό σκελετό του album. Σίγουρα κομμάτια σαν αυτά του προλόγου δε θα ξαναγραφτούν, αλλά τα νέα τραγούδια θυμίζουν πολύ το παρελθόν. Το album είναι τόσο φρέσκο, αλλά και συνάμα τόσο παλιομοδίτικο. Η μελωδία και τα έξυπνα βαλμένα solos, που είχαμε συνηθίσει, ακούγονται πάλι εδώ σε μεγάλο βαθμό. Το καλό είναι ότι μετά από πολλά χρόνια, πάνω από το mid tempo ριφ ακούγεται ένα ευφυέστατο solo, κάτι που είχε σίγουρα λείψει από τα αυτιά των οπαδών.

Όλα τα μέλη έχουν δώσει τον καλύτερο εαυτό τους για το αποτέλεσμα που ομολογουμένως σε αφήνει έκπληκτο. Το album έχει 12 συνθέσεις που ακούγονται το ίδιο ευχάριστα, χωρίς να βαριέται ο οπαδός, κάτι που έλειπε από τις τελευταίες δουλειές των Dokken. Μοναδικό μικρό μειονέκτημα είναι ο ίδιος ο Dokken, o οποίος έχει χάσει λίγο -ίσως και λόγω ηλικίας- από το μπρίο που είχε η φωνή του. Έτσι ακούγεται λίγο πιο επίπεδος και μονοδιάστατος, αλλά δε νομίζω να ενοχλήσει και πολλούς, αφού ο δίσκος είναι πάνω του καλού. Σίγουρα στο τελικό πολύ καλό ηχητικό αποτέλεσμα έχει συμβάλλει ο ίδιος ο Dokken, που έχει αναλάβει την παραγωγή, και έτσι τα τραγούδια ακούγονται πολύ καθαρά και αψεγάδιαστα. Να σημειώσω τέλος ότι το album θα βγει σε δυο εκδόσεις, την απλή και την slipcase. Στη slipcase θα υπάρχει δώρο ένα bonus κομμάτι.

Οι Dokken είναι εδώ ενωμένοι, δυνατοί (για να θυμηθούμε και το γνωστό σύνθημα ελληνικού κόμματος). Είναι ευχής έργον να βλέπεις μια από τις μπάντες που έχει ορίσει την ταυτότητα ενός είδους να βγάζει ένα τόσο καλό δίσκο. Τέτοια albums δίνουν την εντύπωση και την εικόνα ότι η έμπνευση δεν έχει στερέψει από τους μεγαλύτερους του είδους αλλά αυτοί αποτελούν ακόμα την επιρροή για τους νεότερους... Εύγε!