Darkane

Το δυναμικό άνοιγμα των Darkane με την κυκλοφορία του “Insanity” έλαβε χώρα την εποχή που η Σουηδική σκηνή, όντας πολλά υποσχόμενη, έβγαζε με κάθε νέα ευκαιρία τα δικά της παιδιά στην επιφάνεια. Από εκεί και πέρα όμως, η αναγνώριση έμεινε στάσιμη. Το κοινό δε διευρύνθηκε πολύ με την κυκλοφορία του “Expanding Senses”, ενώ ο διάδοχος με τίτλο “Layers Οf Lies” όχι μόνο δε κατάφερε την υπέρβαση, αλλά έθεσε -αδικαιολόγητα ίσως- τις πρώτες αιχμές αμφισβήτησης στο πρόσωπό τους...

Φτάνοντας στις μέρες μας, το κλείσιμο του έτους μας επιφύλασσε νέο υλικό και πιο συγκεκριμένα, το “Demonic Art” υπό την αιγίδα της Massacre. Ο πέμπτος κατά σειρά δίσκος του γκρουπ αποτελεί κατά τέτοιο τρόπο ένα νέο ξεκίνημα, καθώς ακολούθησε μετά από μια πολυετή συνεργασία με τη Nuclear Blast. Οι αλλαγές όμως δε σταματούν εκεί. Οι ανακατατάξεις που συνέβησαν το νεκρό αυτό διάστημα παρουσιάζουν τον Jens Broman των The Defaced να αναλαμβάνει τον τομέα των φωνητικών, ενώ παράλληλα, η όλη αισθητική μοιάζει λίγο διαφορετική, όσο δηλαδή χρειάζεται ώστε να μη ξεφεύγουν από τις πλέον γνωστές φόρμες.

Προς τους έχοντες και μη γνώση, θα παρατηρήσετε πως η πλειοψηφία των συνθέσεων απευθύνεται στους υπάρχοντες οπαδούς των The Haunted, καθώς το ύφος μπλέκει αυτό ακριβώς το post-thrash στυλάκι με ουσιώδεις παρεμβάσεις τύπου Strapping Young Lad. Αξίζει να σημειωθεί πως σημαντικό ατού για μια ακόμα φορά αποτελεί η κιθαριστική δουλειά, στοιχείο που εύκολα ξεχωρίζει απ’ τις πρώτες κιόλας ακροάσεις. Όσο χρόνο όμως κι αν αφιερώσεις, στο τέλος σου μένει η ίδια γεύση. Νιώθεις πως αδυνατείς να συνεχίσεις την περιγραφή με τα ίδια καλά λόγια.

Για να μη παρεξηγηθούμε, ο δίσκος είναι καλός. Απλά δεν είναι αυτό που θα περίμενε κανείς από μία αναμονή τριών ετών. Πέραν αμφιβολίας, θα βρείτε αρκετά τραγούδια ικανά να σας συγκινήσουν, με χαρακτηριστικό παράδειγμα να αποτελεί το “The Killing Of I”. Παρατηρώντας όμως το σύνολο, βλέπουμε πως τα μισά κομμάτια δεν αγγίζουν τα παλαιότερα standards, ενώ οι μελωδίες -συγκριτικά- ηχούν κάπως αδύναμες. Κοινώς, μπορεί να μη μοιάζει τόσο απογοητευτικό, αλλά δε παύει να παραμένει στραβοπάτημα. Σε περίπτωση που ανήκετε στους υπάρχοντες φίλους του γκρουπ, θα σας συμβούλευα να πλησιάσετε προσεκτικά. Εάν πάλι είστε ένας ακόμη περίεργος περαστικός, καλύτερα να ξεκινήσετε τη γνωριμία σας με το “Insanity”, στο οποίο υπάρχουν και περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας.