October Tide

In Splendor Below

Agonia (2019)
Από τον Άλκη Κοροβέση, 17/04/2019
Η αναλογία doom/death αλλάζει, αλλά η εμπειρία των Σουηδών διατηρεί το αποτέλεσμα αξιόλογο
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Σχεδόν 2.5 δεκαετίες ζωής μετράνε οι Σουηδοί. Διόλου αμελητέα ποσότητα, αν και η αλήθεια είναι ότι για ένα αρκετά μεγάλο διάστημα ήταν ανενεργοί. Αυτό διότι τα δυο βασικά πλέον μέλη της μπάντας είναι οι αδερφοί Fredrik και Mattias Norman, οι οποίοι για 16 και 10 χρόνια αντίστοιχα ήταν μέλη των Katatonia. Η οριστική φυγή τους, όμως, από την μπάντα, άνοιξε το δρόμο στην αναβίωση των October Tide, έστω και χωρίς τον ένα εκ των ιδρυτών τους, Jonas Renkse.

Δεν ξέρω αν με το "In Splendor Below" επιχειρούν να κάνουν ένα 3ο ουσιαστικά ξεκίνημα, αλλά η αλλαγή του logo προς πιο death metal τεχνοτροπίες, ίσως δείχνει κάτι. Ένα ακόμα στοιχείο ανανέωσης φανερώνουν και οι εσωτερικές αλλά και εξωτερικές ανακατατάξεις στο lineup της μπάντας, με τον Mattias να αφήνει το μπάσο στο νέο Johan Jönsegård και να αναλαμβάνει την άλλη κιθάρα, ενώ η δεύτερη προσθήκη φέρνει τον Jonas Sköld πίσω από το drumkit. Ακλόνητος για έναν ακόμα δίσκο - τον τρίτο κατά σειρά - ο frontman Alexander Högbom στο μικρόφωνο, και φυσικά μόνιμη σταθερά,  ο Fredrik στην κιθάρα και τη σύνθεση.

Ωστόσο, παρά τις αρκετές «εμφανισιακές» αλλαγές, το "In Splendor Below", όπως μαρτυρά και το πρώτο δείγμα "I, The Polluter", δεν διαφέρει ιδιαίτερα από τον προκάτοχό του "Winged Waltz", ενώ απομακρύνεται ελαφρώς από το "Tunnel Of No Light" με την πιο γυαλισμένη παραγωγή του και τις περισσότερες katatoni-κές μελωδίες του.

Ο 6ος δίσκος των October Tide είναι ακόμα ένα βήμα πιο κοντά στο death metal, όπως το γνωρίσαμε αρχικά από Anathema, Katatonia και My Dying Bride και εν συνεχεία από τους πρώτους δίσκους των Swallow The Sun, Novembers Doom και Saturnus, με ελαφρώς πιο περιορισμένο το ατμοσφαιρικό στοιχείο. Αυτό καθιστά και τον συγκεκριμένο δίσκο ό,τι πιο ακραίο έχουν κάνει οι Σουηδοί στην δισκογραφία τους. Το doomy death metal τους έχει αρκετές ομοιότητες με το στυλ των Paradise Lost στο "Medusa". Ίσως ρόλο σε αυτό να παίζει και η ομοιότητα της χροιάς των brutal του Hogbom με αυτήν του Holmes, αλλά και τα lead που φέρνουν αρκετά σε αυτά του Mackintosh.

Οι παραπάνω ομοιότητες για πολλούς ίσως αρκούν ώστε να προσδώσουν στο "In Splendor Below" το στοιχείο που το καθιστά αν μη τι άλλο ενδιαφέρον. Ωστόσο, αν και δεν θα βρεις κάποιο χιτάκι, αφού τα περισσότερα κομμάτια βασίζονται στα ρυθμικά και όχι στις κολλητικές μελωδίες, ο δίσκος αποτελείται από αρκετά ενδιαφέρουσες συνθέσεις. Από αυτές που θα σε αναγκάσουν να παίξεις το δίσκο ξανά και ξανά ώστε να τις αποδομήσεις και να τις αφομοιώσεις. Αυτή είναι και η δύναμη του "In Splendor Below".

  • SHARE
  • TWEET