Cavalera Conspiracy

Psychosis

Napalm (2017)
Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 16/11/2017
Πιο πειστικό από τους προκατόχους του, αλλά χωρίς την απαραίτητη έμπνευση για το κάτι παραπάνω
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Ο Max Cavalera μπορεί να λογίζεται ως πολύ μεγάλο κεφάλαιο στην metal μουσική. Έβαλε το λιθαράκι του να αλλάξει το ρου του thrash metal πρώτα με τους πρώιμους Sepultura και το μοντέρνο metal μετά με τους ύστερους Sepultura και τους Soulfly. Κι όσο κι αν αναγνωρίζουμε την συνεισφορά των υπολοίπων, αυτός έχει το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης των πεπραγμένων, καλών και κακών.

Μεγάλωσε ο Cavalera, μεγάλωσαν κι οι περισσότεροι οπαδοί της μουσικής τους κι όπως συμβαίνει συνήθως μια νοσταλγία για τις παλιές καλές μέρες αναπτύχθηκε κι από τις δυο πλευρές. Κι αφού reunion Sepultura δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα, ο Max με τον αδερφό του Igor έφτιαξαν τους Cavalera Conspiracy για να παίζουν όπως θα έπαιζαν αν είχε γίνει το reunion των Sepultura. Κάπου μεταξύ "Beneath The Remains" και "Chaos A.D." δηλαδή. Περίπου.

Γενικά, δεν είμαι ο μεγαλύτερος οπαδός τέτοιων νοσταλγικών καταστάσεων κι ως εκ τούτου δεν μπορώ να πω ότι με κέρδισαν οι προηγούμενες της μπάντας, αλλά για κάποιο λόγο είχα μια θετική προδιάθεση για το νέο τους άλμπουμ. Λίγο το εξώφυλλο, λίγο το πρώτο δείγμα ("Insane"), καθώς και το γεγονός πως δεν θεωρώ τον Max «τελειωμένο» από πλευράς έμπνευσης, προσέγγισα με μια κάποια αισιοδοξία το "Psychosis".

Ναι μεν, αλλά. Όντως, μου κράτησε το ενδιαφέρον περισσότερο από τις προηγούμενες φορές, με τα thrash riff να έχουν κάτι από το παρελθόν και τον Max να φτύνει κοφτές λέξεις περί προπαγάνδας, τρομοκρατίας, πολέμων και λοιπών γνωστών θεμάτων, αλλά για να διανύσεις το έξτρα μίλι όταν παίζεις το παιχνίδι της νοσταλγίας χρειάζεται εξτρά δόση έμπνευσης. Την οποία εγώ δεν εντόπισα στο άλμπουμ στο βαθμό που χρειάζεται.

Ενδιαφέροντα πράγματα σαφώς και διαθέτει το άλμπουμ. Και το "Insane" με τα κοφτά του riff είναι ωραίο (αν και προβλεπέ) και το "Terror Tactics" είναι trademark Cavalerικό thrash για σαματά σε συναυλίες (αν και η αλλαγή μετά τη μέση είναι λίγο ξεκάρφωτη) και το "Spectral War" έχει την ένταση και το groove και το ομότιτλο instrumental τραγούδι έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και το κλείσιμο του "Excruciating" επίσης. Αντιθέτως, ούτε τα πιο ακραία μέρη των "Crom" και "Judas Pariah", ούτε τα industrial στοιχεία του "Hellfire" με συγκίνησαν ιδιαίτερα.

Αυτό που τελικά καθορίζει την κρίση για το "Psychosis" είναι το αν κάποιον τον νοιάζει απλά να περάσει καλά με τραγούδια σε ένα δεδομένο ύφος ή αν επιζητεί συνθέσεις που προσφέρουν κάτι διαφορετικό ή κάτι παραπάνω από τα πολλές αντίστοιχες που μπορεί να βρει στην δισκογραφία του Cavalera. Αν και δεν υποτιμώ καθόλου την πρώτη λογική, τείνω προς την δεύτερη και σε αυτήν οφείλεται η συνολικά μετριοπαθής στάση που κρατάω.

Επίσης, δυσκολεύομαι να καταλάβω τι ακριβώς είναι αυτό που διαφοροποιεί τους Cavalera Conspiracy από τους Soulfly, με βάση την ηχητική στροφή των τελευταίων κι από τη στιγμή που ο Rizzo παίζει κιθάρα και στις δύο μπάντες. Μάλλον δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία...

Όπως και να έχει, η νοσταλγική προσέγγιση του "Psychosis" είναι πιο πειστική από τους προκατόχους του, αλλά θα συνεχίσω να προτιμώ την τόλμη του "Machine Messiah" που παρουσίασαν φέτος οι Sepultura ή την φρεσκάδα του ντεμπούτου των Killer Be Killed, του τελευταίου σπουδαίου δίσκου που φέρει την υπογραφή του Max Cavalera.

  • SHARE
  • TWEET