Band Of Horses

Αγαπημένο μας συγκρότημα οι Band Of Horses. Δυο χρόνια πριν, το "Infinite Arms" είχε βρεθεί στο #19 της λίστας των συντακτών του Rocking.gr με τις 30 σημαντικότερες κυκλοφορίες του 2010. Φυσικά δεν ήμασταν οι μόνοι που ενθουσιαστήκαμε από τον τρόπο που πειραματήστηκαν πάνω στο southern rock / alt-country ιδίωμα που εξερευνούν από το 2004 που σχηματίστηκαν. Λίγους μήνες αργότερα απέσπασαν μια υποψηφιότητα στην κατηγορία «Best Alternative Album» των περσινών Grammy, όπου νικητές αναδείχθηκαν οι Black Keys με το "Brothers" (2010).

Έφτασαν, αισίως, στο τέταρτο άλμπουμ και ήδη από το πρώτο άκουσμα καταλαβαίνει κανείς ότι στο "Mirage Rock" τα πράγματα δεν είναι ακριβώς όπως τα έχουμε συνηθίσει. Υπάρχει μια σημαντική διαφορά και η απάντηση βρίσκεται στα credits. Εκεί βλέπουμε ότι για πρώτη φορά δεν έχουν δίπλα τους τον Phil Ek (Fleet Foxes, Modest Mouse, The Shins κλπ.) που υπέγραφε την παραγωγή στις προηγούμενες δουλειές τους. Στις προθέσεις του ιθύνοντα νου της μπάντας, Ben Bridwell, ήταν η δημιουργία ενός δίσκου που θα πατάει σε πιο κλασικές φόρμες και για τον λόγο αυτό προτίμησε να συνεργαστεί με τον 70χρονο Βρετανό θρύλο Glyn Johns, ο οποίος στο παρελθόν έχει δουλέψει (ως παραγωγός, μηχανικός ήχου ή μουσικός) με τη μισή ιστορία της μουσικής (από τους Beatles, τους Rolling Stones, τους Who, τους Led Zeppelin, τους Eagles και τους Band, μέχρι τους Clash και την Emmylou Harris).

Ο Johns έχει εμφανώς χαλιναγωγήσει τη διάθεση πειραματισμού της μπάντας, προς όφελος μιας πιο άμεσης, «ζωντανής» προσέγγισης. Για να το πετύχει αυτό, ανάγκασε τα μέλη του συγκροτήματος να παίζουν και να τραγουδούν τα κομμάτια στην τελική, ολοκληρωμένη τους μορφή και μόνο τότε δεχόταν να πατήσει το «REC». Και πράγματι, από πλευράς αμεσότητας, μπορούμε να πούμε ότι οι Band Of Horses τα κατάφεραν μια χαρά. Το "Knock Knock" με το οποίο ξεκινά ο δίσκος (είναι και το πρώτο single) έχει όλο αυτό το δυναμισμό και τη rock ευθύτητα που είχαν στο μυαλό τους, αλλά παράλληλα δεν του λείπει η φρεσκάδα της indie ανεμελειάς.

Ωστόσο, παρά την πολλά υποσχόμενη εκκίνηση, μετά το "Knock Knock" έχουμε μια σειρά από κομμάτια που, ναι μεν, ακούγονται ευχάριστα, αποτελώντας αυτό που λέμε «ενδιαφέροντα album tracks», αλλά δεν έχουν τα φόντα για κάτι παραπάνω. Ενδεικτικό είναι το "How To Live" που ακολουθεί, το οποίο κλείνει με ένα από τα πιο χαρακτηριστικά στιχάκια («Guess what, you are getting old, but still you got to grow up»), αλλά δεν είναι φτιαγμένο για να μείνει αξέχαστο.

Λίγο πάνω από το μέσο όρο βρίσκονται το feel-good "A Little Biblical", το περιπετειώδες "Dumpster World" (το πιο «δουλεμένο» track στο άλμπουμ) και το μελωδικό "Long Vows", το οποίο θα μπορούσε να βρίσκεται σε κάποιον δίσκο των Eagles. Εκείνο που ξεχώρισα είναι το "Shut-In Tourist", που έχει ένα «βουνίσιο» άρωμα χάρη στον Tyler Ramsey, ο οποίος συνυπογράφει πολλές από τις συνθέσεις, παίζοντας κομβικό ρόλο στον ήχο της μπάντας, όπως είχε συμβεί και στο "Infinite Arms" (2010). Το εν λόγω track «ρέει» αρμονικά, δημιουργώντας μια πολύ όμορφη ατμόσφαιρα, σαν εκείνη που μας έδωσαν πέρυσι οι Fleet Foxes.

Αυτό που χαρακτηρίζει το "Mirage Rock" είναι η μεγάλη ποικίλια στα μουσικά στυλ που αξιοποιούν οι Band Of Horses. Ο Bridwell και η παρέα του διατρέχουν με άνεση μονοπάτια καθαρόαιμου rock των 70s και των 90s, εναλλακτικής αλλά και «αληθοφανούς» country, πειραματικής αλλά και «βουνίσιας» folk και τα καταφέρνουν αρκετά καλά σε κάθε τους εγχείρημα. Συγκρίνοντας τον δίσκο με τις προηγούμενες δουλειές τους, μπορούμε να πούμε ότι πρόκειται για το λιγότερο συνεκτικό τους άλμπουμ. Ωστόσο, παρά την αβεβαιότητα που επικρατεί από το συνεχές ανακάτεμα της τράπουλας, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι το "Mirage Rock" είναι φιλόξενο και απολύτως «προσβάσιμο».

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, πρέπει να παραδεχτούμε ότι βρίσκεται ένα σκαλοπατάκι κάτω από το "Infinite Arms". Τα χαρακτηριστικά μελιστάλαχτα φωνητικά του Ben Bridwell βρίσκονται στη θέση τους, όπως κι ο πλούσιος κιθαριστικός ήχος, το καλό παίξιμο και οι όμορφες μελωδίες. Παρ' όλα αυτά, το τελικό αποτέλεσμα δεν διαθέτει αυτό το «κάτι» (π.χ. ένα χιτάκι που θα λειτουργήσει σαν το διαβατήριο στο δρόμο προς ένα ευρύτερο κοινό) που θα έκανε το "Mirage Rock" αξιομνημόνευτο.