Universe 217, Mother Of Millions @ Κινηματογράφος Τριανόν, 24/09/16

Με το φθινόπωρο να παίρνει γοργά πλέον τη θέση του καλοκαιριού σε ό,τι αφορά τον καιρό, μα και τις διαθέσεις μας, η ζωντανή εμφάνιση δύο πρωτοκλασάτων, πραγματικά προοδευτικών εγχώριων σχημάτων, όπως οι Universe217 και οι Mother Of Millions στον ιδιαίτερο χώρο του κινηματογράφου «Τριανόν», έμοιαζε ως η ιδανική μετάβαση στις νέες συνθήκες, προμηνύοντας ένα βιωματικό σαββατιάτικο βράδυ, όπου το φως και το σκοτάδι θα μπλέκονταν αρμονικά μεταξύ τους.

Η αλήθεια είναι πως δεν είχα την ευκαιρία, κατά το παρελθόν, να παρακολουθήσω κάποια εμφάνιση μπάντας σε αμιγώς κινηματογραφικό χώρο, όντας καθισμένος σε ένα κάθισμα και, όσο να 'ναι, μέχρι να προσαρμοστώ σε αυτές τις ιδιόμορφες συνθήκες θέασης, αναζητώντας κάποια καλή θέση στο ήδη γεμάτο χώρο του «Τριανόν», έχασα λίγα λεπτά από την έναρξη της εμφάνισης των εξαιρετικών Mother Of Millions. Κατόπιν, όμως, βρήκα τον εαυτό μου να χάνεται στους μαγευτικούς ήχους των συνθέσεων τους, σχολιάζοντας με το φιλικό μου περιβάλλον την τεράστια πρόοδο τους όσο περνά ο καιρός, αλλά και την απίστευτη φωνή του Γιώργου Προκοπίου, την οποία χειριζόταν με περίσσεια άνεση, ωθώντας την από τα βάθη των χαμηλότερων συχνοτήτων της σε υψίφωνες ακροβασίες, εντυπωσιάζοντας το (μεταξύ μας, λίγο νωθρό αρχικά) κοινό. 

Η αθηναϊκή μπάντα πραγματοποίησε μια υποδειγματική εμφάνιση, δείχνοντας πως η ολιγόμηνη αποχή της από της ζωντανές εμφανίσεις μονάχα καλό της έκανε, έχοντας ένταση και πάθος που ξεχείλιζε, υπερκαλύπτοντας τα λιγοστά εκτελεστικά λάθη, τα οποία δικαιολογούνται πλήρως λόγω του συνολικά εντυπωσιακού αποτελέσματος. Αποκορύφωμα της υπήρξε, πέραν της χρήσης δοξαριού ανά στιγμές από τον κιθαρίστα Κώστα Κωνσταντινίδη, το "Human", όπου η μπάντα σχεδόν επέβαλλε τη συμμετοχή του κοινού, δημιουργώντας μια από τις πιο ατμοσφαιρικές και ιδιαίτερες στιγμές της βραδιάς. Τελικά, το χειροκρότημα του ακροατηρίου, που επισφράγισε την παρουσία τους, έμοιαζε ως η πιο μικρή ανταμοιβή, για μια εμφάνιση από εκείνες που ξεχωρίζουν τις καλές και τις πραγματικά σπουδαίες μπάντες.

Η ώρα κόντευε 23:00 όταν οι Universe217 έκαναν την εμφάνιση τους στο σανίδι και το "Harm" μας έμπασε κατευθείαν στους ατμοσφαιρικούς, μα καταχνιασμένους, κόσμους τους. Όσες φορές κι αν έχω δει ζωντανά αυτήν την μπάντα, πάντοτε εντυπωσιάζομαι από τη σκηνική τους παρουσία κι απόδοση, καθώς ενσαρκώνουν της σημασία του συγκροτήματος στον υπερθετικό βαθμό. Τι θέλω να πω με αυτό; Μα φυσικά πως η μουσική τους υπόσταση, όσο πολυδιάστατη και διανοητικά προοδευτική κι αν είναι, υποστηρίζει άψογα την αλαβάστρινη, εξώκοσμη και ειλικρινά βιωματική ερμηνεία της Τάνιας, αλλά και το αντίθετο, με την κάθε εκφορά, την παραμικρή ανάσα και την οποιαδήποτε παύση της χαρισματικής ερμηνεύτριας, να εντείνει τη μουσική ιδιοφυία των συνθέσεων τους.

Έτσι, η κάθε τους εμφάνιση, διατηρώντας αναλλοίωτα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά τους και προσθέτοντας στην εικόνα την εντασιακή, προσωπική χροιά της μουσικής τους, καταλήγει να αποτελεί βιωματική διαδικασία τόσο για την ίδια την μπάντα, όσο και για το κοινό, αφήνοντας το τρωτό των συναισθημάτων απροστάτευτο. Παρά, λοιπόν, την ξεκάθαρα ετερόκλητη φύση του ακροατηρίου, το οποίο αποτελούνταν από κόσμο και ηλικίες κάθε λογής, η μπάντα κατάφερε για άλλη μια φορά να τους κερδίσει όλους, αφού όπου και να γυρνούσες έβλεπες πρόσωπα επικεντρωμένα στα όσα διαδραματίζονταν επί σκηνής (αλλά και επί της οθόνης) αλλά και κάποια που, λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών του live, με κλειστά μάτια και αυτιά τεντωμένα αφομοίωσαν σε απόλυτα προσωπικό βαθμό, τις μουσικές που γέμιζαν το χώρο, βυθισμένα στο κάθισμα τους.

Δεν θα μιλήσω για highlights, αφού ολόκληρη η ερμηνεία κι εκτέλεση τους αποτέλεσε ένα τέτοιο, αλλά για στιγμές που έκαναν μοναδική την όλη βραδιά. Μια από αυτές ήταν σίγουρα η συμμετοχή του Γιώργου των Mother Of Millions στο set τους, με το φωνητικό του ντουέτο με την Τάνια να είναι η επιτομή της αρμονίας σε νότες, ενώ το "Never", το οποίο έκλεισε την βραδιά, παρουσιάστηκε όσο σκοτεινό του επιβάλλει η doom φύση του. Επιβλητικό αλλά συνάμα εξαγνιστικό, οι φωνητικές ακροβασίες του μπορούσαν σχεδόν να θεωρηθούν μέρος μιας τελετής κάθαρσης του πνεύματος, έχοντας ολοκληρωτικά αποτελέσματα στον ψυχισμό μας.

Με τις ιαχές να αποζητούν το "Rest Here" που δεν ήρθε ποτέ, η συναυλιακή βραδιά έφτασε σιγά σιγά στο τέλος της, αφήνοντας μας συναισθηματικά πλήρεις, να αδημονούμε ήδη για την επόμενη μυσταγωγία αυτής της χαρισματικής μπάντας. Μέχρι τότε, όμως, η εμφάνιση αυτή αποτέλεσε την επιτομή του value for money συναυλιακού γεγονότος, με την προσιτή τιμή του εισιτηρίου να συμβάλλει τόσο στην τεράστια (για τον χώρο) προσέλευση, όσο και στις γενικότερες εντυπώσεις μας.