Explosions In The Sky @ Principal, 14/10/16

Υπήρξε μια εποχή στο, όχι και τόσο μακρινό, παρελθόν στην οποία το post-rock αποτέλεσε ένα μεγάλο τμήμα των προσωπικών μου ακουσμάτων. Για καλή μου τύχη, κατά τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο πέρασαν από τη χώρα μας σχεδόν όλα τα σημαντικά (και άλλα τόσα όχι και τόσο σημαντικά) ονόματα της σκηνής με αποτέλεσμα το κοινό να καλυφθεί συναυλιακά χωρίς όμως να κορεστεί. Το συγκρότημα που δεν είχε εμφανιστεί ποτέ στη Θεσσαλονίκη και απουσίαζε τα τελευταία χρόνια από τα συναυλιακά δρώμενα της πρωτεύουσας άκουγε στο όνομα "Explosions In The Sky".

Οι Accra Minoa από την Κατερίνη έχουν επίσης κάποια χρόνια απουσίας αλλά οι μνήμες από τις προηγούμενες εμφανίσεις τους δεν είχαν ξεθωριάσει ακόμα. Αν και μπροστά σε λιγοστό κόσμο δεν δυσκολεύτηκαν να συντηρήσουν τη θετική εικόνα τους. Συνδύασαν τον κλασικό post-rock ήχο με ρετρό πλήκτρα και μπόλικο αίσθημα νοσταλγίας, γέμισαν τη δική τους πλευρά του Principal και αποχώρησαν χωρίς πολλές τυμπανοκρουσίες, αλλά σίγουρα χωρίς να απογοητεύσουν τους παρευρισκόμενους.

Λίγο πριν την πρώτη εμφάνιση των Explosions In The Sky στη Θεσσαλονίκη, το Principal γέμισε μόνο κατά το ήμισυ, γεγονός που αφαιρούσε πόντους από την αίγλη του συγκροτήματος. Δεν ξέρω γιατί περίμενα να συναντήσω ένα γεμάτο venue αλλά οι υψηλές προσδοκίες μου διαψεύστηκαν. Οι δυο βραδιές που θα ακολουθούσαν στην Αθήνα, άφηναν χώρο για εκπλήξεις. Στη Θεσσαλονίκη το συγκρότημα όμως είχε απλά να διαλέξει ποιο από τα δύο γνωστά setlists θα προτιμούσε.

Το "Wilderness" από τον φετινό ομώνυμο δίσκο άνοιξε τη βραδιά. Ο τελευταίος δίσκος των Τεξανών αναμένεται να φιγουράρει στις καλύτερες στιγμές της post-rock χρονιάς και αποτέλεσε και αυτό πόλος έλξης για το κοινό. «Είμαστε οι εκρήξεις στον ουρανό» με σπαστά ελληνικά ήταν η έκφραση που προλόγισε τη σύνθεση την οποία ακολούθησε η πρώτη «βουτιά» στο παρελθόν με το "Catastrophe And The Cure".

Ανάλογες εναλλαγές συνέβαιναν επανειλημμένα κατά τη διάρκεια του, διάρκειας μιάμισης ώρας, setlist. Παλιότερα κομμάτια διαδεχονταν συνθέσεις από το "The Wilderness", ατμοσφαιρικές μελωδίες οδηγούσαν σε εκρήξεις πανέμορφου θορύβου. Οι Τεξανοί παρέμεναν ψύχραιμοι, σεμνοί και ταπεινοί πριν επιδοθούν σε όργια τζαμαρισμάτων με headbanging  και "guitar-lifting".

Το κοινό, από τη δική του πλευρά παρακολουθούσε με προσοχή τα συμβαίνοντα με ελάχιστες εκρήξεις ενθουσιασμού κυρίως σε παλιότερες συνθέσεις, όπως το πολυαγαπημένο μου "Yasmin The Light" και το "Your Hand In Mine". Εξαιρετικό, επίσης, και το πολύ δυναμικό κλείσιμο της βραδιάς με το "The Only Moment We Were Alone" το οποίο δεν ακολούθησε encore, κίνηση που πλέον προκαλεί ευχάριστη έκπληξη. Τα επιτηδευμένα star-ιλίκια μόνο αρνητικά αποτελέσματα προκαλούν και για την κίνηση αυτή «βγάζουμε το καπέλο» στα μέλη των Explosions In The Sky.

Οι Τεξανοί, αν και αλάνθαστοι, το μόνο που δεν κατάφεραν ήταν να προσφέρουν το κάτι παραπάνω, αυτό που θα δικαιολογούσε τη θέση τους ανάμεσα στα κορυφαία ονόματα της post-rock σκηνής. Τη θέση δηλαδή που έχουν κατακτήσει δισκογραφικά εδώ και χρόνια. Συμπερασματικά, παρακολουθήσαμε μια όμορφη, αψεγάδιαστη εμφάνιση, η οποία όμως είναι πολύ πιθανό να ξεχαστεί μέσα στο πέρασμα των χρόνων.

Φωτογραφίες: Γιάννης Βόλκας