One Less Reason (Cris Brown): «Αν δεν σε μισεί κανένας, έχεις αποτύχει»

Ο Cris Brown απολαμβάνει την επιτυχία του με τους One Less Reason και δεν μασάει τα λόγια του

Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 01/09/2016 @ 12:09

Για μια ακόμα φορά αποδεικνύεται ότι οι πιο ενδιαφέροντες καλλιτέχνες είναι αυτοί που δεν μασάνε τα λόγια τους, δεν κρύβονται πίσω από κλισέ και δεν προσπαθούν να το παίξουν αρεστοί. Τέτοιος αποδείχθηκε ο Cris Brown που όπως αποδεικνύουν τα λεγόμενά του γνωρίζει και εκτιμάει τους λόγους που έχουν καταστήσει τόσο επιτυχημένους τους One Less Reason (στις Η.Π.Α.), στη συνέντευξη που μας παραχώρησε με αφορμή την κυκλοφορία του νέου, πολύ δυνατού άλμπουμ της μπάντας του.

One Less Reason

Γεια σου Cris και συγχαρητήρια για τον νέο σου δίσκο με τους One Less Reason και για όσα έχεις καταφέρει ως τώρα. Πώς πάνε τα πράγματα;

Σε ευχαριστώ! Τα πράγματα πηγαίνουν φανταστικά, μόλις κυκλοφορήσαμε το νέο μας άλμπουμ "The Memories Uninvited", το νέο βίντεο για το "Break Me" και ετοιμαζόμαστε για την περιοδεία με τους Sick Puppies.

Με έξι δίσκους πλέον, πόσο έχεις αλλάξει ή εξελιχθεί ως συνθέτης και πόσο πιστεύεις ότι αυτό αντανακλάται στη μουσική σου;

Πιστεύω ότι παλιότερα ανέλυα κάθε λεπτομέρεια σχεδόν σε υπερβολικό βαθμό. Προσπαθούσα να γράφω singles και να εντυπωσιάζω τις δισκογραφικές, τους μάνατζερ ή τα άτομα των εταιριών. Τώρα πραγματικά δεν με ενδιαφέρει. Γράφω τη μουσική που αγαπάω κι ελπίζω ο κόσμος να ξοδέψει τα χρήματα που με κόπο κέρδισε για να την αγοράσει, γιατί πλέον αυτοί είναι το αφεντικό και όχι ένας γέρος με κουστούμι που σου λέει πόσο μισεί τα ρούχα σου ή πώς να χτενίσεις τα μαλλιά σου. Οπότε, θα έλεγα ότι τώρα ο τρόπος που γράφω είναι ελεύθερος και χωρίς αλλοιώσεις.

Ο νέος δίσκος είναι πραγματικά δυνατός, κρατώντας τον ήχο που καθιερώσατε αλλά προσθέτοντας και κάποια νέα στοιχεία. Τι είχες στο μυαλό σου κατά τη σύνθεση των κομματιών του "The Memories Uninvited";

Στην πραγματικότητα δεν ήξερα ότι έγραφα έναν δίσκο, απλά έγραφα κομμάτια. Έγραψα το "The Trade", στη συνέχεια το "The Lie" και αφού είχαν λίγο-πολύ ολοκληρωθεί αυτές οι ιδέες είχα μια αίσθηση για το προς τα πού πήγαινε όλο αυτό. Είναι περίπου σαν να έχεις τα πρώτα κεφάλαια ενός βιβλίου που γράφεις, όλα συνεχίζουν να έρχονται από εκεί και πέρα.

Αλήθεια, πώς προέκυψε ο τίτλος του δίσκου και ποιο είναι το νόημα πίσω από αυτόν;

Το "The Memories Uninvited" προέρχεται από τα πράγματα που σε κρατούν ξύπνιο τα βράδια, να στριφογυρίζεις και να σκέφτεσαι... «Γιατί το έκανα αυτό;». Ή «γιατί δεν το έκανα αυτό» ή «δεν έπρεπε να το είχα πει αυτό» ή «εύχομαι να είχα πει αυτό». Είναι τα πράγματα που δεν μπορείς να αλλάξεις όσο κι αν τα σκέφτεσαι, αυτές οι «απρόσκλητες αναμνήσεις».

One Less Reason - The Memories Uninvited

Παρότι τα θέματα των στίχων είναι ακόμα αρκετά σκληρά, πιστεύω πως ακούγεσαι λιγότερο απαισιόδοξος απ' ό,τι το παρελθόν. Αντικατοπτρίζει αυτό την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι τώρα στη ζωή σου;

Ναι, σίγουρα. Σε προηγούμενους δίσκους είχα περάσει κάποιες πραγματικές δυσκολίες, είχα προβλήματα με τις σχέσεις μου, έπαιζα περισσότερες από διακόσιες συναυλίες τον χρόνο και ειλικρινά δεν είχα σταθερότητα στη ζωή μου. Όλα όσα είχα ήταν η μουσική και οι One Less Reason. Τώρα είμαι παντρεμένος, πατέρας δύο παιδιών και επιτυχημένος - οπότε οι One Less Reason είναι ένα κομμάτι της ζωής μου, όχι ολόκληρη. Μπορούν να μπουν στο αυτοκίνητο για μια βόλτα, αλλά πλέον κάθονται στο πίσω κάθισμα, και έτσι πιστεύω ότι είμαι πιο χαρούμενος με τη ζωή μου.

Είναι ευκολότερο να γράφει κανείς τραγούδια όταν είναι δυστυχισμένος, σε κάποια δύσκολη κατάσταση, ή όταν είναι σε μια καλή φάση της ζωής του;

Δεν γράφω μουσική όταν είμαι χαρούμενος, γιατί σε αυτήν την περίπτωση ακούγεται χαζή και ειλικρινά, κανείς δεν θέλει να ακούσει ένα τραγούδι των One Less Reason για το πόσο χαρούμενος είμαι. Έχω γράψει μόνο ένα τραγούδι ενώ ήμουν πραγματικά χαρούμενος και ήταν στα πλαίσια ενός side project, τους Jassepy Moses, το τραγούδι λεγόταν "Never Missed Out". Πραγματικά, αυτό το τραγούδι το παίζουν μέσα στα Walgreens (σσ: αλυσίδα καταστημάτων φαρμακευτικών ειδών) σε ολόκληρη την Αμερική.

Είσαι ο ιδιοκτήτης του House Of The Blues Studios και, αν δεν κάνω λάθος, αυτός είναι ο πρώτος σας δίσκος που γράψατε και ηχογραφήσατε εκεί, οπότε πόσο διαφορετικό ήταν σαν εμπειρία και πόσο επηρέασε αυτό το τελικό αποτέλεσμα;

Ναι, αυτός ήταν ο πρώτος δίσκος που κάναμε εκεί (στα House Of The Blues Studios) και ήταν φοβερό να ηχογραφούμε τον δίσκο μας στο ίδιο μέρος που οι Matchbox 20 έφτιαξαν τον πρώτο δίσκο τους και έχει ηχογραφήσει ο Stevie Ray Vaughn. Το μέρος απλά σου δημιουργεί την αίσθηση της μουσικής. Έχουμε κάνει πολλούς δίσκους σε εκείνο το κτήριο, καθώς πλέον έχει τέσσερα στούντιο, και όλα προκύπτουν εξαιρετικά λόγω της αίσθησης του μέρους. Είναι πραγματικά ένας χώρος που είναι για τη δημιουργία μουσικής.

Επίσης, την μίξη του δίσκου ανέλαβε ο Randy Staub. Έχει ένα τρομερό βιογραφικό, συνεργασίες με τους Metallica, τους Nickelback και αρκετούς διάσημους καλλιτέχνες ακόμα. Πώς αποφασίσατε να συνεργαστείτε μαζί του και ποια ήταν η συνεισφορά του;

Ξεκίνησε ως αστείο: «Αυτό τελείωσε - πάρε τηλέφωνο τον Randy!». Και τότε μια μέρα κοίταξα τον συνεργάτη μου στην δισκογραφική και του είπα... «Γιατί όχι; Δες αν μπορείς να επικοινωνήσεις με τον Randy». Πήρε περίπου δύο εβδομάδες, ταλαντευόμασταν, εκείνος το ήθελε, εμείς φυσικά το θέλαμε και τελικά τα καταφέραμε. Όταν έχεις να κάνεις με μεγάλα ονόματα, όπως ο Randy, συνειδητοποιείς ότι αρκετές φορές είναι μαλάκες που δεν δίνουν σημασία σε ό,τι κι αν τους πεις και κάνουν ό,τι θέλουν εκείνοι, λόγω του ονόματός τους. Ο Randy δεν ήταν έτσι, ήταν δεκτικός, πολύ συνεργάσιμος και πολύ ωραίος άνθρωπος γενικότερα. Αν έπρεπε να περιγράψω τη συνεργασία μαζί του, θα έλεγα ότι ήταν classy και ο ίδιος είναι αυθεντία σε αυτό που κάνει.

Τα αγαπημένα μου κομμάτια στον δίσκο είναι το "Break Me" και το "Sometimes", θα μπορούσες να μας δώσεις κάποια πράγματα παραπάνω για αυτά, ποια ήταν η πηγή έμπνευσής τους, για τους στίχους τους κτλ.

Το "Break Me" είναι για το πώς, σαν πάθηση, όλοι οι άνθρωποι κάποια στιγμή σπάμε και χρειαζόμαστε βοήθεια για να μαζέψουμε τα κομμάτια που πέφτουν όταν συμβαίνει αυτό. Το "Sometimes" αναφέρεται στο πώς είναι να περνάς δυσκολίες με κάποιον, όπου ο ένας άνθρωπος λέει «Θέλω να είμαι τα πάντα για σένα» και ο άλλος απαντάει «Δεν θέλω να είμαι τα πάντα για σένα συνέχεια, κάποιες στιγμές θέλω απλά να είμαι ο εαυτός μου». Δεν ξέρω πόσοι το έχουν παρατηρήσει, αλλά υπάρχει μια αναφορά σε ένα τραγούδι των Dishwalla, από τον δίσκο "Opaline", στο ρεφρέν.

Μπορείτε να δείτε το video clip του "Break Me" εδώ.

Υπάρχουν κομμάτια του δίσκου που πιστεύεις ότι ξεχωρίζουν, και αν ναι, ποιος είναι ο λόγος που συμβαίνει αυτό;

Προσωπικά μου αρέσει το "The Lie". Ήθελα να γράψω ένα τραγούδι για το πώς όταν η μπάντα σου αρχίζει και μεγαλώνει, γίνεται περισσότερο επιτυχημένη, δεν μένεις με το άτομο που ήταν μαζί σου στις δυσκολίες. Γνωρίζω τόσους πολλούς ανθρώπους για τους οποίους ισχύει αυτό. Αλλά ειλικρινά, όταν το λες έτσι, ακούγεται χαζό. Καθώς οι περισσότεροι καλλιτέχνες παθαίνουν το σύνδρομο του Θεού όταν γίνονται επιτυχημένοι, έγραψα το τραγούδι σαν μια συζήτηση με κάποιον που γνώριζε τον Θεό και είχε σχέση μαζί του πριν γίνει Θεός. Σε γενικές γραμμές του λέει «Σε γνώριζα πριν από όλο αυτό και δεν είσαι έτσι πραγματικά, ή τουλάχιστον δεν ήσουν, και μου έδωσες κάποιες υποσχέσεις». Και ο Θεός απαντάει «Δεν ξέρεις ποιος είμαι τώρα; Ποιος είσαι εσύ να μου μιλάς έτσι;» κτλ. Μου αρέσει ο τρόπος που ρέουν οι στίχοι και ο διάλογος εξελίσσεται αδυσώπητα μέχρι που ο άνθρωπος καταλήγει να λέει «Τι να κάνω τώρα;».

Έχοντας συνεργαστεί με μια μεγάλη δισκογραφική, αποφάσισες ότι δεν ήταν για σένα. Ποια είναι τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του να είσαι ανεξάρτητος μουσικός με τα σύγχρονα δεδομένα της μουσικής βιομηχανίας;

Λοιπόν, όταν είσαι σε μια ανεξάρτητη δισκογραφική τα έσοδα από τους δίσκους συνολικά είναι λιγότερα, αλλά μπορείς και κρατάς πολλά από αυτά τα χρήματα. Ξέρω ανθρώπους που έχουν υπογράψει συμβόλαια σε μεγάλες δισκογραφικές, που πηγαίνουν καλά και τελειώνοντας την περιοδεία δεν έχουν αυτοκίνητο για να επιστρέψουν σπίτι τους, ή δεν έχουν μέρος για να μείνουν. Όμως όλοι ξέρουν το όνομά τους... Φαντάζομαι ότι με αυτόν τον τρόπο και τέσσερα δολάρια θα μπορούν να πάρουν έναν καφέ στα Starbucks!

Με το πέρασμα των χρόνων, έχεις λίγο-πολύ παραμείνει πιστός σε έναν ήχο, ένα συγκεκριμένο μουσικό ύφος, με τους One Less Reason. Αυτό είναι συνειδητή επιλογή; Κάνει τα πράγματα ευκολότερα ή δυσκολότερα για εσένα ως συνθέτη;

Απλά αποδέχομαι το γεγονός ότι αυτό κάνω και αυτό μου αρέσει να κάνω. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ένα συγκρότημα μπαίνει στον κόπο να φτιάξει μια βάση οπαδών, μόνο και μόνο για να τους απωθήσει στον επόμενο δίσκο και να χάσει τα πάντα επειδή άκουσε έναν cool δίσκο και αποφάσισε να τον μιμηθεί. Μείνετε πιστοί στο κοινό σας και μη το αποξενώνετε.

Νομίζω πως έχεις αναφέρει ότι σου άρεσε το τεχνικό metal πριν το alternative rock. Σου αρέσει ακόμα αυτού του είδους η μουσική; Έχεις σκεφτεί να δημιουργήσεις κάποιο metal project;

Μπα, αυτός ο ήχος είναι μακριά από μένα αυτόν τον καιρό. Αν έκανα έναν metal δίσκο τώρα θα είχε τον πιο ηλίθιο ήχο και θα ήταν ο πιο χαζός δίσκος όλων των εποχών. Το γνωρίζω αυτό και προσπαθώ να μην ντροπιάσω τον εαυτό μου.

Αυτή, ίσως, είναι δύσκολη ερώτηση: γνωρίζεις ότι οι Nickelback έχουν πολλούς οπαδούς, αλλά και πολλούς haters. Καθώς κάποιος μπορεί να κατηγοριοποιήσει τους One Less Reason στο ίδιο είδος με μπάντες όπως οι Nickelback, πιστεύω πως αρκετός κόσμος ίσως έχει λάθος εντύπωση για τη μουσική σας. Πώς νιώθεις γι' αυτό και τι πιστεύεις ότι κάνει τους One Less Reason να ξεχωρίζουν από την πλειονότητα των mainstream συγκροτημάτων που υπάρχουν αυτήν τη στιγμή;

Το θεωρώ κομπλιμέντο, τη σύγκριση με τους Nickelback. Στην πραγματικότητα ένας μουσικός παραγωγός σε έναν ραδιοφωνικό σταθμό πρόσφατα είπε ότι το νέο μας single είναι το καλύτερο single των Nickelback που κανείς δεν έχει ακούσει. Μπορεί να το εννοούσε ως προσβολή, αλλά για εμένα είναι κάτι σαν παράσημο. Σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ ότι ο κόσμος μισεί τη μουσική των Nickelback όσο μισεί την επιτυχία τους, κάτι που δεν είναι, ούτε θα είναι στο μέλλον, εύκολο για καμία μπάντα.

Όταν κάνεις επιτυχία θα έχεις ανθρώπους που σε μισούν, ιδιαίτερα σε αυτή την εποχή των social media και των "keyboard warriors". Αν δεν σε μισεί κανένας έχεις αποτύχει, γιατί προφανώς κανείς δεν νοιάζεται αρκετά για να σε μισήσει. Αγαπώ τους haters και είναι καλοδεχούμενοι, γιατί στο τέλος της μέρας όταν φεύγω από το τεράστιο σπίτι μου και μπαίνω στην Rolls Royce μου για να πάω στη δουλειά μου, να γράψω μουσική, εκείνοι ακόμα μένουν στο υπόγειο του σπιτιού της μαμάς τους, κλέβοντας internet από τον γείτονα και το ίδιο θα κάνουν σε είκοσι χρόνια από τώρα.

Τι υπάρχει στο μέλλον για τους One Less Reason; Έχεις κάποιους ακόμα στόχους που θα ήθελες να πετύχεις με αυτό το συγκρότημα;

Πραγματικά δεν ξέρω. Θα αφήσω αυτόν τον δίσκο να κάνει τον κύκλο του, θα δω τι επιλογές θα υπάρχουν στο τέλος και τότε θα αποφασίσω ανάλογα. Είτε είναι ένας ακόμα δίσκος, είτε κλείσουμε την καριέρα μας και απλά γράφω και κάνω παραγωγή για άλλους καλλιτέχνες, θα περάσω αυτήν τη γέφυρα όταν έρθει η στιγμή, χωρίς να βιάζομαι. Προς το παρόν απολαμβάνω την κάθε μέρα σαν να μην υπάρχει αύριο.

Διαβάστε εδώ την κριτική του δίσκου "The Memories Uninvited" από τον Χρήστο Καραδημήτρη.

  • SHARE
  • TWEET