Rocking Raccoon - Κριτικές του Κώλου

Από τον Ιάσονα Τσιμπλάκο, 02/09/2011 @ 18:32
Αποψάρα 20

Σεπτέμβρης. Μπήκε. Τι μπήκε δηλαδή, ακόμα κουφόβραση έχει, οι σχολές παραμένουν κλειστές και ψάχνω κάνα σύννεφο με τα κυάλια. Δε θα 'χα καταλάβει καν ότι άλλαξε ο μήνας αν δε με βομβάρδιζαν από παντού με "Wake Me Up When September Ends". Πιο κλισέ πεθαίνεις. Όπως και να 'χει, βλέπουμε σιγά-σιγά τη ρουτινά να έρχεται και είναι ελάχιστα πράματα πιο σιχαμένα από το να προσπαθείς να ξαναβάλεις τον εαυτό σου σε πρόγραμμα μετά από διάλειμμα κραιπάλης - μικρό ή μεγάλο, δεν έχει σημασία, η μούχλα είναι μούχλα, όπως και να τη δεις.

Προσπαθώντας λοιπόν να τιθασεύσω τον εαυτό μου να ενδιαφερθεί για πράματα να γράψει, σκοντάφτω πάνω στο νέο για τον Jack White. Για όσους βαριούνται να κάνουν ένα κλικ, ανακοινώθηκε τις προάλλες πως με τη δισκογραφική εταιρεία του White θα συνεργάζονται πλέον οι Insane Clown Posse. Πέρα λοιπόν από το γεγονός πως ο White για άλλη μια φορά δείχνει πόσες δεκάρες δε δίνει για το τι νομίζει ο μουσικός τύπος, οι μισητές -ελληνική απόδοση του «haters», της οποίας δηλώνω πλέον πατέρας- και γενικά οποιοσδήποτε προσπάθει να ασκήσει κριτική στις αποφάσεις του. Βέβαια, δε με νοιάζει που δεν τον νοιάζει, οπότε θα κάνω τη δουλειά μου. Insane Clown Posse; Είμαστε σοβαροί; Είναι κοινώς αποδεκτό και γενική αλήθεια πως οι Insane Clown Posse ανήκουν στην τοπ τριάδα οποιασδήποτε λίστας που σχετίζεται με «Λάθη Ανθρωπότητας», «Όλα Σε Μένα;», «Καλλιτεχνική Απόδοση των Καζανιών της Κολάσεως» και λοιπά. Και να φανταστείς, ότι ντάξει, πες η μουσική δε σ' αρεσει, γιατί το 'να, γιατί τ' άλλο, το μίσος όμως ξέρεις από που πηγάζει; Από τους fans τους. Είναι από εκείνες τις περιπτώσεις που όσες ευκαιρίες πας να δώσεις σε μια μπάντα, όσο και να προσπαθείς, δε θα αλλάξεις με τίποτα το γεγονός πως οι οπαδοί τους είναι κρετίνοι και το τελευταίο που θες είναι να σε ταυτίσουν μαζί τους.



Ο λόγος λοιπόν για τους Juggalos, όπως ονομάζεται το πιστό fan base της μπάντας. Μεθυσμένοι, κοινωνικά απόκληροι, έφηβοι, βαμένοι κλόουν να κάνουν μαλακίες. Εξαιρετικό παρεάκι ακούγεται. Μόνο και μόνο που στη σελίδα τους στη Wikipedia υπάρχει λήμμα με επικεφαλίδα «Juggalo-related Crime» καταλαβαίνεις ένα-δύο πραγματάκια. Και μπορεί να αναρωτιέσαι εσύ πώς γίνεται να μην έχω ξανακούσει για αυτή τη μπάντα και τι μου λέει αυτός τώρα, και η απάντηση είναι απλή. Το κύμα μίσους είναι τόσο μεγάλο που έχει καταφέρει και έχει αποτελέσει εξαίρεση στο γνωστό κανόνα περί αρνητικής διαφήμισης και έχει σκεπάσει την ύπαρξη της μπάντας τόσο καλά, που εκτός από τους μικρούς σιχαμένους τους κύκλους, παραμένουν άγνωστοι, για το καλό της κοινωνίας. Γιατί λοιπόν ο, κατά την ταπεινή μου αποψάρα πάντα, πιο θαυμάσιος άνθρωπος της σύγχρονης μουσικής σκηνής να θέλει να συνεργαστεί με δαύτους, και μάλιστα πάνω σε κομμάτι που ονομάζεται «Γλύψε Μου Τον Κώλο»; Όπως πάντοτε υποθέτω σε τέτοιες περιπτώσεις, έχασε κάποιο στοίχημα. Ή ίσως απλά βαρέθηκε και ήθελε μια πρόκληση, να καταφέρει να κάνει αγαπητό το πιο μισητό μουσικό σχήμα στον πλανήτη, συμπεριλαμβανομένων και των Nickelback, Creed, και ένα ποτένσιαλ σούπεργκρουπ με μέλη των Nickelback και Creed.


(ναι, η γνωστή αυτή εικόνα που τριγυρνάει στα Ίντερνετς από πάντα, είναι από Juggalos)

Μιας και πιάσαμε θέματα του κώλου λοιπόν, δε βλέπω λόγο να αλλάξουμε τόπικ.



Πολλοί αναρωτήθηκαν «γιατί» βλέποντας αυτό το βίντεο. Η αλήθεια είναι πως πλέον νιώθω λίγος να μιλάω για οποιουδήποτε είδους οπτικό υλικό μου παρουσιάσει αυτή η μπάντα. Αλήθεια, είναι κάτι που δε μπορούν να κάνουν; Θέλω μόλις τελειώσουν αυτή την περιοδεία να κάνουν ενα διαλειμματάκι. Μικρό. Και μέσα σ' αυτό να κάτσουν να γράψουν ένα σενάριο. Θέλω μεγάλου μήκους ταινία με Grohl, Homme, Snoop Dogg και Lemmy. Θα είναι ίσως το καταπληκτικέστερο πράγμα που θα υπάρξει ποτέ. Τώρα στην απάντηση του «γιατί» είναι κακό να απαντήσω «γιατί μπορεί»;



Δηλώνω πάντως ευγνώμων που ο Pat Smear αποφάσισε να μην είναι μέλος των νταλικέρηδων, γιατί έχω ένα όριο στον αριθμό των γυμνών, και στην περίπτωση των γερασμένων, αντρικών οπισθίων που μπορώ να κοιτάω σε βίντεο χωρίς να νιώθω ούτε τον αντρισμό, ούτε την αξιοπρέπεια μου να θίγονται. Το ακόμα πιο κωμικό της υπόθεσης είναι πως ανακοινώθηκε πριν λίγες ώρες πως οι Westboro Baptist Church -που χωρίς καμία διάθεση υπερβολής πιστεύω πως είναι η μεγαλύτερη κολλεκτίβα ανίδεων κόπανων επί προσώπου γης- αποφάσισαν πως πρέπει να κάνουν μια μεγάλη διαμαρτυρία έξω από τη συναυλία τους στο Kansas, καθώς:

«H μουσική βιομηχανία είναι μία μικρογραφία της καταδικασμένης μας κοινωνίας: σκληρόκαρδη, με ρότα στην κόλαση και ηδονές. Έχουν ένα τεράστιο κοινό, και αντί να το χρησιμοποιούν να προωθούν το λόγο του Θεού, προτιμούν να προωθούν την συνουσία, τη μοιχεία, την ειδωλολατρία και τους πούστηδες».



Η ομάδα αυτή λοιπών των εξαιρετικών υπανθρώπων, πέρα από τις φιλελεύθερες αυτές απόψεις τους, είναι γνωστή για διάφορες άλλες έντονες διαμαρτυρίες σχετικά με τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων και λοιπά, αλλά και πιο σχετικά με μας, όταν οργάνωσαν διαμαρτυρία στην κηδεία του Dio, ως γνωστό φερέφωνο του Εξαποδώ. Καταλαβαίνουμε λοιπόν πως στην ουσία μόνο χώρο κλέβουν και, παρά τις τραγικές υποστάσεις και σιωπηλές σκέψεις τύπου «σε τι κόσμο ηλιθίων θα φέρουμε τα παιδιά μας;», το προσπερνάμε γελώντας.

Τέλος, ας κάνουμε πως σοβαρευόμαστε λίγο. Ναι, συνήθως υλικό να γράφω βρίσκω από ξένα site, ξένη επικαιρότητα, ξένους χαζούς, κλπ. Καμιά φορά όμως, το ίδιο μας το σπίτι προσφέρει απλόχερα ελαφρό γελωτάκι. Αφορμή λοιπόν ένας μικρός χαμούλης στη σελίδα της κριτικής των Fortress Under Siege. Με τη μπάντα δεν είχα, και δεν έχω, λόγο να ασχοληθώ, είναι γενικώς μακριά από τα γούστα μου και δε συνηθίζω να με ζορίζω να ακούω πράματα, γιατί από τη στιγμή που αυτό που αγαπώ θα το μετατρέψω σε αγγαρεία, καλύτερα να μην ξανακούσω νότα. Το στόρυ έχει ως εξής: ξεκινώντας από ένα λάθος στα tags, πράγμα που όποιος συναναστρέφεται με το πρόγραμμα του διαόλου που λέγεται iTunes δεν του είναι καθόλου άγνωστο, ξεκίνησε μία μίνι αντιπαράθεση από εκπρόσωπο της μπάντας με τον Χρήστο που έκανε την κριτική. Τη βλακεία τη δικιά μας λοιπόν τη διορθώσαμε, καθώς ξεχάσαμε ένα «Of Love» στον τίτλο του άλμπουμ, αλλά, όπως φάνηκε, αρνητική κριτική δεν είναι δυνατόν να δεχτούμε όλοι. Συνεχίζοντας την παρακολούθηση λοιπόν της σελίδας αυτής, παρατηρεί κανείς πως αυξάνονται αρκετά τα likes πάνω στο σχόλιο της μπάντας. Επειδή είμαι και λιγάκι no-lifer, γνωρίζω πως εάν δεν υπάρχει η λέξη «Metallica» μέσα σε κάποιο κείμενο, ανταπόκριση δε βλέπεις. Είχαμε λοιπόν να κάνουμε με μια εξαίρεση. Ερευνώντας παραπέρα, αντιλαμβανόμαστε πως έχουμε να κάνουμε με έναν θεό. Οποιοσδήποτε λιγότερος χαρακτηρισμός θα ήταν προσβλητικός. Το να ανοίξεις λοιπόν πεντέξι accounts στο Facebook με ευφάνταστες παραλλαγές του ονόματος της μπάντας σου, και να αλληλοκάνεις like στα προφίλ σου και τα σχόλιά σου, είναι κινήσεις μάρκετινγκ για σεμινάριο, ειδικά άμα συνδυαστεί με την τακτική του να διαφωνείς ανοιχτά με κριτική στο έργο σου, που στο κάτω-κάτω δεν ήταν και η χειρότερη, κερδίζεις σίγουρα και εγγυημένα κοινό με τη σέσουλα. Αυτό όμως που προσωπικά μ' ενόχλησε είναι που πέφτει κράξιμο και ισχυρισμοί ότι δε στηρίζουμε την ελληνική σκηνή. Συγγνώμη, μόνο και μόνο επειδή είμαστε συμπατριώτες απαγορεύεται να σου ασκηθεί κακιά κριτική; Επειδή δεν έκατσε καλά στο αυτί του κάθε Χρήστου, αυτομάτως το site είναι προκατειλημμένο ως προς τη ντόπια σκηνή; Γελοιότητες. Όπως και να 'χει, έτσι όπως τα διάβασα εγώ, όσα «Of Love» και να υπήρχαν στον τίτλο, ο δίσκος καλύτερος δε γινόταν. Προσωπική συμβουλή, σταμάτα να σε νοιάζει. Θα βρεις την υγεία σου.

Αυτά λοιπόν, είχα και νεύρα γιατί ο George o Lucas πάλι παίζει με τον πόνο μας και κάνει μαλακίες με τις νέες εκδόσεις blu-ray των Star Wars, και καταλαβαίνεις. Σας αφήνω όμως με ένα από τα πιο όμορφα πράματα που 'χω δει τον τελευταίο καιρό, με διασκευή Coldplay από τον θρύλο Willie Nelson.



Until next week,
-godspeed,
I.T. The Rocking Raccoon

Ps,


(credits to Emma)
  • SHARE
  • TWEET