Behemoth

A Forest

Metal Blade (2020)
Από τον Δημήτρη Μωυσίδη, 03/06/2020
Μουσικά ενδιαφέρον αλλά δεν θα ήθελα να βρεθώ στο δάσος με τον Nergal και τον Kvarforth

Με τόση απραξία στα μουσικά δρώμενα δεν είναι παράξενο που συγκροτήματα και καλλιτέχνες ανά την υφήλιο θέλουν να παραμείνουν και «ζεστοί» αλλά και σε επαφή με τους θαυμαστές τους. Εξού και αρκετές EP κυκλοφορίες τελευταία, πολλά live streaming και χαμός από posts στα social media με το από τί έφαγε ο καλλιτέχνης μέχρι τί κάνει στο στούντιο για νέες κυκλοφορίες. Μανούλα στο marketing είναι και ο ακούραστος Nergal ο οποίος εννοείται πως κάτι θα μας έδινε και μουσικά αφού καλές οι εκατό φωτογραφίες να κάνει γιόγκα στο Instagram αλλά παραμένει για ένα ιδιοφυή μουσικό με τρομερή επιρροή στην black/death metal σκηνή ιδιαίτερα τη περασμένη δεκαετία. Κάλεσε λοιπόν παρέα τον γνωστό μισάνθρωπο Niklas Kvarforth (Shining) και ξεχύθηκαν στα δάση γιατί εκεί φαντάζομαι δεν έχει ανθρώπους να δαγκώσει ο Niklas και ο παγανισμός του Nergal βρήκε ιδανικό σύντροφο το κλασσικό "A Forest" των Cure σε μια διασκευή που τιμά το original και την μπασογραμμή του και το διανθίζει με μια ενδιαφέρουσα ατμοσφαιρικότητα, τίποτα λιγότερο απ’ ότι περιμέναμε από τους Behemoth. Υπάρχει στο EP επίσης και το ίδιο κομμάτι σε Live έκδοση και τα τέσσερα κομμάτια συμπληρώνουν δύο b-sides από το "ILYAYD". Τo "Shadows Ov Ea Cast Upon Golgotha" είναι απορίας άξιο γιατί δεν βρήκε χώρο στο "ILYAYD" καθώς πρόκειται για ένα ταχύ και τραχύ άκρα ενδιαφέρον κομμάτι. Το "Evoe" οκ είναι μάλλον κάτι που εμφανώς περίσσεψε καθώς ακούγεται πολύ απλοϊκό και μπερδεμένο. Behemoth, καλή διασκευή και ένα πολύ καλό b-side σε ένα EP όντως με λόγω ύπαρξης.

  • SHARE
  • TWEET
  • Sleeping Village

    Holy Water (EP)

    Independent (2020)
    Από τον Πάνο Ζαρκαδούλα, 05/06/2020
    Worship at the altar of Sabbath

    Όταν οι ίδιοι χαρακτηρίζονται «ξεδιάντροποι λάτρεις των Black Sabbath» τα πολλά λόγια είναι περιττά. Και κάπως έτσι προκύπτει το καίριο και ίσως μοναδικό ερώτημα: πόσο Sabbath αντέχεις ακόμα; Πολύ, είναι η απάντηση και αν έδωσες την ίδια, τούτη η μπάντα είναι για σένα. Το αμερικάνικο τρίο μας προσφέρει φέτος το δεύτερο EP τους, όντας σε ανοδική τροχιά και μας πηγαίνει εύκολα και αβίαστα 45 χρόνια πίσω. Τότε που, όπως και τώρα, τα κιθαριστικά ριφ κεντάγανε, οι μπασογραμμές χτύπαγαν κατευθείαν στο στομάχι και τα ντραμς όριζαν ολάκερα τραγούδια.

    Και με τη φωνή τί γίνεται; όλα καλά θα πω και θα δώσω και συγχαρητήρια. Αυτό που δε θα άντεχα με τίποτα, θα ήταν άλλος ένας κλώνος του Ozzy, και ευτυχώς ο Rick Dal Cortivo δεν το προσπαθεί καν. Χωρίς να εντυπωσιάζει, φέρνει εις πέρας τη δουλειά του και προσηλώνεται στα Iommiκά ριφ του. Η μουσική είναι συν τοις άλλοις και διασκέδαση, η μπάντα μας την προσφέρει απλόχερα, ας την αρπάξουμε λοιπόν. Τα χιτάκια είναι εκεί, έτοιμα να τα τραγουδήσουμε: "hear the cries and pray for mercy, seek salvation from the dark"

    bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • Crossfaith

    Species [EP]

    UNFD (2020)
    Από τον Αντώνη Μαρίνη, 09/06/2020
    Το φάντασμα των Prodigy παρτάρει στην Ιαπωνία

    Μέχρι οι Prodigy να επιστρέψουν για το πρώτο μετά-Keith Flint άλμπουμ και να φανεί πόσο διαφορετικά θα είναι τα πράγματα χωρίς τη χαρακτηριστική φιγούρα του περίπου-μπροστάρη, το πνεύμα των Βρετανών πάει μια βόλτα μέχρι τη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου και τσιτώνει το distortion. Για τους μη σχετικούς με μοντέρνους ήχους ή/και την electronicore ταμπέλα, οι Crossfaith έχουν δώσει διαπιστευτήρια κάμποσες φορές την περασμένη δεκαετία. Το μικρού μήκους "Species" συνεχίζει από εκεί που είχε αφήσει το προ διετίας "Ex_Machina"· οι ισορροπίες ανάμεσα στο nü και τα μπλιμπλίκια διατηρούνται, ενώ μεγάλες μελωδίες πέφτουν σα να μην υπάρχει αύριο. Το "Digital Parasite" είναι αναπάντεχα βαρύ. Τα "Endorphin" (προσοχή στα γεμίσματα) και "Truth Of Insanity" δεδομένα θα παίρνουν κεφάλια ζωντανά. Οι "πειραματισμοί" των "None Of Your Business" και "Your Song" είναι καλοδεχούμενοι και τουλάχιστον μερικώς πετυχημένοι. Τα είκοσι λεπτά του EP φεύγουν σφηνάκι και διατηρούν ψηλά τις προσδοκίες για τον επόμενο ολοκληρωμένο δίσκο της παρέας από την Osaka.
      

  • SHARE
  • TWEET
  • Obnoxious Youth

    Mouths Sewn Shut

    Svart (2020)
    Από τον Αντώνη Καλαμούτσο, 12/06/2020
    Αλητεία υψωμένη στη νιοστή!

    Αντιγράφω από την σελίδα τους στο Facebook. Biography: Fuck off! Awards: Eat shit! Αν μη τι άλλο, αυτοί εδώ οι τρελό-Σκανδιναβοί έχουν attitude και, τέλος πάντων, πως όχι με τέτοια μουσική που παίζουν; Ένα υβρίδιο proto-metal και βαβουριάρικου punk που σε μεταφέρει απευθείας κάπου στο 1982. Άκουσα κάποιον να λέει Venom; Κοντά είσαι, αν και οι Obnoxious Youth είναι πιο θορυβώδεις και αυθάδεις. Πετάνε πάντως κάποιες πολύ νόστιμες NWOBHM μελωδίες, μέσα στα, κατά τ' άλλα, υπέρ-τσαντισμένα τραγούδια τους. Αυτό εδώ είναι ένα EP έξι τραγουδιών και συνολικής διάρκειας 18 λεπτών που κατεβαίνει σαν βαρύ σφηνάκι. Και αν δεν το έκανα αρκετά ξεκάθαρο, είναι σούπερ διασκεδαστικό. Αν σου αρέσουν αυτοί οι παλιακοί ήχοι, με τρελαμένα βρωμό-φωνητικά, φλεγόμενες κιθάρες και πραγματικό ξύλο στο rhythm section, οι Obnoxious Youth θα σε φροντίσουν καλά!

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • Kari Rueslåtten

    Sørgekåpe

    Spindelsinn (2020)
    Από τον Αντώνη Καλαμούτσο, 15/06/2020
    Η Kari είναι ακόμα εδώ, μαζί με την οικεία κι αγέραστη μαγεία της

    Πλησιάζει η συμπλήρωση τριών δεκαετιών από τότε που ερωτευόμασταν τους 3rd and the Mortal και την Kari που μας ρωτούσε γιατί τόσο μοναχικοί; Η αρχετυπική αυτή (για το metal) τραγουδίστρια δεν έφυγε ποτέ και μετά τις, αλά Bjork, '00s dark pop αναζητήσεις της, έχει επιστρέψει τα τελευταία χρόνια σε γνώριμα ακουστικά folk μονοπάτια. Το νέο της άλμπουμ "Sørgekåpe" είναι από τα πιο γλυκά και όμορφα της καριέρας της, μια συλλογή εννέα ήπια υπέροχων τραγουδιών που είναι φιλικά και γενναιόδωρα σε συναίσθημα, παρά την ηθελημένη τους απλότητα. Πάνω από ζεστές, λιτές ενορχηστρώσεις, η μαγική της φωνή σε ζαλίζει με την κοριτσίστικη της ομορφιά και τη νεραϊδίσια της αίγλη. Ελαφρύ σε διάθεση και πασπαλισμένο με το φως κάποιου άχρονου δειλινού, το "Sørgekåpe" έχει μόνο καλά τραγούδια, με κάποια εξ αυτών όπως το ομώνυμο, το "Savn" και το "Storefjell" να διεκδικούν θέση σε ένα υποτιθέμενο best of. Τραγουδίστριες όπως η Myrkur (την οποία εκτιμάμε πια ιδιαίτερα) έχουν ακόμα πάρα πολύ δρόμο για να φτάσουν στα μέτρα της αληθινής βασίλισσας της nordic/folk/pop. Μακριά από υπερβολές, hype κι εφετζίδικες ερμηνείες, η Kari προχωράει ακόμα και, μαζί της, είμαστε λιγότερο μόνοι.

  • SHARE
  • TWEET
  • Couch Slut

    Take A Chance On Rock 'n' Roll

    Gilead Media (2020)
    Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 17/06/2020
    Τσαντισμένο και θορυβώδες, μεταλλικό rock!

    Αν σας άρεσαν τα δύο προηγούμενα άλμπουμ τους, εδώ θα μείνετε ακόμα περισσότερο. Είχα αναφερθεί σε αυτούς τους κάφρους το 2017 για τον δίσκο τους "Contempt". To φετινό κράμα πανκοειδούς noise-rock, αργού και σάπιου sludge metal και μοντέρνου γεμάτου ουρλιαχτά post-hardcore είναι απολαυστικό. Οργή, σύγχυση, άγχος και αγωνία. Πολλές αλλαγές, στη μόλις μισής ώρας διάρκεια του. Βασικό στοιχείο ο θόρυβος. Μπορεί να σας κάνουν να νιώσετε άβολα, αλλά η βρωμιά θα σας ανταμείψει και με το παραπάνω. Έχουν μια αφεντιά και μια άνεση που τους βάζει για τα καλά στα δυνατά ονόματα του θορυβώδους rock, μπορεί και metal…

    Bandcamp
    Spotify

  • SHARE
  • TWEET
  • In This Moment

    Mother

    Roadrunner (2020)
    Από τον Αντώνη Μαρίνη, 19/06/2020
    Σύγχρονη horror υπερπαραγωγή, αλλά metal

    Η Maria Brink και η μπάντα της είναι ιδιαίτερη περίπτωση. Μέχρι το μακρινό 2010 έπαιζαν εμπορικό, ανάλαφρο metalcore. Σε εκείνο το σημείο, χωρίς να κόψουν ταχύτητα, έκαναν σχεδόν πλήρη αναστροφή, κοιτώντας προς μία ηλεκτρονική-meets-industrial-meets-modern-heavy-meets-pop κατεύθυνση. Στο έβδομο άλμπουμ τους, η πορεία στα σύγχρονα metal σαλόνια συνεχίζεται ακάθεκτη. Οι πρώιμες ημέρες έχουν ξεχαστεί πλήρως. Ακόμα και το "A Star-Crossed Wasteland" μοιάζει με μισοσβησμένη ανάμνηση. Οι προβολείς μένουν καρφωμένοι στην πρωταγωνίστρια από αρχή μέχρι το τέλος. Η horror αισθητική έχει ξανά την τιμητική της, με το αναμενόμενο χολιγουντιανό στήσιμο και το εξίσου αναμενόμενο overproduction. Στιγμές όπως το, έξυπνα επιλεγμένο ως πρώτο single, "The In-Between", το πιασάρικο "As Above, So Below" ή το τεραστίων διαστάσεων crossover με Lzzy Hale και Taylor Momsen στη διασκευή του "We Will Rock You", καρφώνονται χωρίς πολλά-πολλά. Από την άλλη το γυάλισμα είναι τόσο έντονο που κόβει κάτι από το τελικό αποτέλεσμα. Πιο blockbuster πεθαίνεις.

  • SHARE
  • TWEET
  • Horse Lords

    The Common Task

    Northern Spy (2020)
    Από τον Αντώνη Καλαμούτσο, 22/06/2020
    ​Πρωτότυπο και απολαυστικό experimental rock που παραμένει διασκεδαστικό κι εξόχως μοντέρνο

    Σαξόφωνα, kraut ρυθμοί, microtonal κουρδίσματα και math rock αισθητική. Ακούγεται ενδιαφέρον; Ωραία, προσέθεσε και παράξενες πολυρυθμίες που άλλοτε παραπέμπουν στα Appalachia κι άλλοτε στη Sahara. Και όλα αυτά τα ωραία, μέσα σε ένα καθαρά μοντέρνο περίβλημα, σε μια πρόταση που ακούγεται φρέσκια και νεανική, κι ούτε κατά διάνοια ακαδημαϊκή ή ελιτίστικη. Ναι, αυτό το κουαρτέτο από τη Βαλτιμόρη, έχει πετύχει στο πέμπτο του άλμπουμ να συγκροτήσει έναν πειραματισμό γεμάτο ουσία, δίνοντας απλόχερα ένα απολαυστικό και πρωτότυπο υβρίδιο. Όταν δε εμφανίζονται και τα bagpipes σε ειρωνική αντιπαραβολή κάποιων φανταστικών, αστικών τοπίων ("The Radiant City"), η μπάντα σε κερδίζει ολοκληρωτικά. Το δε "Integral Accident" που κλείνει τον δίσκο είναι ένα 18λεπτο έπος που θα σαγηνεύσει και τον πιο αυστηρό οπαδό των Neu! Και ναι, αν κάποιοι μεγάλοι rock πειραματιστές του παρελθόντος έπαιζαν ακόμα, σου ορκίζομαι, δεν θα ακούγονταν απαραίτητα καλύτεροι από τους Horse Lords.

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • Almyrkvi & Ruins Of Beverast

    Split

    Van (2020)
    Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 23/06/2020
    Μια ανερχόμενη και μια καθιερωμένη μπάντα του ποιοτικού black metal underground δείχνουν τα δόντια τους προ επερχόμενων δίσκων

    Έπειτα από τη συμμετοχή τους σε split με τους Mourning Beloveth, όπου πραγματοποίησαν μια τελετουργική, αργή και απόμακρη επίδειξη δύναμης, οι Ruins Of Beverast επέστρεψαν με άλλη μια συμμετοχή σε split. Προσφέροντας δυο μακροσκελή κομμάτια, στο γνωστό τους ύφος, οι Γερμανοί, χωρίς να απομακρύνονται από τις βασικές χαρακτηριστικές τους γραμμές, διατηρούν ένα ανανεωτικό αέρα. Δεν υπάρχουν πολλές μπάντες στην τελική, που να «επιτρέπουν» σε τραγούδια όπως το "The Grand Nebula Pulse" να τοποθετούνται σε «δευτερεύουσες» κυκλοφορίες αντί να λάμπουν σε πολυδιαφημισμένα full length. Σταθερά εξαιρετικοί.

    To split όμως, ανοίγουν, και, κατά την άποψη μου, «κερδίζουν», οι Ισλανδοί Almyrkvi, alter ego των τρομερών Sinmara. Με τις δυο δικές τους συνθέσεις, να κινούνται παρομοίως στον τελετουργικο black metal ήχο, οι Almyrkvi, με τις γνώριμες οξείες μελωδίες να παρεμβάλλονται, στοχεύουν εκ νέου σε μια διαστημική αισθητική. Το ντεμπούτο τους, "Umbra" είναι ένα από τα καλύτερα μυστικά του ισλανδικού black metal. Με την προσωπική μου ανυπομονησία για τον διάδοχο, η υπενθύμιση των Ισλανδών πως με τραγούδια όπως το "Asomatous Grove", είναι από τους ελάχιστους που μπορούν να συνεπάρουν τόσο πνιγηρά στη σημερινή εποχή, μόνο αισιοδοξία μπορεί να μεταδώσει.

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • Ancillotti

    Hell On Earth

    Pure Steel (2020)
    Από τον Σπύρο Κούκα, 25/06/2020
    Ιταλικό alter ego των Primal Fear με οικογενειοκρατικές τάσεις

    Αν το μυαλό των περισσότερων ποδοσφαιρόφιλων πήγε συνειρμικά στον πολυνίκη Ιταλό προπονητή της Everton με το παρεμφερές όνομα, τουλάχιστον πέφτουν μέσα ως προς την εθνικότητα του εν λόγω project, καθώς η σκούφια των Ancillotti κρατά από την Τοσκάνη, αποτελώντας κατ’ ουσίαν την προσωπική μπάντα του Daniele "Bud" Ancillotti (τραγουδιστή των ιστορικών Strana Officina, ενός από τα πλέον σημαντικά ονόματα της ιταλικής παραδοσιακής metal σκηνής). Μαζί του, βρίσκονται ακόμη δύο μέλη της οικογένειας Ancillotti στο rhythm section, με τον Luciano Toscani (live κιθαρίστας των Strana Officina για χρόνια) να συμπληρώνει το «οικογενειακό» lineup ενός σχήματος που προτιμά το metal του τόσο κλασικό όσο η πίτσα και οι μακαρονάδες διακρίνονται για τη διατροφική και μαγειρική παράδοση της γείτονας χώρας.

    Έτσι, αν οι Accept και οι UDO βρίσκονται στα άμεσα ακούσματα σας, αν θεωρείτε τους Saxon ανάμεσα στις αγαπημένες σας μπάντες, αν το "Crimson Thunder" διακρίνεται ως το πλέον προτιμητέο σε εσάς άλμπουμ των Hammerfall ή αν απλά γουστάρετε το νέτο - σκέτο heavy metal με «μπομπάτη» παραγωγή, αυτό το ιταλικό alter ego των Primal Fear θα σας προσφέρει αρκετούς λόγους να ασχοληθείτε μαζί του για μερικές διασκεδαστικές ακροάσεις.

  • SHARE
  • TWEET
  • Skyfish

    Psychedelic Sound Sessions

    Psychedelic Sounds Inc. (2020)
    Ροκ βγαλμένο από μια ελκυστική εποχή

    Οι Skyfish αποτελούν ένα προσωπικό project του Τάσου Κουτσοσπύρου, ο οποίος πλαισιώνεται από session μουσικούς και φίλους. Η μουσική τους βασίζεται σε '70s pop-rock επιρροές, ωστόσο η παραγωγική διαδικασία ξεδιπλώνει διαφορετικά μονοπάτια κάθε φορά. Το διπλό single "Psychedelic Sound Sessions" αποτελεί το πρώτο official release των Skyfish, μέσω της Psychedelic Sounds Inc. και περιλαμβάνει τα κομμάτια "Purple Rain" και "Running Away", τα οποία ηχογραφήθηκαν στο ομώνυμο studio σε δύο διαφορετικές μουσικά γόνιμες περιόδους. Ακούγοντας τα δύο αυτά κομμάτια ταξιδεύουμε στις δεκαετίες των '60s και '70s, τότε που το ροκ σε προσκαλούσε σ’ έναν νέο τρόπο ζωής στον οποίο όλες οι μορφές τέχνης ποτέ δεν θα ήταν ίδιες. Το single αυτό δίνει μια γεύση από το EP που θα κυκλοφορήσει σύντομα. Αναμένουμε.

  • SHARE
  • TWEET
  • Egoera

    Fortuna

    Self Released (2020)
    Από τον Αντώνη Καλαμούτσο, 29/06/2020
    Νέα παρουσία στην αθηναϊκή post-rock σκηνή

    Ας καλωσορίσουμε λοιπόν ένα ακόμα αθηναϊκό instrumental post-rock σχήμα, σε έναν ήχο δηλαδή που η εγχώρια μουσική πραγματικότητα δεν τα πάει καθόλου άσχημα. Το "Fortuna" είναι το πρώτο άλμπουμ των Egoera και κινείται στον χώρο του κλασικού post-rock ήχου, όπως διαμορφώθηκε στα πρώτα χρόνια των '00s. Όμορφες και λιτές κιθαριστικές μελωδίες, ευγενικά, λειτουργικά grooves, ανοιχτά riff και γραμμικές δομές τους χαρακτηρίζουν, σε ένα στυλ χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις. Τα heavy riff είναι λίγα αλλά χρησιμοποιούνται εύστοχα ενώ η χρήση σαξοφώνου και βιολιού, σε κάποια μέρη, προσθέτει μια όμορφη πινελιά. Είναι φανερό ότι το trio έχει δουλέψει πολύ τις συνθέσεις του και οι συνθέσεις στέκονται όλες στο ίδιο καλό επίπεδο, παρόλα αυτά νομίζω θα ήταν εξαιρετική ιδέα να μονιμοποιήσουν το σαξόφωνο. Η παραγωγή είναι επίσης επαρκής για όλα όσα θέλει να προβάλλει η μπάντα. Γενικώς, πρόκειται για ένα αξιόλογο, θετικότατο πρώτο βήμα και αν καταφέρουν να βρουν αυτό το κάτι που θα «κλωτσήσει» λίγο παραπέρα τη μουσική τους, έχουν τα φόντα να τα πάνε εξαιρετικά.

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • And The Sky Darkened

    Between Ghosts (EP)

    Independent (2020)
    Από τον Πάνο Ζαρκαδούλα, 30/06/2020
    The four legged Y Ddraig Goch proudly marches on

    Ας γίνουν οι απαραίτητες συστάσεις πρώτα, τώρα γνωριζόμαστε: από το Κάρντιφ της Ουαλίας έρχονται οι τέσσερις ταλαντούχοι παιχταράδες και πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησαν το δεύτερο EP τους. Σφιχτοδεμένη μπάντα και ποικιλόμορφη. Παίρνει τις δηλωμένες επιρροές τις και τις κάνει κόμπο. Που δε σε ταλαιπωρεί στο λύσιμό του, ίσα ίσα που τον ξεδιπλώνει με μαεστρία και άνεση, για να σου αποκαλύψει τις μουσικές χάρες που κρύβει. Δύναμη, επιθετικότητα και μελωδία κυριαρχούν και στις τέσσερεις συνθέσεις, με την κάθε μία εξ αυτών να προσφέρει και κάτι διαφορετικό στην ακρόαση.

    Οι ίδιοι μιλάνε χωρίς περιστροφές για Bay Area thrash, blues, alt-prog-rock με ονόματα και διευθύνσεις: Metallica, Alice In Chains, Tool. Και μα τα κοράκια του Odin, λένε την πάσα αλήθεια. Θα προσέθετα και Trivium (σε άμεση εξάρτηση με τους ‘tallica) και ιδού το υπέροχό τους «κύημα». Κρυστάλλινη και μπομπάτη παραγωγή, με σκοπό να αναδείξει τα πλεονεκτήματα της μπάντας: κιθαριστικά μελωδικά όργια, ζεστά φωνητικά (σχολής Hetfield) πλαισιωμένα με καλαίσθητες core καφρίλες, και ένα rhythm section να «κεντάει». Εν μέρει αναμενόμενο, όταν το ψευδώνυμο του ντράμερ σου είναι "Animal".

    Μοντέρνο μέταλ λέει και πολύ καλά κάνει. Έχει και μπαλάντα. Ναι, από αυτές που σε κάνουν να αναρριγήσεις. Έχει και «ύποπτο» α λα ρέγκε ριφάκι. Ναι, από αυτά που τα σφυρίζεις και στον ύπνο σου. Ελπίζω μόνο να μη γεννήθηκαν στη λάθος χώρα.

    Spotify

  • SHARE
  • TWEET