StarGazer

Gloat / Borne

Nuclear War Now! Productions (2020)
Από τον Γιάννη Δούκα, 03/03/2020
Το ταλέντο των Denny Blake και Damon Good ξεχείλιζε από τότε

Η Nuclear War Now! Productions θα μας θυμίσει το παρελθόν των Αυστραλών StarGazer με την vinyl έκδοση του "Gloat / Borne". Περιλαμβάνει τραγούδια απ’ το πρώτο τους demo, πίσω το 1996 και το εφταράκι "Borne" που βγήκε ένα χρόνο μετά. Η δυάδα πίσω απ’ το σχήμα εξερευνεί τον metal ήχο και με άλλα σχήματα όπως τα Cauldron Black Ram και Martire αλλά εδώ η πρώιμη death metal οπτική τους στριφογυρίζει απ’ τους Morbid Angel και Immolation. Η συγκεκριμένη όψη τους έχει μεταξύ άλλων πολλές αλλαγές, αρκετές ιδέες και ιδιαίτερους ρυθμούς δίχως όμως την παράνοια των Ved Buens Ende και τον αλλόκοτο χαρακτήρα των τριών πολύ καλών μεταγενέστερων LP τους. Έτσι τούτη η δουλειά πηγαίνει κυρίως προς όσους έχουν λιώσει τα συγκεκριμένα album. Αν λοιπόν τα έχετε μάθει σχεδόν απέξω (και τα τρία), η αναδρομή στην προϊστορία τους σίγουρα θα σας ικανοποιήσει. Στηρίζουμε με θέρμη την επική αύρα από Absu στο "Darkest Nether From The Solstice Pits", τραγούδι δυναμίτης, όπως και τις πρώιμες εκδοχές των βάλτων του Reogniroro. Όσες φορές κι αν τις ακούσουμε δεν χορταίνεται…

  • SHARE
  • TWEET
  • Huntsmen

    Mandala Of Fear

    Prosthetic (2020)
    Από τον Δημήτρη Μωυσίδη, 04/03/2020
    Λεπτομερές concept με πολύ βάθος, ωριμότητα και άψογη μουσική

    Είναι μερικά γκρουπ και συγκεκριμένα μερικά άλμπουμ που αναγάγουν την αφήγηση μιας ιστορίας σε μια επική εμπειρία συναισθημάτων, πολύπλοκων και πολύπλευρων διαστάσεων, μουσικών κομματιών από συνδυαζόμενα είδη που ενώνονται μεταξύ τους χωρίς να το περιμένεις στην πραγματικότητα για να αποδώσουν στον ακροατή ένα σχεδόν εμπειρικό αποτέλεσμα. Αυτά τα λόγια μπορώ να πώ για να εκφράσω τα συναισθήματα που μου γέννησε η ακρόαση του δεύτερου άλμπουμ των Αμερικάνων Huntsmen. Ανακατεύοντας prog, folk, sludge στοιχεία καταφέρνουν να τα συνδυάσουν όλα αυτά και να αφηγηθούν την ιστορία μιας νεαρής στρατιώτη που περιπλανιέται σε μια μετα-αποκαλυπτική έρημο στην Αμερική έχοντας χάσει την μνήμη της από τις πληγές του πυρηνικού πολέμου. Η μουσική συνοδεύει την ιστορία με τα πάνω και τα κάτω της, δημιουργώντας συναισθήματα επικού και κολοσσιαίου μεγέθους (το riff στο "Colossus" θα το ζήλευαν πάρα πολλά συγκροτήματα) ενώ στο "Hill People Drugs" είσαι πραγματικά μαζί με τους Hill People της ιστορίας και χάνεσαι μέσα σε μια ομίχλη παραισθησιογόνων. Κάθε ακόρντο, κάθε αλλαγή έχει κάποιο νόημα και τίποτα δεν πάει χαμένο σε αυτή τη πραγματικά προσεγμένη δουλειά που θυμίζει σε σημεία έντονα Baroness αλλά η ωριμότητα που διακατέχει αυτή τη νέα μπάντα μας φανερώνεται κυρίως με την σοβαρότητα που αντιμετώπισαν το αποτέλεσμα αλλά και το ότι συνδυάζουν αρμονικά πολλά είδη και δεν ξέρεις πως να τους πρωτο-χαρακτηρίσεις. Ένα απολαυστικό και προσεγμένο concept album από όλες τις απόψεις.

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • Neck Of The Woods

    The Annex Of Ire

    Pelagic (2020)
    Από τον Άλκη Κοροβέση, 05/03/2020
    Ο Καναδάς είθισται να βγάζει μπάντες με ποιότητα. Το "The Annex Of Ire" είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα

    Ο Καναδάς έχει παράδοση σε ποιοτικές μπάντες. Και οι Neck Of The Woods είναι από το Βανκούβερ. Κάνει αυτό από μόνο του το "The Annex Of Ire" έναν αξιόλογο δίσκο; Όχι αναγκαστικά. Μπορεί το extreme metal των Neck Of The Woods να στοχεύει σε οπαδούς τόσο των Ocean, όσο και των Converge και του Devin Townsend, αλλά και πάλι κανείς από αυτούς δεν πρόκειται να ενθουσιαστεί. Και αυτό γιατί στα δικά μου αυτιά, το "The Annex Of Ire" είναι μια ανολοκλήρωτη προσπάθεια, αφού δεν καταφέρνει να συνδυάσει όσο καλά θα ήθελε το post-metal με το hardcore και το death metal. Έχει βέβαια τις στιγμές του, αλλά το τελικό αποτέλεσμα δεν σε πείθει. Το ντεμπούτο τους για παράδειγμα είχε περισσότερα να προσφέρει, δημιουργώντας ελπίδες που δεν ικανοποιούνται στο παρόν άλμπουμ, δυστυχώς.

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • Pat Metheny

    From This Place

    Nonesuch (2020)
    Από τον Αντώνη Καλαμούτσο, 09/03/2020
    Ένας τεράστιος μουσικός που δεν σταματάει να μας εκπλήσσει

    Με 20 βραβεία Grammy και 47 άλμπουμ σε 45 χρόνια καριέρας, τί μπορώ να προσθέσω τώρα εγώ για τον Pat Metheny; Ας πω λοιπόν μόνο αυτά που πρέπει. Μετά το εξαιρετικό "Kin" του 2014, ο Metheny επιστρέφει και μαζί του βρίσκουμε τους τρεις γνωστούς, φοβερούς του συμπαραστάτες (Gwilym Simcock, Linda May Han Oh, Antonio Sanchez, σε πιάνο, μπάσο και τύμπανα αντίστοιχα), τη Hollywood Studio Symphony ορχήστρα και μερικούς εκλεκτούς καλεσμένους. Η ορχήστρα εξασφαλίζει ένα πολύ σαφές κινηματογραφικό περίγραμμα, ευρύτερο από οποιαδήποτε άλλη φορά στο δισκογραφικό του παρελθόν. Αυτό όμως που ξεχωρίζει σε κάθε track του "From This Place" είναι η εκπληκτική μουσικότητα του κουαρτέτου και οι όροι ισονομίας ανάμεσα στους μουσικούς, με τον Metheny ταπεινότερο και σοφότερο από ποτέ να παραχωρεί άπλετο χώρο στους συντρόφους του - ειδικά ο Simcock στο πιάνο μοιάζει συχνά σαν να είναι ο bandleader. Ο δίσκος από την αρχή ως τέλος είναι απολαυστικός, ειδική μνεία όμως πρέπει να γίνει σε μερικές ιδιαίτερα μαγικές στιγμές: στο αναπάντεχα επικό φινάλε του "America Undefined", το μοναδικό show της φυσαρμόνικας στο "Past In Us" και στο "You Are", πιθανόν μια από τις έντονες συνθέσεις που έγραψε ποτέ. Ο Pat Metheny τολμάει ακόμα να εξελίσσεται παίρνοντας γενναίες καλλιτεχνικές αποφάσεις και τίποτα δεν μπορεί να κάνει το ταλέντο του να ξεθωριάσει ακόμα.

  • SHARE
  • TWEET
  • Finnegan's Hell

    Work Is The Curse Of The Drinking Class

    Wild Kingdom (2020)
    Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 13/03/2020
    Αν και με μια μεταλλική επίστρωση, βαθιά ποτισμένο σε ανόθευτη αλκοολική μέθη, το celtic punk μπορεί ακόμη να παράγει ικανοποιητικά αποτελέσματα

    Το ιδίωμα του celtic punk, σίγουρα είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα που ξεπετάχτηκαν τις τελευταίες δεκαετίες από το ευρύτερο πλαίσιο του punk rock. Έχοντας ως αφετηρία την παράδοση της λαϊκής κέλτικης μουσικής, αξιοποιώντας το ηχόχρωμα των παραδοσιακών οργάνων, κατάφερε να αποκτήσει μεγαλύτερη απήχηση, διαδίδοντας καθημερινές ιστορίες μόχθου και αλητείας, εκμεταλλευόμενο και την παγκοσμιοποίηση, προτάσσοντας έτσι μια από-αναπτυγμένη πρόταση. Οι Σουηδοί Finnegan’s Hell, με τον τρίτο τους δίσκο, εκμεταλλεύονται όλα τα προαναφερθέντα στοιχεία, εντάσσοντας και μικρές καθοριστικές πινελιές από τη folk παράδοση της χώρας τους.

    Ταυτόχρονα, επιδιώκουν να γίνουν αρεστοί σε ένα ευρύτερο ακροατήριο, «σκληραίνοντας» τον ήχο στις κιθάρες, ενώ επιλέγουν και μια διαφορετική θεματική. Οι Finnegan’s Hell ρίχνουν όλο το βάρος σε ιστορίες για το αλκοόλ και τις συνέπειες του, με το χαρακτηριστικό τους βιτριολικό χιούμορ να κυριαρχεί. Ειρωνικοί αλλά έξυπνοι στίχοι, ένα διαρκές feel-good αίσθημα, και μια απενεχοποιημένη αισθητική, η οποία, μπορεί να ξενίσει ανά ώρες, αποδίδονται εξαιρετικά με τραγούδια όπως το ομότιτλο, ή το "Six Feet Under". Φυσικά ο δίσκος διαθέτει τον απόλυτο ύμνο των αλκοολικών, "Whiskey, Rum Gin And Wine", mid-tempo όπως το "Tokyo Town" και συνολικά 28 λεπτά ανόθευτου, διασκεδαστικού αλκοολικού celtic punk. Oscar Wilde, στην υγειά σου!

  • SHARE
  • TWEET
  • Hank Wood And The Hammerheads

    Use Me 7"

    Toxic State (2020)
    Από τον Αντώνη Καλαμούτσο, 16/03/2020
    Ένα "Uh" φέρνει την άνοιξη

    Εντάξει, ο punk rock δίσκος της χρονιάς ίσως να έχει ήδη βρεθεί, αυτό όμως δεν μας εμποδίζει να ξεσπάσουμε σε αλαλαγμούς χαράς με την ξαφνική κυκλοφορία αυτού του EP. Βλέπεις, υπάρχουν κάποιοι βαρεμένοι (;) που ίσως και να πιστεύουν ότι το προηγούμενο ομότιτλο άλμπουμ αυτής της φλεγόμενης μπάντας είναι ένα από τα καλύτερα rock 'n’ roll που ακούσαμε την περασμένη δεκαετία - σας τα είπαμε και στην ανασκόπηση του 2018. Σωστά διαβάσατε: rock n’ roll. Γιατί μπορεί οι Hank Wood and the Hammerheads να είναι γνήσιο προϊόν της punk/DIY σκηνής της Νέας Υόρκης, πίσω όμως από την ωμή ενέργεια κρύβονται ένα σωρό αναφορές, από garage rock, blues, ως και '70s soul. Τα αμίμητα "uh" του θεούλη τραγουδιστή εξάλλου, εκτός από το να κάνουν όλο το σύμπαν να χορεύει, του έχουν δώσει το άτυπο προσωνύμιο ‘’ο James Brown του punk’’. Τέσσερις ύμνοι σε ένα σφηνάκι 11 λεπτών λοιπόν και ο underground μύθος της μπάντας χτίζεται κι άλλο. Μικρές βόμβες το "Look At You" και το "Tomorrow", ακόμα πιο ξεσηκωτικά όμως τα πιο mid-tempo "Strangers" και το "Use Me" - με μια γκρούβα που , άκουσον άκουσον, θα φέρει στο νου μέχρι και μια στάλα από Red Hot Chili Peppers. Αναμένουμε full length, εσείς φροντίστε να μην χάσετε αυτό το υβρίδιο αγχωμένου αστικού μενταλιτέ, ξέφρενης διασκέδασης και αγνής αλητείας.

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • Necrogosto

    Ancestral Bestiality

    Nuclear War Now! Productions (2020)
    Από τον Γιάννη Δούκα, 17/03/2020
    Αρχαίες τελετές και νοτιοαμερικάνικος όλεθρος

    Αν και το ακάνθινο λογότυπο μαζί με τα μπλουζάκια τους υποδεικνύουν βάρβαρες επελάσεις τύπου Necrobutcher (οι Βραζιλιάνοι, όχι αυτός που θυμήθηκε ότι ήθελε να σκοτώσει τον Euronymous κάποιες δεκαετίες μετά) οι Necrogosto προσφέρουν κι άλλα. Πέρα των προφανών Sarcόfago επιρροών έχουν και μια thrash σαπίλα από τους Sextrash, την ποικιλία των Mystifier και τα μανικά τελετουργικά των Beherit. Ειδικά στο "Perversions At Necrotemple" απ’ τη μέση του και μετά θα σας αφηνιάσει. Μαζί φυσικά με τα ξελαρυγγίσματα του "Serpent Of 1000 Eyes".

    Πέραν τούτων όμως το "Ancestral Bestiality" έχει και τα διδάγματα του "Obsessed By Cruelty" να το θωρακίζουν δείχνοντας με ενάργεια ότι τούτοι εδώ δεν αστειεύονται. Στέκονται μακριά από το να κάνουν κάτι για το θεαθήναι και μόνο στάζοντας τρόμο και ιδρώτα σε ισόποσες τζούρες. Αν τα riff στο "Marching To Oblivion" να σας θυμίζουν πολλά πράγματα είναι επειδή ο Supay χρησιμοποιεί δόλιες τεχνικές για να σας κατευθύνει στην Uku Pacha. To ντεμπούτο EP των Necrogosto λειτουργεί σαν κάλεσμα και παίζει να είναι από τα καλύτερα που έχουμε ακούσει τους τελευταίους μήνες.

  • SHARE
  • TWEET
  • Fire! Orchestra

    Actions

    Rune Grammofon (2020)
    Από τον Αντώνη Καλαμούτσο, 24/03/2020
    Η επαναδιατύπωση ενός κλασικού έργου σε contemporary περιβάλλον, από τους καλύτερους του είδους

    Ύστερα από τον καλλιτεχνικό θρίαμβο του "Arrival", οι Fire! Orchestra επιστρέφουν με την επαναδιατύπωση ενός πολύ ιδιαίτερου έργου. Ο Krzysztof Penderecki θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους εν ζωή Πολωνούς συνθέτες, το δε "Actions For Free Jazz Orchestra" έργο του που παρουσιάστηκε το 1971, αποτελεί την μόνη του διάδραση με τον χώρο της jazz. Οι Fire! Orchestra επιστρέφουν στο original έργο, σεβόμενοι τόσο τους συμβολισμούς του - την εξερεύνηση της μουσικής ελευθερίας στον ενδιάμεσο χώρο ανάμεσα στην κλασική και την jazz - όσο και την αρχική ενορχήστρωση, με μόνη διαφοροποίηση την προσθήκη μιας τούμπας στην θέση ενός τρομπονιού. Προσθέτουν όμως αυτό που θα περίμενε κανείς από αυτήν την δημιουργική υπέρ-μπάντα, πιο συγκεκριμένα μεγαλύτερο ambience και μεγιστοποιημένη έκφραση, διπλασιάζοντας σχεδόν την διάρκεια της αυθεντικής έκδοσης. Βρισκόμαστε καθαρά στο περιβάλλον του ελεύθερου αυτοσχεδιασμού, τα πνευστά κάνουν όλη την διαδρομή από ξεψυχισμένες ανάσες σε φρενήρη παραληρήματα και η όλη ακρόαση σε μεταφέρει μέσα στο δωμάτιο όπου οι μουσικοί ανταλλάζουν τις «δράσεις» και τον ιδρώτα τους. Όπως πάντα στις δουλειές του Mats Gustafsson, είναι ιδιαίτερα σαγηνευτικός ο τρόπος με τον οποίο αισθάνεσαι ότι οι νότες απευθύνονται προσωπικά σε εσένα, καθώς φαντάσματα φανερώνονται μέσα από τους θορύβους και σκεπτομορφές μασκαρεύονται πίσω από τις σιωπές. Σαράντα λεπτά εκφραστικών καθάρσεων στο βασίλειο του απρόβλεπτου, για τους εραστές των παράξενων, δυσνόητων μουσικών.

  • SHARE
  • TWEET
  • Soakie

    Soakie

    La Vida Es Un Mus (2020)
    Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 27/03/2020
    Σαν πολλά αγόρια δεν μαζεύτηκαν στη σκηνή;

    Το 13λεπτο ντεμπούτο των Soakie, είναι μια πολύ ιδιάζουσα περίπτωση. Με τα μέλη να κατάγονται από Μελβούρνη και Νέα Υόρκη, επιδίδονται σε ένα μανιακό, ταχύτατο και πολιτικοποιημένο hardcore. Έχοντας σε εξέχοντα ρόλο την φωνητική performance της τραγουδίστριας Summer, συνθέτουν επτά στοχευμένες επιθέσεις. Η πατριαρχία, ο καπιταλισμός, οι κοινωνικοί μηχανισμοί ισχύος, η γενικότερη θέση της γυναίκας και το ζήτημα των ταυτοτήτων, όλα συνθλίβονται κάτω από αυτό το Poison Girls-meets-Minor Threat hardcore της μπάντας. Οργή, μίσος αλλά και μια υποσυνείδητη αίσθηση αυτάρκειας και παρακμής, όλα αποκαλύπτονται μέσα από την ορμή αλλά και το πάθος που μεταδίδουν οι Soakie στο συγκεκριμένο mini LP τους. Προσωπικά, η στιχουργική τους προσέγγιση μου θύμισε μέχρι και το "Penis Envy" των Crass. Ευελπιστώντας πως η πρώτη ολοκληρωμένη τους κυκλοφορία δεν θα αργήσει πολύ, ένα πράγμα είναι σίγουρο. Οι Soakie ντύνουν το επίκαιρο και επικίνδυνο για κάποιους μήνυμα τους με ουσιαστική μουσική, θυμίζοντας ξανά πόσο κρίσιμο είναι το εν λόγω είδος μουσικής. "I don't care what you think, I don't owe you anything". Μην ξεχάσετε το όνομα τους.

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • Blood Spore

    Fungal Warfare Upon All Life

    Blood Harvest (2020)
    Από τον Γιάννη Δούκα, 27/03/2020
    Death metal μυκητίαση

    Έχοντας ένα λογότυπο που παραπέμπει σε βρύα, λειχήνες ή κάτι παρεμφερές οι Blood Spore ντεμπουτάρουν με το "Fungal Warfare Upon All Life". Το concept τους έχει να κάνει με την εξάπλωση μυκήτων οι οποίοι θα καταλάβουν όλο το πλανήτη. Η κυριαρχία τους θα είναι πανταχού παρούσα εξολοθρεύοντας προφανώς και το ανθρώπινο είδος. Αρκετά τρομακτικό, ίσως και σχετικά επίκαιρο με όλο αυτό τον πανικό με την πανδημία που βιώνουμε.

    Η συγκεκριμένη δουλειά κυκλοφόρησε πέρυσι τον Απρίλιο σαν demo με την Blood Harvest να ενθουσιάζεται τόσο πολύ από το αργό death metal των Αμερικάνων που το ξανακυκλοφορεί, επίσημα, σε όλα τα format. Η προσπάθεια των Blood Spore στο να δημιουργήσουν ένα εφιαλτικό και σάπιο πεδίο δεν είναι κακή, ειδικά στο "Cede To The Saprophyte". Δείχνουν προοπτικές, πολλά Morbid Angel σημεία κολλάνε ενώ το παίξιμό τους είναι ικανοποιητικό. Λίγο στα φωνητικά θα έπαιρνε περισσότερη εκφραστικότητα αλλά θα χουν χρόνο να μας τυλίξουν στο μέλλον με ακόμα καλύτερα πράγματα. Μέχρι τότε να δοκιμάσετε Porchini σε ριζότο, τα σπάει.

  • SHARE
  • TWEET
  • Stitched Up Heart

    Darkness

    The Century Family, Inc. (2020)
    Από τον Αντώνη Μαρίνη, 27/03/2020
    Υπερβολικά μοντέρνο και προσεγμένο, σταθερά άνισο

    Σε τούτον τον κόσμο οι ευκαιρίες δεν παρουσιάζονται μόνες τους. Ειδικά στο σύγχρονο μουσικό στερέωμα, χρειάζεται προσπάθεια και υπό περιπτώσεις τύχη για να ξεχωρίσει ένα όνομα. Το κουαρτέτο από την Καλιφόρνια μετρά δέκα χρόνια παρουσίας, και σε αυτό το διάστημα δείχνει να έχει όλη τη διάθεση να το κυνηγήσει. Το πρόσημο του ντεμπούτου μπορεί να μην έβγαζε μάτια, αλλά ήταν σίγουρα θετικό. Η μοντέρνα προσέγγιση, τα μεγάλα ρεφραίν και η προσεγμένη-αν-και-οριακά-υπέρ-γυαλισμένη παραγωγή έφταναν για να αφήσουν υποσχέσεις. Το δεύτερο βήμα του σχήματος μοιάζει με εκείνες τις περιπτώσεις που η ευκαιρία σου προσφέρεται στο πιάτο, εσύ όμως έχεις χαθεί τόσο στην προετοιμασία που το καταλαβαίνεις δύο μέρες μετά. Τα απαραίτητα στοιχεία είναι εκεί. Συνεργασίες, μπλιμπλίκια και γραμμές που κολλάνε με τη μία, μεγάλα singles με απαράδεκτα βίντεο (βλ. "Lost" με Sully Erna, ομώνυμο, και "Warrior" αντίστοιχα). Η Mixi Demner κρατάει με χαρακτηριστική άνεση τα ηνία στον πρώτο γυναικείο. Αν δίπλα της υπήρχαν ένας ή δύο δεύτεροι ρόλοι, θα μιλούσαμε με πολύ διαφορετικούς όρους. Μέχρι να συμβεί κάτι τέτοιο, το "Darkness" διατηρεί το στάτους της μπάντας ζεστό, αλλά μέχρι εκεί.

  • SHARE
  • TWEET
  • The Wizar'd

    Subterranean Exile

    Cruz Del Sur Music (2020)
    Από τον Πάνο Ζαρκαδούλα, 30/03/2020
    Όταν ο Ol' Rusty και ο Master Of The Night γνώρισαν τον Maniac Frodsham και τον Blackie

    Έχουν από τα καλύτερα ψευδώνυμα που έχω δει σε συγκρότημα εδώ και πολύ καιρό. Είναι από την Τασμανία και η νέα τους δουλειά συνοδεύεται από ένα εξώφυλλο, που δεν το λες και ελκυστικό. Πολλή μικρή σημασία είχαν εν τέλει τα ανωτέρω, γιατί σε αυτό που έχει όντως σημασία, η μουσική, τα πήγαν περίφημα.

    Έχοντας ως πυλώνες της μουσικής τους ταυτότητας τους Pagan Altar και τους Witchfinder General, εύκολα καταλαβαίνει κανείς προς τα πού πάει το πράγμα. Occult θεματολογία, αλλά και εν γένει άποψη ζωής σύμφωνα με τα λεγόμενα του Ol' Rusty (o frontman). Κι αν όλα αυτά ακούγονται γραφικά, μία ακρόαση είναι αρκετή για να πείσει τον όποιο οπαδό τέτοιων ακουσμάτων, ότι οι τύποι γράφουν πιασάρικα τραγούδια. Με την εξαιρετική κιθαριστική δουλειά να δεσπόζει, τα φωνητικά να είναι ο ορισμός του love it/hate it και στο βάθος τον Roky Erickson να απολαμβάνει την κληρονομιά του. Ήρθε μάλλον η στιγμή να ακούσω και τα προηγούμενα άλμπουμ τους.

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • Spring Shoe

    Love Is Just A Razor In My Eye

    Ikaros (2019)
    Από τον Θοδωρή Ξουρίδα, 31/03/2020
    Οι Uriah Heep εποχής Byron και πολλοί άλλοι σε ένα διαχρονικό και ουχί αναχρονιστικό ντεμπούτο

    O βασικός συνθέτης των Mr. Highway Band, Γιάννης Αφένδρας, μαζί με τον ντράμερ τους, Δημήτρη Τσάρνο, δύο μέλη των Grindstones σε φωνή και κιθάρες (Μάνος Οράτης και Πάνος Φωτάκος), και τον Δημήτρη Βαρούχη στο μπάσο, ένωσαν τις δυνάμεις τους στους Spring Shoe, καλύπτοντας το φάσμα μεταξύ της folk και του hard rock. Στα 27 λεπτά του ντεμπούτου "Love Is Just A Razor In My Eye", κυριαρχεί η singer songwritter διάθεση ("Dance", "Letter From Miles Away", "Firing line") ή το συγκρατημένα ανεβαστικό κλίμα ("Break Down" "Dance" "It Doesn't Matter Why"), με κορύφωση το ομότιτλο και το "Blessed Αre Αll Τhe Μadmen", όπου ζωντανεύουν οι καλύτερες στιγμές των Uriah Heep (όχι μόνο εξαιτίας της εξαιρετικής άρθρωσης, προφοράς και ερμηνείας του Οράτη). Συνολικά, οι συνθέσεις είναι πολύ καλά δουλεμένες στην απλότητά τους, με βασικό και κατά τόπους περίτεχνο παίξιμο στα τύμπανα, ξεκάθαρες μπασογραμμές, εφετζίδικες κιθαριστικές πινελιές και φανερές ακουστικές κιθάρες. Αξίζει να σημειώσουμε την πολύ καλή δουλειά του Τάσου Ιωαννίδη στην παραγωγή και ηχογράφηση στα Orfeas Music Studios, το χαρακτηριστικό εξώφυλλο του δίσκου που υπογράφει ο Γρηγόρης Ψαλτάκος (Mr. Highway Band, CReatures) και τον storytelling χαρακτήρα στον στιχουργικό τομέα. Πλέον, οι Spring Shoe συνεχίζουν με νέο τραγουδιστή τον Αλέξη Λαγαδίτη, έχοντας αποδείξει με το ντεμπούτο τους πως διαθέτουν τα φόντα να ξεχωρίσουν, καθώς η μουσική τους μπορεί φαινομενικά να μην απευθύνεται σήμερα στο ευρύ ακροατήριο, διαθέτει όμως σε όρους ποιότητας και ύφους, διαχρονικό χαρακτήρα.

  • SHARE
  • TWEET