Radiant Knife

The Ghost

Self Released (2020)
Από τον Αντώνη Καλαμούτσο, 02/11/2020
Ένα πολύ αξιόλογο μοντέρνο prog metal σχήμα με πολλά πρόσωπα

Μόλις στο Underground Express του Σεπτέμβρη, ταξιδέψαμε νοερά στο Lafayette για να γνωρίσουμε τον tech metal κόσμο των Radiant Knife και το άλμπουμ τους "The Body". Το "The Ghost" αποτελεί το δεύτερο μέρος αυτού του ιδιαίτερου διπλού εγχειρήματος, κρατώντας για τον εαυτό του το μελωδικότερο υλικό της μπάντας. Έτσι εδώ το βαρύ progressive metal τους διατηρεί μέρος του τεχνοκρατικού του χαρακτήρα, μπολιάζοντας το όμως με βαθιές μελωδίες που συχνά συγγενεύουν με alternative, post ή και shoegaze ακόμα ήχους. Η μπάντα συστήνει την back to back ακρόαση των δυο δίσκων - για όποιον θέλει να έχει πλήρη εικόνα του ηχητικού τους πλαισίου - και συμφωνώ ότι αυτό είναι το ιδανικό. Αν όμως έπρεπε να ακούσεις μόνο έναν από τους δύο, το "The Ghost" είναι πλουσιότερο και πιο αριστοτεχνικό. Τα τραγούδια είναι πιο πλατιά, πιο ατμοσφαιρικά και πιο ταξιδιάρικα, τα παιξίματα εξίσου ευφάνταστα και η συνολική του πρόταση πιο μοναδική - ακόμα κι αν τα φωνητικά εδώ είναι πιο εκτεθειμένα ως προς τους περιορισμούς τους. Οι φίλοι του modern prog με post/sludge απολήξεις, καλούνται να τσεκάρουν αυτήν την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα μπάντα.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • White Walls

    Grandeur

    Self Released (2020)
    Από τον Δημήτρη Μωυσίδη, 04/11/2020
    Ρουμάνικο prog με μεγαλεπήβολα σχέδια

    Έντεκα χρόνια πριν στη Κωνστάντζα της Ρουμανίας, στις όχθες της Μαύρης Θάλασσας, μια παρέα νέων μουσικών δημιούργησαν ένα progressive metal group που ηχητικά ήθελε -και κατάφερε- να ακούγεται σαν Leprous, Karnivool, The Ocean και Opeth. Το ντεμπούτο τους "Mad Man Circus" το 2010 τους έδωσε αρκετή δημοσιότητα εγχώρια και στο εξωτερικό εφόσον έκαναν περιοδεία σε έξι χώρες ενώ μεταξύ άλλων άνοιξαν και τη συναυλία των Pain Of Salvation στη χώρα τους. Άλμπουμ νούμερο τρία πλέον και πατώντας γερά στα πόδια τους κινούνται σε πιο μεγαλοπρεπή μονοπάτια εμπνέοντας και τον τίτλο του άλμπουμ. Μεγαλύτερες φιλοδοξίες, πιό πομπώδης ήχος και κάθε λεπτομέρεια σε τέλεια επίβλεψη, επιστρατεύοντας μάλιστα ως παραγωγό και τον Forrester Savell (Karnivool, Make Them Suffer, Animals as Leaders). Ίσως μια πρώτη ακρόαση παραπέμψει περισσότερο σε εμπορικό mainstream ήχο αλλά το progressive του πράγματος έγκειται στις κλίμακες, αλλαγές και γενικότερη ενορχήστρωση ενώ ενδιαφέρον ακούγονται και τα εναλλασσόμενα σκληρά/clean φωνητικά. Υπάρχει άφθονο groove όπως το α-λα-Mastodon "Eye For An I" και τα "Holy Worse" αλλά την παράσταση κλέβει το εκπληκτικό "Starfish Clown" που είναι κάτι το εξαιρετικό πραγματικά. Πρόκειται για μια παραγωγή που δεν κόβει την ανάσα και δεν προκαλεί έκπληξη αλλά είναι πάντα ευχάριστο να ανακαλύπτεις συγκροτήματα από εκεί που δεν το περιμένεις και από χώρες μουσικά «άγνωστες», ειδικά όταν έχουν κάτι να πούν. Και οι White Walls σίγουρα έχουν πολλά να πούν και αξίζουν τη προσοχή μας.

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • Novae Militiae

    Topheth

    Goathorned Productions (2020)
    Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 06/11/2020
    Ο τρόμος δεν περιορίζεται μόνο στο, πιθανώς, εξώφυλλο της χρονιάς

    Οι Novae Militiae, είναι ένα γαλλικό black/death συγκρότημα το οποίο διατηρεί την ανωνυμία των μελών του. Κυκλοφόρησαν πριν λίγο καιρό τον δεύτερο ολοκληρωμένο τους δίσκο, ο οποίος, διατηρώντας το ιδιαίτερο κόκκινο στοιχείο του artwork, τελειοποιεί την ηχητική προσέγγιση της μπάντας. Αν τα, έως τώρα, στοιχεία υποδεικνύουν τους Antaeus, τότε είστε αρκετά κοντά. Οι Novae Militiae, παίζουν ένα φοβερά πειστικό ύφος ορθόδοξου και τελετουργικού black metal, έντονα επηρεασμένο από το γαλλικό underground και ιδιαίτερα τον κύκλο των Antaeus. Τα φωνητικά φέρουν το στίγμα του MkM, ενώ το ambient και mid tempo στοιχείο ρίχνει το βάρος της επιρροής περισσότερο στους Aosoth.

    Παράλληλα, κάποια riff καθώς και η προσέγγιση στα τύμπανα φέρει μνήμες από The Order of Apollyon και VI. Αντιθέτως, το μπάσο είναι μια πορφυρή απόχρωση της κληρονομιάς των πρώιμων Mayhem. Το θέμα όμως είναι, πως οι τέσσερις πρωτότυπες συνθέσεις, οι δύο επανηχογραφήσεις από το "Affliction Of The Divine" EP καθώς και τα δύο πεντάλεπτα ambient κομμάτια, συνθέτουν μια ζοφερή εμπειρία. Αν κάτι μένει, κατά την εμβάθυνση πέρα από τα ηχητικά δάνεια, που προσωπικά δεν με ενόχλησαν, καθώς εκτιμώ πολύ τον τρόπο που οι προαναφερθείσες μπάντες στοιχειώνουν την ατμόσφαιρα, είναι, πως τα 53 λεπτά του "Topheth" είναι συναρπαστικά. Υπάρχει μια διαχρονική, απόκοσμη αίγλη στον τρόπο που αυτού του είδους τα riff τεμαχίζουν τα σωθικά των ακροατών. Το "Topheth", είναι μια γερή υπενθύμιση πως στο black metal προέχει το συναίσθημα και η βλασφημία. Η γαλλική σκηνή δεν πέθανε ακόμη.

    Youtube
    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • Melody Fields

    Broken Horse EP

    Sound Effect (2020)
    Από τον Κώστα Σακκαλή, 09/11/2020
    Κατά τα αθάνατα λόγια του Πατέρα Παΐσιου, «θα είναι σαν EP διασκευών, αλλά δε θα είναι»

    Οι Melody Fields είναι ένα συγκρότημα που παίζει το παλιό ψυχεδελικό rock, το ορθόδοξο, αυτό που έκανε τα '60s swinging, και λίγο ως πολύ αγνοούν οποιαδήποτε αναβίωσή του έκτοτε. Και πολύ καλά κάνουν αφού έχουν τον τρόπο να αναπαράγουν τον ήχο χωρίς να ακούγεται εκβιασμένος, αφού πετυχαίνουν να εγχύσουν την κατάλληλη δόση λυσεργικού οξέος στη μουσική τους, αφού βρίσκουν τις μελωδίες που μπορούν με τη συνοδεία των αρπισμάτων της κιθάρας και του ηλεκτρικού sitar να βρουν το groove στο οποίο θα λικνιστούν τα εγκεφαλικά σου κύτταρα. Το EP αυτό, δεύτερη στούντιο δουλειά τους, με αυτά τα συστατικά αποτέλεσε ένα σύντομο μεν αλλά πολύ ευχάριστο άκουσμα. Θα μπορούσε να αποτελέσει κάτι περισσότερο από αυτό αν πολλές από τις μελωδίες που βρίσκεις εδώ δε θύμιζαν τόσο έντονα κάτι, είτε συγκεκριμένο είτε απροσδιόριστο, από τα '60s (π.χ. το εναρκτήριο "Langsam Dod", αργός θάνατος στα σουηδικά, φέρνει σε σημεία αρκετά στο "Mr. Soul" των Buffalo Springfield παιγμένο δύο ταχύτητες κάτω) με αποκορύφωμα το τραγούδι που έδωσε το όνομά του στο E.P. και είναι προφανής ξεπατικοτούρα του "Today" των Jefferson Airplane.

  • SHARE
  • TWEET
  • Rïcïnn

    Nereïd

    Blood Music (2020)
    Από τον Αντώνη Καλαμούτσο, 11/11/2020
    Η τραγουδίστρια των Igorrr στο εντυπωσιακό της solo project

    Δεύτερο solo άλμπουμ για τη Laure De Prunenec μετά το "Lïan" του 2016 και αυτήν τη φορά έχει μαζί της σταθερά μέλη σε τύμπανα, κιθάρα και cello. Κι αν την μάθαμε μέσα από τα φωνητικά της στο γκλαμουράτο project των Igorrr (αλλά και στους πολύ ιδιαίτερους Öxxö Xööx), ο κόσμος που μας προσφέρει ως Rïcïnn δεν είναι καθόλου κατώτερος. Η περιγραφή «φωνές, βιολιά και τύμπανα, πάνω από φανταστικά τοπία» είναι από μόνος του αρκετά επαρκής. Αν το τραβήξουμε λίγο ακόμα, πρόκειται για ένα υπέροχο neoclassical άκουσμα με μπόλικα πειραματικά στοιχεία στην ενορχήστρωση. Η εντυπωσιακή της φωνή είναι το κύριο όργανο και κινείται από την baroque ως την opera, με αρκετές ματιές στη διεστραμμένη pop αισθητική της Bjork. Όταν εμφανίζονται δε στρωτά grooves ή και λίγες κιθάρες, το αποτέλεσμα εκτινάσσεται. Πρόκειται όμως συνολικά για έναν πρωτοφανή ήχο και αν η Laure μπορέσει να ισορροπήσει το εντυπωσιακό με το ουσιώδες, έχει τα φόντα να γεννήσει κάτι μνημειώδες στο μέλλον. Για την ώρα, οι πενήντα κόρες του θαλασσινού βασιλιά Νηρέα βρίσκουν μια μοναδική πρέσβειρα.

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • The Dale Cooper Quartet & The Dictaphones

    Ramsès Redoute

    Music For The Masses (2020)
    Από τον Αντώνη Καλαμούτσο, 13/11/2020
    Ένα εκπληκτικό ζωντανό soundtrack για όσους θέλουν να επισκεφτούν νοητά τη Μαύρη Στοά

    Δεν θέλω να γκουγκλάρω τον συναυλιακό χώρο Le Vauban, κάπου εκεί στην πόλη Brest. Δεν θέλω να δω πως μοιάζει στ' αλήθεια. Με τα μάτια της φαντασίας μου, είναι ένας χώρος όπου το ταβάνι είναι 100 μέτρα ψηλά, το φως είναι ελάχιστο και υπάρχουν τεράστιες κολώνες και κόκκινες κουρτίνες παντού ολόγυρα. Είναι ο χώρος που αυτή η απίθανη ορχήστρα πρωτοεμφανίστηκε πριν 18 χρόνια και ο χώρος που επέστρεψαν για την ηχογράφηση αυτού του live άλμπουμ. Μόνο ένας τέτοιος χώρος μου φαίνεται ταιριαστός για να αντηχήσει τα τεράστια darkjazz ουρλιαχτά που παράγουν οι The Dale Cooper Quartet & The Dictaphones. Ambient οδύσσειες και αλαλάζοντα σκοτάδια που διαλύονται μόνο όταν πεταχτεί από τις σκιές το tenor σαξόφωνο ή τα crooning 50s φωνητικά, σε γνησιότατο Black Lodge στυλ - τι εννοείς «τί είναι το black lodge;» Η μουσική αυτής της μπαντάρας είναι εφιαλτική. Πυκνή σαν ομίχλη του Ολύμπου. Απόλυτα μυθική και ερμητική. Αυτό το εκπληκτικό live λειτουργεί και σαν best of των τεσσάρων πρώτων άλμπουμ τους, δίνοντας ένα ακόμα επιχείρημα σε όσους πιστεύουμε ότι είναι η καλύτερη μπάντα του χώρου. Κλείστε τα μάτια για ένα ατέρμονο ηχητικό ταξίδι και προσευχηθείτε μαζί μας να περάσει γρήγορα ο καιρός για το επόμενο full length τους - έχουν ήδη περάσει τρία μακριά χρόνια.

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • Tesa

    Control

    My Proud Mountain (2020)
    Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 16/11/2020
    Ορχηστρικό μοντέρνο metal

    Τους ανακάλυψα πριν μια πενταετία με το "Ghost". Όπως είχα διακρίνει τότε, αντιλαμβάνεσαι ακόμα και τώρα ότι δεν είναι πρωτοπόροι στον ήχο, αλλά καλύπτουν μέσω των επιρροών τους όλο το φάσμα που περιμένεις να ακούσεις. Η ορχηστρική μουσική είναι πολύ δύσκολη στο να αφομοιωθεί και να ακουστεί, ώστε να αποδοθεί σε συναίσθημα. Τα καταφέρνουν καλά και αποδίδουν τελικά ένα συναρπαστικό αποτέλεσμα που δεν σε απωθεί και δεν σε αφήνει να βαρεθείς. Έξι συνθέσεις οι οποίες είναι συνδεδεμένες μεταξύ τους, ακούγονται σαν ένα και αναδεικνύουν τον στρόβιλο στις κιθάρες, το βαθύ και βαρύ μπάσο και τα δυνατά τύμπανα. Είναι μια βαριά Pelican εκδοχή που λείπει από τις μέρες μας. Είναι πάρα πολύ καλό!

    Bandcamp
    Spotify

  • SHARE
  • TWEET
  • My Dying Bride

    Macabre Cabaret

    Nuclear Blast (2020)
    Από τον Αντώνη Καλαμούτσο, 18/11/2020
    Δεύτερο χτύπημα μέσα στο 2020 για τους My Dying Bride, με ένα EP που εστιάζει στην πιο γοτθική τους πλευρά

    Πολλές παλιές μπάντες είχαν μεγάλα κέφια μέσα στο 2020, κυκλοφορώντας πολύ αξιόλογες δουλειές. Σε περίοπτη θέση, οι My Dying Bride και η πραγματικά θαυμάσια επιστροφή τους με το "The Ghost Of Orion" - ο Άλκης τα είπε άψογα και μακάρι να τον ακούσατε. Η είδηση ενός νέου EP σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα ήταν ένα εξαιρετικό νέο και μια καλή ευκαιρία για την μπάντα να εκμεταλλευτεί την άριστη φόρμα στην οποία βρίσκεται. Το "Macabre Cabaret" δεν πρέπει να νοηθεί ακριβώς σαν συμπληρωματικό γιατί η αίσθηση του είναι ελαφρώς διαφοροποιημένη. Περιέχει τρία τραγούδια συνολικής διάρκειας 21 λεπτών και είναι μάλλον έκδηλη η ανάγκη του να εκφράσει ένα λίγο πιο γοτθικό πρόσωπο και ατμοσφαιρικό συναίσθημα.

    Το δεκάλεπτο ομώνυμο με τα organs και τα δραματικά πιάνα αγγίζει τις πιο gothic στιγμές της ιστορίας τους και θα ήταν φανταστικό, αν δεν είχε τόσο ιδιόμορφη δομή. Αντίθετα, το "A Secret Kiss" χτυπάει κατευθείαν στην καρδιά, με το απλό μα και μεγαλειώδες του riff και τους κρυπτικούς τους στίχους. Το "A Purse Of Gold And Stars" είναι μια ατμοσφαιρική σύνθεση, με κινηματογραφικές αναφορές - δεν είναι άσχημο αλλά περνάει χωρίς να ακουμπήσει. Συνολικά, το EP ακούγεται πολύ ευχάριστα, σε στιγμές μπαίνει για τα καλά κάτω από το δέρμα σου και, σε κάθε περίπτωση, ο ακροατής της πελώριας αυτής μπάντας θα γεμίσει το κενό του - ή το αντίθετο. Αγαπημένη μου εσύ Νύφη, θα ανταμώσουμε απόψε στο καμπαρέ.

  • SHARE
  • TWEET
  • Sad

    Misty Breath Of Ancient Forests

    Purity Through Fire (2020)
    Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 20/11/2020
    Οι Sad έχουν εξελιχθεί σε μπάντα - εγγύηση για τους λάτρεις του ψυχωμένου, παραδοσιακού black metal

    O έβδομος δίσκος των Ελλήνων Sad, ενός από τα, αμέτρητα projects του Ungod (Necrohell, Slaughtered Priest, Obsecration, Kvele), συνεχίζει εκεί όπου είχε σταματήσει ο, προ τετραετίας, "Utter Nihil Worship". Το ντουέτο των Ungod (μουσικά όργανα) και Nadir (φωνητικά, Kvele) παραδίδει ένα ακόμη πόνημα που κινείται πιστά στις διδαχές του σκανδιναβικού black metal. Στα 55 λεπτά, που μοιράζονται σε επτά μακροσκελείς συνθέσεις, ελάχιστης διάρκειας 6μιση λεπτών, οι Sad δεν εμβαθύνουν τόσο στην "depressive suicidal" πλευρά του mid-tempo ηχοχρώματος που συχνά αποκαλύπτεται σε όσες μπάντες επιχειρούν σήμερα να πλησιάσουν ήχους του παρελθόντος.

    Με έμφαση στην φιλανδική σκηνή, αλλά με κυρίαρχο το νορβηγικό ψύχος, το "Misty Breaths Of Ancient Forests" τοποθετεί εντέχνως τις κιθάρες σε πρώτο πλάνο, δαμάζοντας αυστηρά τις υπόλοιπες συνιστώσες, και έτσι, η ακρόαση μετατρέπεται σε μια ατμοσφαιρική νοητική περιπλάνηση. Συχνά θα πιάσετε τους εαυτούς σας να ενθουσιάζονται με το συναίσθημα των riff, αλλά αυτό που μένει, πέραν της δυάδας "White Death" και "Hellish Ride", είναι η προσήλωση στο πηγαίο αίσθημα που οφείλει να βγάζει αυτός ο ήχος στην πιο ωμή και ευθεία εκδοχή του. Το "Misty Breath Of Ancient Forests" το πετυχαίνει αβίαστα.

    YouTube

  • SHARE
  • TWEET
  • Breeding The Shadows

    Breeding The Shadows

    Self Released (2020)
    Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 23/11/2020
    Πόνος και θλίψη σε ένα παραδοσιακό αλλά ατμοσφαιρικό post-metal

    Μοναξιά, φόβος και απώλεια στα συναισθήματα. Σκοτάδι, κρύο και κενό στις αισθήσεις. My Dying Bride, Cult Of Luna, Esoteric, Rotting Christ και λίγο από παλιούς Isis στον ήχο. Αυτά διακρίνω στη μουσική, στην έμπνευση και στις ιδέες των BTS. Σκληρός ήχος, πόνος και πολύ ατμόσφαιρα. Αργή πορεία, έντονα συναισθήματα, πολλές επιρροές και αρκετά προσεγμένος ήχος. Παίζουν το μοντέρνο metal που τους αρέσει, με όλες τις death και black ιδέες του παρελθόντος να γεμίζουν το φορτωμένο σκοτάδι ατμοσφαιρικό αποτέλεσμα. Σκληρά φωνητικά από την κοπέλα της παρέας. Έντονα και σε σημεία άρρυθμα τύμπανα που δίνουν μια πιο προχωρημένη άποψη στον δίσκο. Βαριές κιθάρες και προοδευτικό μπάσο που σκοτεινιάζουν έξυπνα και προκαλούν τρόμο στα περάσματα τους. Σίγουρα μια προσπάθεια που δείχνει ότι υπήρξε μεράκι και όρεξη. Τα ανεβάσματα, τα κρεσέντο και τα ξεσπάσματα του είναι εκπληκτικά. Κατάμαυρο και άραχνο από την αρχή μέχρι το τέλος. Ακούγεται σαν ενιαίο σύνολο.

    Bandcamp
    Spotify

  • SHARE
  • TWEET
  • Phantogram

    Ceremony

    Republic (2020)
    Από τον Αντώνη Μαρίνη, 25/11/2020
    Κολλητικό, ανεβαστικό και ακομπλεξάριστα poppy

    Οι Sarah Barthel & Joshua Carter είχαν δώσει σημεία γραφής ήδη από τα πρώτα τους βήματα. Δεν είναι δα ότι εμφανίστηκαν την περασμένη δεκαετία πολλές περιπτώσεις καλλιτεχνών/μπαντών στον εναλλακτικό rock μικρόκοσμο που με το καλησπέρα να παρέδωσαν LP σαν το "Eyelid Movies" ή singles επιπέδου "When I'm Small". Στο πέρασμα των χρόνων ο ήχος και το όνομά τους μεγάλωνε σταθερά. Το αποκορύφωμα ήρθε στον τρίτο δίσκο τους, που χτύπησε Billboard Top 10 κι έδωσε το "You Don't Get Me High Anymore", γνωστό κι από την αγαπημένη σύσσωμου του σύγχρονου μουσικού κόσμου Billie Eilish. Το ότι κάπως καταφέραμε να τους δούμε από τα μέρη μας εκείνη την περίοδο παραμένει αξιοσημείωτο. Το βήμα μετά το άνοιγμα στο mainstream δεν είναι εύκολο, αλλά το ντουέτο παρουσιάζεται διαβασμένο στο "Ceremony". Οι ισορροπίες ανάμεσα στους έντονους ρυθμούς και την chill αισθητική διατηρούνται με προσοχή. Τα "Pedestral" και "Mister Impossible" έχουν μία θέση ανάμεσα στις κορυφές που έχουν κατακτήσει. Η ατμόσφαιρα ξεχειλίζει coolness. Η Barthel κλέβει την παράσταση με χαρακτηριστική άνεση.

  • SHARE
  • TWEET
  • Leviathan

    Förmörkelse

    Nebular Carcoma / Bile Noire (2020)
    Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 27/11/2020
    Ένα καλά κρυμμένο σουηδικό μυστικό επιστρέφει δριμύτερο δεκαοκτώ χρόνια μετά

    Ο Phycon, ίσως δεν λέει τίποτα στους περισσότερους. Ήταν όμως ιδρυτικό μέλος των σπουδαίων Σουηδών Armagedda, συμβάλλοντας τα μέγιστα στις πρωταρχικές τους κυκλοφορίες. Όταν αποχώρησε από την μπάντα, έφτιαξε το προσωπικό του αυτό σχήμα, με το οποίο κυκλοφόρησε το cult ντεμπούτο "Far Beyond The Light" το 2002. Έπειτα όμως, απομακρύνθηκε από την black metal σκηνή. Η επιστροφή του όμως με το "Förmörkelse", είναι τρόπον τινά το ίδιο απροσδόκητη, αν και είχε δώσει δισκογραφικά δείγματα πρόσφατα με τους Feral.

    Ο δεύτερος δίσκος του σχήματος, σε δέκα τραγούδια και 48 λεπτά, ξεδιπλώνει ένα πηχτό, κατάμαυρο, αλλά ιδιαίτερα ζωντανό ηχητικά, αποτέλεσμα. Από το εναρκτήριο "Avgrundens Återsken", καθίσταται σαφές πως ο δίσκος αποσκοπεί να γίνει επικίνδυνος. Η ηχογράφηση σε τρία στούντιο επιφέρει έναν ιδιαίτερα live ήχο, ηλεκτρικές κιθάρες και ατμοσφαιρικά περάσματα συνενώνονται με επιθετικές black metal μελωδίες, και το αποτέλεσμα διαθέτει μια καταραμένη επική διάσταση, που διαφέρει από την πιο καταθλιπτική του προκατόχου του. To "Förmörkelse", ηχεί εν πολλοίς, ως προσωπική υπόθεση του δημιουργού του και δεν ενδιαφέρεται για μνημονικές στιγμές, αλλά για το ολιστικό αποτέλεσμα. Μην το φοβηθείτε. Συχνά πυκνά δικαιώνεται.

    Bandcamp
    Youtube

  • SHARE
  • TWEET
  • Bob Vylan

    We Live Here

    Ghost Theatre (2020)
    Από τον Αντώνη Αντωνιάδη, 30/11/2020
    Αυτό είναι ένα συγκρότημα που αξίζει άμεσα την προσοχή σας!

    Οι Bob Vylan είναι ο Bobby κι ο Bobbie. Και παρόλο που είχαν έτοιμο το πρώτο τους EP εδώ και περίπου ένα χρόνο, το συγκρότημα δεν κατάφερε να βρει καμία εταιρία που να θέλει να το κυκλοφορήσει, κάτι που οι ίδιοι πιστεύουν πως είχε να κάνει με τη πολιτικοποιημένη θεματολογία του δίσκου. Και κάπως έτσι, για καλή μας τύχη, αποφάσισαν να το κυκλοφορήσουν μόνοι τους.

    Το "We Live Here" λοιπόν είναι ένα από τα καλύτερα βρετανικά EP που θα ακούσετε φέτος και μια από τις πιο δυναμικές κυκλοφορίες της χρονιάς. Βάζοντας στο μπλέντερ hip-hop, hardcore punk και ολίγον από grime, και πασπαλίζοντας το τελικό μείγμα με μικρές δόσεις Rage Against The Machine και Slaves, οι Bob Vylan καταφέρνουν να μας χαρίσουν ένα άκρως πολιτικοποιημένο άλμπουμ, ένα αντιρατσιστικό αριστερόστροφο μανιφέστο, στο οποίο σκληρές κιθάρες συνυπάρχουν άψογα με σκοτεινά, ατμοσφαιρικά beats και ουρλιαχτά παντρεύονται άψογα με βρώμικες ρίμες.

    Από το εκπληκτικό ομώνυμο κομμάτι του δίσκου στο "Pulled Pork", που βάζει στο στόχαστρο την αστυνομική βία, κι από εκεί στο- σαφέστατο ως προς το μήνυμα του- "Lynch Your Leaders", το συγκρότημα με το "We Live Here" έχει πλέον την αμέριστη προσοχή μας. Χωρίς υπερβολή, οι Bob Vylan είναι ένα από πιο γρήγορα ανερχόμενα συγκροτήματα του 2020. Κρατήστε το όνομα κι ακούστε την πρώτη τους κυκλοφορία. Αν το EP αυτό ήταν απλά το ορεκτικό, πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ πόσο καλό μπορεί να είναι το κυρίως πιάτο που θα ακολουθήσει.

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET