Γρηγόρης Δεσύπρης

Το καινούριο cd του Γρηγόρη Δεσύπρη είναι μια δουλειά πραγματικά ενδιαφέρουσα. Τα ονόματα που εμπλέκονται στη δημιουργία αυτής της δουλειάς δεν αφήνουν περιθώρια για αμφισβήτηση, αφού την ενορχήστρωση υπογράφει ο Χριστόφορος Κροκίδης (γνωστός από την πολυετή συνεργασία του με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου) και άλλοι καλοί μουσικοί που με τις μελωδίες τους ντύνουν τα τραγούδια (και οι οποίοι ελπίζω να με συγχωρήσουν που δεν αναφέρω τα ονόματα τους, μια και εδώ πρωταγωνιστής πρέπει να παραμείνει ο Γρηγόρης).

Ο πρωταγωνιστής λοιπόν μας έχει δώσει μια αρκετά καλή δουλειά, γράφοντας ο ίδιος τη μουσική και ερμηνεύοντας με επιτυχία τις δημιουργίες του, χωρίς να κοπιάρει αλλά και χωρίς να μας ξενίζει με άστοχους πειραματισμούς. Το άκουσμα του cd είναι ευχάριστο και δεν κουράζει τον ακροατή ούτε για μια στιγμή.

Παντρεύει με επιτυχία διάφορες κλίμακες μουσικής με κοινό παρονομαστή το rock. Πιο συγκεκριμένα έχουμε να κάνουμε με 11 τραγούδια τα οποία διαφέρουν μεταξύ τους. Αυτό είναι κάτι που προσωπικά μου αρέσει αρκετά, μια και πολλοί καλλιτέχνες επαναλαμβάνουν τις ίδιες φόρμες, αντιγράφοντας τις ίδιες τις δουλειές τους. Από το album ξεχώρισα 2 τραγούδια: το "Υποθέσεις" αφήνει μια γεύση από παλιό καλό rock 'n' roll με δυνατές κιθάρες (θυμίζει ευχάριστα κάτι από Γιοκαρίνη), και το "Δον Κιχώτης" που με παρέσυρε με την ατμοσφαιρική μουσική του και το πολύ μελωδικό refrain. Τέλος το artwork του cd είναι προσεγμένο, αν και δε μπορεί να θεωρηθεί ως κάτι το ξεχωριστό.

Κλείνοντας, δε μπορώ να πω ότι πρόκειται για τη μουσική αποκάλυψη της χρονιάς αλλά είναι αδιαμφισβήτητα μια τίμια δουλειά σε μια εποχή που η ελληνική ροκ σκηνή δεν έχει και πολλά να δώσει. Όσο απαιτητικοί και αν είστε σίγουρα δε θα σας αφήσει αδιάφορους και δε θα κλάψετε τα χρήματα που θα δώσετε για να το αγοράσετε.