Ανώριμοι

Δεδομένο: Οι Ανώριμοι δεν παίρνουν στα σοβαρά τους εαυτούς τους. Επακόλουθο ερώτημα: Υπάρχει τότε λόγος να τους πάρω εγώ στα σοβαρά; Αμέ...Γιατί; Για να κάνω τη διαφορά; Όχι μάνα μου γι' αυτό, αλλά θα είναι κρίμα να τους δω διαφορετικά από τη στιγμή που τουλάχιστον παίρνουν στα σοβαρά αυτό που κάνουν, αλλά και γιατί το "Καλά Να Πάθεις" έχει ζουμί, έχει στίχους (ω ναι!), έχει και μουσική (ω ναι ναι!). Κάτι μας είπες τώρα Χριστόφορε Κολόμβε του rocking. Και που 'σαι ακόμα. Ανακάλυψα και κάτι άλλο: Ο δίσκος δεν είναι comedy metal, είναι heavy metal με ενίοτε κωμικά στοιχεία σε κάποιους στίχους και ολίγην από πρόζα και Χατζηδάκι.

Από τη στιγμή δε, που ο κεντρικός ήρωας της ιστορίας είναι άστεγος και ζητιάνος, δεν μπορεί εξ' ορισμού να τη στιγματίσει ως κωμική. Τι κι αν λέγεται Βρασίδας; Μπορεί ένα όνομα να βγάλει γέλιο; Δύσκολο πλέον, πόσο μάλλον όταν ο γνωστός χαβαλές της μπάντας κάνει την εμφάνισή του για πρώτη φορά μόλις στο έκτο τραγούδι ("Κάμα Σούτρα"). Σοβαρεύτηκαν τα παιδιά δηλαδή; Παρ' το από την αρχή και θα διαπιστώσεις τη μαυρίλα που πλανάται στην ατμόσφαιρα και που μέσω των αφηγηματικών/επεξηγηματικών παρεμβολών, εν είδει πρόζας, μετριάζεται ακόμα κι όταν δεν είναι και τόσο ευφάνταστες. Και με τη μουσική τι γίνεται; Άκου το "Sleepless Nights" made in Greece ("Στάσου Λίγο") και πάρε μια δεύτερη απάντηση. Και που βρίσκεται η πρώτη παληκάρι μου; Στο εναρκτήριο "Σαν Ζητιάνος" που παραπέμπει στον αξιότιμο Γιώργο Τσίγκο και στους Μαύρους Κύκλους του.

Όλα καλά δηλαδή; Στον τομέα της παραγωγής, εξαίρετα έως άψογα. Στο συνθετικό κομμάτι άκουσα ουκ ολίγους μελλοντικούς συναυλιακούς ύμνους και solo, από την άλλη όμως τράκαρα με κάποιες μελωδίες από το παρελθόν που με ξένισαν, με εξαίρεση το "Μίλησε Μου, Μίλησε Μου" του Μάνου Χατζηδάκι στο "Απόψε Έχω Πονοκέφαλο", πιθανότατα γιατί το άκουσα/φαντάστηκα μόνον εγώ. Δεν μου έκατσαν καλά οι αφηγήσεις που στο σύνολό τους προέκυψαν ανέμπνευστες, κυρίως όμως γιατί θεωρώ ότι σε έναν concept δίσκο δεν χρειάζεται να δίνεις μασημένη τροφή στον ακροατή, πόσο μάλλον όταν είναι στη μητρική του γλώσσα. Άσε ρε παιδί μου δηλαδή το Βρασίδα να κάνει παπάδες στο κεφάλι του καθενός μέχρις ότου γυρίσει πάλι πίσω, γιατί θα γυρίσει, που θα πάει...

Το "Καλά Να Πάθεις" θα κάνει οπαδούς κι οχτρούς της μπάντας χαρούμενους, για διαφορετικούς βέβαια λόγους, αλλά οι κεντρώοι είναι αυτοί που θα δουν πιο ψύχραιμα τα του δίσκου και η γνώμη τους θα δώσει τροφή για σκέψη. Ποιά είναι αυτή; Οι Ανώριμοι εκστομίζουν μεγάλες αλήθειες*, ωρίμασαν κι ας μην το παραδέχονται. Όχι, δεν θα τους διαλύσω πριν την ώρα τους, θα ήθελα πολύ όμως να τους ακούσω με αγγλικό στίχο, να τους δω να πάρουν κάποιο ρίσκο αλλαγής έστω και προσωρινής, γιατί κακά τα ψέματα, αν θέλεις να γίνεις μεγάλη μπάντα επιβάλλεται να ρισκάρεις κι ας μη σου βγει στο τέλος. Το θέμα είναι κατά πόσο είναι διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν τον εγχώριο πορσελάνινο θρόνο τους και να αναζητήσουν το δικό τους Holy Grail. Τα φόντα σίγουρα τα έχουν και η ομότιτλη σύνθεση μπορεί εύκολα να πείσει τον κάθε δύσπιστο, αλλά και να δώσει το μελλοντικό τους στίγμα. Τα σέβη μου.

*Πά-λι το κε-φά-λι της πο-νά-ει...