Metallica

S&M

Vertigo (1999)
Από τον Κωστή Αγραφιώτη, 15/06/2007
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Όχι πολύ καιρό μετά την κυκλοφορία του "Garage Inc.", οι Metallica σε συνεργασία με τον αείμνηστο Michael Kamen καταπιάστηκαν με ένα εγχείρημα που την εποχή εκείνη φάνταζε μάλλον ξεπερασμένο: Το συγκερασμό μιας rock/metal μπάντας με μία πλήρη ορχήστρα. Μετά τις κατάλληλες προεργασίες λοιπόν, οι Metallica και η Συμφωνική Ορχήστρα του San Francisco (υπό τις οδηγίες του Kamen) μοιράστηκαν στις 21 και 22 Απριλίου του 1999 την ίδια σκηνή, με σκοπό να αποδοθούν τα κομμάτια των πρώτων μέσα από ένα πιο «κλασσικό πρίσμα». Το αποτέλεσμα ηχογραφήθηκε και κυκλοφόρησε στα τέλη του ίδιου έτους υπό την ονομασία "S&M", γνωρίζοντας αρκετά μεγάλη επιτυχία στην Αμερική όπου και έγινε 5 φορές πλατινένιο, πουλώντας 2,5 εκατομμύρια κόπιες (όσες δηλαδή και το "Garage Inc.").

Υπάρχουν δύο σκοπιές από τις οποίες μπορεί να κρίνει κανείς σήμερα, 8 χρόνια δηλαδή μετά την κυκλοφορία του, το "S&M": Από τη μία έχουμε την καθαρά μουσική σκοπιά, το ηχητικό αποτέλεσμα δηλαδή του εγχειρήματος, και από την άλλη έχουμε τον αντίκτυπο που αυτό είχε στη μουσική βιομηχανία.

Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά. Βλέποντας με αντικειμενικότητα κανείς τα πράγματα, συνειδητοποιεί πως το "S&M" είναι καλλιτεχνικά αποτυχημένο, μιας και η κατάλληλη χημεία ανάμεσα στην ορχήστρα και τους Metallica δε βρέθηκε ποτέ. Αυτό που ακούει κανείς βάζοντας το "S&M" στο στερεοφωνικό, είναι μία μπάντα που παίζει αυτά που θα έπαιζε έτσι κι αλλιώς αν είχε μία κοινή συναυλία, και στο φόντο μία ορχήστρα που πασχίζει να κάνει αισθητή την παρουσία της. Στην προσπάθειά της αυτή όμως η ορχήστρα, αντί να προσδώσει βάθος και ατμόσφαιρα στις συνθέσεις, το μόνο που κατάφερε είναι να τις γεμίσει και να τις φορτώσει με άχρηστες νότες, που σε σημεία σου δίνουν την αίσθηση ότι βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου. Πολύ κακό για το τίποτα εν ολίγοις. Οι μόνες πραγματικά αξιόλογες στιγμές αφορούν στα κομμάτια που είχαν γραφτεί για την περίσταση και είχαν ενορχηστρωθεί εξαρχής με γνώμονα τη συνύπαρξη μπάντας-ορχήστρας. Έτσι το καλύτερο εξ αυτών "No Leaf Clover" νομίζω έχει μείνει στην συνείδηση πολλών ως ένα από τα κλασσικά πλέον κομμάτια των ‘tallica.

Υπάρχει, όπως έγραψα παραπάνω, όμως και η αντίπερα όχθη στη συγκεκριμένη κριτική. Και αυτή δεν είναι άλλη από τον αντίκτυπο που η κυκλοφορία αυτή άφησε πίσω της. Η ιδέα της απόδοσης rock κομματιών υπό τη συνοδεία ορχήστρας δεν ήταν καινούργια, από τη στιγμή όμως που την εφάρμοσαν οι Metallica, μπήκε αστραπιαία και πάλι «στη μόδα»! «Αφού το έκαναν οι Metallica, γιατί να μην το κάνουμε κι εμείς;», σκέφτηκαν οι περισσότεροι, με αποτέλεσμα τα αμέσως επόμενα χρόνια να ακολουθήσει μια πληθώρα ανάλογων κυκλοφοριών. Άλλες άξιζαν, άλλες όχι, το θέμα όμως είναι πως παρόλο που το δικό τους project καθεαυτό απέτυχε, οι Metallica κατάφεραν για άλλη μια φορά να αφήσουν το στίγμα τους. Αν αναλογιστούμε λοιπόν πως ένα από τα βασικότερα μέτρα σύγκρισης για ένα δίσκο είναι το πόσο επιδραστικός αυτός ήταν (/είναι), τότε οι Metallica με το "S&M" τα πήγαν περίφημα! Απίστευτο, αντιφατικό, κι όμως τόσο αληθινό!

Τρεις λόγοι που θεωρώ το "S&M" σημαντικό για την ιστορία των Metallica:

1. Το προφανές…Σε αυτό μπορείτε να ακούσετε τους Metallica όπως πουθενά αλλού: μαζί με μία ορχήστρα!

2. Το "No Leaf Clover": Ένα κομμάτι που ηχητικά δεν «ανήκει» σε κανένα από τους μέχρι στιγμής δίσκους του συγκροτήματος, κι όμως είναι κατά την άποψή μου ένα από τα καλύτερα και πιο μοντέρνα που έχουν γράψει ποτέ.

3. Αποδεικνύει με την επίδρασή του στην σκηνή το προφανές: οτι δηλαδή ότι και να κάνουν οι Metallica είναι καταδικασμένοι να τους αντιγράφουν.

  • SHARE
  • TWEET