JG Thirlwell & Simon Steensland

Ο Αυστραλός JG Thirlwell κι ο Σουηδός Simon Steensland είναι δύο συνθέτες με καριέρες που εκτείνονται για σχεδόν σαράντα και τριάντα χρόνια αντίστοιχα. Στην πορεία τους έχουν ασχοληθεί, άμεσα ή έμμεσα, με σχεδόν κάθε είδος μουσικής κι έχουν εμπλακεί σε έναν αχανή κατάλογο από μπάντες και διαφορετικά projects, σε τέτοιο βαθμό που καταλήγει άσκοπο να αναφερθούν εδώ. Αν θέλουμε να τραβήξουμε παράλληλες γραμμές στο έργο τους, κοινό έδαφος μπορεί να βρεθεί στην κινηματογραφική/θεατρική μουσική και στο ακραίο avant/progressive rock. Και είναι αυτοί ακριβώς οι μουσικοί χώροι που αποτελούν τα θεμέλια του "Oscillospira".

Ξετυλίγοντας το ηχητικό κουβάρι του άλμπουμ, παρατηρούμε ότι το μεγαλύτερο κομμάτι της μουσικής οριοθετείται από ακουστικά όργανα και είναι πρωτίστως κινηματογραφικής φύσης. Πέραν όμως των πυκνών στρωμάτων από βιολιά, όμποε, κλαρινέτα, κρουστά και πνευστά, ένα δεύτερο rock επίπεδο (τύμπανα, κιθάρα, μπάσο) έρχεται να προστεθεί σε πολλά σημεία του άλμπουμ, φέρνοντας την όλη εικόνα πολύ κοντά στο προοδευτικό rock και, για να είμαστε ακριβείς, στο Rock In Opposition ή το Zeuhl παρακλάδι του. Δηλαδή, στην πιο ακραία, στριφνή και δυσαρμονική του έκφραση. Προσέθεσε και κάποια αραιά χορωδιακά μέρη κι αρχίζεις να διαμορφώνεις μια εικόνα.

Το "Oscillospira" είναι, ως επί το πλείστον, ένα σκοτεινό και κινηματογραφικό άλμπουμ. Συχνά μοιάζει σαν ένα κολάζ από διαφορετικά μέρη και υφές, που έχουν όμως συρραφεί με παραδειγματικό τρόπο. Παρά τις συνεχείς αλλαγές οργάνων και θεμάτων, το ύφος δεν χάνει ποτέ την συνεκτικότητα του και παραμένει, σχεδόν πάντα, αλλόκοτο και στριφνό. Δεν θα βρεις φωτεινές ή εύκολες μελωδίες, υπάρχουν όμως επιβλητικές κορυφώσεις μέσα στις συνθέσεις, είτε με τα χορωδιακά, είτε με τα rock μέρη. Κυρίαρχος είναι ο ρόλος των τυμπάνων - παιγμένα από τον τεράστιο Morgan Ågren (Kaipa, D.Zappa, Devin Townsend, Magma) - στα οποία αντανακλάται περισσότερο ο προοδευτικός χαρακτήρας του άλμπουμ και μεγάλο μέρος των μικρών ή μεγάλων του καθάρσεων.

Παρά την μεγάλη του διάρκεια (70 λεπτά), το όλο εγχείρημα μπορεί να θεωρηθεί ως άκρως πετυχημένο. Ο λόγος είναι ότι οι οκτώ συνθέσεις εκμεταλλεύονται στο έπακρο τις δυνατότητες τους στο να πλάθουν εικόνες, μικροκοσμικά οράματα και συνονθυλεύματα από ακαθόριστες, ενδόμυχες σκέψεις. Η χαμαιλεόντεια ενορχηστρωτική του φύση, προσφέρει διαφορετική προοπτική και διαφορετικό βάθος σε κάθε ακρόαση. Σε αυτό συντελεί και η παραγωγή - κι εδώ βρίσκεται μια δεύτερη επιτυχία - που διαμορφώνει τελικά μια ηχητική πρόταση που φαντάζει απολύτως φρέσκια και σύγχρονη.

Όντας, πάνω απ' όλα, ένα μεγάλο μουσικό ταξίδι, το "Oscillospira" είναι ένα πολύ δυνατό άλμπουμ αλλόκοτων συγκινήσεων. Περισσότερο συμπαγές παρά πειραματικό, περιέχει μουσική που απευθύνεται στην φαντασία και είναι ικανό να παρασύρει στα λιβάδια του, τον ακροατή που αδιαφορεί για τα μουσικά όρια και απολαμβάνει την αισθητική πρωτοπορία ισόποσα, είτε στο avant rock, είτε σε υποβλητικά soundtrack ταινιών τρόμου. Hats off στους δημιουργούς του, δύο ανθρώπους της μουσικής που επιδεικνύουν ένα μέρος του ταλέντου και της δημιουργικής τους ευφυΐας.