Xandria

The Wonders Still Awaiting

Napalm Records (2023)
Από τον Αντώνη Μαρίνη, 28/03/2023
Η χορωδία τραγουδάει ακόμα
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Ακόμα κι αν μετά από είκοσι χρόνια παρουσίας το όνομα των Xandria σου είναι άγνωστο, δεν θα χρειαστείς περισσότερο από τα ενενήντα εισαγωγικά δευτερόλεπτα του "Two Worlds" για να καταλάβεις ακριβώς πού μπαίνεις. Τα πλήκτρα, η χορωδία, ο χαμηλός φωτισμός, τα αιθέρια φωνητικά, οι δίκασες, το συνοδευτικό κιθαριστικό ριφφ. Αν ξεχαστείς έστω στιγμιαία, θα έχεις κάθε λόγο να νιώσεις ότι ο χρόνος έσπασε και βρέθηκες πίσω στις μέρες που το συμφωνικό metal έβγαινε από το καβούκι του.

Εσύ που μουρμούρισες «αυτοί τότε όμως δεν έπαιζαν ακριβώς έτσι» έχεις τα δίκια σου, και παρά τα όποια σχόλια, δεν μπορώ παρά να επικροτήσω την παρέμβαση. Ακριβώς όπως στο "Theater Of Dimensions", το σκοτάδι είναι πιο έντονο. Η παραγωγή έχει αφήσει τον παλιομοδίτικο αέρα για μία πιο γυαλισμένη υφή. Οι ανατολίτικες πινελιές πηγαίνουν λίγο ακόμα στην άκρη του κάδρου. Την ίδια στιγμή, όλα τα βασικά συστατικά είναι παρόντα και η εκτέλεση της συνταγής βγάζει ακόμα εκείνη την ευχάριστα σχεδόν power αίσθηση.

Τι κι αν οι καιροί έχουν αλλάξει. Τι κι αν δίπλα στον Marco Heubaum δεν υπάρχει ούτε μισό πρόσωπο από το παρελθόν της μπάντας. Η δήλωση του "Reborn", με τα ολόγλυκα κουπλέ και τη μεγαλεπήβολη γέφυρα, αρκεί για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Η Ambre Vourvahis κερδίζει τις εντυπώσεις άκοπα. Χωρίς να προσπαθεί βεβιασμένα να γεμίσει τα παπούτσια των προκατόχων της, δίνει μία αναπάντεχη φρεσκάδα στο υλικό. Αν χρειάζεσαι απόδειξη, το "Ghosts" σου τη σερβίρει στο πιάτο με τον πιο απλό, άμεσο τρόπο. Και με λίγα γρυλίσματα, έτσι για το γούστο.

Οι άγραφοι κανόνες του ύφους τηρούνται ευλαβικά στο "The Wonders Still Awaiting". Το νόημα του δίσκου δεν βρίσκεται στις ανατροπές που δεν έρχονται, αλλά στο πόσο σωστά χρησιμοποιούνται γνώριμα μοτίβα για να φτιάξουν κάτι νέο. Αν ρωτάς εμένα, το σύνολο θα έβγαινε κερδισμένο με λίγο ψαλίδισμα. Ακόμα κι έτσι ωστόσο, από το πέρασμα του Ralf του γνωστού του Scheepers στο "You Will Never Be Our God" μέχρι τις υπερπαραγωγές των "Mirror Of Time" και "Astéria", στα εβδομήντα λεπτά υπάρχουν αρκετές στιγμές που τραβάνε τα πάντα ψηλότερα.

  • SHARE
  • TWEET