Wynardtage

Οι πιο μυημένοι ήδη γνωρίζουν με τι έχουν να κάνουν όταν ακούν το όνομα Wynardtage: ατόφιος γερμανικός industrial/ ebm ήχος, βγαλμένος αυτούσια μέσα από τα electro gothic dancefloors, προορισμένος να αγγίξει τη σκοτεινή αγκαλιά ολόκληρης της Ευρώπης. Άραγε το καταφέρνει με το τέταρτο, κατά σειρά, δίσκο "The Grey Line"; Καλή ερώτηση.

Ο Kai A., ψυχή και φωνή αυτού του electro project, κυκλοφόρησε το νέο του εγχείρημα, βάζοντας τον πήχη ψηλά, προκαλώντας μας να ασχοληθούμε μαζί του εκτενέστερα ή αλλιώς να προσπεράσουμε προς πιο γνωστά του χώρου νερά. Το "The Grey Line" δεν είναι κάτι το διαφορετικό, δυστυχώς - αυτό όμως δε σημαίνει πως είναι ένα κακό άλμπουμ. Μάλλον αδιάφορο.

11 συνθέσεις που πατούν σταθερά στα χνάρια των Hocico και των λατρεμένων Βρετανών Aslan Faction (RIP), που συνδυάζουν αμήχανα την απαγγελία στίχων electro ανδρικών φωνητικών με γυναικεία επιθετικά (βλέπε Mel G.), υπό την καθοδήγηση electro beat ήχων, προκαλώντας άλλοτε την προσοχή και άλλοτε την παντελή αδιαφορία του ακροατή.

Μουσικά υπάρχουν αρκετά καλές ιδέες που, όμως, 9 στις 10 μένουν προσκολλημένες σε γνώριμα στερεότυπα και δεν εξελίσσονται. Ξεχώρισα, σχετικά άνετα, τα "The Grey Line" και "Tragic Hero", λόγω της ολοκληρωτικής σκοτεινότητάς τους, την ώρα που τα "Crash of A Star" και "Mask" φλερτάρουν αναιδώς με χαρωπά psychedelic beats.

Τα τρία τελευταία tracks του άλμπουμ είναι remixed από Painbastard, Esc και X- Fusion και δίνουν τη δική τους άποψη στα ήδη υπάρχοντα "Now We Are Alive", "Mask" και "Tragic Hero" αντίστοιχα. 76 λεπτά που κύλησαν άνετα στις πρώτες ακροάσεις, βασανιστικά σε εκείνες που ακολούθησαν. Τι άλλο περιμένουμε αυτή τη χρονιά στο συγκεκριμένο ιδίωμα; Για να δούμε...