Witch

Τους θυμάστε τους Dinosaur Jr (επί τη ευκαιρία, είναι σε μίνι περιοδεία λόγω του πρόσφατου επανασχηματισμού τους); Ο κιθαρίστας τους J. Mascis σχημάτισε τους Witch κι επιστρέφοντας στην παλιά του αγαπημένη ενασχόληση, βρίσκεται πλέον πίσω από τα drums.

Αν γυρίζαμε το χρόνο πίσω περί τα τέλη '60 κι αρχές με μέσα '70, οι Witch θα ήταν σίγουρα support σε συναυλίες των Blue Cheer και Black Sabbath. Πρωτόγονη παραγωγή, αντάξια της εποχής εκείνης, με χαμηλοκουρδισμένες κιθάρες, ριφοειδές μπάσο, μονολοθικό ήχο στα τύμπανα και υποχθόνια φωνητικά που σίγουρα στοίχειωσαν για πάντα το στούντιο της ηχογράφησης. Δε στάθηκαν όμως μόνο εκεί, αλλά εμπλούτισαν τη μουσική τους με αρκετές νότες ψυχεδέλειας που διαμόρφωσε και καθόρισε τον ήχο τους κι εν τέλει δίνει στη μπάντα την προσωπικότητα και το στίγμα που επιθυμεί να αφήσει.

Από το εναρκτήριο "Seer", που είναι πολύυυυυ μεγάλο τραγούδι, ως το επικών διαστάσεων 14λεπτο επίλογο "Isadora" τα πάντα κυλούν όπως πρέπει, δημιουργώντας ήχους και εικόνες που παραπέμπουν σε άλλες εποχές, ανίερες, κολάσιμες μα πάντα σαγηνευτικές.

Τα καλά νέα είναι ως είθισται για το τέλος, γι' αυτό σας ενημερώνω με απεριόριστη χαρά ότι εδώ και δύο μήνες η κυκλοφορία διατίθεται και από τα γνωστά μας/σας δισκοπωλεία.

Οι Witchcraft έκαναν την αρχή, οι Wolfmother, αν και δεν ανήκουν σε doom / stoner μονοπάτια, πήραν τη σκυτάλη και πλέον η Αγία "W" Τριάδα ολοκληρώθηκε επάξια με τους Witch, οπότε δημιουργείται το ερώτημα: Την ασπάζεστε... ή την απορρίπτετε; Doom on... or forever be doomed?

Τα (αρχέγονα) σέβη μου...