Vomitory

Η αλήθεια είναι ότι οι Vomitory είναι παλιά καραβάνα στη σουηδική death metal σκηνή. Ιδρύθηκαν από τον Urban Gustafsson το 1989 και συνεχίζουν -παρά τα κλασικά πέρα δώθε μελών- ακάθεκτοι από τότε. Όπως επίσης αλήθεια είναι ότι πρόκειται για μία από τις πιο «τίμιες» μπάντες εκεί έξω. Παρ' όλα αυτά, για κάποιο λόγο, δεν έπαιξαν ποτέ τους μπάλα στην πρώτη εθνική. Ίσως γιατί περίμεναν μέχρι το 1996 για να κυκλοφορήσουν το πρώτο τους full length και είχαν περιοριστεί στα demo μέχρι τότε. Ποιός ξέρει;

Εκεί που θα πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να εστιάσει ο ακροατής είναι στη σταθερότητα που επιδεικνύουν οι Σουηδοί στη δισκογραφία τους. Ειδικά όταν το φετινό "Opus Mortis VIII" -όγδοος δίσκος για τη μπάντα, όπως υποδεικνύει και ο τίτλος- είναι ένα πραγματικό «διαμαντάκι» για τον ήχο αυτό. Αρκεί φυσικά να μην περιμένει κανείς κάτι καινοτόμο, γιατί σε αυτή την περίπτωση μάλλον θα απογοητευτεί.

Το εξώφυλλο είναι μόνο κάπως παραπλανητικό (και ολίγον κιτς), καθώς σε προϊδεάζει για μία πιο «επική» χροιά στα κομμάτια του δίσκου, ενώ κάτι τέτοιο δεν ισχύει στην πράξη. Με εξαίρεση το "Shrouded Ιn Darkness", ένα καλό, βαρύ, mid paced τραγούδι που δανείζεται ένα από τα κλασικά Bolt Thrower riff για την εισαγωγή του και βγάζει ένα διακριτικό πολεμικό feeling.

Πέραν αυτής της μικρής παρασπονδίας -που μεταξύ μας δε νομίζω να χαλάσει και κανέναν- τα υπόλοιπα κομμάτια του "Opus Mortis VIII" κυμαίνονται γύρω από τον παραδοσιακό ήχο των Vomitory. Brutal death, σφυρηλατημένο στο αμόνι των Grave από τους master του είδους Entombed, με την προσωπική σφραγίδα της μπάντας πάντα. Μπορεί να μη φτάνουν την εποχή των "Blood Rapture", "Revelation Nausea", κατά την οποία η μπάντα είχε πιάσει το peak της, αλλά σίγουρα αποτελούν μία δυνατή δεκάδα και η μικρή διάρκεια του άλμπουμ δεν κουράζει.

Γενικά, για τον οπαδό της, κακά τα ψέματα, παρηκμασμένης σουηδικής σκηνής που δε θέλει να περιμένει πότε θα ξαναβγάλουν (τον ίδιο) δίσκο οι Dismember ή οι Unleashed για να ακούσει κάτι ανάλογο, η εν λόγω κυκλοφορία αποτελεί μία καλή επιλογή, ενώ δεν είναι κακό και για πρώτη γνωριμία με τη μπάντα.