Korn

«Ήμασταν dubstep πριν υπάρξει dubstep. Πολύ γρήγορα drums, πολύ δυνατό μπάσο. Φέρναμε 120 ηχεία μπροστά στη σκηνή. Χρησιμοποιούσαμε πολύ μπάσο», δήλωση του Jonathan Davis σχετικά με τη νέα κυκλοφορία τους. «You were shit before shit» απάντηση αγνώστου στο internet.

Για να πάρουμε τα πράγματα λίγο με τη σειρά. Η προηγούμενη δουλειά των Korn, το "Korn III: Remember Who You Are", ήταν μια επιτυχημένη επιστροφή στον αρχικό τους ήχο. Είχαν χρησιμοποιήσει μετά από χρόνια τον Ross Robinson στην παραγωγή και όλα έδειχναν ότι θα υπήρχε μια ανάλογη συνέχεια. Δεν πέρασε αρκετός καιρός και οι Korn  μπήκαν στη διαδικασία συγγραφής νέο υλικού, κάνοντας και κάποιες δηλώσεις για ένα τραγούδι που θυμίζει τους Soundgarden, ώσπου ξαφνικά μπήκε το όνομα του Skrillex στην εξίσωση. Δεν είναι η πρώτη φορά που οι Korn δοκίμασαν κάτι το διαφορετικό. Στο "See You On The Other Side" στην παραγωγή ήταν οι Atticus Ross & The Matrix και η προσπάθεια τους ήταν επιτυχημένη, τόσο καλλιτεχνικά, όσο και εμπορικά.

Για το "The Path Of Totality", όπως προείπαμε, συνεργάστηκαν με τον Skrillex, καθώς και με τους Excision, Downlink, Noisia, ονόματα που στη dubstep μουσική σκηνή είναι σημαντικά. Το γνωστότερο ίσως όνομα είναι ο Sonny Moore, που ξεκίνησε ως τραγουδιστής των post-hardcore From First To Last και μετά την αποχώρηση του το 2007 έγινε γνωστότερος με το όνομα Skrillex, με μια συνεχή ανοδική πορεία στο χώρο του dubstep / electro house που κατέληξε σε τρεις υποψηφιότητες για Grammy το 2011.

Το πρώτο δείγμα του άλμπουμ ήρθε με το "Get Up", που ήταν η πρώτη συνεργασία των Korn με τον Skrillex, και το αποτέλεσμα ήταν κάτι περισσότερο από ενθαρρυντικό, καθώς το πάντρεμα της μουσικής του συγκροτήματος με τις λούπες του Skrillex πέτυχε απόλυτα. Και η συνέχεια είναι ακόμα καλύτερη, καθώς σε όλο το άλμπουμ ο «Frankenstein» που φοβούνταν αρκετοί ακροατές έχει βγει όμορφος! Υπάρχουν τραγούδια που σε κολλάνε με τη μία, όπως τα "Chaos Lives in Everything", "Narcissistic Cannibal" καθώς και το bonus track "Fuels The Comedy", δίχως τα υπόλοιπα να είναι άσχημα.

Βέβαια, εάν κάτσουμε να ψειρίσουμε το άλμπουμ, θα βρούμε ότι γενικά κιθάρα και μπάσο είναι χαμένα αρκετά και η ζυγαριά γέρνει λίγο περισσότερο προς dubstep, απ' ότι σε Korn, αλλά και πάλι δεν αμαυρώνει κατά πολύ το τελικό αποτέλεσμα, γιατί αυτό που έχει σημασία είναι ότι περιέχει αρκετά καλά τραγούδια, ιδανικά τόσο για να ξεσηκώσουν τους οπαδούς των Korn, όσο και να ακουστούν σε χορευτικά club.
  
Για να γίνει ακόμα πιο ενδιαφέρουσα η κυκλοφορία, στη special edition βρίσκουμε κι ένα live των Korn που είχαν δώσει σε ένα «χωράφι», με τη μόνη διαφορά ότι δεν υπάρχει καθόλου κοινό, θυμίζοντας κάπως το "Pink Floyd: Live At Pompeii", και ανάμεσα στα 16 τραγούδιά του συναντάμε και τα "Here To Stay", "Freak On The Leash", "Shoots And Ladders".

Από άλμπουμ της χρονιάς στο Revolver Magazine μέχρι το 0,5/5 που πήρε από γνωστό μουσικό site, η απόσταση είναι μεγάλη. Δεν είναι η κυκλοφορία που θα αλλάξει την ιστορία της μουσικής, αλλά δεν είναι και για πέταμα. Ένα credit τούς το δίνουμε, καθώς δοκίμασαν κάτι το διαφορετικό, σε μια περίοδο που δεν είχαν τίποτα να χάσουν. Το status τους είναι δεδομένο και, ακόμα και εάν το πείραμα δεν ήταν πετυχημένο, δε θα τους κόστιζε πολύ. Και αφού τα κατάφεραν, ακόμα καλύτερα. Το "The Path Of Totality" έχει δυναμικά τραγούδια που σε κερδίζουν από το πρώτο άκουσμα. Θα αντέξει στο χρόνο; Λογικά θα έχουμε και άλλα πειράματα με τέτοιες συνεργασίες και τότε θα μπορούμε να το κρίνουμε καλύτερα. Αλλά μέχρι τότε στο repeat το "Narcissistic Cannibal" για ασταμάτητο headbanging ή/και χορό.