Voivod

Μολονότι οι Voivod ανήκουν σε εκείνα τα λίγα συγκροτήματα που όλοι μνημονεύουν για την πρωτοπόρο τους αισθητική, την προοδευτική πορεία και την ανοιχτομυαλιά που επέδειξαν κατά τη διάρκεια της δισκογραφικής τους πορείας, από την άλλη είναι μια μπάντα που γενικά δεν της δόθηκε ποτέ ένα αξιόλογο βήμα να διεκδικήσει επάξια τις δάφνες της. Ναι, θα μου πείτε τα κλασικά άλμπουμ τους έχουν ακουστεί και μνημονευτεί και ιδίως τα "Dimension Hatross" και "Nothingface" έχουν επηρεάσει συγκροτήματα επί συγκροτημάτων, αλλά από κει και πέρα με αφορμή και το νέο, ολόφρεσκο "Target Earth" οι Καναδοί για κάποιον λόγο, ίσως το χαρακτηριστικής Voivod αισθητικής εξώφυλλο, ίσως το ολοένα και αυξανόμενο cult status τους, προκαλούν για μια ακόμα επανασύσταση.

Και πόσο πιο ταιριαστή επανασύσταση θα μπορούσε να γίνει με ένα τέτοιο άλμπουμ που να παρουσιάζει τους Voivod ανανεωμένους, διψασμένους και ταυτόχρονα φιλόδοξους και χωρίς να επαναπαύονται στο status που λέγαμε. Αν αναλογιστεί κανείς ότι με νέο πλέον κιθαρίστα, τον Dan Mongrain, το συγκρότημα καταφέρνει να αγγίξει επακριβώς την κληρονομιά και το χαρακτηριστικό δυσαρμονικό λαβύρινθο της κλασικής περιόδου. Οι κιθάρες στους Voivod πάντα ήταν ένα σημείο που απογείωνε τις προσπάθειες τις μπάντας για τάση προς το προοδευτικό και το πειραματικό thrash, και ο Mongrain παρουσιάζεται όχι απλά ο ιδανικός, αλλά σα να έχει κάνει ιδιαίτερη πρακτική γύρω από τα πρότυπα του "Nothingface" και του "Dimension Hatross", ενώ ταυτόχρονα το συνθετικό ταλέντο που επιδεικνύει παρουσιάζει τους Voivod ακμαίους και άψογα φορμαρισμένους. Προσθέστε και την επιστροφή του Blacky στο μπάσο και έχετε κατά τα τρία τέταρτα την κλασική σύνθεση των δίσκων που επηρέασαν ένα μεγάλο μέρος του ακραίου ήχου των 90s. Παίζει για παράδειγμα το "Corps Étranger" και η τριακονταετής πορεία σχεδόν των Voivod στα μουσικά δρώμενα παρουσιάζεται σε όλο της το μεγαλείο. Σκεπτόμενο thrash με την έντονη αντισυμβατική πειραματική διάθεση που τους διακατείχε και τότε και ένας ήχος φρέσκος που ήδη έχει επανέλθει στην επικαιρότητα μέσα και από την σχετική αποδοχή νέων γκρουπ σαν τους Vektor πχ.

Και έτσι ένα συγκρότημα που απέχει πολύ από το να καταστεί δημοφιλές, εν καιρώ παρουσιάζει το "Target Earth" που με λίγα λόγια αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα επιρροής συγκροτημάτων που πατούν πάνω στις Voivod φόρμες. Αντισυμβατικό, περίεργα μέτρα, προοδευτική λογική και σύγχρονη αντίληψη μέσα από το γνώριμο Voivod φίλτρο του μη ρυθμικού. Δυσαρμονικά riff και το γνωστό καλπάζον μπάσο, πάνω στο οποίο εξελίσσεται η συστηματικά φουτουριστική συνθετική ορμή και άποψη του συγκροτήματος.

Παρόλα αυτά, το "Target Earth" δεν ακούγεται «επιτηδευμένα παλιακό» ούτε προσπαθεί να αναδημιουργήσει τα ήδη κεκτημένα, αλλά δανειζόμενο τις πρότερες εμπειρικές δόσεις επιτυχημένου ήχου καταφέρνει να σταθεί αυτόφωτο μετά τις προηγούμενες κάπως πιο «κανονικές» κυκλοφορίες των Voivod. Οι οπαδοί θα σπεύσουν, οι υπόλοιποι δεχτείτε την επανασύστασή τους και ανακαλύψτε τους εκ νέου.