The Aristocrats: «Θέλουμε κάθε φορά να εξερευνούμε τις δυνατότητες μας»

Το νέο live άλμπουμ, η μοναδική τους χημεία, οι Rush, ο Steven Wilson και οι κυκλοφορίες της προηγούμενης δεκαετίας

Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 08/06/2021 @ 13:01

Δεν είναι τυχαία η αναγνώριση και η δημοφιλία της οποίας τυγχάνει τρίο των The Aristocrats, παρά το ότι στη βάση τους η fusion/rock/jazz μουσική τους πρόταση στηρίζεται σε αυτοσχεδιασμούς και την έλλειψη ξεκάθαρουν δομών, κάνοντας τη με αυτό τον τρόπο λιγότερο εύπεπτη. Ο σημαντικότερος λόγος είναι προφανώς το τρομερό ταλέντο που έχουν ξεχωριστά ο καθένας από τους Guthrie Govan (κιθάρα), Marco Minnemann (drums) και Bryan Beller (μπάσο), όπως και η ιδιαίτερη χημεία που έχουν αναπτύξει μεταξύ τους. Παράλληλα, η συμμετοχή τους σε διάφορα project και οι συνεργασίες τους με μουσικούς όπως ο Steven Wilson, ο Joe Satriani ή οι Zappa Plays Zappa έχουν βοηθήσει στο να γίνει ακόμα πιο γνωστό το ταλέντο τους σε περισσότερο κόσμο. Όμως, υπάρχει κι ένας τρίτος λόγος που είναι απόλυτα εμφανής στη συνέντευξη την οποία θα διαβάσετε παρακάτω: πρόκειται για εξαιρετικά ενδιαφέροντες καλλιτέχνες και ωραίους τύπους, με άποψη, με προσωπικότητα, με χιούμορ και γνώση. Κι αυτό είναι κάτι που αντανακλάται στη μουσική τους.

Με αφορμή το νέο live άλμπουμ που κυκλοφόρησαν πριν λίγο καιρό, το "Freeze! Live In Europe 2020" είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε για μια σειρά από ενδιαφέροντα θέματα και με τους τρεις: από το πώς τους επηρέασε η πανδημία και το lockdown και πώς διατήρησαν την παραγωγικότητά τους, ως τους Rush και τον Neil Peart, τη συνεργασία με τον Steven Wilson, το σόλο του "Drive Home", καθώς και τις κυκλοφορίες που ξεχώρισαν την προηγούμενη δεκαετία.

Πρόκειται για μια απολαυστική συνέντευξη που αξίζει να διαβάζετε, αλλά κυρίως αξίζει να τσεκάρετε τις μουσικές τους και κυρίως την επόμενη φορά που θα επισκεφτούν τη χώρα μας να πάτε να τους δείτε ζωντανά!

The Aristocrats

Γεια σας! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά και ασφαλείς. Πώς πήγε για εσάς αυτή η τρελή χρονιά και πώς βλέπετε τα πράγματα πλέον;

Bryan: Σ' ευχαριστώ που ρωτάς! Είμαι στην ευχάριστη θέση να αναφέρω ότι είμαι ασφαλής και ελεύθερος από COVID. Ήταν μια χρονιά που κύλησε σε πιο αργούς ρυθμούς, με κάποια δουλειά αλλά και περισσότερο χρόνο για επιπλέον προβληματισμό και επαναφόρτιση μπαταριών. Ξέρω ότι η κατάσταση ήταν διαφορετική για όλους μας, και πως το τι μπορούμε να κάνουμε από εδώ και στο εξής θα εξαρτηθεί από την κατάσταση του «πως είμαστε όλοι» περισσότερο του «πώς είναι ο καθένας ξεχωριστά». Ή του «πώς είναι το συγκρότημα;». Ελπίζουμε ότι τα πράγματα θα είναι ασφαλή, ώστε να ανοίξουν σύντομα και να μπορούμε να επιστρέψουμε στη σκηνή και να παίξουμε δυνατά και πάλι.

Guthrie: Ήταν όντως ένα περίεργος χρόνος, αλλά είμαι σίγουρος ότι υπάρχει «φως στο τέλος του τούνελ». (Είμαι βέβαιος ότι όλοι θα ήθελαν να γνωρίζουν περίπου πόσο μακρύ είναι αυτό το τούνελ, αλλά υποθέτω ότι θα το μάθουμε τελικά!) Εν πάση περιπτώσει, κατάφερα με κάποιο τρόπο να αποφύγω τον ιό που προκάλεσε όλη αυτήν την αθλιότητα - όπως και όλοι οι άνθρωποι στον «κύκλο» μου - οπότε υπό αυτήν την έννοια, αισθάνομαι πολύ τυχερός: τα πράγματα θα μπορούσαν σίγουρα να είναι πολύ χειρότερα.

Marco: Ειλικρινά, έκανα τα ίδια πράγματα που κάνω συνήθως, εκτός από τις περιοδείες. Υπάρχει πάντα κάτι που έχω να γράψω ή να ηχογραφήσω, εργασίες που έχω να κάνω στο στούντιο ή τοπικές εκπομπές για να με φιλοξενήσουν. Έτσι, δεδομένου ότι ζω στην εξοχή της Νότιας Καλιφόρνια, δεν κατάλαβα ιδιαίτερη διαφορά. Ήταν και είναι, πάντως, μια φρικτή περίοδος για τον κόσμο, η οποία ελπίζουμε ότι θα βελτιωθεί γρήγορα. 

Μερικές φορές, όταν η ζωή σου λέει «σταμάτα» είναι καλύτερα να το κάνεις

Είναι γνωστό πως περιοδεύετε έντονα, ειδικά με τους The Aristocrats, αλλά και με τις άλλα σχήματα που έχετε ή συμμετέχετε, οπότε φαντάζομαι πως βρεθήκατε με περισσότερο ελεύθερο χρόνο στα χέρια σας από ό, τι έχετε συνήθως. Πώς καταφέρατε να διατηρήσετε τη θετικότητά σας και να παραμείνετε αι παραγωγικοί;

Bryan: Όπως ανέφερα παρακάνω, προσωπικά επικεντρώθηκα περισσότερο στην έννοια της «θετικότητας» παρά σε αυτήν της «παραγωγικότητας», και αυτό αποδείχθηκε πολύ καλή επιλογή. Αυτή ήταν μια ευκαιρία, κατά κάποιο τρόπο. Μερικές φορές, όταν η ζωή σου λέει «σταμάτα», είναι καλύτερα να πηγαίνεις με τη ροή παρά εναντίον της. Σύντομα, ο κόσμος θα επιστρέψει στην «κανονική» του κατάσταση και όλοι θα τρέχουν ξανά σαν τρελοί... Γι' αυτό το απολαμβάνω όσο διαρκεί.

Guthrie: Δεν είμαι σίγουρος ότι πράγματι κατάφερα πραγματικά να παραμείνω ιδιαίτερα «θετικός και παραγωγικός», καθ' όλη τη διάρκεια του περασμένου έτους: το αίσθημα έμπνευσης συχνά ξεκινά από κάποιου είδους εξωτερικό ερέθισμα και δεν υπήρχαν ιδιαίτερα πολλά τέτοια τον τελευταίο καιρό! Βέβαια... είναι μάταιο να παραπονιόμαστε για κάτι που είναι εντελώς πέρα από τον έλεγχό μας, γι' αυτό έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα για να αγκαλιάσω τον Στωικισμό (μια ελληνική εφεύρεση, αν δεν κάνω λάθος!), ενώ όλοι περιμένουμε να επιστρέψει κάποιο είδος κανονικότητας στον κόσμο μας.

Για μένα, ίσως το πιο ενδιαφέρον μουσικό υποπροϊόν του τελευταίου έτους ήταν ότι πραγματοποίησα πολλές απομακρυσμένες ηχογραφήσεις για διάφορα soundtrack ταινιών του Hans Zimmer: αυτό μου έδωσε μια μεγάλη ευκαιρία να εξερευνήσω μερικές διαφορετικές πτυχές του παιξίματος της κιθάρας (περισσότερο στο κομμάτι των δομών και του σχεδιασμού ήχου, σε αντίθεση με το να παίζω σόλο κλπ), οπότε έμαθα πραγματικά πολλά και αισθάνομαι σαν να έχω γίνει πιθανώς ένας πιο «ολοκληρωμένος» μουσικός, ως αποτέλεσμα όλων αυτών των ηχητικών πειραμάτων!

Marco: Ηχογραφούσα άλμπουμ και τραγούδια και είμαι πολύ τυχερός που βρίσκομαι στη θέση να έχω ένα μουσικό στούντιο στο σπίτι μου, το οποίο μου επιτρέπει να γράφω μουσική όποτε θέλω. Έτσι, κάπως σαν ειρωνεία, μάλλον βρέθηκα να παίζω κατά τη διάρκεια αυτής της χρονικής περιόδου πιθανώς περισσότερο από ό, τι όταν περιοδεύω. 

Ο καθένας επεξεργάζεται τα πράγματα διαφορετικά και ότι δεν υπάρχει «σωστός» τρόπος να αντιμετωπίσει κάποιος αυτήν την κατάσταση

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών οι μουσικοί και η μουσική βιομηχανία γενικότερα έμοιαζαν να εξαρτώνται όλο και περισσότερο από τις ζωντανές εμφανίσεις, τις περιοδείες κλπ. Κατά τη γνώμη μου, αυτό ανάγκασε πολλούς καλλιτέχνες να θέσουν τη δημιουργικότητα και τη συγγραφή νέας μουσικής κάπως σε δεύτερη μοίρα, βλέποντάς τα ως μια υποχρέωση, ώστε να έχουν έναν νέο λόγο για να περιοδεύσουν ξανά. Πρώτον, συμφωνείτε με αυτό; Πιστεύετε ότι όλη αυτή η κατάσταση ίσως και να βοήθησε τους μουσικούς να επικεντρωθούν ξανά στο κομμάτι της δημιουργικότητας;

Bryan: Νομίζω ότι το θέμα του πώς οι συσχετιζόμενες αξίες του να περιοδεύεις και του να ηχογραφείς μουσική επηρεάζουν τη βιομηχανία μας είναι ένα κάτι που έχει συζητηθεί αρκετά. Γι’ αυτό το λόγο θα το αφήσω στους άλλους, καθώς ο καθένας αισθάνεται τις δικές του καλλιτεχνικές και επιχειρηματικές επιλογές με τον δικό του τρόπο. Είμαι πολύ ευγνώμων για οποιαδήποτε επιτυχία είχαμε ως συγκρότημα. Επίσης, ο χώρος της μουσικής και της ψυχαγωγίας δεν είναι μια εύκολη βιομηχανία και ποτέ δεν ήταν, ανεξάρτητα από τις πιο πρόσφατες προκλήσεις που δυσκόλεψαν ακόμα περισσότερο της λειτουργία της. 

Έχω τη δική μου προσωπική άποψη για τη συγκεκριμένη κατάσταση (του COVID) και πώς μας έχει επηρεάσει ως δημιουργικούς ανθρώπους. Νομίζω ότι στην αρχή, την περίοδο Μάρτιο/Απρίλιο/Μάιο του 2020, υπήρξε ένα μεγάλο κίνημα να κάνουμε βίντεο συνεργασίας και γενικά να κάνουμε ότι χρειαστεί ώστε να δείξουμε ότι υπάρχουμε ακόμα ως μουσικοί. Το βρήκα ωραίο σαν σκέψη, επειδή οι άνθρωποι χρειάζονταν και ήθελαν μουσική στη ζωή τους και ξαφνικά δεν υπήρχαν ζωντανές εμφανίσεις, οπότε με αυτό τον τρόπο μπορούσαν να παρακολουθήσουν κάτι στο διαδίκτυο, σαν μια «εικονική συναυλία από ένα συγκρότημα». Αλλά μέσα μου ένιωθα ότι ήθελα και χρειαζόμουν χρόνο για να ξαναφορτίσω τις μπαταρίες μου. Χωρίς νέα ερεθίσματα - την αίσθηση του να ζεις και να επεξεργάζεσαι τη ζωή - είναι δύσκολο να υπάρξει ποιοτική δημιουργική παραγωγή. Έτσι λειτουργώ εγώ, έτσι κι αλλιώς. Οπότε, ένιωσα ότι ήταν σημαντικό να πούμε ως καλλιτέχνες ότι δεν «χρειαζόταν» να δημοσιεύσουμε κάτι, και ότι ήταν εντάξει να αφιερώσουμε χρόνο στους εαυτούς και να καταλάβουμε τι θέλουμε να πούμε για αυτόν τον πολύ παράξενο και προκλητικό νέο κόσμο στον οποίο βρεθήκαμε όλοι ξαφνικά. Αυτό ήταν στην πραγματικότητα το πρώτο βίντεο που δημοσίευσα, απλά ένα γρήγορο μήνυμα που έλεγε ακριβώς αυτό.

Στη συνέχεια, μετά από μια περίοδο μηνών ενδοσκόπησης και ιδιωτικής ζωής, ένιωσα γεμάτος ενέργεια να κάνω δύο πράγματα: 1) Ξεκίνησα να δουλεύω πάνω στο νέο live άλμπουμ των The Aristocrats, το οποίο κυκλοφορήσαμε, ώστε να δώσουμε κάτι ξεχωριστό στους οπαδούς μας, το οποίο δεν θα ήταν απλά ένα γρήγορο βίντεο με εμάς να παίζουμε στα υπνοδωμάτιά μας, αλλά αντ' αυτού θα ήταν μια πραγματική αποτύπωση του τι κάναμε πάνω στη σκηνή ακριβώς πριν χρειαστεί όλοι να πάμε σπίτια μας. 2) Έφτιαξα ένα παράλογο, τρελό μουσικό βίντεο για το τραγούδι "A Quickening" από το τελευταίο μου σόλο άλμπουμ "Scenes From The Flood", το οποίο ήθελα να αποτελεί ένα σατιρικό σχόλιο για το πού βρεθήκαμε ως καλλιτέχνες: Όλοι στο σπίτι, παράγοντας περιεχόμενο που θα αναρτηθεί στο διαδίκτυο, το οποίο θα το δουν άνθρωποι οι οποίοι ήταν επίσης παγιδευμένοι στο σπίτι και οι οποίοι πιθανότατα έκαναν το ίδιο πράγμα. Και τότε οι δημιουργικοί χυμοί άρχισαν να ρέουν ξανά, παράλληλα με κάποιες ενδιαφέρουσες απομακρυσμένες ηχογραφήσεις, οι οποίες βοήθησαν να γεμίσει ο χρόνος. 

Όμως, φρόντισα επίσης να μην γεμίζω κάθε μέρα μόνο με δουλειά, αλλά να βρίσκω χρόνο για να σταματήσω και να απολαύσω τη ζωή, να απομακρυνθώ από το «κουτί» μου, να βγω έξω στη φύση, να πάω για πεζοπορία στα βουνά και να κάνω ένα ταξίδι με τη μοτοσικλέτα μου που και που. Αυτά είναι τα πράγματα που μου λείπουν όταν περιοδεύω συνεχώς, οπότε για μένα ήταν μια ωραία ευκαιρία (έστω κι αν αυτή προήλθε από ένα στενάχωρο λόγο, την πανδημία COVID) να βρω χρόνο για πράγματα εκτός μουσικής.

Αντιλαμβάνομαι ότι ο καθένας επεξεργάζεται αυτά τα πράγματα διαφορετικά και ότι δεν υπάρχει «σωστός» τρόπος να αντιμετωπίσει κάποιος αυτήν την κατάσταση. Αυτή είναι η εμπειρία που αποκόμισα. Το πώς οι άλλοι μουσικοί επεξεργάζονται τη δημιουργικότητά τους κατά τη διάρκεια αυτής της παράξενης περιόδου είναι η επιλογή τους, και για μένα κάθε επιλογή είναι αποδεκτή.

The Aristocrats - Freeze Live In Europe

Πώς αποφασίσατε να κυκλοφορήσετε ένα ζωντανό άλμπουμ αυτήν τη χρονική στιγμή; Θεωρήσατε ότι θα βοηθούσε να καλυφθεί κάπως το κενό; Ή απλά ακούσατε τις ηχογραφήσεις και σκεφτήκατε ότι το υλικό ήταν πολύ καλό για να μην το μοιραστείτε με τον υπόλοιπο κόσμο;

Marco: Λίγο κι από τα δύο. Πρώτα απ' όλα, εξυπηρετεί ένα σκοπό ως αναμνηστικό για τους οπαδούς που παρακολούθησαν τις εμφανίσεις μας από κοντά, κατά τη διάρκεια της τελευταίας μας περιοδείας, ενώ παράλληλα αναπληρώνει το κενό - ή ας πούμε ότι δίνει μια μικρή εικόνα για το πώς πήγε η περιοδεία μας - σε εκείνους που δεν μπόρεσαν να μας δουν, λόγω του αποκλεισμού από την πανδημία. Αλλά, ακούσαμε το υλικό που ηχογραφήσαμε και εκπλαγήκαμε θετικά από το πόσο καλά ακουγόταν. Έτσι, συνολικά, τολμώ να πω ότι πρόκειται για μια τίμια κυκλοφορία.

Κάθε άλμπουμ μας διαθέτει ορισμένα στοιχεία που τα εμπνευστήκαμε από την αμοιβαία επιθυμία μας να εκπλήξουμε ο ένας τον άλλον και να συνεχίσουμε να εξερευνούμε/επεκτείνουμε τις δυνατότητες αυτής της μορφής του τρίο

Όπως ήταν φυσικό το σετ βασίζεται στο τελευταίο σας άλμπουμ. Πώς βλέπετε το "You Know What...?;" τώρα έχει περάσει καιρός από την κυκλοφορία του; Πού θα το κατατάσσετε στη δισκογραφία σας;

Guthrie: Λοιπόν, κάθε ένα από τα άλμπουμ μας απαθανατίζει μια διαφορετική φάση στη δημιουργική εξέλιξη του συγκροτήματός και το "You Know What...?", αποτελεί αυτήν τη στιγμή το πιο πρόσφατο, ηχογραφημένο στο στούντιο στιγμιότυπο του τρόπου που γράφουμε μουσική ο ένας για τον άλλο.

Θεωρώ πως υπάρχει ένα κοινό νήμα το οποίο διατρέχει όλα τα άλμπουμ μας - μια αντανάκλαση της φυσικής «χημείας» που μοιραζόμαστε ως μουσικοί - αλλά πάντα θέλαμε να αντισταθούμε στη στασιμότητα. Κάθε ένα από τα άλμπουμ μας διαθέτει ορισμένα στοιχεία που τα εμπνευστήκαμε από την αμοιβαία επιθυμία μας να εκπλήξουμε ο ένας τον άλλον και να συνεχίσουμε να εξερευνούμε/επεκτείνουμε τις δυνατότητες αυτής της μορφής του τρίο... Θα έλεγα ότι το φάσμα της στυλιστικής ποικιλομορφίας είναι πιθανώς ευρύτερο στο "You Know What...?", από ό, τι στα προηγούμενα άλμπουμ μας: έχουμε γνωρίσει ο ένας τον άλλον καλύτερα ως μουσικοί, κάτι που υποθέτω ότι μας ενθάρρυνε να εξερευνήσουμε μερικές μουσικές κατευθύνσεις τις οποίες πιθανότατα θα αισθανόμασταν ως πολύ ριψοκίνδυνες πριν από δέκα χρόνια!

Επιπλέον, νομίζω ότι όλοι θεωρούμε το "You Know What...?", ως την καλύτερη ηχητικά στούντιακή δουλειά μας μέχρι σήμερα: η παραγωγή και η μίξη σίγουρα μοιάζουν κάπως πιο «καθαρές», αλλά ελπίζουμε ότι οι πιο χαλαρές και παιχνιδιάρικες πτυχές της μουσικής μας αλληλεπίδρασης εξακολουθούν να είναι εξίσου εμφανείς όσο ήταν στις προηγούμενες ηχογραφήσεις μας.

The Aristocrats

Το "Freeze! Live In Europe 2020" περιλαμβάνει μόνο έξι τραγούδια και διαρκεί 52 λεπτά. Υποθέτω ότι είχατε περισσότερο υλικό, οπότε γιατί επιλέξατε να κρατήσετε τόσο μικρή τη διάρκειά του; Αλήθεια, ποια θεωρείτε την ιδανική διάρκεια μιας ζωντανής εμφάνισης;

Bryan: Λαμβάνοντας υπόψη ότι αυτό είναι το τέταρτο live άλμπουμ μας, θέλαμε να είμαστε σίγουροι ότι το νέο υλικό θα ήταν στο επίκεντρο κι όχι κάποια τραγούδια που είχαν ήδη βρεθεί σε δύο live άλμπουμ στο παρελθόν. Κάναμε μια εξαίρεση για το "Get It Like That", επειδή θεωρήσαμε ότι ήταν μια πραγματικά ξεχωριστή εκδοχή αυτού του τραγουδιού.

Όσο για τη διάρκεια μιας ζωντανής εμφάνισης, όλοι πιστεύουμε ότι περίπου δύο ώρες είναι ο ιδανικός στόχος. Και, φυσικά, θέλουμε πάντα να διασφαλίζουμε ότι κάθε εμφάνιση θα περιλαμβάνει μερικά από τα παλαιότερα αγαπημένα, καθώς και κάποια από το νέο άλμπουμ.

Αυτοί οι τρεις τύποι (οι Rush) ήταν πάρα πολύ μπροστά από την εποχή τους και έκαναν μια σειρά από τολμηρά, ασυμβίβαστα πράγματα που άλλαξαν τον μουσικό μας κόσμο προς το καλύτερο

Το "Get It Like That" είναι αφιερωμένο στον Neil Part, ο οποίος είχε φύγει από τη ζωή λίγες μέρες πριν από τις ζωντανές εμφανίσεις που ηχογραφήθηκαν για τη νέα κυκλοφορία. Δεν υπάρχει ο όρος «καλύτερος» στη μουσική, αλλά αν κάποιος ισχυριζόταν ότι ο Neil Peart είναι ο καλύτερος drummer που υπήρξε ποτέ, δεν θα επιχειρηματολογούσα εναντίον του για να είμαι ειλικρινής. Marco, τι σημαίνει για σένα ο Neil και το παίξιμό του και τι σημαίνουν οι Rush γενικά για όλους σας;

Bryan: Είμαι σίγουρος ότι ο Marco έχει περισσότερα να πει σε αυτό, αλλά θα πω μόνο ότι το πρώτο τραγούδι που προσπάθησα ποτέ να παίξω στο ηλεκτρικό μπάσο ήταν το "Red Barchetta". Κι αυτό ήταν ένα λάθος, επειδή είχα πολλά να μάθω πριν καν μπορέσω να φτάσω κοντά στο να το παίξω σωστά στην ηλικία των 13! Νομίζω ότι αν ήσουν ένας νεαρός επίδοξος rock μουσικός που γεννήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1970, οι Rush σχεδόν σίγουρα σε επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό. Σε εμένα συνέβη, πάντως. 

Guthrie: Για κάποιο λόγο, δεν γνώριζα ιδιαίτερα τους Rush στα πρώτα μου χρόνια, οπότε πιθανότατα επηρεάστηκα έμμεσα από διάφορους άλλους ανθρώπους, οι οποίοι επηρεάστηκαν από τους Rush... περισσότερο από ότι εμπνεύστηκα από την αυθεντική πηγή. Τώρα, φυσικά, αντιλαμβάνομαι απόλυτα ότι αυτοί οι τρεις τύποι ήταν πάρα πολύ μπροστά από την εποχή τους και έκαναν μια σειρά από τολμηρά, ασυμβίβαστα πράγματα που άλλαξαν τον μουσικό μας κόσμο προς το καλύτερο.

Marco: Ο Neil ήταν ένας μοναδικός και πολύ οργανωμένος παίκτης. Τα γεμίσματα και οι φράσεις που έπαιζε στα drums αποτελούσαν συχνά ένα ξεχωριστό μέρος των τραγουδιών και δικαιωματικά προκαλούσαν μερικές από τις μεγαλύτερες συμμετοχές κόσμου σε air drumming που έχουμε δει ποτέ σε rock συναλίες, χαχα. Επιπλέον, ο Neil ήταν ένας φανταστικός και έξυπνος στιχουργός, κάτι που θεωρώ ότι ήταν ένα από τα πιο σημαντικά κομμάτια του τι ήταν οι Rush και της κληρονομιάς τους. Πολύ ουσιώδης τέχνη! 

Απευθυνόμαστε κυρίως σε ένα «κοινό μουσικών». Αλλά αυτό είναι κάτι που μας αρέσει

Με όλα τα διαφορετικά σχήματα που έχετε, τις συμμετοχές σε project και τις συνεργασίες με διαφορετικούς μουσικούς, η φήμη του καθενός από εσάς έχει ανέβει τα τελευταία χρόνια. Βλέπετε αυτήν την αναγνώριση να κεφαλαιοποιείται τρόπον τινά στους The Aristocrats και στη δημοτικότητά τους; Ή μήπως η μουσική που έχετε επιλέξει να παίξετε με αυτό το συγκρότημα έχει περιορισμένο αριθμό κοινού;

Marco: Νομίζω ότι απευθυνόμαστε κυρίως σε ένα κοινό που απαρτίζεται από μουσικούς. Αλλά αυτό είναι κάτι που μας αρέσει. Είναι ωραίο το να είσαι μουσικά κατανοητός. Ναι, σίγουρα δεν παίζουμε τους ίδιους χώρους με τους U2, αλλά επίσης δεν είμαστε μια μπάντα που παίζει σε μικρά κλαμπ. Ως εκ τούτου, στους μεσαίου μεγέθους χώρους είναι που κυρίως μπορεί να μας δει κάποιος.

Τώρα, αν κερδίσαμε δημοτικότητα από τις διάφορες συνεργασίες μας; Ίσως, εν μέρει. Αλλά, κατά βάση, πιστεύω ότι οι The Aristocrats είναι η προβολή της χημείας που έχουμε οι τρεις μας και ευελπιστούμε πως αυτός είναι ο λόγος της επιτυχίας μας.

Φέραμε μια συγκεκριμένη χημεία στο συγκρότημα του Steven Wilson στα δύο άλμπουμ που συμμετείχαμε και είναι όμορφο που οι ακροατές το αναγνωρίζουν αυτό

Πριν περίπου ένα χρόνο, οι συντάκτες του site μας ψηφίσαμε και αναδείξαμε τα καλύτερα άλμπουμ της προηγούμενης δεκαετίας (2010-2019), και το "Hand.Cannot.Erase" του Steven Wilson προσγειώθηκε στο #1. Θεωρώ πολύ σημαντική τη συμβολή σας – τόσο του Guthris όσο και του Marco – σε αυτό το άλμπουμ. Τι θυμάστε από τα sessions αυτού του άλμπουμ και πώς αισθάνεστε για τη συμμετοχή σας σε αυτό;

Guthrie: Είναι πράγματι ένα ωραίο άλμπουμ! Ωστόσο, πραγματικά δεν μπορώ να πάρω πάρα πολλά εύσημα για την παρουσία της κιθάρας σε αυτόν τον δίσκο - ίσως αξίζει να αναφέρουμε ότι ο Steven αντικατέστησε το μισό σόλο μου στο "Happy Returns" με το δικό του σόλο από το αρχικό demo, κάλεσε τον Dave Gregory να παίξει στο ομότιτλο κομμάτι πριν καν το ακούσω και υπήρχε ένα άλλο τραγούδι όπου αποφάσισε ξαφνικά να αρχίσει να αλλάζει τις ρυθμίσεις του ενισχυτή μου ενώ έπαιζα... Οπότε, συνολικά, ο ρόλος μου σε αυτές τις ηχογραφήσεις έμοιαζε πιο κοντά σε αυτόν του «session μουσικού» παρά ενός «μέλους της μπάντας». Δεν υπάρχει τίποτα κακό σε αυτό, φυσικά, και είμαι πολύ χαρούμενος που έχω παίξει στον δίσκο, αλλά... εν τέλει, το "Hand.Cannot.Erase" είχε να κάνει με το όραμα του Steven, οπότε υποθέτω ότι το όραμα είναι κυρίως αυτό που μένει όταν ακούς το άλμπουμ. 

(Σε περίπτωση που έχεις την περιέργεια, θα ξεχώριζα τα σόλο μου στο "Regret #9" και το "Ancestral" ως τα σημεία όπου οι συνεισφορές μου στην κιθάρα κατέληξαν να ακούγονται περισσότερο σαν να είμαι «ο εαυτός μου»...)

Marco: Σε ευχαριστώ πολύ! Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε αρκετά γρήγορα, νομίζω ότι ήμουν στο στούντιο για τέσσερεις ημέρες συνολικά. Όπως και με το προηγούμενο άλμπουμ, ηχογραφήσαμε κατά βάση σε ένα ζωντανό περιβάλλον, το οποίο προσδίδει μια οργανική αίσθηση. Δεν έχω ξανακούσει αυτό το άλμπουμ, αλλά απ' όσο θυμάμαι βγήκε πολύ ωραίο. Ευχαριστώ πολύ που αναγνώρισες τις προσπάθειές μας. Νομίζω ότι φέραμε μια συγκεκριμένη χημεία στο συγκρότημα σε αυτά τα δύο άλμπουμ και είναι όμορφο που οι ακροατές το αναγνωρίζουν αυτό.

Το σόλο του “Drive Home” ήταν μια εντελώς αυτοσχέδια πρώτη λήψη, σε μια κιθάρα με την οποία δεν είχα ξαναπαίξει

Επίσης, Guthrie, θεωρώ το σόλο κιθάρας σου στο "Drive Home" από το προηγούμενο άλμπουμ σας με τον Steven Wilson, ίσως το καλύτερο σόλο κιθάρας που άκουσα την προηγούμενη δεκαετία και - γιατί όχι - ένα από τα καλύτερα σόλο κιθάρας που έχω ακούσει ποτέ. Τι θα μπορούσες να μου πεις ειδικά γι' αυτό το σόλο; Πώς προέκυψε; Υπάρχουν κι άλλοι που έχουν την ίδια άποψη για αυτό ή είμαι μόνο εγώ;

Guthrie: Πολλές ευχαριστίες για τα καλά σου λόγια και... όχι, δεν είσαι μόνο εσύ: για κάποιο λόγο, πολλοί άνθρωποι φαίνεται να ανταποκρίνονται σε αυτό το συγκεκριμένο σόλο. Δεν είμαι απόλυτα σίγουρος γιατί, αλλά φυσικά πάντα είναι πολύ ευχάριστη η αίσθηση όταν μαθαίνεις πως κάτι που έπαιξες «μίλησε» σε πολλούς ανθρώπους, σε συναισθηματικό επίπεδο. Η αλληλουχία των ακόρντων (σ.σ.: το chord progression) αυτού του τραγουδιού μπορεί κάλλιστα να έπαιξε το ρόλο της - η τελευταία συγχορδία του κύκλου είναι ελαφρώς απροσδόκητη και πάντα το βρίσκω πιο διασκεδαστικό να αυτοσχεδιάζω σε ένα αρμονικό πλαίσιο που προσφέρει μια περιστασιακή «έκπληξη». 

Είμαι επιρρεπής στο να ακολουθώ κάποιες εξαντλητικά «τελειομανείς» πρακτικές στο στούντιο, αλλά το συγκεκριμένο σόλο ήταν μια εντελώς αυτοσχέδια πρώτη λήψη... και μάλιστα σε μια κιθάρα με την οποία δεν είχα ξαναπαίξει! Την ημέρα που ήταν προγραμματισμένο να ηχογραφήσουμε αυτό το τραγούδι, ένας κατασκευαστής κιθαρών έστειλε μια κιθάρα στο στούντιο, στοχευμένα για να τραβήξει την προσοχή του Steven. Ο Steven ήταν ιδιαίτερα απασχολημένος εκείνη την ημέρα από ότι θυμάμαι, οπότε ουσιαστικά άνοιξε το κουτί αποστολής και μου ζήτησε να κάνω πρώτος ένα test drive στην κιθάρα... Ήταν μια κιθάρα σε στυλ Jazzmaster με έναν pickup Sustainer: δεν είχα δοκιμάσει ποτέ αυτό το ασυνήθιστο gadget πριν, οπότε πέρναγα καλά εξερευνώντας τις δυνατότητές του και δεν ήθελα να αφήσω την κιθάρα... οπότε κατέληξα να τη χρησιμοποιήσω για το "Drive Home". Μετά την αρχική ηχογράφηση επέμενα να κάνω μερικές ακόμα, αλλά όλοι φαίνονταν ιδιαίτερα ενθουσιασμένοι με την πρώτη, οπότε αυτή ακούς στο άλμπουμ...

(Να προσθέσω ένα trivia ως guitar nerd): οι συνάδελφοι κιθαρίστες θα είναι ίσως σε θέση να εντοπίσουν μια στιγμή προς το τέλος του σόλο, όπου η λεπτή χορδή Μι βγαίνει από τον καβαλάρη της κιθάρας... Όπως είπα, ήταν μια άγνωστη, νέα κιθάρα και το δεξί χέρι μου μπορεί να είναι αρκετά «πληθωρικό» μερικές φορές!)

The Aristocrats

Αλήθεια, ποια ήταν τα δικά σας αγαπημένα άλμπουμ από την προηγούμενη δεκαετίας Υπήρχε κάποιο νέο άλμπουμ που σας πήρε τα μυαλά ή το θεωρείτε ότι ήταν πολύ πρωτοποριακό;

Bryan: Αυτά είναι μόνο μερικά άλμπουμ που μου άρεσαν για διαφορετικούς λόγους - μια ευκολότερη ερώτηση για να απαντήσω από το αν κάτι είναι πρωτοποριακό ή όχι!

Between The Buried And Me - "The Great Misdirect": κάπου μεταξύ των King Crimson, του σύγχρονου metal και των Pink Floyd, αυτό το άλμπουμ είναι ένα αξιοσημείωτο επίτευγμα για την progressive metal μουσική, ειδικά η κλιμάκωση στο τελευταίο κομμάτι "Swim To The Moon".

Nine Inch Nails - "Add Violence" - από τα τρία NIN EP που κυκλοφόρησαν ως ένα ενιαίο εννοιολογικό έργο στα τέλη της δεκαετίας του 2010, αυτό ήταν το αγαπημένο μου. 

Janet Feder - "This Close" - μια ανεξάρτητη καλλιτέχνης της οποίας η προετοιμασμένη βαρύτονη κιθάρα και τα εξαιρετικά ηχοτοπία με επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό - και αυτό το άλμπουμ «ακούγεται» απολύτως εκπληκτικό.

Teddy Kumpel - "Loopestra Volume One" - τρία διαφορετικά τρίο/rhythm sections, το καθένα με τον Teddy στην τσιριχτή τζαζ/ροκ κιθάρα του, με ζωντανές λήψεις cool και groovy φωνητικών δομών και άφθονο χώρο για ανάπτυξη.

St. Vincent - "Masseduction" - θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε από τους δίσκους της στην πραγματικότητα, αλλά αυτός αποτέλεσε την πρώτη επαφή για μένα. Η παραγωγή είναι μεγάλη και ο τρόπος που ρυθμίζει τη φωνή της είναι αρκετά εκπληκτικός.

Guthrie: Όσον αφορά τη μουσική που έλαβε μεγάλη έκθεση στον ευρύτερο κόσμο, "To Pimp A Butterfly" (του Kendrick Lamar) και του “When We All Fall Asleep, Where Do We Go?” (Billie Eilish) μου έρχονται στο μυαλό ως ένα ζευγάρι άλμπουμ που μου φάνηκαν πολύ σημαντικά, υπό την έννοια ότι με κάποιο τρόπο έφεραν κοντά την πραγματική μουσική με αυτό που είναι πολιτιστικά συναφές με την εποχή μας. Με πιο μουσικοκεντρικούς όρους, ακούγοντας το άλμπουμ "Life" των Knower σίγουρα με τρόμαξε για όλους τους σωστούς λόγους... Και αισθάνομαι υποχρεωμένος να αναγνωρίσω το φαινόμενο Jacob Collier - νομίζω ότι κλίνω προς το άλμπουμ "Djesse Vol. 2" αν πρέπει να επιλέξω μόνο ένα, αλλά είναι μια δύσκολη απόφαση.

Marco: Μου άρεσε πολύ να ακούω το άλμπουμ “Async” του Ryuichi Sakamoto. Προφανώς υπάρχουν κι άλλα καλά άλμπουμ εκεί έξω. Αλλά πρέπει να είμαι ειλικρινής, δεν ακούω μουσική πολύ συχνά, καθώς είμαι τόσο χωμένος σε αυτόν τον κόσμο ούτως ή άλλως, που σταματάω να παίζω το βράδυ προτιμώ να κάνω ένα διάλειμμα με ένα καλό ουίσκι ή κρασί...

Τι επιφυλάσσει το μέλλον για τους The Aristocrats; Σχεδιάζετε ήδη την επιστροφή σας στη σκηνή ή είναι πολύ νωρίς; Ή μήπως έχετε ξεκινήσει ήδη τη συγγραφή νέας μουσικής;

Bryan: Αυτήν τη στιγμή είναι λίγο νωρίς για να μπορούμε να πούμε οτιδήποτε με βεβαιότητα, διότι διαφορετικά μέρη του κόσμου αντιμετωπίζουν τα εμβόλια και την επανέναρξη των δραστηριοτήτων με διαφορετικό τρόπο, και αυτό είναι κάτι επηρεάζει τα προγράμματα όλων. Όμως, έχουμε κάποια πράγματα στα σκαριά, για τα οποία ελπίζουμε ότι θα μπορέσουμε να μιλήσουμε κάποια στιγμή σύντομα.

Θέλω να σας εευχαριστήσω πολύ! Ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα! Ελπίζω να έχουμε την ευκαιρία να σας δούμε σύντομα και με ασφάλεια στην Ελλάδα!

Bryan: Ευχαριστούμε όπως πάντα που μας σκέφτεσαι για τους αναγνώστες σας και ελπίζουμε να επιστρέψουμε στην Ελλάδα το συντομότερο δυνατόν!

Guthrie: Cheeers!

Marco: Εμείς σε ευχαριστούμε!

  • SHARE
  • TWEET