Tygers Of Pan Tang

Σε μια χρονιά που ήδη απολαύσαμε μια ποιοτική δισκογραφική δουλειά από τους Diamond Head και περιμένουμε μια - ακόμη καλύτερη - από τους Angel Witch, η δισκογραφική επιστροφή και των Tygers Of Pan Tang σημαίνει χαράς ευαγγέλια για τους λάτρεις των σχημάτων του NWOBHM ήχου. Βέβαια, είναι ενδιαφέρουσα η ερώτηση σχετικά με το κατά πόσο οι συγκεκριμένες μπάντες πρέπει να φέρουν αυτά τα βαρυσήμαντα και ιστορικά ονόματα, από τη στιγμή που σε κάθε περίπτωση «διασώζεται» μονάχα ένα από τα αυθεντικά μέλη της «χρυσής» τους εποχής στο τωρινό τους line-up, έστω κι αν στην περίπτωση των Diamond Head και πολύ περισσότερο σε εκείνη των Angel Witch, υπήρχε ανέκαθεν ξεκάθαρος mainman στις τάξεις τους.

Το ερώτημα, λοιπόν, αφορά κυρίως τους Tygers Of Pan Tang, καθώς μπορεί ο Robb Weir να μην υπολείπεται πραγματικά σε ειδικό βάρος με καθαρά ιστορικά κριτήρια από τους Brian Tatler και Kevin Heybourne, μα στην παρούσα φάση της μπάντας του, φαντάζει απλώς ένας από τους πολλούς μουσικούς του σχήματος, έχοντας παραχωρήσει τις περισσότερες δημιουργικές αρμοδιότητες στα υπόλοιπα μέλη. Βέβαια, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, τα όσα μας έχει παρουσιάσει η μπάντα από το εξαιρετικό "Animal Instinct" κι έπειτα δικαιώνουν αυτήν του την επιλογή, αφού το σερί αξιολογότατων δίσκων της τραβάει μέχρι και τις μέρες μας, με τελευταίο του δείγμα το φετινό "Ritual".

Μάλιστα, το νέο, δωδέκατο κατά σειρά άλμπουμ του σχήματος ακολουθεί κατά πόδας τα όσα το ίδιο πρεσβεύει ηχητικά την τελευταία δεκαετία, κινούμενο πότε περισσότερο σε hard rock και πότε σε heavy metal μονοπάτια, με το σύγχρονο στοιχείο να περιορίζεται κυρίως σε ό,τι αφορά τον τομέα της παραγωγής. Ο Jacobo Meille παραμένει ένας φανταστικός ερμηνευτής, ο οποίος ταιριάζει απόλυτα σε αυτό το hard & heavy ύφος της μπάντας που ρίχνει κλεφτές ματιές στο παρελθόν της, την ίδια στιγμή που - αναμενόμενα, αφού πλέον ο συνθετικός πυρήνας είναι διαφορετικός από εκείνον των '80s - τραβάει το δικό του δρόμο.

Στο κάδρο των πρωταγωνιστών του δίσκου μπαίνει και ο νέος lead κιθαρίστας της μπάντας, Micky Crystal, ο οποίος μας είχε δώσει τα πρώτα δείγματα γραφής του στο προηγούμενο, ομότιτλο άλμπουμ της. Έτσι, εδώ μπορεί να θεωρηθεί πλέον πως έχει ενσωματωθεί πλήρως, αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες και συνθετικά καθήκοντα που δίνουν το δικό του, προσωπικό τόνο στο τελικό αποτέλεσμα που μας παρουσιάζεται, ενώ οι ιδέες του καθαρά στο solo κιθαριστικό κομμάτι είναι αρκούντως ενδιαφέρουσες ώστε να δώσουν χρώμα ακόμη και σε στιγμές που κάποια σύνθεση δεν «τραβάει» τόσο.

Ξεχωρίζοντας κάποιες συνθέσεις μέσα από το "Ritual", πρώτη έρχεται στο μυαλό η power ballad "Words Cut Like Knives", ένα εξαιρετικά αισθαντικό άσμα με μελωδίες που σου μένουν μεμιάς, με το δυναμικότερο "Love Will Find A Way" και το καταληκτικό "Sail On" να ακολουθούν από κοντά. Σε σύνολο, δε, έντεκα συνθέσεων, υπάρχει μεγάλη ποικιλία σε ιδέες και διαθέσεις, γεγονός που ενισχύει το ενδιαφέρον των ακροάσεων και φανερώνει πως η τωρινή μορφή της μπάντας είναι ικανή να διατηρήσει ένα ποιοτικό επίπεδο σε ένα αρκούντως ικανοποιητικό ηχητικό εύρος.

Από τη στιγμή που, ασχέτως προσώπων και καταστάσεων, η μουσική είναι εκείνη που έρχεται πρώτη και κρίνει την επιτυχία ή την αποτυχία ενός project (ακόμη και στον πάντα αυστηρότερο τομέα του ονόματος του), προσωπικά δεν μπορώ να κρίνω αρνητικά τη σημερινή μορφή των Tygers Of Pan Tang. Όσες ενστάσεις και αν υπάρχουν για το ιστορικό υπόβαθρο του line-up της και την παρουσία μονάχα του Robb Weir σε αυτό, η τετράδα δίσκων που έχει να μας παρουσιάσει από το 2008 και μετά δικαιολογεί στο έπακρο την παρουσιά του Tygers Of Pan Tang λογοτύπου στα εξώφυλλα τους, με το "Ritual" να κρίνεται ως η τελευταία άξια προσθήκη στην πλούσια δισκογραφία τους.