Litmus

Aurora

Rise Above (2009)
26/08/2009
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Ω, ποία διπλή ευχαρίστησις αναδύθηκε εκ βάθη καρδίας όταν ανακάλυψα άμεσα τα δύο tips που έκρυβε το promo cd των Βρετανών Litmus: πρώτον, οι επιρροές του ήχου τους από Hawkwind, Motorhead (αυτά τα δυο πάνε μαζί, πώς να το κάνουμε;) και Electric Wizard και δεύτερον, το σηματάκι της νέας δισκογραφικής τους εταιρείας, που δεν είναι άλλη από την Rise Above Records του «καθεδρικού» ιδιοκτήτη της, Lee Dorian. Τα κατάφερε το πενταμελές σχήμα από το νοτιοανατολικό Ηνωμένο Βασίλειο και κυκλοφόρησε την τρίτη, κατά σειρά, στούντιο δουλειά του (έπειτα από support εμφανίσεις στους Space Ritual και Witchcraft τα τελευταία έξι χρόνια), με τον επιτυχημένο τίτλο "Aurora", που ταιριάζει επακριβώς στη μουσική του.

Με αρκετό από τον αέρα που μας χάρισαν συγκροτήματα τρεις δεκαετίες πίσω, όπως οι Hawkwind, οι Ozric Tentacles και ο Arthur «The god of Hellfire» Brown, και μια δόση retro rock, οι Litmus βάλθηκαν εν έτει 2009 να μας απογειώσουν μακριά από την υπάρχουσα στρατόσφαιρα, σε έναν πολύχρωμο και μαγικό κόσμο, γεμάτο mellotron, acid, μπλιμπλικοειδή και πάμπολλα χαμόγελα. Ο space rock ήχος τους όμως ουχί έχει να κάνει με μια απλή αναπαραγωγή παραισθήσεων και παρελθοντικής ψυχεδέλειας - τουναντίον, ιδέες υπάρχουν πολλές, όρεξη ακόμη περισσότερη και το κυριότερο, αγάπη για τη μουσική. Δυστυχώς, λίγοι είναι οι καλλιτέχνες που ασχολούνται σήμερα με την σύνθεση, καθ' ότι αναλώνονται σε πρόχειρες ακουστικές λύσεις προς σφοδρή κατανάλωση - οι Litmus συγκαταλέγονται στις εξαιρέσεις και, αν μη τι άλλο, αποτελούν μια ελπίδα για το μέλλον της καλής μουσικής.

Με κομμάτια σαν το εναρκτήριο "Beyond The Sun" και το "Miles Away" (σημειώστε πως το πρώτο ξεπερνά τα έντεκα λεπτά), αμέσως καταλαβαίνουμε με τι έχουμε να κάνουμε, μιας και τα πλήκτρα, οι γρήγορες space κιθάρες και τα ρυθμικά τύμπανα παίρνουν φωτιά κι εκεί οφείλονται και οι μωβ καπνοί που αναδύονται από τα ηχεία. Τα φωνητικά των κυρίων Fiddler, Marek και Martin ακολουθούν τη δική τους χορωδιακή ταυτότητα και, σε συνδυασμό με τις πολυλογίες της κιθάρας και των bleep ήχων, αποτελούν το τέλειο space μείγμα των '00s, χάρη στην παραγωγή που τα αναδεικνύει ακόμη καλύτερα. Μακράν όμως ξεχωρίζουν τα "Stars" (που είναι και το μικρότερο σε διάρκεια κομμάτι), για την kraftewerk-ική αισθητική του και τις εκλάμψεις "Silver Machine" που παθαίνει συχνά πυκνά, και το τελευταίο Lemmy-ικό και groove-άτο "Red Skies", που είναι η σύγχρονη αποκάλυψη του space rock και το μεγαλύτερο σε διάρκεια, μόλις 12+ λεπτά.

Το "Aurora" άνετα θα μπορούσε να θεωρηθεί «επιλογή μήνα» κατ' εμέ - δεδομένης της «δυσκολίας» του ήχου του όμως, δε νομίζω ότι μπορεί να απευθυνθεί σε ευρύ κοινό, ή τουλάχιστον σε αυτιά που δεν είναι μυημένα στα '60s. Για τους γνώστες από καλό κρασί, όμως, ο κύριος Dorian έκανε πάλι το θαύμα του και μας το έκλεισε σε αυτή τη μοναδική μωβ συσκευασία προς άμεση απόλαυσιν. Εις υγείαν, κύριοι, και καταναλώσατε λυσεργικά οξέα και άλλα παραισθησιογόνα με μέτρον.

"...and the skies are red, and the skies are free..."

  • SHARE
  • TWEET