Toby Hitchcock

Ποιά θα ήταν η κύρια ανησυχία για έναν τραγουδιστή ονόματι Hitchcock; Μα φυσικά να μην προκαλεί άκρατο φόβο με τις φάλτσες νότες του. Για τον Toby Hitchcock, πάντως, μόνο κάτι τέτοιο δε μπορεί να ισχυριστεί κάποιος, αφού, όπως έχει αποδείξει με τους Pride Of Lions, μπάντα του κιθαρίστα και πληκτρά των Survivor, Jim Peterik, θα μπορούσε αναμφίβολα να συγκαταλεγεί ανάμεσα σε ό,τι καλύτερο έχει προσφέρει η aor σκηνή τα τελευταία χρόνια.

Αν υπολογίσουμε, λοιπόν, τις ιδιαίτερα θετικές κριτικές της μελωδικής rock κοινότητας για τις ερμηνείες του Hitchcock στα άλμπουμ των Pride Of Lions και πως έχουμε να δούμε κάτι καινούργιο από το συγκρότημα από το "The Roaring Of Dreams" του 2007, θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε πως ενδεχομένως και πολύ το άργησε να κυκλοφορήσει ένα solo δίσκο.

Όμως, το "Mercury's Down" ήρθε αργά ή γρήγορα, δημιουργώντας μια ευχάριστη περιέργεια για το τι μπορεί να έχει να μας πει σε μια προσωπική του δουλειά ο τραγουδιστής. Όπως ήταν αναμενόμενο, δεν έφερε τα πάνω κάτω, διαλέγοντας να πειραματιστεί με διάφορους ήχους, αλλά επέλεξε να ακολουθήσει τα μονοπάτια που ήξερε πολύ καλά. Αποτέλεσμα ένα καθαρόαιμο μελωδικό rock άλμπουμ, με aor βάσεις, που «στάζει» σιγουριά κι αυτοπεποίθηση. Και πώς να μην έχουν έτσι τα πράγματα, από τη στιγμή που συνοδοιπόρος του Hitchcock στο ταξίδι της δημιουργίας του συγκεκριμένου δίσκου ήταν ο Erik Martensson, διάσημος κυρίως για τις δουλειές του με τους Eclipse και τους W.E.T., τόσο ως μουσικός, όσο και ως παραγωγός.

Έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού όλες αυτές τις ιδανικές προϋποθέσεις περνάμε στην ακρόαση του "Mercury's Down". Αν ένα opener είναι σημαντικό για τη συνολική εντύπωση που θα αφήσει ένα οποιουδήποτε μουσικού είδους άλμπουμ, τότε για ένα μελωδικό rock άλμπουμ είναι ακόμα πιο σημαντικό. Και το "This Is The Moment", με το οποίο σηματοδοτείται η έναρξη του εν λόγω δίσκου, είναι αυτό ακριβώς που χρειαζόταν για να ξεσηκώσει τον ακροατή και να του δείξει τις «προθέσεις» του Hitchcock για τη συνέχεια. Κομμένο και ραμμένο για κάθε οπαδό του συγκεκριμένου ήχου, με ένα bigger than life ρεφραίν που σου κολλάει στο κεφάλι, εξαιρετική ενορχήστρωση, κιθάρες και drums που χώνουν και εν ολίγοις η αρτιότερη επιλογή για το video clip που θα προμοτάρει ολόκληρη την κυκλοφορία.

Στις εξαιρετικές στιγμές συγκαταλέγονται επίσης το "If It's To Be" με το πανέμορφο ρεφραίν και το "Just Say Goodbye" με το κολλητικό εισαγωγικό ριφάκι που επαναλαμβάνεται ανά σημεία και στη συνέχεια. Ακόμα, δεν περνάει επουδενί απαρατήρητο το "I Should Have Said" και το "Strong Enough" με το απλό αλλά «αποτελεσματικότατο» ρεφραίν, αλλά βέβαια και το "Mercury's Down", το οποίο κινείται στιχουργικά σε πιο «σοβαρούς» τόνους και κλείνει το άλμπουμ ιδανικά. Φυσικά δε λείπει και η power ballad. Ο λόγος για το "One Day I'll Stop Loving You", το οποίο αποτελεί άλλο ένα highlight, χαρίζοντας μας ένα ρεφραίν που πρέπει να έχεις καρδιά από πέτρα για να μην το προσέξεις.

Η πρώτη προσωπική δισκογραφική απόπειρα του Toby Hitchcock, λοιπόν, είναι σίγουρο πως δε θα σκορπίσει φόβο και τρόμο, όπως έκαναν οι ταινίες του συνονόματου θρυλικού σκηνοθέτη, αλλά αντίθετα θα αποτελέσει μια άκρως ευχάριστη επιλογή για κάθε ακροατή του μελωδικού rock, ακροβατώντας ανάμεσα στην ομορφιά του aor και το δυναμισμό του hard rock.