Thirdface

Το "Do It With A Smile" αποτελεί το ολοκληρωμένο ντεμπούτο LP των Thirdface από το Nashville που κυκλοφόρησε αρχές Μαρτίου. Η hardcore μπάντα, έχοντας προστεθεί στο roster της Exploding In Sound, επιχειρεί το πρώτο μεγάλο και ουσιαστικό της βήμα. Κινούμενοι κατά βάση σε έναν, ωμό αλλά στοχευμένο, συνδυασμό mathcore παράνοιας με γνήσιων στιγμών σύγχρονου hardcore, οι Thirdface παραδίδουν ένα από τα πιο επίπονα αλλά προσιτά άλμπουμ του ιδιώματος και της εποχής τους.

Σε 22 λεπτά, το σχήμα παρατάσσει δώδεκα συνθέσεις. Ακροβατώντας μεταξύ ατμοσφαιρικών noise rock στιγμών και υπερηχητικών ορυμαγδών, καθώς και ανάμεσα σε ευθείες επιθέσεις και πιο πειραματικές συνθέσεις, οι Τhirdface δεν χάνουν στιγμή το βλέμμα τους από τον στόχο. Το εν λόγω άλμπουμ, αποτελεί ένα ξέρασμα πάνω στο τραπέζι των εσώψυχων των δημιουργών του. Από τους τίτλους, μέχρι την αδιανόητα πειστική εκφορά των στίχων από την Kathryn Edwards, που κλέβει την παράσταση από τις συνθετικές ακροβασίες της μπάντας, κάθε τι συσσωρεύει τόνους ενέργειας.

Οι Thirdface όμως δεν ηχούν στιγμή παράταιροι ως προς τον πυρήνα και τις θεμελιώδεις αξίες του ιδιώματος. Το hardcore αν και φαινομενικά απλοϊκό στην αποδόμηση του, δεν είναι εύκολο, ορθώς κατ’ εμέ, να προσδιοριστεί. Περισσότερο αντίληψη, συναίσθημα και προσέγγιση παρά συνθετικές δομές, αποτελεί ένα αξιακό σύστημα το οποίο δύναται να εκπεμφθεί ακόμη και από γωνίες που η πρώτη ακρόαση δεν τις αποκαλύπτει. Οι Thirdface, αν και εμφανώς πιο πειραματικοί, δεν απέχουν πολύ από την οργή και τη μανία των Pupil Slicer ή των Portrayal Of Guilt για να αναφέρω δύο πρόσφατα παραδείγματα. Ο τίτλος δε, απηχεί εμφανώς το PMA των Bad Brains. Το "Local" ή το "Buck" μπορεί να θυμίζουν κλασικούς Converge και Every Time I Die, αλλά δεν παύουν να αποτελούν ηχητικές επιθέσεις ειλικρίνειας. Το συγκρότημα διαθέτει την ικανότητα, όπως στο εκπληκτικό "Ally", να ξεχύνει μια αφιλτράριστη φαινομενικά, αλλά βαθιά εκλεπτυσμένη επίθεση.

Η παραγωγή συνεισφέρει στην αμεσότητα θυμίζοντας ζωντανή ηχογράφηση. Κάθε χτύπημα του ταμπούρου, κάθε τρίξιμο μιας χορδής, κάθε απόπειρα δημιουργίας ανίερων ηχητικών συνδυασμών όπως στο "Villains!", κάθε θεματική, από ταξικές έως φυλετικές ανισότητες, αποτελούν ένα βίωμα. Όχι μόνο για την μπάντα, αλλά και για κάθε ακροατή/ακροάτρια. Ο δίσκος είναι τόσο σφιχτός, όπου το "Legendary Suffering" με το φοβερό του μπάσο συνυπάρχει με το, παρανοϊκό μες την εφιαλτική του ατμόσφαιρα, "No Requiem For The Wicked". Οι Thirdface δεν προσφέρουν απαντήσεις, ούτε προτάσσουν σανίδα σωτηρίας. Απηχούν μια ειλικρίνεια η οποία επιτρέπει σε ένα τόσο πολυσχιδές άλμπουμ να γίνεται άμεσα αντιληπτό.

Η μπάντα συνθέτει με χαρακτηριστική άνεση πολυεπίπεδους μικροκόσμους. Αιχμαλωτίζουν εντός του δίσκου τους μια πραγματικότητα, ρεαλιστική και όχι δυστοπική. Αν όταν μπει το εναρκτήριο riff του "No Hope" δεν φανταστείς ένα εξεγερμένο πλήθος να πορεύεται στον ορίζοντα, τότε οφείλεις να κοιταχθείς στον καθρέπτη. Οι Thirdface, ιδιοφυείς μες την παράνοιά τους, και άμεσοι μες τη διαρκή αλλαγή ρυθμών, συνθέτουν ένα μανιφέστο αυτοκριτικής και αυτογνωσίας, το οποίο ενδυναμώνει όσους και όσες του δώσουν τον απαιτούμενο χρόνο. Στο φινάλε του "No Relief", η μπάντα ξεσπάει, επιτίθεται. Οι Thirdface συνθέτουν ένα από τα πιο κρίσιμα ντεμπούτα της εποχής, το οποίο, αναγνωρίζοντας το πλαίσιο στο οποίο κινείται, αντηχεί αυθεντικότητα και ανεπιτήδευτη αγανάκτηση. Το επίτευγμά τους, μπορεί και να χαθεί καταμεσής του χάους όπως εκείνο το κιθαριστικό lick του "Chosen". To στίγμα τους όμως, θα μείνει ανεξίτηλο εκεί που οφείλει.

Bandcamp