The Sound Ex

Ως αυτοπροσδιορισμός, η ονομασία «Sound Explosion», που με τις εκπτώσεις των καθαριστικών τζαμιών μετετράπη σε «Sound Ex», εμπεριέχει ένα ψέμα και μια αλήθεια. Ο ήχος των νεαρών ροκάδων είναι πολύ μουντός για να παραπέμπει σε έκρηξη, όμως η δυναμική την μπάντας εκρήγνυται δια του ήχου. Αυτά τα παιδιά είναι φτιαγμένα για να παίζουν μαζί, έστω κι αν εικάζω ότι δεν έχουν ικανοποιήσει πλήρως τις δημιουργικές τους δυνατότητες.

Το στυλ των Sound Ex ξεκινά από μια βαριά rock βάση και χωνεύει στοιχεία από stoner, pop/punk και grunge. Τα πταίσματά του είναι η λυπημένη έλλειψη πρωτοτυπίας, που αποτυπώνεται στη θολή προσωπικότητα του δίσκου, και η ανώριμη συνθετική αστάθεια. Όμως, ακόμη και σε αυτές τις στουδιακές ηχογραφήσεις, δίδεται η αίσθηση ότι η πυγμή της μπάντας θα μπορούσε να κατεδαφίσει ένα συναυλιακό χώρο.

Ας παίζουν με τις επιρροές τους, ας σουλατσάρουν ανάμεσα στις ταμπέλες, όταν οι Sound Ex αποφασίζουν να κάψουν τους ενισχυτές τους, πατώντας την παραμόρφωση και γυρνώντας την ένταση στο τέρμα, αποδίδουν ευφυέστερα τη μουσική τους γνώμη. Το "Enchantment", το "Loss" και το "KIMB" είναι τα πιο πειστικά τους επιχειρήματα.

Το "Palomino", που είναι το δεύτερο άλμπουμ αυτής της αμερικανίζοντας βρετανικής μπάντας, είναι ένας ευχάριστος και δυναμικός δίσκος, που όμως δε μπορεί να ξεχωρίσει. Εξάλλου, στην πραγματικότητα, «soundex» είναι το όνομα ενός φωνητικού αλγορίθμου, που απλοποιεί την κωδικοποίηση των ονομάτων και μπορεί να οδηγήσει σε ανακατωσούρες λόγω ομοηχίας ή παρόμοιων φθόγγων - μου είπαν. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και εδώ.