The Menzingers

Τραγούδα μου για φεγγαρόφωτα, φορέματα, ζεστές νύχτες, παλιά αμάξια, χαμένα όνειρα, ραγισμένες καρδιές, απογοητεύσεις, εφηβικά πιστεύω και στα τατούαζ στα οποία όλα αυτά οδήγησαν και θα σου δώσω προσοχή. Τραγούδα μου για όλα αυτά παίζοντας με βρώμικες, θεογρατζούνιστες κιθάρες και φωνάζοντας μη δίνοντας δεύτερη σκέψη για το πως ακούγεσαι, τότε θα σε αγαπήσω.

Ακολουθώντας πιστότατα τα παραπάνω, οι Menzingers μας παρουσιάζουν το "On The Impossible Past", το τρίτο τους LP, και μακράν το πιο ώριμό τους. Το πανέμορφο ρετροβυθισμένο punk-rock της μπάντας συνοδεύεται πλέον και από φανταστικές εξιστορήσεις και έντονους συναισθηματισμούς, προσφέροντας ένα ολοκληρωμένο πακέτο ειλικρινούς και συνειδητοποιημένης μουσικότητας. Ο δίσκος ανοίγει ιδιαίτερα, προλογιζόμενος από το "Good Things", στο οποίο παρουσιάζονται εικόνες και θέματα τα οποία θα αγγίξει η μπάντα στα επερχόμενα κομμάτια, ρέοντας αψεγάδιαστα στο "Burn After Writing", ίσως το καλύτερο ρεφρέν του "Impossible Past". Ο αγνός, πάνκικος τρόπος που φωνάζεται το «cut» μού στέλνει ανατριχίλες κάθε φορά που παίζει.

Άμα ήθελα να συνοψίσω το δίσκο σε μία γράμμη θα σε παρέπεμπα στο ρεφρέν του "Obituaries", το οποίο πολύ απλά επαναλαμβάνει «I will fuck this up, I fucking know it». Πεσσιμισμός και γκριζαρία, όπως ακριβώς και το cover art του LP. H γενική αυτή μιζεροφανής ατμόσφαιρα είναι εμποτισμένη σε κάθε κομμάτι του δίσκου, αν και κρύβεται συχνά πίσω από πιο όμορφες και ντελικάτες στιγμές, μεταμφιεσμένες σε όμορφες αναμνήσεις των στιχουργών οι οποίες όμως δε θέλουν πολύ να πάρουν στροφή για τον κατήφορο. Όλα αυτά μπορούν και στηρίζονται από το γενικότερο mid-tempo αέρα του δίσκου που δίνει πάτημα σε εύκολα τέτοια mood swings.

Το αυτό και η αλήθεια κρύβονται στην τριπλέτα "Mexican Guitars" - "On The Impossible Past" - "Nice Things", ένα καταπληκτικό μουσικό οχτάλεπτο με τόσα συναισθηματικώς φορτισμένα σκαμπανεβάσματα και εικονοπλασίες, που ενώ περνάει αέρας, νιώθεις ότι έχεις δει ολόκληρη ταινία. Αυτό που δίνει πολλούς πόντους στη μπάντα είναι οι εναλλαγές φωνητικών ανάμεσα στον Tom May και τον Greg Barnett. Κανένας τους δεν θα κερδίσει κάποιο βραβείο φωνητικής, αλλά ο τρόπος απόδοσης και έμφασης των στίχων είναι μαεστρικός και είναι ένα από τα μεγάλα ατού της κυκλοφορίας.

Απολαμβάνοντας τις δάφνες οπαδών και κριτικών, το "Impossible Past" σίγουρα έχει ήδη γίνει ορόσημο για τη μπάντα, αλλά και για την ανάλογη punk-rock-με-δόσεις-americana σκηνής. Ρομαντικοί μουσάτοι, vansοφορίζουσες με κορδέλες στα μαλλιά και απανταχού φίλοι true believers σπεύσατε (αν δεν το έχετε ήδη κάνει).